Κυρίες και κύριοι Βουλευτές,
Σήμερα κλείνει, δυστυχώς, ένας κύκλος χαμένων ευκαιριών για τον πραγματικό θεσμικό εκσυγχρονισμό της χώρας μας. Λυπάμαι πραγματικά κ. Πρόεδρε που η συζήτηση αυτή που αποτελεί κατά τεκμήριο την κορυφαία διαδικασία στην οποία εμπλέκεται το κοινοβούλιο, γίνεται με τα έδρανα της βουλής να είναι άδεια. Η Αναθεώρηση του Συντάγματος ουσιαστικά μένει μετέωρη. Επιβεβαιώνεται στην πράξη αυτό το οποίο είχαμε επισημάνει, ως Νέα Δημοκρατία, από την πρώτη στιγμή: ότι ακόμη κι ο Καταστατικός Χάρτης αντιμετωπίστηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ ως ένα κομματικό εργαλείο για φτηνό αντιπερισπασμό. Επιτρέψτε μου πάλι να θυμίσω εν τάχει τα γεγονότα: στις 25 Ιουλίου του 2016 η κυβέρνηση φώτισε με κόκκινο χρώμα το Κοινοβούλιο και εξήγγειλε με στόμφο τότε τη Συνταγματική αναθεώρηση. Την ξέχασε όμως στη συνέχεια, για να την ανασύρει ύστερα από 31 μήνες. Για να κάνει τι ακριβώς; Να συμπιέσει τη συζήτηση 80 άρθρων σε μόλις 18 συνεδριάσεις της Επιτροπής Αναθεώρησης του Συντάγματος. Για να καταθέσει τελικά μία πρόταση 23 σελίδων γεμάτη είτε από διατάξεις θεσμικά επικίνδυνες είτε από ανούσιους βερμπαλισμούς και παρωχημένα συνθήματα.
Άλλωστε ο ίδιος ο εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Κατρούγκαλος, το είχε ομολογήσει: «Θα κάνουμε όποιες αλλαγές θέλουμε εμείς αλλά ο κύριος στόχος μας είναι να αποτρέψουμε τις αλλαγές που θέλετε εσείς -η Αξιωματική Αντιπολίτευση δηλαδή- για δέκα χρόνια». Αυτό είχε δηλώσει με κυνισμό ο κ. Κατρούγκαλος. Από την αρχή της διαδικασίας, μάλλον για να είμαι πιο ακριβής, από την πρώτη συνάντηση που είχα με τον κ. Τσίπρα, μόλις είχα εκλεγεί Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, του είχα εισηγηθεί μία απλή και καθαρή λύση: Να ψηφιστούν, τουλάχιστον με τη σύμφωνη γνώμη των δύο μεγάλων κομμάτων της Βουλής, όλα τα άρθρα που εμείς και ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρούμε ότι πρέπει να αναθεωρηθούν. Και η επόμενη Βουλή, αφού εν τω μεταξύ έχει μεσολαβήσει η λαϊκή ετυμηγορία, να αποφάσιζε για το περιεχόμενο των άρθρων. Θα προκαλούσαμε με αυτόν τον τρόπο στις επόμενες εκλογές μια ουσιαστική συζήτηση για το ίδιο το περιεχόμενο της Συνταγματικής Αναθεώρησης. Όμως η κυβέρνηση αρνήθηκε αυτή την πρόταση. Και ακολούθησε μία διαδικασία η οποία ανέδειξε τις διαφορετικές αντιλήψεις μεταξύ των δύο κομμάτων για το Σύνταγμα και, εν τέλει, για την ίδια τη λειτουργία της Δημοκρατίας μας. Μια διαδικασία, όμως, που υπό αυτές τις συνθήκες και σε αυτή τη συγκυρία δεν μπορούσε ποτέ να καταλήξει σε αυτό που θα έπρεπε να είναι το βασικό ζητούμενο: τη μέγιστη δηλαδή δυνατή συναίνεση. Για ένα σύγχρονο και λειτουργικό Σύνταγμα που θα είναι η πυξίδα ενός σύγχρονου και λειτουργικού κράτους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσε μια σειρά από προτάσεις τις οποίες δεν διστάζουμε ως Νέα Δημοκρατία να τις χαρακτηρίσουμε ολέθριες. Όπως η Συνταγματική καθιέρωση της απλής αναλογικής ώστε η χώρα να μην έχει ποτέ σταθερή κυβέρνηση. Οι ανά εξάμηνο ψηφοφορίες για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας που οδηγούν νομοτελειακά σε μια παράλυση διαρκείας. Δημοψηφίσματα με υπογραφές ακόμη και μέσω Διαδικτύου, ώστε να μπορούν να τα χρησιμοποιούν εργαλειακά κάποιοι όπως το επιθυμούν. Και, βέβαια, παντελώς αχρείαστες διατυπώσεις που αφορούν τις σχέσεις Κράτους-Εκκλησίας, διατυπώσεις οι οποίες δημιουργούν προβλήματα αντί να τα λύνουν.
