Το γελοίον του πράγματος...

Του Γιώργου Λακόπουλου
capital.gr

Γιατί η κυβέρνηση θέλει να δηλώσουν  οι φορολογούμενοι τα μετρητά και ό,τι πράγματα αξίας κατέχουν;  Έρευνα αγοράς κάνουν; Επιστημονική μελέτη; Πως μπορεί να δικαιολογηθεί αυτή η απίστευτη ιδέα; Ποιο λόγο έχει το κράτος να γνωρίζει τα τιμαλφή μιας οικογένειας; Ειδικά ένα κράτος που τίθεται κάθε φορά στην υπηρεσία του κόμματος του κυβερνά.

Μένει να  φανεί αν πρόκειται για έμπνευση απίστευτης φαιδρότητας, ή επικίνδυνης δολιότητας. Αν και συχνά ό,τι φαίνεται φαιδρό μπορεί να είναι και δόλιο.

Από πλευράς σοβαρής πολιτικής η ιδέα είναι καταστροφική για τις τράπεζες. Ο στόχος είναι να επιστρέψουν οι αποταμιευτές τα χρήματα που απέσυραν από φόβο -σχεδόν εκατό δισ. ευρώ από την αρχή της κρίσης. Η ιδέα για τη δήλωση ακόμη και των κοσμημάτων κινείται στην αντίθετη κατεύθυνση. Με την πρώτη ευκαιρία θα πάρουν και τα υπόλοιπα -όσοι έχουν. Ή θα αδειάσουν τις θυρίδες τους -με ό,τι σημαίνει αυτό- υποψιαζόμενοι ότι κάποια στιγμή η Πολιτεία θα βάλει χέρι -ήδη πάρα λίγο να το κάνει το καλοκαίρι.

Από εκεί και πέρα αρχίζει ο παραλογισμός. Πως θα εκτιμήσει κάποιος την αξία όσων θα πρέπει να δηλώσει; Θα φωνάζει εκτιμητές επ' αμοιβή, ή θα πάει σε σαράφηδες; Μήπως θα ορίσει το κράτος δικούς του ανθρώπους με πιστοποίηση που θα κάνουν αυτή τη δουλειά; 

Για όποιον δεν θα δηλώσει -σχεδόν για όλους εδώ που τα λέμε, γιατί ποιος τρελάθηκε-  πώς ακριβώς θα διαπιστώνεται η παρανομία; Με εφόδους; Με δειγματοληπτικούς ελέγχους; Όποιος έχει τη στιγμή της δήλωσης 15.000 ευρώ και στη συνέχεια θέλει να τα ξοδέψει θα του αναγνωριστεί ή οφείλει να τα κρατάει ισοβίως; Το γελοίον του πράγματος είναι προφανές. 

Η καταγραφή ακόμη και των οικογενειακών κειμηλίων αποπνέει άρωμα καθεστωτισμού. Και πηγάζει από την αρρωστημένη και ανιστόρητη θεωρία: αν λιανίσεις όσους έχουν, θα σε ακολουθούσουν όσοι δεν έχουν.

Τα προσχήματα που προβάλλονται είναι ακόμη χειρότερα. Τι ακριβώς θα καταγράψουν; Ένας πολίτης απολύτως νομοταγής, που πλήρωνε κανονικά τους φόρους του  ως τώρα, γιατί πρέπει να υποστεί αυτή την εξευτελιστική διαδικασία; Η απόφαση υπολαμβάνει ότι όποιος έχει κοσμήματα πρέπει να ελεγχτεί για το ενδεχόμενο να είναι προϊόντα κλοπής, του ιδίου, ή των προγόνων του. 

Η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται να οργανώσει σύγχρονο φορολογικό σύστημα που θα αντιμετωπίζει ριζικά τη φοροδιαφυγή -ήτοι τον έλεγχο των συναλλαγών. Ενδιαφέρεται να οργανώσει τον έλεγχο των πολιτών.

Καταγράφοντας τα τιμαλφή τους θα γνωρίζει επομένως και την διαδρομή τους από τον έναν στον άλλο. Αλλά όπως έλεγε ο Αμερικανός συγγραφέας Πάτρικ Ο' Ρουρκ: "Όταν οι αγορές και οι πωλήσεις ελέγχονται από τη νομοθεσία, το πρώτο που αγοράζεται και πουλιέται είναι οι νομοθέτες".