Είναι ανήθικο να εργαλειοποιείς την Κατάθλιψη προς όφελος σου για να σε αφήνουν ανεξέλεγκτο

Μόνο ένα πονηρό μυαλό που επιτίθεται λεκτικά στους άλλους μπορεί να εργαλοιοποιεί την κατάθλιψη, για να αποφεύγει τις ευθύνες του και τις συνέπειες των πράξεων του που ίσως έχουν αποτέλεσμα, μηνύσεις και αγωγές για όσα έχει πει, έχοντας θίξει αισχρά και ανήθικα την τιμή και την υπόληψη ανθρώπων.

Η κατάθλιψη δεν είναι δικαιολογία!!

Σύμφωνα με τους επιστήμονες οι καταθλιπτικές συνδρομές είχαν πρωτοπεριγραφεί από τον Ιπποκράτη και θεωρούνταν ανάμεσα στις πιο εμμένουσες , σταθερές και σωστά διαγνωσμένες ιατρικές καταστάσεις.

Τα κύρια παράπονα των καταθλιπτικών ασθενών σχετίζονται με το οδυνηρό αίσθημα άγχους και της θλίψης.

Οι καταθλιπτικές διαταραχές συγκαταλέγονται στις πιο συχνά εμφανιζόμενες καταστάσεις στην ψυχιατρική με ποσοστό εμφάνισης  8% στην ζωή ενός ανθρώπου.

Σε κάποια άτομα εμφανίζεται μονό ένα επεισόδιο διαταραχής,  που διαρκεί από κάποιες εβδομάδες μέχρι μήνες, αλλά οι περισσότεροι ασθενείς αντιμετωπίζουν χρόνια, επαναλαμβανόμενα καταθλιπτικά επεισόδια.  Επίσης, υπάρχει ακόμη μια υποομάδα ασθενών που πάσχουν από διπολική διαταραχή, εναλλάσσοντας μανιακά με καταθλιπτικά επεισόδια.

Συμπτώματα Κατάθλιψης

Συναίσθημα

Το καταθλιπτικό άτομο αισθάνεται μειωμένη διάθεση. Συνήθως το περιγράφει ως θλίψη, ακεφιά ή απόγνωση.

Ο καταθλιπτικός ασθενής χάνει το ενδιαφέρον για την ζωή, ελαττώνει τις αγαπημένες του δραστηριότητες. Σε ήπιες μορφές ¨προσπαθεί¨ να φάει, ¨προσπαθεί¨ να κάνει έρωτα ή ¨προσπαθεί¨ να ενασχοληθεί με δραστηριότητες.

Όσο επιδεινώνεται η νόσος, ο καταθλιπτικός ασθενής γίνεται σημαντικά αδιάφορος προς τις καθημερινές του δραστηριότητες, ακόμη και σε αυτές που πρωτύτερα του προκαλούσαν ευχαρίστηση.

Το χιούμορ του φαίνεται να έχει εξαφανιστεί, παρά μόνο εάν αυτό έχει ένα κυνικό ή σαρδόνιο πέπλο.

Το άγχος είναι επίσης συχνή ψυχολογική απόκριση του καταθλιπτικού ασθενούς. Αυτό  συμβαίνεις υποσυνείδητα ,γιατί πιστεύει ότι επίκειται κάποια απειλή προς την υγεία του.

Στην σοβαρή μορφή της νόσου το άγχος μετατρέπεται σε απόσυρση και απάθεια. Ο ασθενής γίνεται απαθής γιατί δεν μπορεί να βοηθήσει τον εαυτό του.

Έτσι αποσύρεται για να προστατευτεί από τα εσωτερικά του συναισθήματα (συνήθως θυμού) καθώς η αγωνία του μετατρέπεται σιγά σιγά σε οξεία απόγνωση.

Ο θυμός είναι ένα από τα προεξέχοντα συμπτώματα του συναισθήματος του και μπορεί να είναι ευθύς (γιατί θεωρεί ότι δεν είναι αγαπητός από τους άλλους) ή ύπουλα κεκαλυμμένος προσπαθώντας να κάνει και την ζωή των γύρω του δύσκολη.

Σκέψη

Το καταθλιπτικό άτομο είναι απασχολημένο με τον εαυτό του και την κακή του κατάσταση, ανησυχώντας για τις κακοτυχίες του και τις επιπτώσεις που είχαν αυτές στην ζωή του. Σκέφτεται και ξανασκέφτεται διαρκώς το παρελθόν του και αισθάνεται μετάνοια (remorse) καθώς φαντάζεται μαγικές λύσεις στα τωρινά του προβλήματα. Αυτό γίνεται πάντα με την βοήθεια κάποιας ανώτερης δύναμης, αν και νιώθει ότι έχει λιγοστές ελπίδες. Οι επανηλειμένες και μηρυκαστικές σκέψεις του γίνονται μονότονη χροιά των συζητήσεων του. Ο ήπιος καταθλιπτικός ασθενείς μπορεί εσκεμμένα να κατευθύνει τις σκέψεις του αλλού, ένας αμυντικός μηχανισμός που συναντάται στους ιδεοψυχαναγκαστικούς ασθενείς. (π.χ. Γιατί να συμβεί αυτό σε μένα Παναγιά μου ;  Τι σου κάνα Χριστέ μου και με τιμωρείς έτσι; Πως μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου τα προβλήματα μου;) Προτάσεις που μπορεί να εναλλάσσονται ή να δημιουργούνται διαρκώς καινούργιες δίχως να επιμένει σε μία.

Οι καταθλιπτικοί ασθενείς με ψυχωτικά μπορούν να αναπολούν μικροπεριστατικά του παρελθόντος όπου τα ανακαλούν με φόβο και ενοχή για τυχόν αντίποινα ή τιμωρία. (π.χ. Ένας μεσήλικας πιστεύει ότι η τοπική εφημερίδα θα δημοσιεύσει δικιές του φωτογραφίες του παρελθόντος από μία ομοφυλοφιλική επαφή που είχε όταν ήταν νέος)

Όχι μόνο το περιεχόμενο της σκέψης είναι διαταραγμένο, αλλά και οι γνωστικές λειτουργίες του εγκεφάλου είναι σοβαρά διαταραγμένες. Το σύνολο των σκέψεων του είναι σημαντικά μειωμένο, έχει μείωση λήψης πρωτοβουλιών και αυθορμητισμού, απαντάει συνήθως συνοπτικά δίχως να παρέχει νέες πληροφορίες. Όταν η κατάθλιψη είναι σοβαρή μπορεί λόγω της αδυναμίας συγκέντρωσης να έχει ακόμη και ψευδοάνοια. Η διαφοροδιάγνωση της όμως γίνεται εύκολα αφού είναι τις λίγες αναστρέψιμες άνοιες και όταν υποχωρήσει η κατάθλιψη υποχωρεί και η άνοια.

Συμπεριφορά

Η βραδύτητα τόσο στην λειτουργία, όσο και στην επεξεργασία (της σκέψης)  είναι χαρακτηριστικό στους καταθλιπτικούς ασθενείς. Οι κινήσεις του και οι απαντήσεις του είναι αργές  ακόμη και αν βρίσκεται σε διέγερση ή είναι υπερκινητικός , η κύρια συμπεριφορά του είναι σκόπιμα μειωμένη.

Σωματικά συμπτώματα

Στην κατάθλιψη όμως υπάρχουν σημαντικές αλλαγές στην φυσιολογική λειτουργία του σώματος με μειωμένο μεταβολικό ρυθμό, γαστρεντερική δυσλειτουργία, ξηροστομία και μεταβολές σε όλες τις σωματικές λειτουργίες που βρίσκονται υπό νευροορμονικό έλεγχο.

Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η κατάθλιψη συνοδεύεται από υψηλή θνητότητα και θνησιμότητα από σωματικές παθήσεις. Πιο συχνά συμπτώματα είναι η αϋπνία με δυσκολία στον έναρξη του ύπνου ή αδυναμία ξυπνήματος το πρωί, η κόπωση, η μείωση της όρεξης, η δυσκοιλιότητα (αν και στα αρχική καταθλιπτιπή συνδρομή υπάρχουν διαρροϊκές κενώσεις), η μείωση της λίμπιντο, οι πονοκέφαλοι, η αυχεναλγία, η οσφυαλγία, τα διάφορα άλλα άλγη και ξηρότητα με καύσος της στοματικής κοιλότητας και συνοδή μη ευχάριστη γεύση. Τα συμπτώματα πρέπει να τα εκτιμήσουμε στην ψυχιατρική εξέταση, αφού αυτά μπορεί να έχουν κάποιο συμβολικό νόημα για τον ασθενή.

Κοινωνικές Σχέσεις

Ο καταθλιπτικός αναζητάει την αγάπη από τους άλλους δίχως όμως να μπορεί να την ανταποδώσει και έτσι δεν μπορεί να ανταμείψει ψυχικά τον συνάνθρωπο του ή να ενισχύσει με κάποιον τρόπο την σχέση του. Επίσης μπορεί να απομονωθεί, αισθάνοντας ανίκανος να βρει άλλους ή εντοπίζοντας φίλους και συντρόφους η προσκολλημένη και αυτοπασχολούμενη συμπεριφορά του απλά να προκαλέσει την αποξένωση του.

Όσο η κατάσταση επιδεινώνεται, η ενεργητικότητα και οι επιδιώξεις του μειώνονται και ο ασθενείς τελικά αποσύρεται μη μπορώντας να  συναντήσει τους οικείους του.

Μελαγχολία και Άτυπη Κατάθλιψη

Υπάρχει μια σοβαρή καταθλιπτική συνδρομή που περιγράφεται από τους αρχαίους έλληνες ως Μελαγχολία (ετυμολογία μαύρη χολή) κατά την οποία ο ασθενής έχει ολική απώλεια της ικανότητας για ευχαρίστηση και αξιοσημείωτες αλλαγές στις φυτικές λειτουργίες όπου βάσει το DSM-IV-TR περιγράφεται ως ”μελαγχολική κατάθλιψη”

Οι ασθενείς που πάσχουν από άτυπη κατάθλιψη παρουσιάζουν αντίστροφα μοτίβα φυτικών λειτουργιών. Συνήθως έχουν μακροχρόνια ευαισθησία στην διαπροσωπική απόρριψη και ως προς την διάθεση έχουν υψηλού βαθμού αντίδραση. Επίσης αντί να έχουν αϋπνία, χρειάζονται περισσότερο ύπνο και κατά την διάρκεια της νύχτας και της ημέρας, η όρεξη τους είναι αυξημένη και έχουν αύξηση σωματικού βάρους. Συνήθως αυτή συνδέεται με διαταραχές προσωπικότητας, πιο συχνά συναντάται στο γυναικείο φύλλο και απ’ότι γνωρίζουμε υπάρχει διαφορετική ανταπόκριση στην Φ.Α.