Καλώς ήλθατε στην Κολομβία των Βαλκανίων

Tου Θεοχάρη Α. Φιλιππόπουλου

Επιτέλους τα καταφέραµε. Έπειτα από έξι ολόκληρα χρόνια κρίσης και θυσιών, φτάσαµε στο σηµείο µηδέν. Ένας ολόκληρος λαός καλείται να πάρει µια γενναία απόφαση για ένα θέµα που µας ταλανίζει εκατοντάδες χρόνια. Πού ανήκουµε; Πού θέλουµε να ανήκουµε; Αυτό είναι το διακύβευµα της Κυριακής, δεν είναι ούτε το Μνηµόνιο, ούτε οι παροχές, ούτε ο ΕΝΦΙΑ, ούτε κάτι άλλο. Είναι τόσο απλό. Θέλουµε να γίνουµε Ευρώπη ή να είµαστε µια τριτοκοσµική χώρα τύπου Λατινικής Αµερικής, µε όλα τα χαρακτηριστικά της Κολοµβίας;

Θα σας πω εγώ τι θέλει η συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού. Θέλει να παριστάνει τον Ευρωπαίο (χωρίς, όµως, τις υποχρεώσεις που διέπουν τον ευρωπαϊκό πολιτισµό), µε τα λεφτά των Ευρωπαίων (γιατί είναι πιο έξυπνος και πιο µάγκας από τους Κουτόφραγκους), αλλά ταυτόχρονα να είναι βαθιά Ανατολίτης στη νοοτροπία, που βλέπει το κράτος σαν κάτι που δεν τον αφορά και απλώς πρέπει να το αποµυζά.

Είναι ο ίδιος που φυλάκισε τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη1 (που ηγήθηκε της απελευθέρωσης της χώρας), που δολοφόνησε τον Καποδίστρια2 (τον πρώτο µεταρρυθµιστή), που καταψήφισε τον Ελ. Βενιζέλο γιατί πίστεψε στη µεγάλη ιδέα των φιλοβασιλικών (και έσπασε τα µούτρα του µε τη Μικρασιατική Καταστροφή) και που, δυστυχώς, σε κάθε περίπτωση που έπρεπε να πάρει τη µεγάλη απόφαση, πήρε τη λάθος απόφαση.

Και τώρα; Τώρα του φταίνε όλοι. Και θέλει κάτι «νέο». Ή µήπως απλώς θεωρεί ότι ζει έναν κακό εφιάλτη και πρέπει επειγόντως να ξυπνήσει για να επιστρέψει στην προηγούµενη κατάσταση; Τι θέλει, τέλος πάντων;

Θέλει απλώς πίσω την προηγούµενη ζωή του. Να του χαρίσουν τα δάνειά του, να µην πληρώνει φόρους, να πάρει αυξήσεις, να του διορίσουν το παιδί του στο Δηµόσιο. Αυτά τα τόσο απλά θέλει, που τα είχε τόσες δεκαετίες εύκολα και άκοπα και του τα στέρησαν η τρόικα, η Μέρκελ, οι τοκογλύφοι, οι κακοί ξένοι που µας ζηλεύουν, γιατί εµείς ζούµε αλέγκρα, ενώ εκείνοι οι µίζεροι, µε πρώτους και χειρότερους τους Γερµανούς, δεν ξέρουν τι θα πει ζωή, και γλέντι, και ελληνική λεβεντιά και θέλουν να µας κλέψουν τον ήλιο µας, τις παραλίες µας, τη θάλασσά µας• µας µισούν οι άθλιοι και µας επιβουλεύονται. Ευτυχώς, όµως, εµείς βρήκαµε αυτό το καλό παιδί, το όµορφο και επικοινωνιακό, τον λεβέντη µας, τον Αλέξη τον Τσίπρα, που θα πάει στην καταραµένη Ευρώπη και θα τους τρίξει τα δόντια, και µε τον τσαµπουκά του θα τους υποχρεώσει να µας χαρίσουν τα δανεικά (µη σας πω ότι θα τους πείσει να µας δανείσουν κι άλλα), και θα διώξει κλοτσηδόν την τρόικα, και θα κλείσει το τηλέφωνο στα µούτρα του Ντράγκι (έτσι τον συµβουλεύει η οικονοµική διάνοια που λέγεται Βαρουφάκης), κι έτσι θα ζήσουµε εµείς καλά και οι εχθροί µας χειρότερα. Και µετά θα ξυπνήσουµε!

