Δύο παραδείγματα από την εκπαίδευση που δείχνουν την απόσταση που χωρίζει Ν.Δ. τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ

• Πριν λίγες μέρες υπογράφηκε η Υπουργική Απόφαση που θέτει σε εφαρμογή το νέο θεσμό των εσωτερικών Erasmus τα οποία αναβαθμίζουν τα ελληνικά πανεπιστήμια και δίνουν περισσότερες ευκαιρίες στους φοιτητές μας. Υλοποιείται έτσι άλλη μια πρόβλεψη του ν. 4957/2022 που καταψήφισε τότε ο ΣΥΡΙΖΑ για τη χορήγηση, για πρώτη φορά, της δυνατότητας στους προπτυχιακούς φοιτητές να γνωρίσουν και άλλα γνωστικά αντικείμενα, διευρύνοντας τους ακαδημαϊκούς τους ορίζοντες. Σκοπός του προγράμματος εσωτερικής κινητικότητας φοιτητών, το οποίο τίθεται σε λειτουργία από το εαρινό εξάμηνο του επόμενου ακαδημαϊκού έτους, είναι η παροχή της δυνατότητας παρακολούθησης εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων, οι οποίες εντάσσονται στο πλαίσιο προγράμματος σπουδών πρώτου κύκλου Τμήματος/Μονοτμηματικής Σχολής άλλου ελληνικού Α.Ε.Ι. από αυτό που είναι εγγεγραμμένος ο φοιτητής, η παροχή περισσότερων επιστημονικών και ακαδημαϊκών προοπτικών για φοιτητές, η καλλιέργεια πρόσθετων γνώσεων και δεξιοτήτων και η προαγωγή της διεπιστημονικότητας των σπουδών. Μια κρίσιμη μεταρρύθμιση που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τη θέλει.
• Την Τετάρτη πραγματοποιήθηκε για δεύτερη χρονιά ο θεσμός της ελληνικής PISA δηλαδή οι πανελλήνιες εξετάσεις στις οποίες συμμετέχουν μαθητές από 600 αντιπροσωπευτικά σχολεία όλης της χώρας προκειμένου να αξιολογήσουμε το επίπεδο των γνώσεων που παίρνουν από το σχολείο και να μπορούμε στη συνέχεια να κάνουμε βελτιωτικές παρεμβάσεις. Οι συνδικαλιστές της ΟΛΜΕ προκήρυξαν απεργία για την ημέρα των εξετάσεων διότι δεν επιθυμούν την αξιολόγηση. Το πρόβλημα είναι οι συνδικαλιστές έχουν τις πλάτες και του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ στο θέμα αυτό που καταψήφισαν αμφότεροι τη σχετική ρύθμιση. Φυσικά το υπουργείο παιδείας προσέφυγε στη δικαιοσύνη προκειμένου να κρίνει ως καταχρηστική την απεργία αυτή. Θυμίζουμε ότι αντίστοιχη προσφυγή την κέρδισε πέρυσι και οι εξετάσεις έγιναν κανονικά.

Να το πούμε ξεκάθαρα: Οι πολιτικές δυνάμεις που δεν θέλουν την αξιολόγηση των σχολικών μονάδων, των εκπαιδευτικών και των επιδόσεων δεν υποστηρίζουν τους πραγματικά ευάλωτους πολίτες και μαθητές. Διότι ένα κακό δημόσιο σύστημα παιδείας το οποίο δεν αξιολογείται τελικά το μόνο που πετύχει είναι να αναπαράγει τις υφιστάμενες κοινωνικές ανισότητες υπέρ των πλουσίων και να καταδικάζει τους πιο αδύναμους σε μια κοινωνική εκπαιδευτική και εντέλει οικονομική καθήλωση.