Απάντηση στην κριτική για το νομοσχέδιο για τις επιτρεπόμενες χρήσεις γης στις περιοχές του δικτύου NATURA 2000

 

Ο ισχυρισμός ότι «επιτρέπονται χρήσεις που έως τώρα απαγορεύονταν», δεν ισχύει.  Με τη νομοθεσία πριν από το ν. 4685/2020 (ν. 3937/2011) υπήρχε μια σειρά απαγορεύσεων η οποία διατηρείται σε ισχύ χωρίς καμία απολύτως αλλαγή. Σύμφωνα με τα ως τώρα στοιχεία, η φαινομενικά «αυστηρή» προσέγγιση του ν. 4685/2020 μάλλον οδηγούσε στο ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα. Η πιο ρεαλιστική προσέγγιση θα οδηγήσει πρακτικά σε αυστηρότερη προστασία η οποία θα μπορεί ταυτόχρονα να ελεγχθεί.  Ειδικά ως προς τις ΑΠΕ, σημειώνεται ότι η επιδίωξη του υπέρμετρου περιορισμού των ΑΠΕ έρχεται σε αντίθεση με τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής όπως αυτές αποτυπώνονται στη δέσμη προτάσεων που συνθέτει την πρωτοβουλία REpowerEU με την επιτάχυνση της αδειοδότησης των ΑΠΕ. Ιδιαίτερα επισημαίνεται η ρητή αναφορά στο ότι οι ΑΠΕ (και το δίκτυο μεταφοράς και διανομής ρεύματος) συνιστούν έργα «υπέρτατου δημοσίου συμφέροντος». 

Ο ισχυρισμός ότι «παραβιάζεται η ενωσιακή νομοθεσία με το παρόν νομοσχέδιο» είναι ανακριβής.  Η ενωσιακή νομοθεσία δεν απαγορεύει a priori συγκεκριμένα έργα και δραστηριότητες στις περιοχές του δικτύου Natura 2000. Αντιθέτως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μας εγκαλεί γιατί δεν κάνουμε δέουσα εκτίμηση επιπτώσεων στα έργα που δεν αδειοδοτούνται περιβαλλοντικά. Με το νομοσχέδιο, για πρώτη φορά θεσπίζεται συγκεκριμένη διαδικασία διεξαγωγής δέουσας εκτίμησης επιπτώσεων και στα έργα/δραστηριότητες που δεν αδειοδοτούνται περιβαλλοντικά, προκειμένου ακριβώς να υπάρξει πλήρης συμμόρφωση με το ενωσιακό δίκαιο.

Οι δε αναφορές περί υποχρέωσης θέσπισης του 1/3 των προστατευόμενων περιοχών σε καθεστώς «αυστηρής προστασίας» δεν είναι ορθές αφού πρόκειται περί προτάσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Στρατηγικής για τη Βιοποικιλότητα έως το 2030 και όχι για θεσμική υποχρέωση των κρατών-μελών.

Ο ισχυρισμός ότι παραβιάζεται η πρόσφατη απόφαση της κυβέρνησης για τα απάτητα βουνά είναι ανακριβής. Οι προτεινόμενες νομοθετικές ρυθμίσεις θέτουν τους γενικούς οριζόντιους κανόνες προστασίας που ανταποκρίνονται στις ανάγκες  κάθε συγκεκριμένου προστατευτέου αντικειμένου. Το ότι σε ορισμένες  Ζώνες Απόλυτης Προστασίας μπορούν να υπάρχουν κάποιοι δρόμοι αυτό δεν σημαίνει ότι σε όλες θα επιτρέπονται δρόμοι. Προφανώς, όπου έχουν θεσπιστεί περιοχές άνευ δρόμων («απάτητα βουνά») ως προσωρινό μέτρο διαχείρισης (διετούς διάρκειας) αυτό λαμβάνεται υπόψη κατά τη σύνταξη των Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών  και των αντίστοιχων Προεδρικών Διαταγμάτων.