ΚΡΙΣΗ,ΜΕ ΠΙΑΝΕΙ ΚΡΙΣΗ.

Γράφει ο Πάνος Παπαγιαννόπουλος


Ένα λοιπόν ακόμα καλοκαιρινό βραδάκι,μιάς και δεν λέει ακόμα να χειμωνιάσει,και βρίσκομαι καλεσμένος σε ένα ακόμα βαρετό σουαρέ στη βίλα πολύ καλού μου φίλου και συνεργάτη,γνωστού επιχειρηματία.
 Κατά τις 9 και ενώ βρισκόμασταν όλοι καθισμένοι κοντά στο μπάρμπεκιου,δηλαδή εγώ μαζί με μερικά στελέχη της κυβέρνησης,δυο αρχιμανδρίτες,δυό,τρείς εφοπλιστές και άλλους οικονομικούς παράγοντες του τόπου,μοιραία ήρθε η συζήτηση στην οικονομική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα καθώς και στις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις..
 Η στενοχώρια ήταν διάχυτη στην ατμόσφαιρα η οποία από νωρίς ήταν βαριά...Τα πράγματα δεν πάνε καλά και ο Έλληνας μέρα με την ημέρα υποφέρει όλο και περισσότερο,συμφωνήσαμε όλοι.
Όλοι με έναν κόμπο στο λαιμό αμήχανοι κοιτούσαμε ο ένας τον άλλο.Το χαβιάρι δεν πήγαινε κάτω και σαμπάνια ήταν λίγη για να πνίξει κανείς τον καημό του........Είναι βλέπεις και αυτό το αγκάθι με την εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας.......
 Σηκώθηκα νωχελικά και περπάτησα στον κήπο παραμερίζοντας κάτι μοντέλες που περιφερόντουσαν άσκοπα ανάμεσα από τους καλεσμένους..Είναι γεγονός ότι κάτι πρέπει να γίνει...
Το φωνάζει συνεχώς ο φίλος Ευάγγελος..Η αλλαγή πολικού σκηνικού θα ήταν μοιραία...Τόσες συμφωνίες έχουν γίνει,τόσες φορές έχουμε δώσει τα χέρια...Είναι κρίμα...Είναι και τόσοι φίλοι που δεν θα επανεκλεγούν.....
 Ένα χέρι ξαφνικά με χτύπησε στον ώμο...Γνωστός μου μεγαλοεκδότης με ακολουθούσε στον μικρό μου περίπατο χωρίς να τον καταλάβω...Χάρηκα που τον είδα αν και τελικά με πλησίασε να μου θυμίσει για εκείνο το καινούργιο σακίδιο που είχαμε υποσχεθεί στον Σταύρο..Καλά,καλά,του απάντησα.Δεν το έχω ξεχάσει.
 Έσφιξα στο χέρι μου την επιταγή για εκείνη τη δουλίτσα που είχαμε κανονίσει με τον υπουργό και κατευθύνθηκα προς το τζακούζι με το πούρο μισοσβησμένο στο χέρι..
 Κοίταξα φευγαλέα το ρόλεξ μου και σαν να ξύπνησα απο λήθαργο..Να θυμηθώ να τηλεφωνήσω στον οικονομικό μου σύμβουλο για εκείνη τη μεταφορά χρημάτων στο εξωτερικό..Ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται...
 Βγαίνοντας από τη σάουνα,άφησα τον εαυτό μου στα έμπειρα χέρια της μασέζ και ηρέμησα...Δίπλα μου ακριβώς παλιός μου φίλος βουλευτής χαλάρωνε και εκείνος καθώς τον πασάλειβε με λάδι η άλλη κοπέλα..Αυτό είναι,αναφώνησα...Αυτό είναι...Χρειάζεται λάδι...Λάδι και μάλιστα πολύ....
Ανάσανα..Πήρα κουράγιο..Θα το παλέψουμε Αντώνη μου!!!
 Έκλεισα τα μάτια και βυθίστηκα στις σκέψεις μου....Χαμογέλασα πικρά...Πόσες θυσίες θα χρειαστούν ακόμα για να σωθεί η Ελλάδα μας??Πόσες??
 Έκλεισα το μάτι στην νεαρή μασέζ και γύρισα ανάσκελα......

Πάνος Παπαγιαννόπουλος