Η ώρα της νέας κρίσης πλησιάζει

του Κώστα Βουκελάτου

Η Ελλάδα περνάει τα τελευταία 5 χρόνια μια πολύ μεγάλη κρίση και δεν δυστυχώς δεν υπάρχει επαρκείς σχεδιασμός για να βγούμε από αυτή.

Αυτή η κρίση ανέδειξε τις στρεβλώσεις και τις παθογένειες του οικονομικού μοντέλου που ακολουθούμε και δεν υπάρχει δυστυχώς σχέδιο ικανό να αλλάξει αυτή την παθογένεια.

Όλοι οι πολιτικοί, αποδείχτηκαν εγκληματικά λίγοι, για την ηγεσία μιας χώρας στη δίνη της χρεοκοπίας, η οποία έχει καταληφθεί από τη σύγχυση κάποιων που αντιμετωπίζουν την πραγματικότητα μετά από δεκαετίες της φαινομενικής ευημερίας προερχόμενη μόνο από δανεικά και ψέμα πολύ ψέμα.

Η κομματοκρατία και οι πελατειακές πρακτικές οδήγησαν στη δυσλειτουργία και την παρακμή των θεσμών, στην εργαλειακή τους σχέση με την εκάστοτε εξουσία και στην απαξίωση της πολιτικής στη συνείδηση των πολιτών.

Το οικονομικό πρόβλημα είναι βαθύτατα πολιτικό, όλο το πολιτικό σύστημα γενικότερα με όλους και όλα μέσα, δεν είναι σε θέση να προωθήσει καμιά μεταρρύθμιση ουσίας για να βγάλει τη χώρα από την κατάρρευση, γιατί όλοι κυβέρνηση και αντιπολίτευση εκπροσωπούν και ελέγχονται ασφυκτικά από ομάδες πελατών και συντεχνιών που λυμαίνονται την κοινωνία.

Αυτές οι εγκληματικές ομάδες αρπάζουν το μερίδιο που αναλογεί στον καθένα μας και στα παιδιά μας τυφλά και χωρίς να σκέφτονται ότι με αυτή την συμπεριφορά στην συνολική κατάρρευση που οδηγείται η χώρα θα χάσουν και αυτοί τα πάντα και ακόμα περισσότερα.

Όποιον τόλμησε εδώ και πολλά χρόνια να εξαγγείλει ή να υλοποιήσει μεταρρυθμίσεις οι ομάδες αυτές και τα συμφέροντα τον έστειλαν στο σπίτι του, πόσες φορές δεν αναρωτηθήκαμε ποιος κυβερνάει αυτή την χώρα και τώρα έχουμε και τα εξωτερικά μαζί με τα εσωτερικά συμφέροντα να κάνουν παιχνίδι στις πλάτες μας.

Για να γίνει η σημερινή κυβέρνηση έπρεπε αναγκαστικά να συμμετέχουν πρόσωπα που ενέχονται στα ήθη και τα οικονομικά σκάνδαλα που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία και επανήλθαν εξ΄ ανάγκης συμμαχιών και μετά εμείς περιμένουμε να δούμε φώς στο τούνελ.

Πώς περιμένουμε να έχουμε αποτέλεσμα όταν οι ίδιοι οι πολιτικοί με πρώτο τον πρωθυπουργό από την δυσπιστία και την καχυποψία που έχουν στο πολιτικό σύστημα αναγκάζονται να τοποθετούν ανθρώπους δίπλα τους και σε κυβερνητικές θέσεις όχι επειδή είναι επαρκείς και ικανοί αλλά επειδή έτσι νιώθουν ασφαλείς και άνετα γιατί είναι τις παλιάς παρέας και κάνουν ότι τους πει το αφεντικό χωρίς κουβέντα.

Εκτός των πελατειακών στρατών και των συντεχνιών η επιχειρηματική τάξη που είναι κρατικοδίαιτη και εξαρτάται άμεσα από τη διαφθορά και τη σπατάλη του δημοσίου, προσπαθεί με νύχια και με δόντια να εμποδίσει τις όποιες μεταρρυθμίσεις προωθούνται και τον εξορθολογισμό του δημοσίου και της οικονομίας προς όφελος δικό τους και σε βάρος του ελληνικού λαού.

Η Ελλάδα χρεοκόπησε και μπήκε στα μνημόνια επειδή οι πολιτικοί άρχοντες δεν τολμούσαν να λάβουν τα σωστά μέτρα γιατί οι συντεχνίες και οι πελάτες είχαν οργανωθεί και γιγαντωθεί τόσο που επηρέαζαν το εκλογικό αποτέλεσμα και έτσι το οποιοδήποτε εγχείρημα προς το καλό του τόπου να μην είναι βιώσιμο.

Κανένα από τα 4 μνημόνια που πέρασαν δεν στάθηκαν ικανά να επιβάλουν καμία βιώσιμη και σωστή μεταρρύθμιση, το μόνο που κατάφεραν είναι να πάρουμε και άλλα δανεικά για να πληρώνουμε τα δανεικά που είχαμε πάρει και αυτό δεν είναι επιτυχία.

Όταν όλος ο λαός έχει αντιληφθεί ότι το ξεπούλημα κομματιών της χώρας μας είναι σε λάθος κατεύθυνση και η κυβέρνηση παρουσιάζει το ξεπούλημα σε ξένους ως ανάπτυξη και την ίδια ώρα κλείνει η μία εταιρία μετά την άλλη στην Ελλάδα δείχνει δυστυχώς ότι δεν έχει καταλάβει ότι εάν δεν στηρίξεις την εγχώρια επιχειρηματικότητα θα τελειώσουμε όλοι και δείχνει δυστυχώς ότι η ώρα της νέας κρίσης πλησιάζει και το γνωρίζει η κυβέρνηση και δεν μπορεί να κάνει τίποτα δεν είναι ικανή να κάνει κάτι χωρίς να δώσουν το οκ ξένοι και αδιάφοροι για την χώρα μας και τον λαό της.

Ο λαός δείχνει τα τελευταία χρόνια με τα αποτελέσματα των εκλογών τον δρόμο για συνεργασίες, δεν δίνει αυτοδυναμία σε κανένα και ζητά με αυτό τον τρόπο αλλαγή νοοτροπίας από τα κόμματα. Η κρίση επιβάλει την συνεννόηση και την συνεργασία όλων των υγιών πολιτικών δυνάμεων με απομόνωση των ανίκανων για να επέλθει η κοινωνική πρόοδος και κάποιο αποτέλεσμα γιατί αλλιώς η ώρα τις νέας κρίσης πλησιάζει και γρήγορα.