Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου 2021

Ένας επικίνδυνος Τσίπρα γυρνάει την Ελλάδα, εξαπατά και παραμυθιάζει τον κόσμο


 




Αμετανόητος ψεύτης και απατεώνας ο Αλέξης Τσίπρας, δεν καταλαβαίνει τι γίνεται, δεν τον ενδιαφέρει εάν έχει απαξιωθεί από τον Ελληνικό λαό, δεν τον ενδιαφέρει που ο Σταύρος Κοντονής τον ξανά ξεφτίλισε και τον ίδιο και τον ΣΥΡΙΖΑ.

Λές και τον κουρδίζουν, χωρίς ψυχή, χωρίς ίχνος συναίσθησης, γυρνάει την Ελλάδα και παραμυθιάζει τους πολίτες μήπως βρει καινούργια θύματα να εξαπατήσει.

Εάν δεν ήταν ο Αλέξης Τσίπρας, που εξαπατώντας βγήκε για κακή τύχη της Ελλάδας πρωθυπουργός, με όλα αυτά που λέει κάνει και είχε έκανε 4,5 χρόνια διακυβέρνησης, θα είχε πάει φυλακή με συνοπτικές διαδικασίες.

Ο μεγαλύτερος πολιτικός απατεώνας στην ιστορία της Ελλάδας, εμφανίστηκε στην Κοζάνη, και εκτός της προσπάθειας του να εξαπατήσει σε θέματα οικονομίας, δεν τοποθετήθηκε καθαρά ούτε για την πανδημία και τα μέτρα, είπε ψέματα και εξαπάτησε όσους πήγαν να τον ακούσουν.

Είναι τόσο συνειδητά απατεώνας, που παραβλέπει εσκεμμένα το γεγονός ότι τα πιο κραταιά συστήματα υγείας στην Ευρώπη αντιμετωπίζουν πρωτοφανή πίεση και στέλνουν ασθενείς ακόμα και σε άλλες χώρες, παρέβλεψε επίσης εσκεμμένα το γεγονός ότι η μια μετά την άλλη κυβερνήσεις σ’ όλο τον κόσμο, λαμβάνουν μέτρα ανάλογα με αυτά που ήδη εφαρμόζει η κυβέρνηση μας για την ανάσχεση της πανδημίας. Με λίγα λόγια ενώ ξέρει τι γίνεται, λέει ψέματα χωρίς ίχνος ηθικής για όλα, για τα πάντα και δεν ντρέπεται καθόλου, ο τελειωμένος πολιτικά αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ.

Η ανικανότητα του να κάνει σοβαρή αντιπολίτευση, και η ανικανότητα του να αντιπαρατεθεί με ένα σοβαρό πολιτικό όπως είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, τον κάνει να είναι ο μοναδικός πολιτικός στην Ευρώπη, που κάνει αντιπολίτευση με την πανδημία, που σπεκουλάρει με την αρρώστια και τον πόνο, και έχει γίνει και πάλι παράδειγμα προς αποφυγή από όλες τις χώρες της Ευρώπης. Προσπαθεί να διαστρεβλώσει την αλήθεια για την οικονομία, τις επενδύσεις, την υγεία να κοροιδέψει όσους περισσότερους μπορέσει μήπως και επιβιώσει πολιτικά, γιατί ξέρει ότι η ανικανότητα του είναι φανερή στους πολίτες και το πολιτικό του τέλος έχει έρθει ευτυχώς για την Ελλάδα.

 




Παρουσία του Πρωθυπουργού η εκδήλωση του Υπουργείου Παιδείας για την παρουσίαση 166 νέων, σύγχρονων προγραμμάτων σπουδών για όλους τους μαθητές


 

Στη δημιουργία ενός εκπαιδευτικού προγράμματος που θα λειτουργεί ως αποτελεσματικός μοχλός κοινωνικής κινητικότητας για το κάθε παιδί, θα παρέχει ίσες ευκαιρίες ανέλιξης στην εποχή της παγκόσμιας κοινωνίας της γνώσης και θα διαμορφώνει δημιουργικούς, εξωστρεφείς και ενεργούς πολίτες αναφέρθηκε ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στην εκδήλωση του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων για την παρουσίαση 166 νέων, σύγχρονων προγραμμάτων σπουδών για όλους τους μαθητές.

«Μιλάμε ουσιαστικά και για ένα νέο τρόπο μάθησης ο οποίος χρησιμοποιεί νέα εργαλεία για το πώς μεταφέρουμε τη γνώση, για το πώς εμπλέκουμε τους ίδιους τους μαθητές σε άλλους τρόπους συμμετοχής μέσα στην τάξη, με πιο πολλές ομαδικές εργασίες, πιο πολλά πειράματα, πολύ περισσότερη χρήση της τεχνολογίας», σημείωσε ο Πρωθυπουργός,

«Χαίρομαι ιδιαίτερα που εισάγονται πια στη μαθησιακή διαδικασία νέες έννοιες, νέα γνωστικά πεδία, αλλά χαίρομαι διπλά γιατί μέσα από αυτήν την νέα διαδικασία, μέσα από αυτά τα νέα προγράμματα σπουδών, προωθούμε την συνθετική γνώση. Αντιλαμβανόμαστε τελικά ότι τα γνωστικά πεδία δεν είναι απομονωμένα σιλό τα οποία δεν επικοινωνούν το ένα με το άλλο. Αλλά ακριβώς η συνθετότητα του κόσμου μέσα στον οποίο ζούμε μας υποχρεώνει να μπορούμε να τα βλέπουμε συνδυαστικά. Και πιστεύω ότι ακριβώς αυτή η νέα προσέγγιση είναι που τελικά θα κάνει και το ίδιο το σχολείο πιο ενδιαφέρον για τους μαθητές και πιο δημιουργικό για τους δασκάλους και τους καθηγητές οι οποίοι θα κληθούν να προσαρμοστούν σε αυτή τη νέα διαδικασία», πρόσθεσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Σχετικά με το ρυθμό της μεταρρύθμισης ο κ. Μητσοτάκης τόνισε πως «οι μεταρρυθμίσεις αυτές είναι μεταρρυθμίσεις οι οποίες γίνονται σε βάθος χρόνου. Μιλάμε τώρα για καινούργια προγράμματα σπουδών τα οποία θα μπουν σε πλήρη εφαρμογή το 2023. Ήδη δοκιμάζονται πιλοτικά στα πρότυπα και στα πειραματικά σχολεία. Επειδή ο κόσμος αλλάζει πάρα πολύ γρήγορα. Και επειδή κάθε χρόνος που περνά και τα παιδιά μας διδάσκονται μία ύλη η οποία μπορεί να είναι απαρχαιωμένη με τρόπους που δεν συνάδουν με τα καινούρια μέσα που έχουμε στη διάθεσή μας, είναι χρόνος χαμένος για τα παιδιά μας, είναι λιγότερα εφόδια τα οποία μπορεί να έχουν στην διάθεσή τους. Είναι ένα σχολείο πιο βαρετό, πιο συμβατικό σε σχέση με το σχολείο το οποίο οραματιζόμαστε. Ναι, για αυτό επειγόμαστε».

O Πρωθυπουργός πραγματοποίησε ιδιαίτερη αναφορά στο εκπαιδευτικό προσωπικό που συμμετέχει στα επιμορφωτικά προγράμματα και συγκεκριμένα στα εργαστήρια δεξιοτήτων.«Χάρηκα πάρα πολύ με αυτό το οποίο άκουσα για τον αριθμό των 80.000 δασκάλων και καθηγητών που ήδη επιμορφώνονται στα εργαστήρια δεξιοτήτων. Είναι μια μεγάλη επανάσταση αυτή. Όπως μια επανάσταση για την παιδεία μας -και θέλω και πάλι να ευχαριστήσω όλους τους δασκάλους και όλους τους καθηγητές- ήταν η αναγκαστική πλην όμως απολύτως απαραίτητη χρήση της τηλεκπαίδευσης για να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις της πανδημίας. Το γεγονός ότι ανοίγουμε αυτή τη γνώση όχι μόνο στους μαθητές, αλλά σε όλους, πια η ψηφιακή τεχνολογία μας δίνει ένα νέο παράθυρο για να μπορούμε να έχουμε πρόσβαση στη γνώση με έναν διαφορετικό τρόπο από αυτόν τον οποίο είχαμε στο παρελθόν».

«Τα Προγράμματα Σπουδών είναι τα θεμέλια της εκπαιδευτικής διαδικασίας, καθορίζουν το τι διδάσκεται, αποτελούν τη βάση για την εκπόνηση των σχολικών βιβλίων, ενώ κατευθύνουν τον εκπαιδευτικό στον σχεδιασμό του μαθήματος», σημείωσε η Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων, Νίκη Κεραμέως, υπογραμμίζοντας τους άξονες καινοτομίας των Νέων Προγραμμάτων Σπουδών. «Πρώτον, αλλάζουμε το τι διδάσκεται, εκσυγχρονίζουμε και αναβαθμίζουμε το περιεχόμενο των Προγραμμάτων Σπουδών. Δεύτερον, αλλάζουμε το πώς διδάσκεται το μάθημα δίνοντας πολύ μεγαλύτερη έμφαση στη κριτική σκέψη, στη κριτική γνώση, υιοθετούμε μια πιο βιωματική προσέγγιση. Τρίτον, προβλέψαμε οριζόντια ψηφιακή διάσταση. Αξιοποιώντας τις ψηφιακές τεχνολογίες, καλλιεργούμε τις ψηφιακές δεξιότητες και παρέχουμε πλούσιο συνοδευτικό ψηφιακό υλικό σε όλα τα γνωστικά αντικείμενα».

Διευκρινίζεται ότι τα ισχύοντα προγράμματα σπουδών δεν έχουν ανανεωθεί για σχεδόν δύο δεκαετίες και λόγω των καταιγιστικών επιστημονικών εξελίξεων και των αναδυόμενων απαιτήσεων της κοινωνίας του μέλλοντος έχουν καταστεί αναχρονιστικά. Τα νέα προγράμματα στηρίζονται σε αναδιαρθρωμένο και επικαιροποιημένο περιεχόμενο στη βάση των σύγχρονων επιστημονικών δεδομένων και σε σύγχρονες παιδαγωγικές προσεγγίσεις που προάγουν τη βιωματική, συμμετοχική εκπαίδευση.

Το σχέδιο περιλαμβάνει τέσσερις άξονες:

-Ανάπτυξη ήπιων και ψηφιακών δεξιοτήτων, μετάβαση από ένα κλειστό, συγκεντρωτικό εκπαιδευτικό σύστημα, στο αυτόνομο και ευέλικτο σχολείο της ανοιχτής σκέψης.

-Ίσες ευκαιρίες για όλους – εξασφάλιση ισότιμης πρόσβασης για όλους στην εκπαίδευσης, ειδικότερα των πιο ευάλωτων ομάδων.

-Ενίσχυση και προώθηση εναλλακτικών εκπαιδευτικών διαδρομών, με επαγγελματική προοπτική.

-Αυτονομία-αξιολόγηση για την ενίσχυση της θέσης των εκπαιδευτικών, καθώς την ιχνηλάτηση και βελτίωση του εκπαιδευτικού συστήματος.

Τα νέα προγράμματα σπουδών εστιάζουν στην αναδιάρθρωση του διδακτικού σχεδιασμού και της παιδαγωγικής φιλοσοφίας με έμφαση στην ουσία της γνώσης και σε όσα ο μαθητής χρειάζεται να γνωρίζει και να κατανοεί μετά το μάθημα, και όχι στην άκριτη αποστήθιση μιας ύλης. Παράλληλα ακολουθούνται οι σύγχρονες επιστημονικές εξελίξεις ενώ σε όλα τα μαθήματα ενσωματώνονται οι ψηφιακές τεχνολογίες έχοντας πάντα ώς στόχο τη διαμόρφωση ενός σχολείου που εμπνέει, ευαισθητοποιεί και ενεργοποιεί τη σχολική κοινότητα καθιστώντας το πιο ελκυστικό κεντρίζοντας το ενδιαφέρον των μαθητών και ενθαρρύνοντας τους εκπαιδευτικούς να οραματιστούν και να πρωτοτυπήσουν.


Στην εκδήλωση συμμετείχαν η Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων, Νίκη Κεραμέως, η Υφυπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων, αρμόδια για θέματα Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και Ειδικής Αγωγής, Ζέττα Μακρή, ο Υφυπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων, αρμόδιος για θέματα Ανώτατης Εκπαίδευσης, Άγγελος Συρίγος, ο Γενικός Γραμματέας Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και Ειδικής Αγωγής, Αλέξανδρος Κόπτσης, ο Γενικός Γραμματέας Ανώτατης Εκπαίδευσης, Απόστολος Δημητρόπουλος, ο Γενικός Γραμματέας Θρησκευμάτων, Γεώργιος Καλαντζής, ο Πρόεδρος του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ), Ιωάννης Αντωνίου ενώ παρευρέθηκαν επίσης εκπρόσωποι της ομάδας που εργάστηκε για τα νέα προγράμματα σπουδών, μαθητές, εκπαιδευτικοί, διευθυντές σχολείων, διευθυντές εκπαίδευσης και περιφερειακοί διευθυντές εκπαίδευσης από την εκπαιδευτική κοινότητα καθώς και πρόεδροι φορέων του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων.




Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη:


Αγαπητοί μου μαθητές, δάσκαλοι, καθηγητές στελέχη του ΥΕΠ, κυρία και κύριοι Υφυπουργοί, κυρία Υπουργέ, προσέξατε ίσως ότι αντέστρεψα της σειρά των προσφωνήσεων, ακριβώς για να σηματοδοτήσω με αυτόν τον τρόπο ότι όλο αυτό το σπουδαίο έργο το οποίο σας παρουσιάστηκε σήμερα, γίνεται για εσάς τους μαθητές. Για να μπορείτε να πηγαίνετε στο σχολείο με περισσότερο κέφι, με περισσότερη χαρά, για να μην είναι το σχολείο μία βαρετή διαδικασία. Για να μπορείτε να ανακαλύψετε μέσα από τη μαθησιακή διαδικασία νέα ενδιαφέροντα, να αποκτήσετε νέα εργαλεία, για να κατανοήσετε καλύτερα πως δουλεύει αυτός ο περίπλοκος και σύνθετος κόσμος και να αποκτήσετε εφόδια, γνώσεις, αλλά και δεξιότητες που θα σας συνοδεύουν σε ολόκληρή σας τη ζωή.


Θέλω να συγχαρώ από καρδιάς τον κ. Αντωνίου, αλλά και όλα τα στελέχη του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής, όλους τους διαμορφωτές αυτών των νέων προγραμμάτων σπουδών. Ξέρω, κ. Αντωνίου, πόσο σκληρά δουλέψατε, αλλά ξέρω, κυρίως, πόσο μεράκι και ενέργεια βάλατε σε αυτήν την προσπάθεια για πρώτη φορά εδώ και 20 χρόνια η εκπαίδευσή μας να αποκτήσει νέα προγράμματα σπουδών.


Και δεν νομίζω ότι χρειάζεται να μιλήσω πολύ αναλυτικά για τη σημασία αυτής της δουλειάς και για το πόσο παράξενο μου φαίνεται το γεγονός ότι δεν είχε ολοκληρωθεί νωρίτερα. Το γεγονός, δηλαδή, ότι έπρεπε να περάσουν δεκαετίες ολόκληρες για να αναμορφώσουμε συνολικά το τι διδάσκουμε και το πως το διδάσκουμε και αυτό ακριβώς κάνουν τα νέα προγράμματα σπουδών.


Και χαίρομαι ιδιαίτερα που εισάγονται πια στη μαθησιακή διαδικασία νέες έννοιες, νέα γνωστικά πεδία, αλλά χαίρομαι διπλά γι’ αυτό το οποίο είπατε κ. Αντωνίου, κυρία Υπουργέ, αγαπητοί συνδιαμορφωτές των προγραμμάτων, ότι μέσα από αυτήν την νέα διαδικασία, μέσα από αυτά τα νέα προγράμματα σπουδών, προωθούμε την συνθετική γνώση. Αντιλαμβανόμαστε τελικά ότι τα γνωστικά πεδία δεν είναι απομονωμένα σιλό τα οποία δεν επικοινωνούν το ένα με το άλλο. Αλλά ακριβώς η συνθετότητα του κόσμου μέσα στον οποίο ζούμε μας υποχρεώνει να μπορούμε να τα βλέπουμε συνδυαστικά.


Και πιστεύω ότι ακριβώς αυτή η νέα προσέγγιση είναι που τελικά θα κάνει και το ίδιο το σχολείο πιο ενδιαφέρον για τους μαθητές και πιο δημιουργικό για τους δασκάλους και τους καθηγητές οι οποίοι θα κληθούν να προσαρμοστούν σε αυτή τη νέα διαδικασία.


Μιλάμε ουσιαστικά και για ένα νέο τρόπο μάθησης ο οποίος χρησιμοποιεί νέα εργαλεία για το πώς μεταφέρουμε τη γνώση, για το πώς εμπλέκουμε τους ίδιους τους μαθητές σε άλλους τρόπους συμμετοχής μέσα στην τάξη, με πιο πολλές ομαδικές εργασίες, πιο πολλά πειράματα, πολύ περισσότερη χρήση της τεχνολογίας. Νέους τρόπους εξετάσεων. Η εξέταση γιατί να είναι μόνο ένα γραπτό κείμενο και να μην είναι μία προφορική παρουσίαση; Γιατί να μην είναι αύριο ένα βίντεο το οποίο θα φτιάξετε εσείς; Διότι πια οι τρόποι της επικοινωνίας έχουν αλλάξει και η τεχνολογία έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας. Εσείς, οι μαθητές μας, το ξέρετε καλύτερα από όλους μας αυτό.


Πάρτε για παράδειγμα την κλιματική αλλαγή. Αναφέρθηκαν και οι προλαλήσαντες σε αυτό το εξαιρετικά σύνθετο φαινόμενο. Από πλευράς θετικών επιστημών δεν μπορεί να κατανοήσει κανείς την κλιματική αλλαγή αν δεν έχει ταυτόχρονα γνώσεις χημείας, φυσικής, βιολογίας, μαθηματικών. Η κλιματική αλλαγή, όμως, ταυτόχρονα είναι και ένα κοινωνικό φαινόμενο που συνδέεται με τη μετανάστευση. Ένας από τους λόγους που πολλοί κατατρεγμένοι άνθρωποι εγκαταλείπουν τους τόπους στους οποίους διαμένουν είναι ακριβώς γιατί η κλιματική αλλαγή κάνει πολύ πιο δύσκολη τη ζωή τους εκεί. Άρα, για να μπορούμε να αντιληφθούμε ένα τόσο σύνθετο φαινόμενο το οποίο επηρεάζει τη ζωή όλων μας πρέπει να μπορέσουμε να βρούμε έναν τρόπο τα γνωστικά αυτά πεδία τα οποία διδάσκουμε να επικοινωνούνε καλύτερα μεταξύ τους.


Πάρτε παράδειγμα αυτό το οποίο είπε πριν ο μαθηματικός ο οποίος συμμετείχε στο πάνελ, ο καθηγητής, το πώς αντιλαμβανόμαστε την ίδια την πανδημία. Ένα βιολογικό, μία κρίση η οποία στον πυρήνα της έχει την βιολογία, αλλά όταν θα διδάσκεστε αύριο για την σύνθεση των κυττάρων ίσως δείτε το RNA και το DNA μέσα από μία διαφορετική ματιά όταν σκεφτείτε ότι ακριβώς αυτή η γνώση μας επιτρέπει σήμερα να έχουμε στη διάθεσή μας εμβόλια τα οποία αποτελούν και την τελική λύση στο πρόβλημα της πανδημίας.


Ή να καταλάβουμε καλύτερα τα μαθηματικά της αναπαραγωγής. Πώς αυξάνονται οι ρυθμοί και πώς πέφτουν στη συνέχεια. ζητήματα που έχουν να κάνουν με τη μαθηματική γνώση η οποία πρέπει πια η ίδια να βρίσκει εφαρμογή στην πράξη και να συνδέεται με πραγματικά παραδείγματα.


Και βέβαια η χρήση της τεχνολογίας οριζόντια αποτελεί μια πολύ μεγάλη πρόκληση. Και εδώ δεν αναφερόμαστε μόνο στα εργαλεία τα οποία πρέπει να έχουν στη διάθεσή τους τα παιδιά, στους διαδραστικούς πίνακες, στο πως θα εφοδιάσουμε τους καθηγητές μας με νέα ψηφιακά εργαλεία, στη σημαντικότατη δουλειά η οποία γίνεται στον τομέα της ψηφιακής επιμόρφωσης.


Χάρηκα πάρα πολύ με αυτό το οποίο άκουσα για το νούμερο των 80.000 δασκάλων και καθηγητών που ήδη επιμορφώνονται στα εργαστήρια δεξιοτήτων. Είναι μια μεγάλη επανάσταση αυτή. Όπως μια επανάσταση για την παιδεία μας -και θέλω και πάλι να ευχαριστήσω όλους τους δασκάλους και όλους τους καθηγητές- ήταν η αναγκαστική πλην όμως απολύτως απαραίτητη χρήση της τηλεκπαίδευσης για να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις της πανδημίας. Το γεγονός ότι ανοίγουμε αυτή τη γνώση όχι μόνο στους μαθητές, αλλά σε όλους, πια η ψηφιακή τεχνολογία μας δίνει ένα νέο παράθυρο για να μπορούμε να έχουμε πρόσβαση στη γνώση με έναν διαφορετικό τρόπο από αυτόν τον οποίο είχαμε στο παρελθόν.


Είμαι πραγματικά ενθουσιασμένος με αυτή την δουλειά γιατί πιστεύω ακράδαντα ότι η βάση οποιασδήποτε μεταρρύθμισης θα πρέπει να είναι το σχολείο. Τι διδάσκουμε, πως το διδάσκουμε, πως χτίζουμε μια νέα σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ του Κράτους και των εκπαιδευτικών, πως αφήνουμε τα σχολεία και τους εκπαιδευτικούς πιο ελεύθερους δίνοντάς τους περισσότερα εργαλεία, περισσότερες επιλογές. Δυνατότητες εσείς οι ίδιοι να διαλέξετε τα βιβλία τα οποία θα χρησιμοποιείτε αύριο για να διδάξετε με τον καλύτερο τρόπο. Αλλά πως όλα αυτά τελικά θα οδηγήσουν σε αυτό το οποίο αποτελεί το διαχρονικό ζητούμενο σε αυτή τη χώρα. Το αποκαλούμε μια καλύτερη παιδεία, μια παιδεία για όλους, μια παιδεία η οποία αλλάζει στην πράξη.


Επιτρέψτε μου να κλείσω απαντώντας και εγώ με τη σειρά μου σε ένα ερώτημα το οποίο το έθιξε και η Υπουργός και το ακούω και εγώ συχνά. Μα καλά, όλα αυτά σημαντικές αλλαγές που πιστεύω ότι έχουν τη στήριξη της εκπαιδευτικής κοινότητας και των μαθητών μας και των γονέων, όλα αυτά πρέπει να γίνουν γρήγορα; Πρέπει να γίνουν απότομα; Μήπως αλλάζουν πολλά πράγματα με πολύ γρήγορο ρυθμό;


Η απάντησή μου είναι απλή, δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο. Οι μεταρρυθμίσεις αυτές είναι μεταρρυθμίσεις οι οποίες γίνονται σε βάθος χρόνου. Μιλάμε τώρα για καινούργια προγράμματα σπουδών τα οποία θα μπουν σε πλήρη εφαρμογή το 2023. Ήδη δοκιμάζονται πιλοτικά στα πρότυπα και στα πειραματικά σχολεία.


Επειδή ο κόσμος αλλάζει πάρα πολύ γρήγορα. Και επειδή κάθε χρόνος που περνά και τα παιδιά μας διδάσκονται μία ύλη η οποία μπορεί να είναι απαρχαιωμένη με τρόπους που δεν συνάδουν με τα καινούρια μέσα που έχουμε στη διάθεσή μας, είναι χρόνος χαμένος για τα παιδιά μας, είναι λιγότερα εφόδια τα οποία μπορεί να έχουν στην διάθεσή τους. Είναι ένα σχολείο πιο βαρετό, πιο συμβατικό σε σχέση με το σχολείο το οποίο οραματιζόμαστε. Ναι, για αυτό επειγόμαστε.


Αλλά όλοι πρέπει να έχουμε αυτή την αίσθηση του κατεπείγοντος, όχι μόνο εμείς ως η πολιτική ηγεσία, όχι μόνο οι μαθητές αλλά πιστεύω ότι και οι ίδιοι οι δάσκαλοι και καθηγητές μας, στους οποίους τόση εμπιστοσύνη έχουμε θα βρουν μέσα από αυτά τα καινούρια προγράμματα σπουδών και τα καινούργια εργαλεία την δυνατότητα να εκφράσουν την δημιουργικότητά τους.


