H καταγγελία του Δημήτρης Αντωνίου, μέσα από τη σελίδα του στο Facebook προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις.
Ο 28χρονος από την Καλαμαριά, που είναι άτομο με αναπηρία, επιχείρησε να περάσει με ferry boat από την Καβάλα στη Θάσο αλλά λόγω της απουσίας των αναγκαίων προδιαγραφών σε αυτές τις περιπτώσεις (ασανσέρ κ.α.), κατέληξε να «παγιδευθεί» με το αναπηρικό του αμαξίδιο μέσα στο αυτοκίνητο στην πλατφόρμα στάθμευσης των οχημάτων.
Ο Δημήτρης Αντωνίου καθηλώθηκε στο αναπηρικό αμαξίδιο σε ηλικία 16 ετών, όταν τραυματίστηκε πολύ σοβαρά έξω από το 7ο Λύκειο Καλαμαριάς. Ένα αυτοκίνητο έπεσε πάνω του με μεγάλη ταχύτητα προκαλώντας του συντριπτικό κάταγμα στον αυχένα, ολική ρήξη νωτιαίου μυελού και ακρωτηριασμό του δεξιού του χεριού.
Έχει δημιουργήσει την ομάδα C’est la vie! με την οποία κάνουν όμορφα γκράφιτι σε σχολεία και γειτονιές της Καλαμαριάς, έχει πτυχίο Φυσικής από το ΑΠΘ και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στην Οικονομική Επιστήμη (ΠΑΜΑΚ).
Έχει γράψει ένα βιβλίο με τίτλο «Έτσι είναι η ζωή», που παρουσιάστηκε το 2016 στο Βασιλικό Θέατρο, σε μια εκδήλωση που διοργανώθηκε από τον Οργανισμό Τουρισμού Θεσσαλονίκης υπό την αιγίδα του Υπουργείου Μακεδονίας – Θράκης και της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας.
Η ανάρτηση του:
Εδώ βλέπετε εμένα ‘’παγιδευμένο’’ με το αναπηρικό μου αμαξίδιο μεσα στο αυτοκίνητο σε μια πλατφόρμα στάθμευσης των οχημάτων ενός ferry boat που πάει προς Θάσο. Ξέρετε γιατί;
Είπα φέτος να προσπαθήσω να ‘’κάνω διακοπές’’ 2-3 μέρες στην Καβάλα και σκέφτηκα γιατί να μην πάω και σε ένα νησί (πρώτη φορά μετά το ατύχημα), μιας και η θάσος είναι απέναντι. Στην αρχή ενθουσιάστηκα με την ιδέα ! Αμέσως όμως συνάντησα δυσκολίες που δεν μπορούσα να πιστέψω ότι είναι αληθινές!
Σχεδόν κανένα ferry boat δεν έχει προδιαγραφές (ασανσέρ ή κάτι αντίστοιχο) ώστε το αναπηρικό αμαξίδιο να μπορεί να βγαίνει από το αυτοκίνητο και να ανεβαίνει στο κατάστρωμα του πλοίου. Ίσα ίσα μου ‘’έκαναν και χάρη’’ που μου το επιτρέψανε γιατί σε πιο μακρινά ταξίδια για λόγους ασφαλείας δεν γίνεται να μένω εκεί κάτω. Αλλά ούτε και πάνω μπορώ να ανέβω. ‘’ΊΣΑ ΙΣΑ ΜΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΤΗ ΧΑΡΗ’’ ;;;;;
ΑΡΑ. Να λέω και ευχαριστώ που είμαι σαν τον ποντικό μες το αυτοκίνητο, αντί να βρίσκομαι στο κατάστρωμα και να απολαμβάνω τη διαδρομή.
Φανταστείτε έστειλα έναν φίλο μου επάνω (και αυτοί ‘’αναγκάστηκαν’’ να μείνουν μαζί μου μες το αυτοκίνητο) για να βγάλει κάποιες φωτογραφίες για να δω τουλάχιστον έτσι την όμορφη θέα. Και για πιο μακρινούς προορισμούς ούτε να το διανοούμαι… το 2018… που όλοι είμαστε ευαίσθητοι με την αναπηρία και προσπαθούμε να εξαλείψουμε τις ‘’αδικίες’’-διακρίσεις.
Δεν θα κάτσω να ψάξω τους νόμους γιατί είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν και αποκλείεται να ‘’επιτρέπουν’’ κάτι τέτοιο. Απλά κανενός δεν του καίγεται καρφί για το αν ‘’εγώ’’ στην αναπηρική καρέκλα στερούμαι το δικαίωμα να ταξιδέψω σαν άνθρωπος με το πλοίο αντί να ντροπιάζομαι και να θλίβομαι με αυτήν την απαράδεχτη αντιμετώπιση…
Μια ακόμη μάχη μόλις ξεκίνησε...
.jpg)
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου