Διαβάσαμε στο non paper του iefimerida.gr :
Mαύρες πλερέζες από πολλούς και από Σαμαρά για τα deals
Δεν ξέρω αν έχουμε αντιληφθεί το μέγεθος των θετικών εξελίξεων -γεωπολιτικά, οικονομικά, εθνικά και ενεργειακά -για την Ελλάδα που «έβγαλε» το Ζάππειο με τις συμφωνίες που υπεγράφησαν.
Αλλά, ταυτόχρονα, δεν έχει ξανασυμβεί τέτοια αμηχανία στα κόμματα της αντιπολίτευσης, που δεν είχαν τη γενναιότητα να πουν μια θετική κουβέντα για όσα αναβαθμίζουν τη χώρα μας. H πιο αστεία ήταν η ανακοίνωση του ΠΑΣΟΚ για τις ενεργειακές συμφωνίες που υπεγράφησαν στη χώρα μας, στην οποία έκανε λόγο για «έναν πρωθυπουργό σε πλήρη πανικό»!
Μία μόνο ματιά στο deal της ενέργειας πείθει και τον πλέον κακόπιστο ότι συνιστά τεράστια νίκη: ΗΠΑ, Ισραήλ, Κύπρος και Ελλάδα (3+1) συμφωνούν στην ενεργειακή σταθερότητα και ασφάλεια στην ευρύτερη περιοχή. Τι σημαίνει αυτό; Ότι η Ευρώπη μπαίνει σε ράγες απεξάρτησης από το αέριο της Ρωσίας, ότι επιστρέφει ο αγωγός διέλευσης φυσικού αερίου μέσω Ελλάδος, εξέλιξη που οφθαλμοφανέστατα θα αναβαθμίσει το στρατηγικό status της χώρας μας, αλλά και την ασφάλειά της. Όμως εμμονικά, μικρονοϊκά, πεισματικά, η αντιπολίτευση σιωπά. Ακόμη και όσοι αλαλάζουν για τη «διεθνή απομόνωση της χώρας» δεν είχαν τη γενναιότητα να παραδεχθούν το προφανές. Eιδικά στην «πατριωτική Δεξιά» (βλέπε Σαμαράς) σαν να έβαλαν... πλερέζες.
«Αν ο Μητσοτάκης έδινε αυτή τη συνέντευξη Σαμαρά...»
Και μια που αναφέρθηκα στον πρώην πρωθυπουργό, στήθηκα κι εγώ να δω την πολυδιαφημισμένη συνέντευξη του Αντώνη Σαμαρά που «εξασφάλισε ο ΑΝΤ1». Όχι ότι περίμενα κάτι διαφορετικό, αλλά η εικόνα ήταν καταλυτική: Ένας τσακισμένος άνθρωπος από τον χαμό του παιδιού του, κατέβαζε όλη την επιχειρηματολογία των περασμένων δεκαετιών για να πλήξει προσωπικά τον Μητσοτάκη και τον Γεραπετρίτη. Χωρίς να βρει ούτε μία θετική είδηση για όσα πετυχαίνει η χώρα.
Ένα διαρκές «κατηγορώ» πασπαλισμένο με μπόλικο «εγώ» και να μιλάει για τον εαυτό του σε τρίτο πρόσωπο: «Ο Σαμαράς εκείνο, ο Σαμαράς το άλλο...». Μέχρι και απέναντι στα συμφέροντα τοποθετήθηκε, μέχρι και για τις ροές του μεταναστευτικού μίλησε. Σαν να μην πέρασε μια μέρα από το 1993 και την πτώση της κυβέρνησης του πατρός Μητσοτάκη, ή από το 1990 που άνοιξε ως ΥΠΕΞ τα σύνορα. Κι όλα αυτά για να καταλήξει αφήνοντας ανοικτό το ενδεχόμενο να κάνει κόμμα.
Από το Μέγαρο Μαξίμου, πάντως, δεν σχολίαζαν το παραμικρό. Ένας όμως από τους στενούς συνεργάτες του πρωθυπουργού μού είπε το πιο πετυχημένο: «Εάν ο Μητσοτάκης είχε δώσει τέτοια συνέντευξη, θα είχαν βγει καμιά εκατοστή ανακοινώσεις για το κράτος δικαίου και την ελευθερία του Τύπου...».
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου