Την ώρα που φημολογείται ότι ο Ερντογάν έδωσε εντολή στον Αλέξη Τσίπρα να μην διανοηθεί να πειράξει τους βουλευτές του σε Ροδόπη και Ξάνθη, οι προκλήσεις απο τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζονται.
Ο πρώην υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ καθηγητής Δ. Χριστόπουλος έσπευσε να υπερασπιστεί τον ανθέλληνα Νίκο Φίλη αναφορικά με τις τελευταίες του τοποθετήσεις γύρω από το δικαίωμα των μουσουλμάνων βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ να ομιλούν για την ύπαρξη τουρκικής μειονότητας στη Δυτική Θράκη.
Μάλιστα ο προκλητικός συριζαίος χαρακτηρίζει ορθές τις απόψεις του Νίκου Φίλη και για να παρουσιάσει ως λογικοφανή την επιχειρηματολογία του κάνει συγκρίσεις ανάμεσα στη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης με την εθνική ελληνική μειονότητα στην Αλβανία.
Ακολουθεί η θέση του κ. Χριστόπουλου, η οποία αναδημοσιεύεται από την ιστοσελίδα commonality της ομάδας των 53 του ΣΥΡΙΖΑ.
«H Ελλάδα ορθώς εγκαλεί την Αλβανία διότι αρνείται να αναγνωρίσει δικαιώματα εθνικής μειονότητας στους Έλληνες της Χειμάρας, από τη στιγμή που ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού της περιοχής αυτής νιώθουν Έλληνες.
Την ίδια στιγμή ωστόσο, η Ελλάδα αρνείται στους Θρακιώτες μειονοτικούς να λένε ότι είναι Τούρκοι, άπαξ νιώθουν έτσι.
Όποιος μάλιστα αμφισβητεί την ορθότητα της πολιτικής αυτής κατηγορείται ως προδότης και “φιλότουρκος”.
Με αφορμή τη συζήτηση σχετικά με τις ορθές δηλώσεις του Νίκος Φίλης, θέλω να πω ότι το να αρνείται ένα κράτος σε πολίτες του το δικαίωμα να προσδιορίζονται εθνικά όπως επιθυμούν αποτελεί παραβίαση της συνταγματικά εγγυημένης ελευθερίας τους να αναπτύσουν ελεύθερα την προσωπικότητά τους (Άρθρο 5, παρ. 1 Σ).
Το μακρινό 1990, η χώρα μας μαζί με όλα τα κράτη μέλη της τότε ΔΑΣΕ (Διάσκεψη για την Ασφάλεια για την Συνεργασία στην Ευρώπη, νυν ΟΑΣΕ) συνομολόγησε στην Κοπενχάγη ότι το “να ανήκει κανείς σε μια εθνική μειονότητα είναι θέμα ατομικής επιλογής του ανθρώπου και κανένα μειονέκτημα δεν μπορεί να προκύπτει από την άσκηση αυτής της επιλογής” (Άρθρο 32 του Καταληκτικού Κειμένου).
Κοινώς, δεν μπορούμε σοβαρά και πειστικά να ζητάμε για τις ελληνικές μειονότητες εκτός επικράτειας αυτά που αρνούμαστε στις μειονότητες εντός.
Αν το ελληνικό κράτος σοβαρά πιστεύει ότι το να αρνείται στους ανθρώπους να δηλώνουν ότι είναι Τούρκοι ή να κάνουν συλλόγους με την ονομασία “Τούρκικος” ή “Τουρκική” λύνει το πρόβλημα που υπάρχει με την εμπλοκή της Τουρκίας στα μειονοτικά της Θράκης, είναι βαθιά γελασμένο. Γελάνε και τα μουστάκια της Τουρκίας που ανάγεται σε μείζον θέμα προεκλογικά από τη ΝΔ η υποτιθέμενη αρωγή του τουρκικού προξενείου στον κερδισμένο των εκλογών στη Ροδόπη.
Μ’αυτά και μ’αυτά το πρόβλημα αυτό όχι μόνο δεν λύνεται, αλλά παροξύνεται.
Τα προηγούμενα μου φαίνονται ο ελάχιστος δημοκρατικός κοινός τόπος για τα μειονοτικά στην Ελλάδα και παντού. Και σε μια δημοκρατία σε τελευταία ανάλυση, ο καθείς μπορεί να λέει αυτό που νομίζει χωρίς να εγκαλείται από τους γνωστούς ανόητους “πατριωτικούς κύκλους” ως μειοδότης και τα λοιπά.
Αυτά είναι ντροπές για μια δημοκρατία με τα οποία η χώρα πρέπει κάποια στιγμή να τελειώσει.
Πρέπει να το παλέψουμε».
.webp)