Οµως τότε θα είναι πολύ αργά. Γιατί τότε θα ξεκινήσει ο πραγµατικός εφιάλτης. Και τότε θα καταλάβει ότι τα παραµύθια στην πραγµατική ζωή δεν έχουν ποτέ αίσιο τέλος. Δεν είναι χολιγουντιανή περιπέτεια η ζωή και, το κυριότερο, δεν είναι πρόβα. Σε τέτοιες περιπτώσεις, όπως η τωρινή, δεν έχεις τη δυνατότητα να ξαναπαίξεις τη σκηνή. Παίζεις, χάνεις, πεθαίνεις (όπως επίσης είπε ο Βαρουφάκης). Τελεία και παύλα.

Χωρίς κινδυνολογίες και παροξυσµούς, γιατί χορτάσαµε ήδη από αυτά.

Ό,τι υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ δεν στέκει ούτε στα πιο τρελά όνειρα. Επιστροφή στο παρελθόν δεν υπάρχει. Αυτό που υπάρχει είναι πλέον σκληρή δουλειά, παραγωγικότητα, σοβαρότητα, πρόγραµµα και σχεδιασµός παντού, ανταγωνισµός, συνεχής προσπάθεια και κόπος για όλα. Μαζί και σκληρές µεταρρυθµίσεις για απελευθέρωση όλων των αγορών, προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων, αξιοκρατία και δικαιοσύνη.

Αυτή είναι η Ευρώπη. Η Ευρώπη βασίζεται στο κράτος δικαίου, την καταπολέµηση της διαφθοράς και της διαπλοκής και θέτει κανόνες.

Και, για να µην παρεξηγούµαι, αυτό που περιέγραψα δεν είναι η Ελλάδα του σήµερα, είναι αυτή η Ελλάδα που πρέπει να θέλουµε να γίνουµε –αν θέλουµε.

Η Ελλάδα που ευαγγελίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η Ελλάδα της Μεταπολίτευσης, που έχει ήδη πεθάνει και δεν ανασταίνεται ξανά. Ακόµα και αν φύγουµε από την Ευρώπη, οπότε θα γίνουµε ολοκληρωτικά Κολοµβία ή κάτι παρόµοιο τέλος πάντων, το µοντέλο της Μεταπολίτευσης δεν θα επανέλθει ποτέ. Θα έρθει η απόλυτη φτώχεια, η εγκληµατικότητα (βλέπε Βενεζουέλα και στα δύο θέµατα), η απόλυτη παρακµή, η διεθνής αποµόνωση.

Θα µου πείτε, µας τα λες αυτά γιατί θέλεις να µας πείσεις ότι η σηµερινή κυβέρνηση πέτυχε; Σας απαντώ. Εννοείται ότι έχει διαπράξει τροµερά λάθη, µε πρώτο και χειρότερο ότι αντέγραψε τον ΣΥΡΙΖΑ από τις ευρωεκλογές και µετά. Ότι δεν προχώρησε τις µεταρρυθµίσεις όπως έπρεπε και µε την ταχύτητα που υπέδειξε η Κοµισιόν και ότι αδίκησε πάµπολλους πολίτες. Σίγουρα δεν είναι η κυβέρνηση που απαιτούσαν οι περιστάσεις. Όµως σήµερα είναι ό,τι πιο κοντά υπάρχει σε αυτό που λέγεται Ευρώπη. Και αυτό από µόνο του αρκεί.

Γιατί την Κυριακή θα συγκρουστούν αυτοί οι δύο κόσµοι. Το χθες µε το αύριο. Η λογική µε την παράνοια, η πρόοδος µε την οπισθοδρόµηση. Κάντε απλώς µια σύγκριση ανάµεσα σε δύο ανθρώπους.

Τον Φορτσάκη στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας της Ν.Δ. και αυτό το ανεκδιήγητο σούργελο τον Πελεγρίνη στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή είναι η σύγκρουση των δύο κόσµων. Ο ένας επεδίωξε την πειθαρχία και την οργάνωση στο πανεπιστήµιο και ο άλλος ενθάρρυνε το µπάχαλο και προστάτευσε τα συµφέροντα των συντεχνιών. Αποφασίστε ποιος θα θέλατε να διδάσκει τα παιδιά σας.

