Η διάγνωση του διαβήτη συνήθως γίνεται με καθυστέρηση μιας 5ετίας, με συνέπεια τουλάχιστον οι μισοί ασθενείς να έχουν ήδη επιπλοκές όταν μαθαίνουν γι’ αυτόν, αναφέρει ο κ. Ανδρέας Μελιδώνης, συντονιστής διευθυντής της Α’ Παθολογικής Κλινικής και του Διαβητολογικού Κέντρου στο Τζάνειο Νοσοκομείο του Πειραιά. .
Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο ότι κάνουμε λάθος τσεκ απ για το σάκχαρο, προσθέτει. Όπως εξηγεί δεν αρκεί να μετράμε το σάκχαρο και την γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη. Πρέπει να κάνουμε και δοκιμασία ανοχής στη γλυκόζη ή «καμπύλη σακχάρου», η οποία θα αποκαλύψει τα μεταγευματικά επίπεδα σακχάρου.
Ο κ. Μελιδώνης συνιστά τα εξής:
* Όσοι έχουν παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου, να κάνουν την εξέταση τουλάχιστον μία φορά κάθε 3 χρόνια από την ηλικία των 25 ετών. Οι παράγοντες αυτοί είναι το κάπνισμα, η παχυσαρκία, η υπέρταση, η αυξημένη χοληστερόλη, τα αυξημένα τριγλυκερίδια, το οικογενειακό ιστορικό διαβήτη, το ιστορικό στεφανιαίας νόσου και, στις γυναίκες, ο διαβήτης της κυήσεως και το σύνδρομο των πολυκυστικών ωοθηκών.
* Όσοι δεν έχουν παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου, να κάνουν την εξέταση μία φορά κάθε 3 χρόνια από την ηλικία των 40 ετών και πάνω
Αν στις δύο ώρες έπειτα από την λήψη της γλυκόζης το σάκχαρο είναι πάνω από 200 mg/dl σημαίνει διαβήτη, ενώ αν κυμαίνεται από 140-200 mg/dl σηματοδοτεί τον προδιαβήτη (προστάδιο του διαβήτη).
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου