Με την θεωρία ότι όλα τα εγκλήματα που διέπραττε, γίνονταν "στο όνομα της επιστήμης", ο γιατρός του Άουσβιτς, ο γνωστός και ως “άγγελος του θανάτου”, Γιόζεφ Μένγκελε, πίστευε ότι όταν προχωρούσε σε ειδεχθή πειράματα, “ολοκλήρωνε μια πολύ σοβαρή δουλειά”. Από τις μεγαλύτερες πειραματικές του εμμονές υπήρξαν μεταξύ άλλων, πολλά δίδυμα από τα οποία όσα διασώθηκαν, εξομολογούνται σήμερα στο BBC, όσα βίωσαν μες στα εφιαλτικά εργαστήρια του στρατοπέδου.
Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην σχολαστική παρατήρηση των αντιδράσεων των κρατουμένων κατά τη διάρκεια των πιο φρικτών βασανιστηρίων, ο γιατρός Γιόζεφ Μένγκελε είχε την απόλυτη ελευθερία να πραγματοποιεί κάθε είδους πειράματα στο Άουσβιτς, τα οποία θα βοηθούσαν στην εξαγωγή συμπερασμάτων για τις φυλετικές διαφορές, την ευγονική, (την ιδέα της γενετικής κατασκευής της Αρίας φυλής) και τη γενετική ταυτότητα του ανθρώπου. Κάθε μέρα, ο Μένγκελε στεκόταν στο σημείο εκείνο όπου εκφόρτωναν τα τρένα τους αιχμαλώτους και τους τοποθετούσε σε δυο γραμμές. Με χαμογελαστό πρόσωπο και κρατώντας ένα δερμάτινο ραβδί, έστελνε το 70%- 80% στην αριστερή λωρίδα και το υπόλοιπο 20%- 30% στη δεξιά.
Οι πρώτοι προορίζονταν για τα κρεματόρια, οι δεύτεροι χρησίμευαν για το νέο “ερευνητικό του πεδίο”. Οι μέθοδοι του αδίστακτου γιατρού κατέληγαν σε αποτρόπαια πειράματα που στόχο είχαν να ανακαλύψουν τα όρια της ανθρώπινης αντοχής. Με συνεχείς μεταγγίσεις αίματος, εξέθετε όσους είχε στοιβάξει στη δεύτερη ομάδα, σε ακραίες συνθήκες κλιματολογικών αλλαγών, ενώ προχωρούσε σε διαδοχικές μεταμοσχεύσεις, ακρωτηριασμούς, αφαιρούσε κομμάτια και έκανε πειράματα σε καθένα από τα όργανά τους μέχρι να δοκιμαστούν ή και να ξεπεραστούν τα όρια της κόπωσης και της ανθρώπινης εξουθένωσης.
Τα δίδυμα ήταν 'το τέλειο είδος πειραματόζωου' για τον Μένγκελε"
Η νοσηρή επιθυμία του Χίτλερ να κατασκευάσει την αρία φυλή απαιτούσε πειράματα για τα οποία τα καλύτερα πειραματόζωα θεωρούνταν τα παιδιά, οι νάνοι, οι γίγαντες, οι Ρομά και γενικά οι τρόφιμοι που παρουσίαζαν “ιδιαίτερα” γενετικά χαρακτηριστικά. Τα δίδυμα ήταν ίσως, η μεγαλύτερη εμμονή του Μένγκελε, με αποτέλεσμα να υπολογίζεται ότι κατά το 1943- 1944 πέρασαν περίπου 1500 ζευγάρια διδύμων από τα εργαστήρια του. Ο ίδιος πίστευε ότι οι δίδυμοι είναι το “τέλειο είδος πειραματόζωου”, καθώς υποστήριζε την άποψη ότι δύο σχεδόν πανομοιότυποι οργανισμοί με παρόμοια ψυχοσύνθεση θα μπορούσαν να βοηθήσουν στη διεξαγωγή ιατρικών και ψυχολογικών τεστ.
Στην πραγματικότητα, ο Μένγκελε άλλαζε στα δίδυμα το φύλο, τα “γέμιζε” με ακτίνες “Χ”, τους αφαιρούσε εσωτερικά όργανα, τα οποία τοποθετούσε σε άλλους οργανισμούς, μετάγγιζε αίμα από το ένα παιδί στο άλλο, και τα γέμιζε με βακτηρίδια. Σήμερα, εβδομήντα χρόνια μετά την απελευθέρωση του μεγαλύτερου στρατοπέδου φρίκης, τα λιγοστά δίδυμα αδέλφια που έχουν απομείνει στη ζωή, συγκεντρώθηκαν στο Άουσβιτς για να τιμήσουν τη μνήμη των αγαπημένων τους. Κάποια από αυτά βρήκαν το θάρρος να διηγηθούν στο BBC όσα βίωσαν μες στα εφιαλτικά εργαστήρια που σημαδεύουν ακόμη τη ζωή τους.
Ο τοίχος ήταν γεμάτος με ανθρώπινα μάτια, γαλάζια, καστανά, πράσινα. Με κοιτούσαν σαν συλλογή από πεταλούδες"
Η Jona Laks, μια δίδυμη που σώθηκε από τα βασανιστήρια, εξομολογείται ότι έφτασε στο στρατόπεδο από το γκέτο του Λοτζ στην Πολωνία και “σώθηκε” από τους θαλάμους αερίων όταν η αδερφή της ανέφερε στον Μένγκελε ότι είναι δίδυμες. Ο Μένγκελε, σύμφωνα με την Jona Laks, αφαιρούσε ανθρώπινα όργανα χωρίς αναισθητική ένεση, και εάν το ένα από τα δίδυμα πέθαινε, αμέσως δολοφονούσε και το άλλο. Μια ακόμη δίδυμη, η Vera Kriegel θυμάται πως την ημέρα που μπήκε στο εργαστήριο του, “λιποθύμησε όταν αντίκρισε έναν τοίχο γεμάτο με ανθρώπινα μάτια, γαλάζια, καστανά, πράσινα”. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η ίδια, “Με κοιτούσαν σαν συλλογή από πεταλούδες”.
Όπως η ίδια λέει, ο Μένγκελε θανάτωνε ανθρώπους με μια ένεση στην καρδιά και στη συνέχεια τους διαμέλιζε. Ήταν μόλις πέντε χρονών όταν έφθασαν με την δίδυμη αδερφή της, με ένα ασφυκτικά γεμάτο κάρο με ζωντανούς και νεκρούς από το χωριό τους στο Άουσβιτς. Το ενδιαφέρον του γιατρού επικεντρώθηκε αμέσως στα κορίτσια που είχαν καστανά μάτια, αλλά και στη μητέρα τους που παραδόξως είχε γαλάζια μάτια και κατάξανθα μαλλιά. Το πρώτο πείραμα που έγινε πάνω της, όπως θυμάται, είχε προκαλέσει ανυπόφορους πόνους στην πλάτη της. Ίσως ήταν μία προσπάθεια εκ μέρους του γιατρού, “να αλλάξει το χρώμα των ματιών της”.
Ο Motti Alon έφτασε στο Άουτβιτς στην ηλικία των 9, ενώ θυμάται έντονα πως είχε αναγκαστεί να παρακολουθήσει έναν νάνο με μια γυναίκα Ρομά να έρχονται σε σεξουαλική επαφή. Ο Elias Gottesman ανακάλυψε μόλις πρόσφατα μέσω ενός Ισραηλινού γενεαλόγου, ότι αυτό είναι το πραγματικό του όνομα, καθώς όταν μπήκε στο Άουσβιτς ήταν μόλις τριών χρονών. Ο Kim Ron σε ηλικία σήμερα 74 χρονών, αναζητά ακόμη τον δίδυμο αδερφό του, τον οποίο είδε τελευταία φορά κατά την απελευθέρωση από τον σοβιετικό στρατό, στις 26 Γενάρη του 1945. Από τα 1500 δίδυμα αδέλφια που αποτέλεσαν το νέο “ερευνητικό πεδίο” του Μένγκελε, κατάφεραν να επιζήσουν μόλις 200. Από τις μνήμες των παιδιών που έγιναν από νωρίς μεγάλοι, δεν έχει σβήσει μέχρι σήμερα ούτε μία εικόνα.
Πολλοί ειδικοί θεωρούν ωστόσο, πως οι ίδιοι μπορούν να θυμούνται λίγες λεπτομέρειες από τα πειράματα ή ότι έχουν αναμνήσεις που δεν είναι 100% ακριβείς. Το μόνο βέβαιο είναι πως η “σοβαρή δουλειά” του Μένγκελε, όπως ο ίδιος την χαρακτήριζε κάθε φορά που ολοκλήρωνε τα πειράματά του, δεν ήταν τίποτε περισσότερο από εγκλήματα που παραμένουν ανεξίτηλα χαραγμένα στη μνήμη αυτών των ανθρώπων όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει. Είναι εγκλήματα που δεν έγιναν στο όνομα της επιστήμης, όπως ο ίδιος ισχυριζόταν, αλλά αντίθετα θυσίασαν μέρος της ανθρωπότητας.
Πηγή : .pathfinder.gr
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου