Ανάγκη ισχυρών ηγετών

του Αλέξη Παπαχελά

Το κενό ηγεσίας στο μπλοκ των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων της χώρας είναι προφανές. Εβλεπα χθες την ιστορική ομιλία του Κωνσταντίνου Καραμανλή το 1976 στη Βουλή όταν είπε εκείνο το περίφημο «Ανήκομεν εις την Δύσιν». Σκεπτόμουν πόσο κόντρα στο λαϊκό αίσθημα πήγαινε εκείνη την ώρα, σε μια μεταπολιτευτική Ελλάδα που έβραζε και είχε αρχίσει να κατακλύζεται από το τσουνάμι του άγριου λαϊκισμού. Και όμως. Με ισχυρή δυναμική και πειθώ στήριξε το αυτονόητο. Δεν χάιδεψε τα αυτιά του λαού και δεν πήγε με το ρεύμα. Απέναντί του είχε έναν Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος τον κατηγορούσε για την επιλογή της παραμονής στο ΝΑΤΟ και την προσπάθεια ένταξης στην ΕΟΚ. Πολλές φορές σκέπτομαι τι θα είχε γίνει αν για κάποιο παράδοξο λόγο ο Καραμανλής επέλεγε να πάει σε δημοψήφισμα για την ΕΟΚ. Ρωτώντας τους παλαιότερους διαπίστωσα αυτό που υποψιαζόμουν, ότι δηλαδή η έκβασή του δεν ήταν καθόλου προδικασμένη.

Αυτή η δυναμική και η ηγετικότητα λείπουν σήμερα από τον φιλοευρωπαϊκό πολιτικό κόσμο. Δεν στάθηκε και δεν στέκεται στο ύψος των περιστάσεων. Ποτέ δεν υπερασπίσθηκε την ανάγκη γενναίων μεταρρυθμίσεων. Ακόμη και η αντιπολίτευση που κάνουν ορισμένοι στη σημερινή κυβέρνηση είναι αστεία. Υπό τον φόβο να χαρακτηρισθούν μνημονιακοί καταφεύγουν σε μια λαϊκίστικη κριτική που στερείται αξιοπιστίας.

Οι πολίτες θέλουν καθαρά μηνύματα, σταράτες κουβέντες. Η πλειονότητα της κοινωνίας που θέλει την παραμονή της χώρας στο ευρώ έχει τεράστια αγωνία και νιώθει ότι δεν εκφράζεται πολιτικά αυτή την ώρα. Αναζητεί ανθρώπους με αξιοπιστία, εμπειρία, αλλά και σχέδιο για να ορθώσουν το ανάστημά τους απέναντι στη λαίλαπα του λαϊκισμού, το ξήλωμα κάθε λογικής μεταρρύθμισης και την επικράτηση μισαλλόδοξων, ακραίων απόψεων. Αναζητούν κάπου να ακουμπήσουν οι πολίτες που έχουν πληρώσει τους φόρους τους, δουλεύουν ακατάπαυστα και αγωνιούν για το μέλλον του τόπου. Δεν έχουν καμία διάθεση να περιμένουν να οδηγηθούμε στον απόλυτο πάτο και σε μια καταστροφή για να έλθει καθυστερημένα οιοσδήποτε μεσσίας. Τώρα που όλα παίζονται έχουν ανάγκη να δουν και να ακούσουν ισχυρούς ηγέτες. Μετά θα είναι πολύ αργά, ειδικά για όσους έβλεπαν αλλά έκαναν ότι δεν έβλεπαν, για όσους καταλάβαιναν αλλά προτίμησαν να σιωπήσουν.

Έντυπη Καθημερινή