Και µετά αποφασίστε ποια Ελλάδα θέλετε. Μια συγκροτηµένη Ελλάδα ή το απόλυτο µπάχαλο;

Ενδεχόµενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ανεπιφύλακτα θα προκαλέσει τεράστια ζηµιά στη χώρα. Το ζητούµενο είναι κατά πόσο η ζηµιά θα είναι αναστρέψιµη ή όχι. Και στο τέλος, φυσικά, τη ζηµιά δεν πρόκειται να την πληρώσει ούτε η Γιάννα Αγγελοπούλου ούτε ο Δηµήτρης Δασκαλόπουλος, που µε την πρώτη ευκαιρία έκαναν χαρούλες στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ εκ του ασφαλούς (µε µερικά εκατοντάδες εκατοµµύρια στο εξωτερικό), θα την πληρώσει και πάλι ο δύσµοιρος φορολογούµενος. Μόνο που τότε δεν θα δικαιούται να λέει ότι δεν ήξερε. Τώρα πια θα ξέρει.


Υ.Γ. 1: Πέρα από την παράνοια και το ακαταλόγιστο που χαρακτηρίζουν το «πρόγραµµα» του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό που θα έπρεπε στοιχειωδώς να προβληµατίσει τους πολίτες είναι η απόλυτη εγωπάθεια και αλαζονεία που αναβλύζει από την προσωπικότητα του Αλέξη Τσίπρα. Ο τόσο στοχευµένος µιµητισµός του Ανδρέα Παπανδρέου αλλά και το περισπούδαστο ύφος θα έπρεπε κάπως να υποψιάσουν τον κόσµο για την κενότητα του περιεχοµένου.

Τέλος, ξεκάθαρα πιστεύω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ακραίες απολυταρχικές τάσεις, που θα αποκαλυφθούν µε την πρώτη ευκαιρία. Εκτός από την άκρατη αλαζονεία που προανέφερα, θα ήθελα να επισηµάνω ότι δεν έχει ξαναϋπάρξει κόµµα του ελληνικού Κοινοβουλίου που να έχει θέσει σε καθεστώς καραντίνας δηµοσιογράφο τηλεοπτικού σταθµού (τον Γιάννη Πρετεντέρη) επειδή διαφωνεί (έστω και ακραία) µε τις απόψεις του. Ταυτόχρονα, έθεσε σε καραντίνα τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο της Ν.Δ., Άδωνι Γεωργιάδη, επίσης γιατί δεν τους αρέσουν οι θέσεις του και ο τρόπος που τις εκφράζει. Αυτά δεν έχουν ξαναγίνει από κανένα άλλο κόµµα, διότι, ως γνωστόν, στη δηµοκρατία δεν υπάρχουν αποκλεισµοί λόγω ιδεών. Στη δηµοκρατία, όσο και αν διαφωνείς, κάθεσαι και ακούς την άλλη άποψη – δηµοκρατία σηµαίνει ανοχή στη διαφορετικότητα. Κι όµως, ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος θεωρεί ότι –δήθεν– είναι ο απόλυτος εκφραστής του λαού (έτσι πιστεύουν και πολλοί δικτάτορες, όπως ο Κιµ Γιονγκ Ουν στη Β. Κορέα), το έπραξε. Θυµηθείτε αυτή την παρατήρηση, πιθανόν να φανεί χρήσιµη αργότερα...

Υ.Γ. 2: Το αστείο είναι ότι όλος ο πλανήτης, συµπεριλαµβανοµένης της κοµµουνιστικής Κίνας, κινείται προς την κατεύθυνση των αγορών και της φιλελεύθερης οικονοµίας. Ακόµα και η Κούβα κάνει µεταρρυθµίσεις... Μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να οδηγήσει τη χώρα σε ένα ξoφληµένο οικονοµικό µοντέλο σοβιετικού τύπου. Δεν είναι τελείως τρελό;

Σηµ. 1: Ο Κολοκοτρώνης φυλακίστηκε από τους πολιτικούς του αντιπάλους στη διάρκεια του πρώτου ελληνικού εµφυλίου µεταξύ 1823 και 1825, µόλις δύο χρόνια µετά την επανάσταση του ’21!

Σηµ. 2: Ο Καποδίστριας δολοφονήθηκε από την οικογένεια Μαυροµιχάλη (πλούσια οικογένεια της Μάνης), ως εκδίκηση για τη φυλάκιση του πατριάρχη της οικογένειας, Πετρόµπεη Μαυροµιχάλη, ο οποίος αρνούνταν να πληρώσει φόρους στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος!


Πηγή : capital.gr