Η μετάβαση στον «εκλογοσοσιαλισμό»

ΠΑΣΧΟΣ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗΣ

Κάποτε κυκλοφορούσε ένα ωραίο ανέκδοτο. Τα μυρμήγκια, λέει, ξεκίνησαν πόλεμο με τον ελέφαντα της περιοχής τους και μετά από συντονισμένες επιθέσεις, ένα από αυτά κατάφερε να ανεβεί στον λαιμό του παχύδερμου. Τότε τα υπόλοιπα εν χορώ αποφάσισαν να εμψυχώσουν τον ήρωα φωνάζοντας «πνίξ’ τον! Αρπαξέ τον από τον λαιμό και πνίξ’ τον...».

«Το πρόβλημα με τα πολιτικά ανέκδοτα», είχε πει κάποιος, «είναι ότι εκλέγονται». Στην Ελλάδα, πάλι, το πρόβλημα με τα αριστερά ανέκδοτα είναι ότι αποκτούν δυσανάλογη επιρροή. Ετσι στον διαδικτυακό τόπο της Αριστερής Πλατφόρμας του κ. Παναγιώτη Λαφαζάνη διαβάζουμε τα εξής εκπληκτικά: «Στο πρόσωπο των ηγετών των επτά ισχυρότερων καπιταλιστικών οικονομιών του κόσμου (G7), ο διεθνής ιμπεριαλισμός, με φανερά τα σημάδια της αμηχανίας αλλά και του πανικού, άσκησε πρωτοφανούς ωμότητας πιέσεις προς τη χώρα μας» («Πανικόβλητα τελεσίγραφα στέλνουν οι δανειστές», Iskra, 8.6.2015).

Αμήχανος και πανικόβλητος ο «διεθνής ιμπεριαλισμός» μπροστά στο 30% (που είναι η επιρροή της Αριστερής Πλατφόρμας στον ΣΥΡΙΖΑ), του 4% (που είναι ο εκλογικός πυρήνας του ΣΥΡΙΖΑ), μιας χώρας που αποτελεί το 2% του πληθυσμού της Ε.Ε.; Στον «άλλο κόσμο» της Αριστεράς όλα είναι δυνατά. Ακόμη και να τρέμει ο Ομπάμα τον Λαφαζάνη και την παρέα του.

Η παλαβή Αριστερά, όσο παρέμενε μια απλή συνιστώσα της σκέψης ενός κόμματος του 4%, μπορούσε να θεωρηθεί γραφική. Ηταν σαν τον παππού στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου, που όλοι αγαπούσαμε, αλλά κανείς δεν έπαιρνε στα σοβαρά όταν έλεγε «ρίξε το αυτοκίνητο στον στύλο της ΔΕΗ και να δείτε που κανείς δεν θα πάθει τίποτε». Τώρα όμως ο παππούλης, που τα έχει χαμένα, βρίσκεται στη θέση του συνοδηγού και μπορεί να απλώσει χέρι στο τιμόνι για να αποδείξει το δίκιο του, ότι δηλαδή η σύγκρουση με την κολόνα θα είναι κάτι σαν την ανάληψη: θα μας οδηγήσει σε έναν άλλο κόσμο, χλοερό, τόπο αναψύξεως, «ένθα απέδρα οδύνη, λύπη και στεναγμός». Γι’ αυτό και ο παππούλης επιμένει: «Δεν βλέπεται τον τρόμο της κολόνας που λυγίζει κάθε φορά που την πλησιάζει το αυτοκίνητό μας;».

Το πρόβλημα βέβαια δεν περιορίζεται στον κ. Λαφαζάνη και την παρέα του iskra.gr. Η κεντρική γραμμή των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ενέχει στοιχεία παλαβωμάρας, όταν ισχυρίζονται ότι το αποτέλεσμα μιας ψηφοφορίας σε μια χώρα υποχρεώνει τρίτους να δίνουν δανεικά κι αγύριστα, και μάλιστα χωρίς όρους. Στον «άλλο κόσμο» της κυβέρνησης θα υπάρχει η «εκλογοσοσιαλιστική κοινωνία». Κανείς δεν θα δουλεύει. Θα ψηφίζει κάποιος τις επιθυμίες του και αυτές θα πραγματοποιούνται. Ναι, αυτή η άποψη είναι για γέλια, αλλά ήδη η κυβέρνηση την προτείνει: «Τη διενέργεια δημοψηφίσματος στα νησιά του Νοτίου Αιγαίου ανακοίνωσε χθες σε συνέντευξη Τύπου ο περιφερειάρχης Γ. Χατζημάρκος, κατόπιν πρότασης του υπουργού Οικονομικών, Γ. Βαρουφάκη, με στόχο την ενίσχυση της διαπραγματευτικής θέσης της κυβέρνησης για τη διατήρηση του μειωμένου ΦΠΑ στα νησιά».

Η πρόταση του κ. Γιάνη Βαρουφάκη θα είναι ένα μικρό βήμα για την Ελλάδα, αλλά ένα τεράστιο άλμα για την ανθρωπότητα. Από δω και πέρα, χωριά, δήμοι, κράτη θα κάνουν εκλογές να μηδενίζουν τον ΦΠΑ, ή όποιον άλλο φόρο δεν τους αρέσει. Και όλοι θα ζήσουμε καλά και ο κ. Βαρουφάκης καλύτερα, αφού θα πάρει και το Νομπέλ Οικονομίας για να δίνει διαλέξεις με το δάχτυλο σηκωμένο.


Έντυπη Καθημερινή