Πιστεύω ακράδαντα ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο, τίποτα πιο ζωντανό, τίποτα πιο δημιουργικό από το να μεταφέρεις γνώση, με οποιοδήποτε τρόπο. Εσείς το κάνετε ως επάγγελμα, πιστεύω ότι το κάνετε και ως λειτούργημα με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτή η χρωματισμένη λέξη, κάνετε κάτι πάρα πολύ σημαντικό για την κοινωνία, κυρίως για τη νέα γενιά.


Και αυτός είναι ο λόγος που μερικές φορές μπορούμε να δίνουμε την αίσθηση ότι βιαζόμαστε αλλά ό,τι κάνουμε το κάνουμε μελετημένα και γνωρίζουμε, επίσης, ότι το τελικό αποτύπωμα αυτής της δουλειάς, κυρία Υπουργέ, κυρία Υφυπουργέ, κυρία Υφυπουργέ, κύριοι Γενικοί, κ. Αντωνίου, θα φανεί σε χρόνια από τώρα, δεν θα φανεί αύριο ούτε του χρόνου ούτε του παραχρόνου. Και ενδεχομένως θα ξεπεράσει κατά πολύ το αποτύπωμα όχι απλά αυτή την κυβερνητική θητεία, αυτή την Κυβέρνηση, εμάς τα στελέχη της Κυβέρνησης, εμένα προσωπικά που τώρα έχω την τιμή να είμαι Πρωθυπουργός αυτής της χώρας.


Στην κυριολεξία είναι μία επένδυση στο μέλλον. Και, επίσης, αυτό το οποίο θα πρέπει να διαμορφώσουμε είναι μία διαδικασία, κ. Αντωνίου, που θα έχουμε ένα δυναμικό τρόπο που τα προγράμματα αυτά να ανανεώνονται σε τακτά χρονικά διαστήματα, να μην χρειαστεί να περιμένουμε πάλι 20 χρόνια για να σχεδιάσουμε τα νέα προγράμματα σπουδών. Αλλά και η ίδια η διαδικασία της ανανέωσης των προγραμμάτων σπουδών είναι κάτι το οποίο πρέπει να μας απασχολήσει.


Όμως, στον πυρήνα του νέου σχολείου, όπως τουλάχιστον εγώ το οραματίζομαι, το φαντάζομαι, το θέλω για κάθε παιδί, για κάθε μαθήτρια, για κάθε μαθητή, για κάθε εκπαιδευτικό, για κάθε γονέα, είναι ακριβώς αυτή η δουλειά που κάνουμε. Είναι το DNA για να το πούμε, να χρησιμοποιήσουμε ένα βιολογικό όρο της νέας εκπαίδευσης τι διδάσκουμε, πώς το διδάσκουμε και, τελικά, το απαραίτητο εργαλείο το οποίο θα κάνει το σχολείο πιο συναρπαστικό και την ίδια την γνώση πιο εύκολη στην μετάδοσή της και στην αφομοίωσή της έτσι ώστε όλα τα παιδιά, ναι, θα διεκδικούν πάντα περισσότερα διαλείμματα, αυτό είναι απολύτως θεμιτό και ωραίο, αλλά και υγιές.


Αλλά, ταυτόχρονα, θα αισθάνεστε πιο συχνά αυτή την αίσθηση που είναι δύσκολο να την βάλει κανείς σε λόγια, του τι σημαίνει ξαφνικά να ανακαλύπτετε κάτι το οποίο δεν ξέρετε. Και αυτό, τελικά, είναι ο πυρήνας της γνώσης και αυτό, τελικά, είναι που θα κάνει και το σχολείο ενδιαφέρον, δημιουργικό και τελικά χρήσιμο.


Συγχαρητήρια για την δουλειά που κάνετε, σας ευχαριστώ πάρα πολύ.



Άρθουρ :Σύμφωνα με Βρετανικά δημοσιεύματα οι κρατούμενοι περιμένουν τους δολοφόνους γονείς

 


Ο νόμος και η δικαιοσύνη της φυλακής, για αυτούς που δεν τους ανέχεται ούτε ένας σκληρός κακοποιός, περιμένει τους δολοφόνους γονείς του Άρθουρ.

Η υπόθεση της δολοφονίας του μικρού Άρθουρ Λαμπίνιο- Χιουζ έφτασε στο τέλος της, με την καταδίκη της μητριάς του, της 32χρονης Έμα Τάστιν, αλλά και του πατέρα του, του 29χρονου Τόμας Χιουζ.

Η Τάστιν κρίθηκε ένοχη για τη δολοφονία του 6χρονου αγοριού, που σόκαρε τη Μεγάλη Βρετανία. Όπως αποδείχθηκε, το αγόρι κατέληξε μετά από τον άγριο ξυλοδαρμό του από την Τάστιν, στις 17 Ιουνίου του 2020, μετά από μήνες συστηματικής κακοποίησης. Εκείνη την ημέρα, η μητριά του αγοριού είχε χτυπήσει το κεφάλι του θύματος επανειλημμένα σε μια σκληρή επιφάνεια, κυκλοφορώντας στη συνέχεια φωτογραφίες με το βαρύτατα τραυματισμένο παιδί, όσο εκείνο ψυχορραγούσε μες στο σπίτι.

Ο πατέρας του παιδιού κρίθηκε επίσης ένοχος για τη συμμετοχή του στην συστηματική κακοποίηση του Άρθουρ, καθώς και για το γεγονός ότι ενθάρρυνε συνέχεια την Τάστιν να το κακοποιεί η ίδια, στέλνοντάς της μηνύματα όπως «Ξεκίνησε να του σκάβεις τον λάκκο» και «Απλά τελείωσέ τον». Τα μηνύματα αυτά παρουσιάστηκαν και στο δικαστήριο.


Ένας πρώην σύντροφος της Τάτιν, διατηρώντας την ανωνυμία του, μίλησε στη Daily Mail για την ψυχοσύνθεση της γυναίκας και τη σχέση της με τα παιδιά εν γένει:

«Δεν είχε κανένα μητρικό ένστικτο. Ο μόνος λόγος που ήθελε παιδιά ήταν για την προσοχή που προσελκύουν ως νεογέννητα αλλά και για να εισπράττει επιδόματα. Όταν όμως η προσοχή έσβηνε και έμενε μόνη με κάποιο παιδί στο σπίτι, δεν ήθελε να έχει καμία σχέση με αυτό», είπε ο άνδρας, προσθέτοντας ότι η Τάτιν «Είναι ένα ανελέητο αρπακτικό. Είναι μια μαύρη χήρα. Ρουφάει τη ζωή από οποιονδήποτε άνδρα βρίσκεται δίπλα της». Στο δικαστήριο ακούστηκε επίσης ότι η Τάτιν αντιμετώπιζε τον μικρό Άρθουρ ως θήραμα γιατί είχε κάτι που αυτή ήθελε, δηλαδή τον πατέρα του.

Τόσο η Τάτιν, όσο και ο πατέρας, Τόμας Χιουζ, βρίσκονται ήδη στη φυλακή, εν αναμονή απαγγελίας της ακριβούς ποινής που θα κληθούν να εκτίσουν, και προστατεύονται γιατί δεν θα έχουν καλή μοίρα απο τους συγκρατούμενους τους.

Η Τάτιν, έχει νιώσει την οργή των συγκρατούμενων αφού, διαμαρτύρεται ότι οι συγκρατούμενές της εκφράζουν ήδη την οργή τους γι’ αυτήν, πετώντας της αλάτι κατά πρόσωπο.

Υπενθυμίζουμε ότι η Τάτιν, ένα απο τα βασανιστήρια που χρησιμοποιούσε για το παιδάκι ήταν να το δηλητηριάζει με αλάτι.




Κύκλωμα ελληνοποιήσεων : Δεσμεύονται τα περιουσιακά στοιχεία των 48 εμπλεκόμενων

 


Ο προϊσταμενος της Αρχή για το Ξέπλυμα μαύρου χρήματος έδωσε εντολή ώστε να δεσμευτούν όλα τα περιουσιακά στοιχεία (κινητά και ακίνητα), και των 48 εμπλεκόμενων, για την υπόθεση των πλαστών ταυτοτήτων και διαβατηρίων, που χορηγούνταν σε σκληρούς ποινικούς για να ξεπλύνουν το παρελθόν τους.

Μετά από αυτή την απόφαση, αναμένεται να γίνουν φύλλο και φτερό οι καταθέσεις και τα περιουσιακά στοιχεία ακόμη και των οικείων προσώπων τους.

Η έρευνα θα στραφεί και σε επιχειρήσεις που λειτουργούσαν με μαύρο χρήμα ενώ θα ελεγχθουν και τα πρόσωπα που έπαιρναν, έναντι αντιτίμου, τα έγγραφα.



Απόφαση χαστούκι της ΕΕ στην Τουρκία για τον Οσμάν Καβάλα

 


Απόφαση «χαστούκι» της ΕΕ στην Τουρκία για τον φυλακισμένο Οσμάν Καβάλα, με την επιβολή κυρώσεων να έρχεται ένα βήμα πιο κοντά. 

Το Συμβούλιο της Ευρώπης ψήφισε το βράδυ της Πέμπτης, υπέρ της έναρξης των διαδικασιών κυρώσεων κατά της Άγκυρας, λόγω της υπόθεσης του Τούρκου επιχειρηματία και φιλάνθρωπου. Τίθεται και θέμα και αποβολής της από το Συμβούλιο. 

Το Συμβούλιο καλεί την Αγκυρα να υποβάλει τις θέσεις της για την υπόθεση μέχρι τις 22 Ιανουαρίου 2022.

Για να ξεκινήσει η σχετική διαδικασία στο Συμβούλιο της Ευρώπης απαιτούνταν πλειοψηφία τουλάχιστον δύο τρίτων. Στην ψηφοφορία της Πέμπτης, 32 από τα 47 μέλη του Συμβουλίου ψήφισαν υπέρ της έναρξης της διαδικασίας.

Η έναρξη «διαδικασίας επί παραβάσει κατά της Τουρκίας είναι λογική συνέπεια της άρνησής της να απελευθερώσει τον Οσμάν Καβάλα, σύμφωνα με την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων», τονίζουν σε κοινή δήλωσή τους ο μόνιμος εισηγητής του ΕΚ για την Τουρκία, Νάτσο Σάντσεθ Αμόρ, και ο πρόεδρος της αντιπροσωπείας του Κοινοβουλίου στη Μικτή Κοινοβουλευτική Επιτροπή ΕΕ-Τουρκίας, ο Σεργκέι Λαγκοντίνσκι.

Ο 63χρονος Τούρκος ακτιβιστής συνελήφθη το 2017 και παραμένει προφυλακισμένος εδώ και τρία χρόνια χωρίς καταδίκη. Διώκεται από την κυβέρνηση Ερντογάν με κατηγορίες για κατασκοπεία και συμμετοχή στην οργάνωση του αποτυχημένου πραξικοπήματος του 2016. Υπενθυμίζεται πως την Παρασκευή 26/12 τουρκικό δικαστήριο αποφάσισε παράταση της φυλάκισης του ακτιβιστή.

«Λυπούμαστε πραγματικά που αυτή η διαδικασία είναι απαραίτητη. Η απόφαση θα μπορούσε να είχε αποτραπεί, εάν η Τουρκία –ιδρυτικό μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης– είχε εκπληρώσει τις ευθύνες της, και είχε συμμορφωθεί προς τις διεθνείς της δεσμεύσεις. Όσο λυπηρές κι αν είναι αυτές οι εξελίξεις, είναι αποκλειστική ευθύνη των τουρκικών αρχών», τονίζουν τα δύο μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Επισημαίνουν ακόμη ότι «αυτή η υπόθεση αποτελεί την επιτομή της κρίσιμης κατάστασης των θεμελιωδών ελευθεριών και του κράτους δικαίου στην Τουρκία. Δεν είναι ούτε προς το συμφέρον της ΕΕ, ούτε προς το συμφέρον της Τουρκίας η διαδικασία επί παραβάσει να καταλήξει σε κυρώσεις κατά της Τουρκίας. Αυτό θα είχε επίσης αρνητικό αντίκτυπο στις σχέσεις ΕΕ-Τουρκίας».

«Εναπόκειται πλέον στα τουρκικά δικαστήρια και στις αρχές να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να επιδείξουν πολιτική βούληση, τηρώντας τις διεθνείς δεσμεύσεις (της χώρας), τη δημοκρατία και το κράτος δικαίου. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να επιτραπεί η εμβάθυνση της συνεργασίας ΕΕ-Τουρκίας, συμπεριλαμβανομένης της ανανέωσης της τελωνειακής ένωσης. Τα ανθρώπινα δικαιώματα και το κράτος δικαίου αποτελούν προϋποθέσεις για μια τέτοια συνεργασία» καταλήγει η δήλωση.

Στα μέσα Σεπτεμβρίου η Επιτροπή Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης απαίτησε από την Τουρκία να αποφυλακίσει τον Καβαλά μέχρι τα τέλη Νοεμβρίου, απειλώντας ότι σε διαφορετική περίπτωση θα ξεκινήσει τη διαδικασία κυρώσεων σε βάρος της Άγκυρας.

 


Πηγή: ΑΜΠΕ - skai.gr




Συνταγματικός ο υποχρεωτικός εμβολιασμός ειδικά για ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό

 


Όπως ήταν αναμενόμενο η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας έκρινε ότι είναι συνταγματικός και σύμφωνος με τις υπερνομοθετικές διατάξεις, ο υποχρεωτικός εμβολιασμός κατά του covid-19. 

Μάλιστα, ειδικώς ως προς το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό κρίθηκε από την Ολομέλεια του ΣτΕ, ότι ο εμβολιασμός αποτελεί συνταγματική υποχρέωση για επίδειξη κοινωνικής αλληλεγγύης.

Έτσι, η Ολομέλεια του ΣτΕ απέρριψε όλες τις αιτήσεις ακυρώσεως που ζητούταν να ακυρωθούν οι σχετικές υπουργικές, κ.λπ. αποφάσεις για τον υποχρεωτικό εμβολιασμό εργαζομένων, όπως είναι των πυροσβεστών της ΕΜΑΚ, των γιατρών, των νοσηλευτών, του προσωπικού του ΕΚΑΒ, της ΠΟΕΔΗΝ, κ.λπ.

Με τις αποφάσεις αυτές της Ολομέλειας του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου αποκλείστηκε κάθε περίπτωση να ευδοκιμήσει αίτηση ακύρωσης αρνούμενου να εμβολιαστεί, είτε ατομικά είτε μέσω Σωματείου, κ.λπ.

Επίσης, να επισημανθεί ότι ο πρόεδρος του ΣτΕ Δημήτρης Σκαλτσούνης, έκανε για πρώτη φορά χρήση του άρθρο 25 του νόμου 4786/2021 που του παρέχει το δικαίωμα να ανακοινώνει το αποτέλεσμα των κεκλεισμένων των θυρών διασκέψεων του δικαστηρίου.

Έτσι, ο κ. Σκαλτσούνης εξέδωσε σήμερα σχετική ανακοίνωση για το «δια ταύτα» των υποθέσεων εμβολιασμού που αποφάνθηκε το δικαστήριο σε διάσκεψη, ενώ όπως αναφέρει οι σχετικές αποφάσεις θα δημοσιευθούν πριν την αποχώρησή του από το δικαστικό σώμα λόγω συνταξιοδότησης τον ερχόμενο Ιούνιο και πιθανά τον ερχόμενο τον Απρίλιο.

Οι αποφάσεις επί των οποίων αποφάσισε σε διάσκεψη η Ολομέλεια του ΣτΕ (εισηγητές οι σύμβουλοι Επικρατείας Βασίλειος Ανδρουλάκης και Παναγιώτα Καρλή), αφορούν το προσωπικό του Πυροσβεστικού Σώματος το οποίο υπηρετεί στις Ειδικές Μονάδες Αντιμετώπισης Καταστροφών (ΕΜΑΚ) και το ιατρικό, παραϊατρικό, νοσηλευτικό, υγειονομικό και λοιπό προσωπικό δομών υγείας το προσωπικό του ΕΚΑΒ, κ.λπ.

Ειδικότερα, σύμφωνα με την ανακοίνωση του κ. Σκαλτσούνη, επί της αιτήσεως ακυρώσεως του προσωπικού της ΕΜΑΚ το ΣτΕ έκρινε:


1) Ομόφωνα ότι η προσβαλλόμενη πράξη του Αρχηγού του Πυροσβεστικού Σώματος (ΠΣ), καθ’ ο μέρος προβλέπει ότι στις ΕΜΑΚ υπηρετεί μόνον εμβολιασμένο προσωπικό και ορίζει απώτατη προθεσμία προγραμματισμού του εμβολιασμού όσων δεν είχαν εμβολιαστεί ή προγραμματίσει τον εμβολιασμό τους προκειμένου να μην απομακρυνθούν από τις υπηρεσίες αυτές, αποτελεί κανονιστική διοικητική πράξη.


2) Ομοφώνως ότι η ανωτέρω πράξη δημοσιεύθηκε μεν στον εσωτερικό ιστότοπο του ΠΣ, όφειλε όμως να είχε δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.


3) Περαιτέρω, το δικαστήριο, λόγω της σπουδαιότητας των τιθεμένων ζητημάτων, προχώρησε στην εξέταση αυτών και έκρινε, μεταξύ άλλων (με μειοψηφία 3 μελών) ότι η προσβαλλόμενη πράξη δεν αντίκειται στις συνταγματικές ή υπερνομοθετικές διατάξεις των οποίων γίνεται επίκληση, διότι


α) ο εμβολιασμός επιβάλλεται στους υπαλλήλους του ΠΣ που υπηρετούν στις ΕΜΑΚ προς διασφάλιση της αδιάλειπτης επιχειρησιακής λειτουργίας και της πλήρους υπηρεσιακής διαθεσιμότητας του προσωπικού των εν λόγω υπηρεσιών, που έχουν ειδική αποστολή και ιδιαίτερες συνθήκες άσκησης καθηκόντων,


β) προβλέπεται από ουσιαστικό νόμο και, ειδικότερα, από την προσβαλλόμενη κανονιστική πράξη, η οποία εκδόθηκε κατ’ εξουσιοδότηση του άρθρου 79 παρ. 13 του ν. 4662/2020 σε συνδυασμό με άλλες διατάξεις του ίδιου νόμου, οι οποίες παρέχουν εξουσιοδότηση στον Αρχηγό του ΠΣ να θεσπίσει εγκύρως, ως πρόσθετο προσωρινό, υπό περιστάσεις πανδημίας, όρο για την καλή κατάσταση της υγείας των υπηρετούντων στις ΕΜΑΚ, τον εμβολιασμό τους κατά του κορωνοϊού covid-19,


γ) στηρίζεται σε έγκυρα επιστημονικά δεδομένα επισήμων φορέων στην Ελλάδα (Εθνική Επιτροπή Εμβολιασμών, ΕΟΔΥ) και διεθνώς, σύμφωνα με τα οποία ο εμβολιασμός είναι ο αποτελεσματικότερος τρόπος ελέγχου εξάπλωσης της νόσου, ενώ τα οφέλη των εμβολίων υπερτερούν των τυχόν παρενεργειών, οι οποίες είναι εξαιρετικά σπάνιες.


4) Κρίθηκε επίσης ότι η υποχρέωση εμβολιασμού δεν παραβιάζει τις αρχές της ισότητας και της απαγόρευσης των διακρίσεων, διότι η διαφορετική μεταχείριση με κριτήριο τον εμβολιασμό ερείδεται επί αντικειμενικού κριτηρίου, κυρίως λόγω της μη αμφισβητούμενης ούτε από τους αιτούντες, μειωμένης συχνότητας και έντασης με την οποία νοσούν και μεταδίδουν την νόσο οι εμβολιασμένοι σε σχέση με τους ανεμβολίαστους.


5) Τέλος, το δικαστήριο εφαρμόζοντας το άρθρο 50 παρ. 3 εδ. α του π.δ. 18/1989 και σταθμίζοντας τα έννομα συμφέροντα των διαδίκων, αποφάσισε (ομοφώνως) να αναβάλει την έκδοση οριστικής απόφασης και να χορηγήσει στη Διοίκηση προθεσμία ενός μηνός από την κοινοποίηση σ’ αυτήν της απόφασης της Ολομέλειας, προκειμένου να προβεί στη δημοσίευση της πράξης του Αρχηγού του ΠΣ στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.


Ιατρικό, παραϊατρικό, νοσηλευτικό και λοιπό προσωπικό


Επί των 9 αιτήσεων ακυρώσεως που αφορούν το απασχολούμενο σε δομές υγείας ιατρικό, παραϊατρικό, νοσηλευτικό και λοιπό προσωπικό (αιτήσεις ΠΟΕΔΗΝ, Σωματείου εργαζομένων ΕΚΑΒ και υπόχρεων φυσικών προσώπων), σύμφωνα με την ανακοίνωση, το ΣτΕ:


1) απέρριψε ορισμένες ως απαράδεκτες.


2) Τις υπόλοιπες αιτήσεις απέρριψε (με μειοψηφία 3 μελών) με την αιτιολογία, μεταξύ άλλων, ότι ο υποχρεωτικός εμβολιασμός (άρθρο 206 ν. 4820/2021) δεν αντίκειται στις συνταγματικές ή υπερνομοθετικές διατάξεις των οποίων γίνεται επίκληση, διότι, στην προκειμένη περίπτωση, αυτός:


α) επιβάλλεται στη συγκεκριμένη επαγγελματική ομάδα στο πλαίσιο της συνταγματικής υποχρέωσης για επίδειξη κοινωνικής αλληλεγγύης, ειδικώς δε όσον αφορά το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό λόγω της αυξημένης ευθύνης που έχει ως προς τη διαφύλαξη της υγείας των ασθενών,


β) προβλέπεται από τον νόμο,


γ) στηρίζεται σε έγκυρα επιστημονικά δεδομένα τα οποία αποδέχεται η συντριπτική πλειοψηφία των αρμόδιων επιστημονικών φορέων στην Ελλάδα και διεθνώς, σύμφωνα με τα οποία ο εμβολιασμός αποτελεί βασικό εργαλείο για την ανάσχεση της πανδημίας του κορωνοϊού covid-19 και


δ) σύμφωνα με τα υπάρχοντα επιστημονικά δεδομένα, οι σοβαρές παρενέργειες του εμβολιασμού είναι εξαιρετικά σπάνιες. Εξ άλλου, (με μειοψηφία 5 μελών) κρίθηκε ότι η αναστολή εργασίας χωρίς την καταβολή του συνόλου των αποδοχών είναι συνταγματικώς ανεκτή.


Κρίθηκε επίσης αφ’ ενός ότι η υποχρέωση εμβολιασμού μόνο του ιατρικού, παραϊατρικού, νοσηλευτικού και λοιπού προσωπικού δεν παραβιάζει την αρχή της ισότητας εν σχέσει με άλλες κατηγορίες εργαζομένων και αφ’ ετέρου ότι η προβλεπόμενη διαδικασία παρακολούθησης και ελέγχου της συμμόρφωσης με την υποχρέωση εμβολιασμού κατά του κορωνοϊού δεν παραβιάζει τη νομοθεσία περί προστασίας των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα.


protothema



ΠΑΟΚ: Λουκέτο στη Θύρα 4 για μία αγωνιστική λόγω ανεμβολίαστων


 

Λουκέτο στη Θύρα 4 για μία αγωνιστική επιβλήθηκε στον ΠΑΟΚ για τη μη τήρηση των μέτρων κατά του κορονοϊού.

Με παρέμβασή του στην Ολομέλεια της Βουλής, ο Υπουργός Υγείας, Θάνος Πλεύρης, είχε προαναγγείλει ποινές στον ΠΑΟΚ καθώς οι οπαδοί που συνελήφθησαν μετά το ντέρμπι της Θεσσαλονίκης ήταν ανεμβολίαστοι.

Ο ΠΑΟΚ θα έχει κλειστό, λοιπόν, το πέταλο των οργανωμένων για το ματς της 13ης αγωνιστικής (12/12, 17:15) απέναντι στη Λαμία.

Η συγκεκριμένη ποινή είναι ανεξάρτητη από εκείνη που αναμένεται να επιβληθεί στον ΠΑΟΚ για την εισβολή των οπαδών του και τα όσα έγιναν στην Τούμπα την περασμένη Κυριακή.

Γι” αυτά τα γεγονότα ο «Δικέφαλος του Βορρά» κινδυνεύει με κλείσιμο της έδρας του, πιθανότατα με μια ποινή 2-3 αγωνιστικών.



Κυριάκος Μητσοτάκης - Άδα Σταματάτου με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία

 


«Συναντήσεις και συζητήσεις με προσωπικές διαδρομές», εγκαινιάζει σήμερα ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ανοίγοντας έναν νέο δίαυλο επικοινωνίας με την Κοινωνία των Πολιτών. Στο πρώτο podcast ο Κυριάκος Μητσοτάκης συναντά την Άδα Σταματάτου, μια γυναίκα που μοιράζεται με θάρρος τις καθημερινές ιστορίες από τη ζωή της με τον ενήλικα αυτιστικό γιο της, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία.

«Δεν είναι όλοι οι αυτιστικοί “ο άνθρωπος της βροχής”. Δεν ήξερε κανένας πως είναι η εικόνα ενός αυτιστικού ενήλικα που περπατάει στο δρόμο. Οπότε εδώ εγώ χρησιμοποίησα το παιδί μου και τα βίντεό του και τις φωτογραφίες του ώστε να δείξω, γιατί μία εικόνα είναι χίλιες λέξεις. Πως είναι στο δρόμο, πως περπατάει, ποιες είναι οι κινήσεις του, ποιες είναι οι κραυγές που βγάζει, γιατί συμπεριφέρεται περίεργα ένας άνθρωπος που είναι αυτιστικός στο δρόμο. Και η επιτυχία μου είναι ότι λαμβάνω μηνύματα από ανθρώπους που μου λένε, είδα έναν Γιάννη σήμερα. Αυτή είναι η επιτυχία μου», η ίδια εξηγεί συνομιλώντας με τον Πρωθυπουργό.


Ακούστε εδώ το ηχητικό 


Ακολουθεί απομαγνητοφωνημένη η συζήτηση του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με την Άδα Σταματάτου:


Κ. Μητσοτάκης: Καλημέρα σας. Αποφασίσαμε να κάνουμε μία νέα αρχή στον τρόπο επικοινωνία μας με την Κοινωνία των Πολιτών και να μπούμε και εμείς στη λογική των podcast, τα οποία θέλω να έχουν έναν πιο ανθρώπινο, πιο προσωπικό χαρακτήρα. Σκέφτηκα, λοιπόν, ότι θα ήταν μία καλή ιδέα να καλούμε στο Μέγαρο Μαξίμου για μία πολύ ανοιχτή συζήτηση ανθρώπους που μέσα από την προσωπική τους διαδρομή μας έχουν κινήσει το ενδιαφέρον και που πιστεύω ότι έχουν να μας πουν πολύ ενδιαφέροντα πράγματα για διάφορες πτυχές πολιτικής τις οποίες υλοποιούμε.


Ξεκινάμε, λοιπόν, σήμερα, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων Με Αναπηρία, με μία συζήτηση με την Άδα Σταματάτου η οποία μπορεί σε κάποιους από σας να είναι γνωστή, στους περισσότερους ίσως είναι άγνωστη, αλλά θα την καλωσορίσω, ζητώντας της καταρχάς να μας πει τη δική της προσωπική ιστορία. Γιατί δέχτηκε να είναι εδώ να συζητήσει μαζί μου; Και πως πιστεύει η ίδια ότι μπορεί να συνεισφέρει σε αυτόν τον δημόσιο διάλογο για ένα φλέγον ζήτημα το οποίο με απασχολεί και εμένα προσωπικά.


Α. Σταματάτου: Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση. Είναι μία πολύ ωραία ιδέα, να πω καταρχήν, τα podcast. Εγώ ακούω συνέχεια podcast και ενημερώνομαι όταν περπατάω, όταν γυμνάζομαι. Είναι μία πολύ ωραία ιδέα. Όσον αφορά τη συγκεκριμένη μέρα, εγώ είμαι μητέρα ενός ατόμου με αναπηρία 23 ετών, του Γιάννη, που έχει βαρύ αυτισμό, αλλά η αναπηρία είναι μία. Δεν υπάρχει νοητική, κινητική. Είναι μία. Και ορίζεται ως το ότι το άτομο που είναι σε αναπηρία και η οικογένειά του δεν μπορεί να κάνει πράγματα που μπορεί να κάνουν άλλοι. Αυτό ουσιαστικά είναι μία κατάσταση στην οποία ζει. Δεν έχει -για να το πω- αυτό που επικρατεί αυτή τη στιγμή όταν κάποιος λέει τη λέξη αναπηρία δίνει μία χροιά αρνητική. Για εμένα δεν υπάρχει αρνητική χροιά ούτε θετική. Είναι μία κατάσταση στην οποία ζεις, η οποία είναι διαφορετική.


Κ. Μητσοτάκης: Πότε πρωτοδιαγνώστηκε ο Γιάννης με αυτισμό;


Α. Σταματάτου: Στα δύο του χρόνια.


Κ. Μητσοτάκης: Στα δύο του χρόνια. Και έχεις γράψει, έχεις μιλήσει δημόσια για τη ζωή σου με τον Γιάννη για την τεράστια προσπάθεια την οποία έχεις….


Α. Σταματάτου: Ναι, τα τελευταία τέσσερα χρόνια γίνεται αυτό.


Κ. Μητσοτάκης: Γιατί το έκανες;


Α. Σταματάτου: Αναγκάστηκα να το κάνω, γιατί υπήρχε, όσον αφορά τον αυτισμό, ένα βαθύ σκοτάδι στην ελληνική κοινωνία. Δεν ήξεραν πως είναι ο αυτιστικός ενήλικας στο δρόμο. Ο περισσότερος κόσμος ακόμα και σήμερα μπερδεύει τον αυτισμό με την ταινία “Ο άνθρωπος της βροχής”. Θεωρεί ότι είναι ένας πάρα πολύ έξυπνος άνθρωπος που έχει μία κλίση. Συμβαίνει αυτό, αλλά στους asperger αυτιστικούς ανθρώπους που είναι υψηλής διανόησης και ικανοτήτων. Δεν είναι όλοι οι αυτιστικοί “ο άνθρωπος της βροχής”. Δεν ήξερε κανένας πως είναι η εικόνα ενός αυτιστικού ενήλικα που περπατάει στο δρόμο. Οπότε εδώ εγώ χρησιμοποίησα το παιδί μου και τα βίντεο του και τις φωτογραφίες του ώστε να δείξω, γιατί μία εικόνα είναι χίλιες λέξεις. Πως είναι στο δρόμο, πως περπατάει, ποιες είναι οι κινήσεις του, ποιες είναι οι κραυγές που βγάζει, γιατί συμπεριφέρεται περίεργα ένας άνθρωπος που είναι αυτιστικός στο δρόμο. Και η επιτυχία μου είναι ότι λαμβάνω μηνύματα από ανθρώπους που μου λένε, είδα έναν Γιάννη σήμερα, Αυτή είναι η επιτυχία μου.


Κ. Μητσοτάκης: Νομίζω ότι αυτό που λες είναι πολύ σημαντικό, διότι η συνηθισμένη εικόνα μας για τα άτομα με αναπηρία μας, φαντάζομαι ότι είναι η εικόνα ενός ανθρώπου σε ένα αναπηρικό αμαξίδιο.


Α. Σταματάτου: Ναι και κλεισμένος.


Κ. Μητσοτάκης: Κλεισμένος με μεγάλες δυσκολίες στην προσβασιμότητα.


Α. Σταματάτου: Η ντροπή. Είναι η ντροπή της οικογένειας. Ήταν.


Κ. Μητσοτάκης: Και πρέπει να σου πω ότι και για εμένα όλη αυτή η συζήτηση φέρνει στη μνήμη πολύ έντονα προσωπικά βιώματα, καθώς η μητέρα μου ήταν άτομο με αναπηρία. Προσβλήθηκε με πολιομυελίτιδα όταν ήταν 11 χρόνων, στη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου πριν ανακαλυφθεί το εμβόλιο.


Α. Σταματάτου: Ναι, τρομερό.


Κ. Μητσοτάκης: Πριν ανακαλυφθεί το εμβόλιο, το οποίο εμβόλιο..


Α. Σταματάτου: …Είναι πολύ σημαντικό.


Κ. Μητσοτάκης: … Είναι σημαντικό, το εμβόλιο εξαφάνισε αυτήν την ασθένεια. Και βέβαια η μητέρα μου τότε, σε μία άλλη εποχή είχε το θάρρος να μιλήσει για τα άτομα με αναπηρία.


Α. Σταματάτου: Πρωτοπόρος


Κ. Μητσοτάκης: Και να κάνει μία μεγάλη προσπάθεια να σπάσει καταρχάς αυτό το στίγμα…


Α. Σταματάτου: Το ταμπού.


Κ. Μητσοτάκης: … της διάκρισης ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι απλά διαφορετικοί, αλλά είναι υποδεέστεροι, είναι κάπως χειρότεροι από μας. Δεν είναι αρτιμελείς, δεν κάνουν τα πράγματα με τον ίδιο τρόπο…


Α. Σταματάτου: Δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, αυτή υπήρχε η ιδέα.


Κ. Μητσοτάκης: Και αυτό με οδήγησε και εμένα σε μία δέσμευση που είχα αναλάβει προεκλογικά, την οποία και την υλοποιούμε τώρα, να εκπονήσουμε -πράγμα το οποίο έχουμε κάνει- ένα Εθνικό Σχέδιο Δράσης για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία. Τονίζω την έμφαση στη λέξη “δικαιώματα”, το οποίο ξεδιπλώνεται με πολλές πολιτικές πρωτοβουλίες που λίγο-πολύ καλύπτουν όλα τα Υπουργεία με κάποιες αποφάσεις τις οποίες έχουμε πάρει που μου φαινόντουσαν τόσο προφανείς που αναρωτιέμαι γιατί δεν είχαν παρθεί νωρίτερα.


Α. Σταματάτου: Είναι αυτή η κουβέντα που λέμε εμείς οι γονείς.


Κ. Μητσοτάκης: Γιατί ένας άνθρωπος με μόνιμη αναπηρία πρέπει να περνάει σε τακτά χρονικά διαστήματα από τα ΚΕΠΑ όταν είναι βέβαιον ότι δεν πρόκειται να γίνει απολύτως τίποτα για να αλλάξει η κατάστασή του.


Α. Σταματάτου: Εγώ το έχω περάσει αυτό.


Κ. Μητσοτάκης: Για πες μου λίγο, πες μου, εγώ θέλω να μου μιλήσεις, δεν θέλω τόσο να μιλήσουμε για αυτά τα οποία κάνουμε εμείς, όσο θέλω να μου μιλήσεις τη γλώσσα της αλήθειας για το πως εσύ βιώνεις αυτή την κατάσταση, να μου επισημάνεις ενδεχομένως θετικές κινήσεις, αλλά κυρίως να μου πεις από εδώ και στο εξής τι πιστεύεις ότι πρέπει να γίνει και ποια είναι τελικά η μεγάλη σου φοβία, μεγαλώνοντας ένα παιδί, έναν ενήλικα πια, αλλά φαντάζομαι ότι το άγχος σου είναι το ίδιο, έτσι δεν είναι;


Α. Σταματάτου: Καταρχήν, να πω ότι όντως έχουν γίνει, αρχίζει, είναι πολύ σημαντικό ότι ξαφνικά μιλάμε για την αναπηρία, παλιά δεν μιλούσαμε. Εγώ έχω περάσει αυτό όλο το στάδιο με τα ΚΕΠΑ για την πιστοποίηση αναπηρίας που πήγαινα κάθε δύο χρόνια να επιβεβαιώσω το προφανές, ότι ο Γιάννης είναι αυτιστικός και δίπλα μου υπήρχαν άνθρωποι…


Κ. Μητσοτάκης: Και ότι αυτό δεν θα αλλάζει.


Α. Σταματάτου: … δεν αλλάζει. Είναι εφ όρου ζωής. Και δίπλα μου υπήρχαν άνθρωποι που ήταν τυφλοί, που δεν είχαν ένα πόδι.


Κ. Μητσοτάκης: Και ούτε αυτό θα αλλάξει.


Α. Σταματάτου: Και ούτε αυτό. Έχω υπάρξει σε αίθουσα με 300 άτομα να σφαζόμαστε ποιος θα πάει πρώτος να αποδείξει την αναπηρία του. Όταν θυμάμαι πάρα πολύ χαρακτηριστικά, όταν πήρα τη διάγνωση μου είχε αλλάξει αυτό και πήρα τη διάγνωση από τα ΚΕΠΑ που έγραφε πάνω με γράμματα μεγάλα “το εφόρου ζωής” ότι έκλαιγα με λυγμούς στο κεφαλόσκαλο του κτιρίου που ήμουν του δημόσιου κτιρίου και έλεγα δεν είναι δυνατόν, δεν μπορώ να το πιστέψω. Άρα, ουσιαστικά η ζωή μου ήταν κάθε φορά έπρεπε να ανέβω το Έβερεστ και να το κατέβω, οπότε τώρα κάποιος μου έλεγε “δεν χρειάζεται να το ανεβείς πια”.


Κ. Μητσοτάκης: Ήταν τεράστια ανακούφιση.


Α. Σταματάτου: Τεράστια, τεράστια, τεράστια, τεράστια ανακούφιση αυτό.


Κ. Μητσοτάκης: Αν, λοιπόν, καθόσουν στη δική μου την καρέκλα, η συζήτηση λαμβάνει χώρα στο γραφείο μου ως μητέρα ατόμου με αναπηρία, ποια θα ήταν οι πρώτες αποφάσεις που θα έπαιρνες;


Α. Σταματάτου: Αυτή τη στιγμή στο 2021.


Κ. Μητσοτάκης: Στο 2021, λαμβάνοντας υπόψη αυτά τα οποία έχουν γίνει, αυτά που δεν έχουν γίνει και την κατάσταση την οποία είμαστε ως χώρα.


Α. Σταματάτου: Ναι, σίγουρα γίνονται πάρα πολλές αλλαγές όσον αφορά την καθημερινότητα των ΑΜΕΑ, το πώς κινούνται, σε τι κτίρια. Έχω διαβάσει ότι γίνονται κάποιες αλλαγές για να αδειοδοτούνται κτίρια πλέον που να έχουν πρόσβαση ΑΜΕΑ. Μου φαίνεται πολύ αστείο ότι το 2021 γίνεται αυτό, ότι πρέπει ένα κτίριο να έχει άδεια για να μπορεί να έχει μέσα τουαλέτα ΑΜΕΑ. Έχω πάρα πολλούς φίλους σε αναπηρικά αμαξίδια που θα σας το πω πάρα πολύ απλά, για να βγούμε για φαγητό πρέπει να διαλέξουν εκείνοι το εστιατόριο, γιατί αλλιώς θα υπάρχει θέμα. Είναι ντροπή, δηλαδή όταν στο λέει αυτό ο φίλος σου, δεν μπορείς να γελάσεις, νιώθεις μόνο ντροπή.


Κ. Μητσοτάκης: Γι’ αυτό συστήσαμε την Εθνική Αρχή Προσβασιμότητας.


Α. Σταματάτου: Αυτό είναι πάρα πολύ σπουδαίο και για τα ήδη κτίρια που σίγουρα θέλουν πάρα πολύ μεγάλη χρηματοδότηση για να γίνουν οι αλλαγές, γιατί στα καινούργια υποθέτω ότι εντάξει, θα γίνει από την αρχή το σωστό, αλλά πρέπει να είναι πάρα πολύ δύσκολο όλο αυτό, αλλά χαίρομαι που γίνεται και μου το λένε και φίλοι μου που έχω αθλητές σε αναπηρικά αμαξίδια σίγουρα. Αυτό που έγινε με τα ΚΕΠΑ, τα ΚΕΣΥ που έχουν βγει για να μπορεί να πηγαίνει ένας γονέας να παίρνει πιστοποίηση για τα μαθησιακά. Εκεί βέβαια μετά υπάρχει ένα θέμα στη μετάβαση, δηλαδή, παίρνεις το χαρτί από τα ΚΕΣΥ ότι το παιδί σου έχει ένα θέμα, χρειάζεται παράλληλη στήριξη και το πας στο σχολείο που είναι το Υπουργείο Παιδείας και λες, ορίστε έχω την απόφαση, δικαιούμαι παράλληλη στήριξη. Εκεί υπάρχει ένα πολύ μεγάλο θέμα, κ. Πρόεδρε, αυτή τη στιγμή.


Κ. Μητσοτάκης: Εγώ θέλω να μου μιλήσεις λίγο για τη δική σου εμπειρία, για τις πληροφορίες που έχεις για το πώς εφαρμόζεται στην πράξη η παράλληλη στήριξη, γιατί εμείς ολοκληρώσαμε μία πρωτοβουλία που είχε αναλάβει η προηγούμενη κυβέρνηση σχετικά με το διορισμό 4.500 εκπαιδευτικών ειδικής αγωγής, αλλά το ζήτημα δεν είναι μόνο να προσθέσουμε ανθρώπους οι οποίοι θα μπορούν να κάνουν τη δουλειά. Πες μου λίγο για το τι πραγματικά συμβαίνει με την παράλληλη στήριξη.


Α. Σταματάτου: Ναι. Παίρνω δεκάδες μηνύματα από γονείς μέχρι και σήμερα ότι η παράλληλη στήριξη δεν λειτουργεί. Η δική μου εμπειρία όταν ο Γιάννης ήταν σε σχολείο, το 1994-95-96-97 που ήταν στα 7-8 και παρακολουθούσα στενά όλη αυτή την κατάσταση, ήταν ότι διοριζόταν μία παράλληλη στήριξη.


Κ. Μητσοτάκης: Δεν ήταν σε ειδικό σχολείο ο Γιάννης, ε;.


Α. Σταματάτου: Όχι. Πήγε σε ειδικό σχολείο δημόσιο τρία χρόνια στο Γουδί, αλλά δεν χρειαζόταν εκεί παράλληλη γιατί το θέμα είναι ότι παράλληλη στήριξη δίνεται στα Γενικά σχολεία.


Κ. Μητσοτάκης: Ακριβώς. Δίνεται στα Γενικά, αυτό λέω. Είναι το στάδιο, είναι τα παιδιά εκείνα τα οποία κρίνουμε ότι δεν πρέπει να πάνε σε ειδικό σχολείο, μπορούν να ανταποκριθούν στο Γενικό σχολείο με μία βοήθεια.


Α. Σταματάτου: Τότε, λοιπόν, έπαιρνες την έγκριση για την παράλληλη στήριξη τον Σεπτέμβριο και πήγαινες και την έλεγες στον Διευθυντή του εκάστοτε σχολείου και έλεγες ωραία έχω δικαίωμα για παράλληλη. Μέχρι να διοριστεί η παράλληλη έφταναν Χριστούγεννα. Αυτό γινόταν τότε. Κάπου ενδιάμεσα έφτιαξε αυτό το πράγμα και τώρα είμαστε στην πολύ άσχημη θέση που διορίζεται παράλληλη στήριξη όχι για ένα παιδί, ένα προς ένα, διορίζεται μία παράλληλη στήριξη για δύο, για τρία και πολλές φορές και για δύο σχολεία. Δηλαδή, η παράλληλη στήριξη πάει από το ένα σχολείο στο άλλο.


Κ. Μητσοτάκης: Η αλήθεια είναι ότι είχαμε πολύ περισσότερα αιτήματα για παράλληλη στήριξη. Αυτό μπορεί να σημαίνει δύο πράγματα: Μπορεί να σημαίνει, γιατί δεν νομίζω ότι αυξήθηκαν ως δια μαγείας τα παιδιά που χρειάζονται παράλληλη στήριξη, σημαίνει καλύτερη διάγνωση της ανάγκης για παράλληλη στήριξη, το οποίο από μόνο του είναι μία επιτυχία. Διότι αυτό το οποίο καταλαβαίνω είναι ότι ειδικά για τις περιπτώσεις των παιδιών που κινούνται σε αυτό το φάσμα, η πρόωρη, η έγκαιρη παρέμβαση είναι απολύτως κρίσιμης σημασίας.


Α. Σταματάτου: Άρα, θα αυξηθούν και τα νούμερα εφόσον γίνεται έγκαιρη.


Κ. Μητσοτάκης: Αυτό είναι σωστό. Από την άλλη δεν ξέρω -και είμαι ειλικρινής και το έχω συζητήσει και με την Υπουργό Παιδείας- αν έχουμε τη δυνατότητα να έχουμε πάντα έναν εκπαιδευτικό για ένα παιδί, αν αυτό γίνεται.


Α. Σταματάτου: Μόνο έτσι γίνεται η δουλειά. Αυτό που γίνεται αυτή τη στιγμή και παιδιά μοιράζονται την παράλληλη δύο και τρία είναι επιστημονική φαντασία, κ. Πρόεδρε.


Κ. Μητσοτάκης: Εσύ λες ότι δεν γίνεται.


Α. Σταματάτου: Όχι, με τίποτα, δεν γίνεται. Πραγματικά η απορία μας των γονέων είναι, μα κανένας στο Υπουργείο Παιδείας δεν έχει παιδί με ΔΕΠΥ, με δυσλεξία; Δεν γίνεται γιατί δεν μπορεί να μην καταλαβαίνουν το άγχος μας. Είναι τεράστιος ο αγώνας, θέλει έναν άνθρωπο από πίσω ένα προς ένα, το shadow teacher. Δεν γίνεται αλλιώς.


Κ. Μητσοτάκης: Και έτσι γίνεται και στο εξωτερικό, αυτό μου λες.


Α. Σταματάτου: Ελπίζω να γίνεται.


Κ. Μητσοτάκης: Απλά, γιατί πρέπει να έχουμε πάντα μία αίσθηση…


Α. Σταματάτου: Το σωστό αυτό πάντως είναι.


Κ. Μητσοτάκης: Εγώ κρατώ τι είναι το σωστό.


Α. Σταματάτου: Έναν προς έναν. Επίσης θα έπρεπε να υπάρχει μία στρατιά, θα έπρεπε να υπάρχει μία Επιτροπή, όπου οι άνθρωποι που διορίζονται για παράλληλη στήριξη να είναι μόνο της ειδικής αγωγής, να μην είναι της γενικής αγωγής που διορίζονται για παράλληλη στήριξη, επειδή έχουν τα περισσότερα μόρια. Εκεί κάπου κάτι γίνεται, έχει χαθεί η μπάλα. Δεν πρέπει να διορίζεται αυτός που έχει περισσότερα μόρια, αλλά αυτός που είναι ικανός να κάνει τη συγκεκριμένη δουλειά. Πρέπει και αυτό που υπάρχει το φαινόμενο και τότε που ήμουν εγώ και τώρα είναι ότι διορίζεται η παράλληλη στήριξη και ξαφνικά τον Οκτώβριο, τον Νοέμβριο, τον Δεκέμβριο, έχει ένα ιατρικό θέμα και παίρνει άδεια. Δεν υπάρχει αντικατάσταση. Εγώ θα ήθελα να υπάρχει αμέσως αντικατάσταση, όχι τον επόμενο μήνα. Δευτέρα-Τρίτη. Να υπάρχει λίστα, λίστα, τεράστια λίστα και να πηγαίνει ο ένας πίσω από τον άλλον, να ρολάρει αυτό το πράγμα, δεν ρολάρει. Καθόλου δεν ρολάρει.


Κ. Μητσοτάκης: Ωραία, θα δω πώς μπορούμε να βελτιώσουμε την υποστήριξη αυτή, γιατί καταλαβαίνω ότι είναι πολύ σημαντικό και βέβαια -όπως είπαμε- αυξάνονται τα νούμερα διαρκώς. Πες μου τώρα, ο Γιάννης είναι 23 είπες.


Α. Σταματάτου: Ναι.


Κ. Μητσοτάκης: Πώς βλέπεις το μέλλον του; Μπορεί να δουλέψει;


Α. Σταματάτου: Αβέβαιο.


Κ. Μητσοτάκης: Σίγουρα μπορεί να δουλέψει.


Α. Σταματάτου: Όχι, ο Γιάννης δεν μπορεί.


Κ. Μητσοτάκης: Δεν μπορεί καθόλου να δουλέψει.


Α. Σταματάτου: Όχι, είναι σε αυτή την κατηγορία που δεν μπορεί. Δεν είναι σαν τον Κωνσταντίνο που ήταν στο DuoDay μαζί σας.


Κ. Μητσοτάκης: Ο Κωνσταντίνος ήταν πιο λειτουργικός.


Α. Σταματάτου: Ο Κωνσταντίνος είναι πιο λειτουργικός, έχει ομιλία, βασικό και έχει ικανότητες. Ο Γιάννης είναι βαριά αυτιστικός χωρίς ομιλία και δεν μπορεί να μείνει ποτέ ούτε πέντε λεπτά μόνος του. Είναι σε αυτήν την κατηγορία. Ο Γιάννης είναι αυτή τη στιγμή σε κέντρο διημέρευσης ημερήσιας φροντίδας, δηλαδή πάει το πρωί, έρχεται πίσω το μεσημέρι. Είναι για καθαρά αυτιστικούς, γιατί ο αυτισμός δεν μπορεί, δυστυχώς, να γκρουπαριστεί. Δηλαδή, αυτό πρέπει να το έχετε στο μυαλό σας όταν θα φτιάχνετε κέντρα ΚΔΗΦ, ΚΔΑΠ ΜΕΑ, ΣΥΔ. Οι αυτιστικοί δεν μπορούν να γκρουπαριστούν, δεν μπορείτε να τους βάλετε με άλλες παθήσεις. Πρέπει να είναι μόνοι τους, δεν μπορούν να γκρουπαριστούν. Είναι και καλό και κακό. Ο Γιάννης το μέλλον του είναι να καταλήξει σε μία ΣΥΔ, σε μία στέγη υποστηριζόμενης διαβίωσης. Δηλαδή τα παιδιά εκεί είναι το σπίτι τους, τα παιδιά ενήλικες, εκεί είναι το σπίτι τους από τη Δευτέρα ως την Παρασκευή και κάθε Παρασκευή με Κυριακή μπορούν να επιστρέψουν στο σπίτι τους, αν οι γονείς τους είναι τόσο ηλικιωμένοι ή έχουν κάποιο άλλο πρόβλημα μπορούν να πηγαίνουν κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο ή και ποτέ, γιατί μπορεί να έχουν πεθάνει.


Οι στέγες υποστηριζόμενης διαβίωσης επιχορηγούνται από το ΕΣΠΑ. Πολύ σημαντικό να μη σταματήσει αυτό, πολύ σημαντικό να μη σταματήσει.


Κ. Μητσοτάκης: Πόσες έχουμε στην Ελλάδα, συνολικά, έχεις εικόνα;


Α. Σταματάτου: δεν μπορώ να σας απαντήσω σε αυτό δεν το ξέρω ακριβώς. Σίγουρα θα έπρεπε να έχουμε περισσότερες, γιατί γίνεται…


Κυριάκος Μητσοτάκης: Αυτό εγώ ακούω συνέχεια να υπάρχει, δηλαδή, όλοι οι γονείς που έχουν παιδιά, ενήλικες, παιδιά εξακολουθούμε να τους αποκαλούμε για κάποιο λόγο έστω και όταν μεγαλώνουν. Δεν ξέρω αν είναι σωστό ή λάθος αυτό.


Α. Σταματάτου: Και εμείς το αποκαλούμε έτσι γιατί έχουν συμπεριφορα παιδιού.


Κ. Μητσοτάκης: Ναι.


Α. Σταματάτου: Είναι δύο μέτρα άνθρωποι με συμπεριφορά δίχρονου.


Κ. Μητσοτάκης: Η μόνιμη έννοια την οποία ακούω είναι για το πώς θα υποστηρίξουμε περισσότερο τις στέγες υποστηριζόμενης διαβίωσης.


Α. Σταματάτου: Ναι, έχει γίνει ένα βήμα. Έχει γίνει ένα βήμα. Για καλύτερη, δηλαδή, η νομοθεσία είναι καλύτερη για να υπάρχει και αποϊδρυματοποίηση που είναι πολύ σημαντικό το φαινόμενο αυτό του ασύλου ήταν αδιανόητο. Έχουν γίνει βήματα προς αυτό. Προς τη σωστή κατεύθυνση. Εμένα -αν θέλετε- να ρωτήσετε τη γνώμη μου υπάρχουν κάποια κενά, πάρα πολύ δύσκαμπτα.


Κ. Μητσοτάκης: Όπως;


Α. Σταματάτου: Στις άδειες ΣΥΔ. Πολύ σωστά για να υπάρχει αποϊδρυματοποίηση, έπρεπε να υπάρχουν κάποιοι πολύ σαφείς νόμοι οι οποίοι να μιλάνε για τετραγωνικά, πόσοι άνθρωποι, πόσες κλίνες, σε κάθε κτίριο και τα λοιπά πολύ σωστά όλα αυτά αλλά.


Κ. Μητσοτάκης: Ναι, θα πρέπει να υπάρχει ένα αυστηρό κανονιστικό πλαίσιο το οποίο να είμαστε απολύτως σίγουροι ότι αυτές οι στέγες λειτουργούν με τις προδιαγραφές που θέλουμε, αλλιώς καταλήγουμε πάλι εκεί που ήμασταν.


Α. Σταματάτου: Πάλι στο ίδιο θα στοιβάζονται παιδιά μέσα σε ένα δωμάτιο. Ωραία, όμως, η πρόνοια δεν είναι στα τετραγωνικά κύριε Πρόεδρε Η πρόνοια είναι στους αυστηρούς ελέγχους. Πρέπει να υπάρχουν αυστηροί έλεγχοι. Και εκεί πρέπει να υπάρχει μία διαλλακτικότητα στο νόμο, το ναι μεν αλλά παρένθεση, ότι ας πούμε εγώ ξέρω μία συγκεκριμένη ΣΥΔ στην οποία -ίσως θα ήθελα να βάλω τον Γιάννη- αυτή τη στιγμή υπάρχουν πέντε κλίνες, άδειες, αλλά δεν μπορούμε να βάλουμε παιδιά μέσα. Γιατί; Γιατί είναι έτσι ο νόμος, που μου λέει από 1 έως 4. Από 5 έως 9, σε αυτό το κτήριο, εκεί θα ήθελα εγώ να υπάρχει μία επιτροπή που να πει: Για να δούμε ποια είναι αυτή η ΣΥΔ; Και γιατί μας ζητάνε παραπάνω; Για να πάμε να τη δούμε. Τα έχουν τα παιδιά ένα προς ένα; Γιατί υπάρχουν; Υπάρχουν κενές κλίνες και από πίσω υπάρχουμε γονείς, άπειροι σε λίστα αναμονής. Ή να μπορούν να χτίσουν δεύτερο όροφο. Δεν με αφήνει αυτή τη στιγμή ο νόμος να χτίσω δεύτερο όροφο ενώ υπάρχουν οι αναμονές, ενώ θα είναι πιο φθηνό.


Κ. Μητσοτάκης: Πρέπει υποτίθεται να είναι σε ένα επίπεδο με αυτή την έννοια…


Α. Σταματάτου: Όχι σε ένα κτιριακό χώρο πρέπει να είναι μόνο μία ΣΥΔ. Ή μία των 9, δύο των τεσσάρων καταλάβατε; Εγώ αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να βάλω από πάνω άλλα 8 μονόκλινα. Τέλεια.

Κ. Μητσοτάκης: Άρα, λίγο, μεγαλύτερη ευελιξία από τη στιγμή που πληρούνται οι βασικές προϋποθέσεις ποιότητος.


Α. Σταματάτου: Ωραία και εγώ σας λέω ότι δεν θέλετε να αλλάξετε το νόμο γιατί αν τον αλλάξετε μπορεί κάποιοι να το εκμεταλλευτούν και να πάνε να κάνουν πάλι το ίδρυμα. Το άσυλο. Ωραία βάλετέ μου μία επιτροπή, πού να πηγαίνει -και όχι μία φορά- θα σας το πω πολύ απλά ο Γιάννης είναι 23 χρονών και εμένα δεν με έχει ελέγξει ποτέ κανένας από την πρόνοια. Δεν έχει έρθει ποτέ κοινωνικός λειτουργός στο σπίτι μου να μου πει έλα εδώ: Παίρνεις επίδομα, τι το κάνεις; Πού είναι αυτό το παιδί; Πώς το έχεις; Που είναι; Που κοιμάται; Κάτι πάει λάθος. Πολύ ωραία, εγώ το παίρνω. Και σας ευχαριστώ από το ΕΠΕΚΑ αλλά τι το κάνω. Πού ζει ο Γιάννης; Ή να πάτε, και όχι μία φορά, συνέχεια, έλεγχος, έλεγχος, ελέγξτε. Κάποιοι μπορεί να τους πιάσετε και να πείτε έλα εδώ γιατί έχεις βάλει δύο παιδιά; Δεν είναι έτσι ο νόμος. Ένα. Γιατί έχεις στοιβάξει εδώ αυτό; Τι κάνεις; Και τι κάνεις με αυτά τα παιδιά; Τους κάνεις κάτι ή απλά τα έχεις εκεί και τους βάζεις μία τηλεόραση; Πρέπει να κάνεις προγράμματα επιχορηγούμαστε γι’ αυτό. Άρα, κάτι πρέπει να παράγουμε σωστό έργο. Πρέπει να υπάρχει έλεγχος.


Κ. Μητσοτάκης: Είσαι ενεργός πολίτης και έχεις μιλήσει για τον Γιάννη, για τη δική σου εμπειρία, ως φυσικό πρόσωπο, χωρίς να συμμετέχεις κατ ανάγκη σε οργανώσεις.


Α. Σταματάτου: Όχι. Πολύς κόσμος νομίζει ότι είμαι σε οργανώσεις ή πληρώνομαι αλλά όχι.


Κ. Μητσοτάκης: Έχεις, φαντάζομαι, κινητοποιήσει και άλλους να κάνουν το ίδιο έτσι δεν είναι; Δεν υποτιμώ καθόλου τη σημασία των οργανώσεων, είναι προφανές ότι το αναπηρικό κίνημα εκφράζεται διά των συλλογικών του οργάνων. Εκφράζεται, όμως, ταυτόχρονα και μέσα από τον δημόσιο λόγο ενεργών πολιτών, όπως εσύ. Έχεις καταφέρει φαντάζομαι να κινητοποιήσεις και άλλους να χρησιμοποιούν τη δυνατότητα που τους δίνει το διαδίκτυο για να μπορούν να μοιράζονται.


Α. Σταματάτου: Ναι όταν το χρησιμοποιήσεις σωστά το διαδίκτυο είναι ένα φοβερό εργαλείο που μπορεί να παρακινήσει κόσμο. Σίγουρα έχω παρακινήσει γονείς που φοβόντουσαν, ένιωθαν ακόμα ταμπού την αναπηρία, να πουν εφόσον ο Γιάννης κυκλοφορεί και του λένε μπράβο, άρα, μπορώ και εγώ να βγάλω το παιδί μου. Για εμένα -αν θέλετε- το πιο συγκινητικό είναι τα μηνύματα που παίρνω από τα αδέρφια των αναπήρων. Γιατί είναι ένα σημείο πολύ σκοτεινό, κανένας δεν μιλάει για αυτό, όλοι μιλάνε για τους γονείς. Αλλά είναι πολύ σημαντικό κομμάτι τα αδέλφια. Ζουν σε μία κατάσταση που, τους, κατά κάποιο τρόπο τους έχει επιβληθεί να ζουν. Νιώθουν και οι ίδιοι την αγωνία τι θα γίνει αν οι γονείς μου πεθάνουν; Άρα εγώ, αν ένα παιδί, ένας αδερφός ή αδερφή ενός ατόμου με αναπηρία αρχίζει και τα σκέφτεται αυτά, που αρχίζουν και τα σκέφτονται γύρω στα 8, 9, 10 ,εμένα η κόρη μου ας πούμε.


Κ. Μητσοτάκης: Εσύ πόσα έχεις;


Α. Σταματάτου: Έχω άλλη μία κόρη που είναι 21.


Κ. Μητσοτάκης: Πιο μικρή.


Α. Σταματάτου: Δύο χρόνια πιο μικρή από τον Γιάννη.


Κ. Μητσοτάκης: Πώς είναι η σχέση της με τον Γιάννη;


Α. Σταματάτου: παράλληλη. Είναι παράλληλη. Εγώ έχω διαλέξει μία πορεία στην οικογένειά μου, στην οποία αποφάσισα με προσωπικό, με προσωπική θυσία και πάρα πολύ κόπο να να μην την εμπλέξω. Για να μην της χαλάσω τη ζωή. Αυτή είναι η δική μου, όμως. Κάποιοι άλλοι δεν το κάνουν. Κάποιοι με έχουν κακοχαρακτηρίσει γι’ αυτή μου την πορεία, δεν με ενδιαφέρει. Εγώ έχω αποφασίσει ότι η κόρη μου έπρεπε να έχει μία ανεξάρτητη ζωή από αυτό. Γιατί -όπως ξέρετε- ότι στη ζωή αν ακολουθήσεις το δεξί μονοπάτι -ένα πολύ σημαντικό μονοπάτι της ζωής σου- κάποια στιγμή όλα τα μονοπάτια θα είναι από τα δεξιά, δεν μπορείς να πεις ωπ λάθος πρέπει να πάω από την άλλη. Δεν γίνεται. Άρα, δεν ήθελα εγώ να την βάλω αναγκαστικά στο μονοπάτι να διαλέξει επάγγελμα, σπουδές, που να έχουν σχέση με την αναπηρία του αδερφού της, που θα μείνει στη ζωή της, σε σχέση με την αναπηρία του αδερφού της, ποιο σύντροφο θα διαλέξει σε σχέση με την αναπηρία. Είναι ένα ντόμινο όλα αυτά. Άρα μεγάλωσα σαν δύο μοναχοπαίδια.


Κ. Μητσοτάκης: Πολύ ενδιαφέρον αυτό που λες. Είναι μία διάσταση που δεν νομίζω ότι την έχουν σκεφτεί αρκετά δύσκολα…


Α. Σταματάτου: Παίρνω μηνύματα από αδέρφια, ατόμων με αναπηρία, που μου λένε σας ευχαριστούμε, με βοηθήσατε, τη μητέρα μου και εμένα να βγούμε έξω, να μην ντρέπεται η μαμά μου, να μην ντρέπομαι εγώ.


Κ. Μητσοτάκης: Φαντάζομαι ότι οι τύψεις, η διαχείριση των τύψεων για κάτι για το οποίο δεν φταίει κανείς, έτσι δεν είναι.


Α. Σταματάτου: Ναι αλλά αυτή ήταν παλιά αντίληψη, ότι όταν είχες ένα θέμα μέσα στο σπίτι, ένα πρόβλημα, κάτι διαφορετικό ότι υπάρχουν τύψεις, υπάρχουν όλα αυτά που σκέφτεσαι είναι αρνητικά.


Κ. Μητσοτάκης: Και έχει αλλάξει, τελικά, η ελληνική κοινωνία ως προς την αντιμετώπιση των ατόμων με αναπηρία. Σίγουρα όχι αρκετά.


Α. Σταματάτου: Θέλει πάρα πολλή δουλειά. Θέλει πάρα πολλή δουλειά. Αν με ρωτούσατε εμένα αυτό που είπατε πιο πριν τι θα έκανα αν ήμουν για λίγο στην εξουσία, εν ολίγοις για να μην αρχίσω και λέω θα έκανα αυτό, θα έκανα αυτό, δεν έχω καν τις γνώσεις να τα πω. Για να μπορούμε να γιορτάζουμε 3 Δεκεμβρίου “παγκόσμια ημέρα των ατόμων με αναπηρία”, 365 μέρες το χρόνο. Πολύ απλά εγώ θα έβαζα τη διαφορετικότητα από το νηπιαγωγείο. Οι άνθρωποι δηλαδή πρέπει να μάθουν το διαφορετικό, το περίεργο.


Κ. Μητσοτάκης: Αυτό που φαίνεται περίεργο.


Α. Σταματάτου: Αυτό που φαίνεται περίεργο.


Κ. Μητσοτάκης: Ή μάλλον το διαφορετικό να μη φαίνεται περίεργο.


Α. Σταματάτου: Ακριβώς, ακριβώς, έτσι. Από τα τέσσερα, από το νήπιο πρέπει να συνυπάρχουν αυτά τα παιδιά. Όλοι με οποιαδήποτε αναπηρία. Με αναπηρία, με διαφορετικότητα, πρέπει να συνυπάρχουν. Αυτοί οι πολίτες, αυτά τα παιδιά, αν μάθουν αυτό το διαφορετικό, σαν κάτι φυσιολογικό, σαν κάτι καθημερινό, δεν θα το κοιτούν άνε με περιέργεια καθώς μεγαλώνουν. Γιατί θα σας πω ένα απλό παράδειγμα: Αυτή τη στιγμή γίνονται συνεχώς καταγγελίες από ιδιοκτήτες ακινήτων που φέρνουν αντίρρηση σε μία πολυκατοικία για τη δημιουργία στέγης. Δηλαδή εσείς μου φτιάχνετε το νόμο και μου λέτε: Θέλω να γίνει στέγη. Μπορεί η στέγη να μην είναι μακριά, να μην είναι σε νησιά, να είναι μέσα στην κοινότητα. Πολύ σωστά. Και πάει κάποιος και λέει: Πολύ ωραία, εγώ έχω, να η άδειά μου, μου δίνετε εσείς από το υπουργείο εργασίας άδεια, φτιάχνω μία στέγη στην πολυκατοικία δεύτερο όροφο. ο ιδιοκτήτης του ακινήτου λέει: Επιτέλους κάποιος θα νοικιάσει, ας είναι και ΣΥΔ. Έτσι ακριβώς το λέει.


Κ. Μητσοτάκης: Και οι γείτονες;


Α. Σταματάτου: Οι γείτονες πρόβλημα, συνέλευση στην πολυκατοικία πώς θα τους διώξουμε. Και σου λένε: Όχι, δεν θέλουμε, από πού κι ως πού; Γιατί; Άρα;


Κ. Μητσοτάκης: Διάκριση. Απομόνωση.


Α. Σταματάτου: Αν, όμως, τα παιδιά αυτά του νηπιαγωγείου μεγαλώσουν θα γίνουν οι ιδιοκτήτες ακινήτων μέσα σε μία πολυκατοικία που δεν θα κάνουν αυτή τη συνέλευση καταλάβατε;


Κ. Μητσοτάκης: Κάνουμε μεγάλη δουλειά στα σχολεία μέσα από τα προγράμματα σπουδών αλλά και από τις δραστηριότητες που έχουμε σε αυτό που αποκαλούσαμε παλιά ελεύθερες ζώνες.


Α. Σταματάτου: Πρέπει να είναι βιωματικό. Βιωματικό. Αν απλά τους δείξετε ή τους πείτε πρέπει να φροντίζετε τον ΑΜΕΑ, μην παρκάρετε στη ράμπα αναπήρων. Αν δεν τον δουν ακόμα και εγώ -και σας το λέω ειλικρινά- ακόμα και εγώ που έχω μεγάλη οικειότητα με την αναπηρία όταν έτρεξα τώρα προχθές στο μαραθώνιο της Αθήνας με την MTA Hellas που είχαμε δύο αναπηρικά αμαξίδια -19 άτομα που μοιραζόμασταν τη διαδρομή- ακόμα και εγώ όταν είχα στα χέρια μου το αμαξίδιο ήταν ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα. Γιατί έπρεπε να κάνω πράγματα τα οποία τα ήξερα στη θεωρία, στην πράξη όμως ήταν πάρα πολύ δύσκολα. Θέλει βιωματικό. Τα παιδιά αν τους πεις ο τυφλός, αυτό, μην είναι αυτό πρέπει να το δούν.


Κ. Μητσοτάκης: Είχα πάει στην Θεσσαλονίκη, είχα βοηθήσει , είχαμε βοηθήσει την εθνική ομάδα τυφλών, τους είχαμε φτιάξει ένα γήπεδο στο οποίο τους είχα δει να προπονούνται που ήταν σε άθλια κατάσταση και τους βοηθήσαμε έναν ιδιωτικό χορηγό και πήγα τώρα να τους ξαναδώ. Δοκίμασα να παίξω ποδόσφαιρο…


Α. Σταματάτου: με κλειστά μάτια…


Κ. Μητσοτάκης: Με κλειστά μάτια. Νομίζω, ότι μόνο τότε μπορείς να αρχίσεις να καταλαβαίνεις, λίγο, για το τι ακριβώς συζητάμε. Και συμφωνώ απόλυτα μαζί σου ότι αυτού του είδους….


Α. Σταματάτου: Βιωματικά μόνο…

Κ. Μητσοτάκης: Οι βιωματικές εμπειρίες μπορούν πραγματικά να μας ανοίξουν τα μάτια και να μας κάνουν τελικά -αν όχι εμάς- την επόμενη γενιά μία πιο ανεκτική κοινωνία εγώ έχω μεγάλη εμπιστοσύνη στη νέα γενιά είναι πολύ πιο εξοικειωμένη με την έννοια της διαφορετικότητας σε όλα τα επίπεδα…


Α. Σταματάτου: Τα παιδιά τα πλάθεις. Εγώ πολύ απλά, ο Γιάννης έχει μεγάλο σουξέ με πολύ μικρά παιδιά δηλαδή τεσσάρων, πέντε ετών, που βλέπουν έναν γίγαντα να συμπεριφέρεται περίεργα έξω και έρχονται και μου λένε γιατί κάνει έτσι και απαντάς πολύ απλά είναι αυτιστικός. τι είναι αυτό; Είναι ο άνθρωπος που γεννιέται έτσι, με κάποια διαφορετικότητα. δηλαδή; Δηλαδή σκέφτεται μόνο τον εαυτό του. Και αρχίζουν: Κατεβατό οι ερωτήσεις γιατί δεν μιλάει; Δεν θα μιλήσει; Ή όχι; Και γιατί βγάζει αυτές τις κραυγές; Τώρα τι κάνει; Και τώρα αυτό. Και μετά τους βλέπω που πάνε στους φίλους τους και λένε: Τον βλέπεις αυτόν; Κανονικά είναι αυτιστικός. Δεν υπάρχει χρωματισμός στη φωνή τους κακό.


Κ. Μητσοτάκης: Είναι μία διαπίστωση. Είναι μία κατάσταση όπως είπες. χωρίς καμία αξιολογική κρίση.


Α. Σταματάτου: Χωρίς καμία. Και πάνε και λένε: Αυτός είναι έτσι και έτσι και έτσι πάμε να τον γνωρίσουμε. Λοιπόν, να ο Γιάννης, για δες πώς κάνει δεν κοροϊδεύουν και μπορεί και να κοροϊδέψουν και αυτό μέσα στη ζωή είναι. Αλλά κάνουν μόνοι τους εκπαίδευση. Εκπαιδεύουν τους φίλους τους δωρεάν. Όλο αυτό γίνεται μπροστά μου. Και λέω να: Πολύ απλά πράγματα. Βάλτε, για μένα το ιδανικό θα ήταν να υπάρχει συμπεριληπτικό σχολείο μπορεί αυτή τη στιγμή που μιλάμε να φαίνεται βουνό αλλά αυτή είναι η σωτηρία. Αυτή είναι η σωτηρία για να μην έχουμε όλα αυτά τα προβλήματα που έχουμε σήμερα. Η αναπηρία αφορά όλους μας. Δεν αφορά μόνο το σπίτι που του συμβαίνει αναπηρία. Και είμαστε και εν δυνάμει όλοι ανάπηροι, όλοι. Δεν ξέρεις τι σου γίνεται.


Κ. Μητσοτάκης: Αυτό είναι το μόνο σίγουρο.


Α. Σταματάτου: Το μόνο σίγουρο. Ναι και πρέπει, δεν πρέπει να σκεφτόμαστε το πρόβλημα μόνο αν μας τύχει.


Κ. Μητσοτάκης: Θέλω να σε ευχαριστήσω πάρα πολύ για όσα είπες και για την αισιοδοξία την οποία εκπέμπεις. Αλλά και για το θάρρος σου να μιλήσεις δημόσια -όχι σε αυτό που κάνουμε σήμερα- γιατί μιλάς δημόσια εδώ και πολύ καιρό. Και να είσαι πάντα δημιουργική και δίκαιη κριτής των πολιτικών μας διότι, τελικά, οι πολιτικές μας αφορούν αυτούς οι οποίοι θίγονται από αυτές ή ωφελούνται από αυτές. Και κράτησα με πολύ μεγάλη προσοχή όλα όσα είπες και να πω μόνο ότι το εθνικό σχέδιο το οποίο έχουμε καταρτίσει είναι πολυετές. Μας υποχρεώνει κάθε χρόνο να ενημερώνουμε τη βουλή για την πρόοδο την οποία έχουμε κάνει θέτει πολύ συγκεκριμένους και μετρήσιμους στόχους σε όλα τα επίπεδα παρεμβάσεων τα οποία έχουμε εντοπίσει.Είναι μακρύς ο δρόμος αλλά οφείλουμε.


Α. Σταματάτου: Υπάρχει πρώτη φορά δρόμος.


Κ. Μητσοτάκης: Υπάρχει δρόμος, αυτό που είπες. Υπάρχει δρόμος. Υπάρχει οδικός χάρτης και κάθε ταξίδι ξεκινάει με το πρώτο βήμα. Οπότε σε ευχαριστώ πάρα πολύ.


Α. Σταματάτου: Εγώ ευχαριστώ.