Από το άρθρο του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ»:
… Στην περίπτωση της Ελλάδας, η μάχη κατά της πανδημίας έγινε πιο σύνθετη, καθώς αυτή ενέσκηψε ταυτόχρονα με την ασύμμετρη επίθεση στα βόρεια σύνορά μας από μεταναστευτικά κύματα από την Τουρκία. Αλλά και σε μια στιγμή, που η οικονομία έβγαινε από το τέλμα μιας δεκαετούς καθήλωσης για να μπει σε τροχιά ανάπτυξης. Συνεπώς όλα τα μέτωπα ήταν κρίσιμα και επάλληλα. …
Με το βλέμμα στο χθες, λοιπόν, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η Ελλάδα αμύνθηκε με επιτυχία στα πολλά και δύσκολα που την πολιόρκησαν. Ζυγίζοντας το σήμερα, θα συμπεραίναμε πως, παρά τις απώλειες, ο οικονομικός και κοινωνικός της ιστός έμεινε όρθιος. Δυναμικός και οπλισμένος με πυκνές εμπειρίες. Ενώ, ατενίζοντας το αύριο, θα μπορούσαμε να νιώσουμε πιο αισιόδοξοι, με τον εμβολιασμό κατά του κορονοϊού να προχωρεί και την προοπτική της ανάκαμψης να διαγράφεται, πλέον, σαφέστερα από ποτέ. …
Κάποια συμπεράσματα, ωστόσο, νομίζω, ότι θα μπορούσαν να αποτυπωθούν, έστω και επιγραμματικά, στις απαντήσεις 4 βασικών ερωτημάτων:
Τι επιλέξαμε; Να δράσουμε με τόλμη και εγκυρότητα. Από την αρχή, λοιπόν -και σε αντίθεση, τότε, με τα περισσότερα κράτη- η ελληνική κυβέρνηση συγκρότησε ειδική Επιστημονική Επιτροπή, ώστε να κινείται με βάση τις μετρήσεις και τις εισηγήσεις της. Και θέλησε να κινείται προληπτικά, προλαβαίνοντας τις επιθέσεις του ιού…
Τι αποφασίσαμε; Την πρόταξη της δημόσιας υγείας. Γιατί χωρίς υγιείς πολίτες δεν υπάρχει ούτε παραγωγή, ούτε κατανάλωση, ούτε υπηρεσίες. 'Αρα, ούτε και εθνική οικονομία. Από την άλλη πλευρά, είναι η οικονομία που χρηματοδοτεί την υγεία. 'Αρα, μαζί με τις υγειονομικές δομές έπρεπε να μείνουν όρθιες και οι οικονομικές…
Τι πετύχαμε; Ελάχιστα μπροστά στους συνανθρώπους που θρηνήσαμε. Όμως πολλά σε σύγκριση με εκείνα που αποτρέψαμε. Και ακόμη περισσότερα σε σχέση με όσα προστατέψαμε. Γιατί, πράγματι, η Ελλάδα κατόρθωσε να ελέγξει την εξάπλωση της πανδημίας, κρατώντας αλώβητο τον ιστό της οικονομίας. Και σφυρηλατώντας μία σχέση εμπιστοσύνης κράτους-πολίτη δίχως προηγούμενο. Βεβαίως, η ανόρθωση του ΕΣΥ και η συντήρηση του εισοδήματος είναι το προφανές αποτέλεσμα. Γιατί πίσω απ' αυτό κρύβεται η δύναμη της μετατροπής μιας κρίσης σε επιταχυντή προόδου σε διαφορετικά επίπεδα:
Στην ψηφιοποίηση του κράτους υπέρ του πολίτη.
Στον προσανατολισμό της παραγωγικής δραστηριότητας στα ζητούμενα της συγκυρίας.
Στην ανάπτυξη της εθνικής επιστημονικής έρευνας.
Και στη γόνιμη συστράτευση του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα.
Όλα αυτά, εν μέσω τεράστιας πίεσης. Αλλά με μεγάλη ταχύτητα και με συνεχή ενημέρωση των Ελλήνων.
Τέλος, τι διδαχτήκαμε; Πρώτα από όλα, επιβεβαιώθηκε ο αναντικατάστατος ρόλος ενός σύγχρονου και ευέλικτου κράτους σε κάθε εθνική δοκιμασία. Η σημασία της αμοιβαίας εμπιστοσύνης και της συμμαχίας κοινωνίας και Πολιτείας. Και, βέβαια, η ισχύς μιας κυβέρνησης με σχέδιο και τόλμη….
Όλα τα παραπάνω -μαζί, ασφαλώς, με τις καθυστερήσεις ή αστοχίες που υπήρξαν στη διάρκεια της μάχης- αφορούν και τον προσωπικό μου απολογισμό. Δώδεκα μήνες ευθύνης, που κύλησαν με τον ίδιο τρόπο: Με το ερώτημα, κάθε βράδυ, αν οι επιλογές μας ήταν οι σωστές και με την απόφαση, κάθε πρωί, να γίνουν καλύτερες. Κάτι που νομίζω ότι οι πολίτες το ξέρουν και με την υπεύθυνη στάση τους, εδώ και τόσο καιρό, το αναγνωρίζουν. Και το πιστοποιούν με τη συμμετοχή τους στην εθνική εκστρατεία εμβολιασμού.
Πράγματι, ενώ ο πόλεμος συνεχίζεται, στον ορίζοντα είναι πλέον ορατή η νίκη. Και θα έλθει νωρίτερα αν φανούμε προσεκτικοί. Αν αντλήσουμε δύναμη απ' τις πολλές δυσκολίες που βρίσκονται πίσω και διανύσουμε με πειθαρχία τα λίγα βήματα που μας χωρίζουν από την άνοιξη της ελευθερίας. Τηρώντας τα μέτρα προστασίας μέχρι ο θώρακας του εμβολίου να καλύψει ολόκληρη τη χώρα. Γιατί τότε στόχος θα έχει επιτευχθεί: Ο πρώτος χρόνος του κορoνοϊού στην Ελλάδα θα περάσει στην Ιστορία ως ο μόνος χρόνος της πανδημίας.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου