Τώρα καταλαβαίνουν όλοι γιατί ο Στέφανος Κασσελάκης έκανε δεξί χέρι του ένα ακροαριστερό φασίστα όπως τον Παύλο Πολάκη, γιατί μόνο ένας ακροδεξιός θα συνεργαζόταν και θα γινόταν υποχείριο ενός ακροαριστερού και το αντίθετο.
Ακροδεξιό χαρακτηρίζει η Έφη Αχτσιόγλου, και παραμένει στον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι να φύγει.
Το κείμενο της ομάδας Αχτσιόγλου στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ
Με ευθύνη για την προοπτική του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ
Η παρουσία του Στέφανου Κασσελάκη χθες στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ήταν βαθιά προσβλητική και διχαστική, με μια εισήγηση επίθεση στην κοινή λογική, στον κόπο ανθρώπων που δούλεψαν στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, στην ιστορία της Αριστεράς. Αντί, μετά το απαράδεκτο διάγγελμα της Παρασκευής, να ανακαλέσει ή έστω να επιχειρήσει να ρίξει τους τόνους και να επιδιώξει, όπως οφείλει εκ της θέσης του, τη συζήτηση και την ενότητα, ο Στ. Κασσελάκης επιδόθηκε σε ένα μακρύ κατάλογο επιθέσεων και προσβλητικών αναφορών: από το «άρρωστο» κόμμα του διαγγέλματος της Παρασκευής, περάσαμε στην «κομματίλα», το «πουμαρό», την «πέμπτη φάλαγγα». Η κατηγορία των υπονομευτών, που χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον και κατά τη διαδικασία της προεδρικής εκλογής, όχι απλώς δεν καταδικάστηκε, όπως θα ήταν αναγκαίο για τη συλλογική λειτουργία, αλλά αναβαθμίστηκε. Πρόκειται για μια αδιανόητη επίθεση στην ιστορική διαδρομή του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και των ανθρώπων του, που δείχνει εκτός των άλλων και πλήρη άγνοια του κόμματος την προεδρία του οποίου ανέλαβε. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Ακόμα χειρότερα, ο Στ. Κασσελάκης δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει αντιδραστικά σχήματα από τη φαρέτρα της alt right και του εγχώριου «αντι-ΣΥΡΙΖΑ» μετώπου: τα κόμματα είναι άρρωστοι οργανισμοί, η αριστερά είναι το άθροισμα των ελίτ και των αποσπασμένων από την πραγματικότητα, ο Ηγέτης είναι ο μόνος που μπορεί να ακούσει τον λαό. Κι αυτό ενώ απευθυνόταν σε ανθρώπους πολλάκις εκλεγμένους από τους συμπολίτες μας σε πολλά επίπεδα. Την ίδια στιγμή από την ομιλία του απουσίαζε, με τρόπο που εξέπληξε ακόμα και εκείνους που τον υποστηρίζουν, κάθε αναφορά στα σύγχρονα προβλήματα της εποχής μας και στα συγκεκριμένα βήματα για τη μάχη ενάντια στην ηγεμονία της Δεξιάς στη χώρα μας. Έτσι, η «πατριωτική αριστερά» δεν μπόρεσε να πει ούτε μια λέξη για τους βομβαρδισμούς στη Γάζα, ο Πρόεδρος που επαγγέλλεται την «κυβερνώσα αριστερά» δεν μπόρεσε να πει κάτι συγκεκριμένο για την ακρίβεια, την ενεργειακή φτώχεια και τον αντιθεσμικό κατήφορο της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. Επιδόθηκε σε έναν κατάλογο συνθημάτων, την ίδια ώρα που εξαπέλυε κατηγορίες περί «φλυαρίας» σε ανθρώπους που έχουν ασκήσει και παράξει εφαρμοσμένη πολιτική.
Το πλαίσιο που διαμόρφωσε το διάγγελμα και η εισήγηση του Στ. Κασσελάκη δεν άφησε περιθώρια για μια συζήτηση επί της ουσίας. Αποφασίσαμε, ύστερα από επίμονες προσπάθειες για την ομαλή διεξαγωγή της διαδικασίας, να αποχωρήσουμε από τη συνεδρίαση όταν έγινε σαφές ότι ο πρόεδρος δεν επιθυμούσε την ψηφοφορία και απόφαση του σώματος για την πρωτοφανή και αντικαταστατική πρόταση για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για τη διαγραφή τεσσάρων στελεχών. Η δημοκρατία που διαρκώς επαγγέλλεται ο Στ. Κασσελάκης δεν έδωσε το δικαίωμα στα 300 εκλεγμένα από τη βάση του κόμματος να ψηφίσουν αν του αναγνωρίζουν το δικαίωμα να παραβιάζει το καταστατικό και τις θεσμικές διαδικασίες. Δεν είναι ένα τεχνικό ή διαδικαστικό ζήτημα. Είναι πολιτικό και ταυτόχρονα υπαρξιακό ζήτημα για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, αφού για την αριστερά και για κάθε προοδευτικό άνθρωπο, ο σεβασμός σε δημοκρατικά δικαιώματα είναι θεμελιώδες στοιχείο ταυτότητας. Το «δημοψήφισμα» καταργεί το κόμμα, την επιτροπή δεοντολογίας, την Κεντρική Επιτροπή. Παραβιάζει το καταστατικό, παρακάμπτει το αρμόδιο όργανο και προκαλεί έναν ακραίο διχασμό. Θα το επαναλάβουμε για μια ακόμα φορά: το δικαίωμα του μέλους και οι πειθαρχικές ποινές δεν είναι υπόθεση διχαστικών «δημοψηφισμάτων». Το κόμμα έχει κανόνες. Όπως έχει και πολιτικό πρόγραμμα. Σε αυτό το κόμμα εξελέγη πρόεδρος ο Στ. Κασσελάκης. Όχι σε κενό.
Η ευθύνη για τις εξελίξεις αυτές βαραίνει τον ίδιο και την ηγετική ομάδα. Ο Στ. Κασσελάκης επέλεξε συνειδητά αντί για το δρόμο της σύνθεσης, το δρόμο της κατασκευής του «εσωτερικού εχθρού». Είναι μια αδιέξοδη επιλογή που ευτελίζει την Πολιτική, τη Δημοκρατία και την Αριστερά.
Από την πλευρά μας, καταθέσαμε χτες στην Κεντρική Επιτροπή ένα κείμενο πολιτικής απόφασης. Για να είναι το κόμμα μας ένα κόμμα που θα μιλά για κοινωνική δικαιοσύνη-κλιματική δικαιοσύνη-σύγχρονη δημοκρατία. Που θα ξέρει ποιους θέλει να εκπροσωπεί και με ποιους θέλει να συγκρουστεί. Που θα διεκδικεί στην πράξη την ευθύνη να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο. Για να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ το κόμμα των οραματικών στόχων που θα μπορεί να συγκινεί και να κινητοποιεί. Αυτός είναι ο δικός μας δρόμος, ο δρόμος που κατά τη γνώμη μας πρέπει να ακολουθήσει μια Αριστερά που θέλει να παραμείνει τέτοια και ταυτόχρονα να κερδίζει νίκες προς όφελος της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Σία Αναγνωστοπούλου
Έφη Αχτσιόγλου
Νάσος Ηλιόπουλος
Κωστής Καρπόζηλος
Δανάη Κολτσίδα
Νίκος Μπίστης
Μιχάλης Σαμπατακάκης
Δημήτρης Τζανακόπουλος
Μερόπη Τζούφη
Θεανώ Φωτίου
.webp)