Αντίθετα, η κυβερνητική πλειοψηφία δεν είχε τίποτα να πει και τίποτα να εισφέρει σε αυτή τη συζήτηση για τη Συνταγματική Αναθεώρηση, για τα μεγάλα θέματα του παρόντος αλλά και του μέλλοντος: Καμία πρόταση για μία σύγχρονη Δημόσια Διοίκηση. Καμία πρόταση για ανοιχτή Παιδεία. Καμία πρόταση από την κυβερνητική πλειοψηφία για μια ανεξάρτητη Δικαιοσύνη. Καμία πρόταση για αποτελεσματική Τοπική Αυτοδιοίκηση. Κουβέντα για ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, για σταθερή φορολογία, για το πως το Σύνταγμα μπορεί να βοηθήσει ώστε να απλοποιηθεί και να γίνει πιο ελκυστικό το επενδυτικό περιβάλλον στη χώρα. Κουβέντα για το ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα. Για Υγεία για όλους, αλλά και κουβέντα -εσείς η αριστερά της οικολογίας, της ευαισθησίας, του περιβάλλοντος- δεν βρήκατε να πειτε για σύγχρονες περιβαλλοντικές πολιτικές.
Κυρίες και κύριοι βουλευτές,
Η Νέα Δημοκρατία κατέθεσε μία συγκροτημένη πρόταση με αλλαγές σε 59 από τα 120 άρθρα και κατάργηση 8 παρωχημένων διατάξεών του. Για την ιστορία πια, διότι οι προτάσεις που έθεσε η Νέα Δημοκρατία σε ψηφοφορία -οι πιο πολλές από αυτές τουλάχιστον- δεν θα τεθούν σε ψηφοφορία σήμερα, καθώς, δεν συγκέντρωσαν τον απαιτούμενο αριθμό, έχει αξία να θυμίσω τον «Δεκάλογο» των σημαντικών Συνταγματικών μεταρρυθμίσεων που η Νέα Δημοκρατία κατέθεσε στον δημόσιο διάλογο: 1ον. Συνέχεια και αποτελεσματικότητα στο κράτος. Καθιέρωση σταθερού εκλογικού κύκλου περιορίζοντας τους λόγους πρόωρης διάλυσης της Βουλής. Η οικονομία και η κοινωνία να απεξαρτηθούν από την ομηρία των κομματικών σκοπιμοτήτων. 2ον.Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να εκλέγεται από τη Βουλή με αυξημένη πλειοψηφία. Oταν, όμως, αυτό δεν επιτυγχάνεται, το σύμβολο της ενότητας να μην μετατρέπεται σε αφορμή διχασμού. Να τον επιλέγει η απλή πλειοψηφία των εκλεγμένων εκπροσώπων του λαού. 3ον Η αναβάθμιση της Βουλής. Με κανόνες καλής νομοθέτησης και ενίσχυση του ρόλου της μειοψηφίας. Συνταγματική κατοχύρωση της καταπολέμησης της κακονομίας και της πολυνομίας και κωδικοποίηση του συνόλου της νομοθεσίας. 4ον. Θωράκιση της Δικαιοσύνης. Προτείναμε και δεν ακούσαμε ποτέ κ. Τσίπρα, τον αντίλογο, γιατί απορρίψατε αυτήν την πρόταση: η επιλογή των ανώτατων δικαστικών να περάσει από την κυβέρνηση στην Βουλή. Να ενισχυθούν οι εγγυήσεις ανεξαρτησίας των δικαστικών λειτουργών. Και να καθιερωθούν συνταγματικά μέσα για την επιτάχυνση απονομής της δικαιοσύνης. 5ον. Σύγχρονη Δημόσια Διοίκηση. Αξιοκρατία, αξιολόγηση, ανταποδοτικότητα και αποτελεσματικότητα. Οι πολίτες οι ίδιοι να έχουν τη δυνατότητα να αξιολογούν τις υπηρεσίες που παρέχει το κράτος. Και το ΑΣΕΠ να αποκτήσει κεντρικό ρόλο, σε όλα τα επίπεδα. 6ον. Αληθινή ενδυνάμωση των ΟΤΑ. Περισσότερες αρμοδιότητες, αυτοτελείς πόρους, αλλά και αυξημένη λογοδοσία των αιρετών. 7ον. Ενίσχυση του κράτους πρόνοιας. Με συνταγματική κατοχύρωση του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος αλλά και της υποχρέωσης του κράτους να προσφέρει Υγεία, Παιδεία και Ασφάλεια σε όλους τους Έλληνες πολίτες. 8ον. Σταθερό και αναπτυξιακό οικονομικό περιβάλλον με κανόνες που να αποτρέπουν τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό. Υποχρέωση για ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς. Αλλά και ενίσχυση του υγιούς ανταγωνισμού, της ανάπτυξης και των επενδύσεων. Ενώ προτείναμε να υπάρχει και συγκεκριμένη Συνταγματική δέσμευση, οι φόροι και άλλα βάρη να επιβάλλονται μόνο για το μέλλον και όχι αναδρομικά, όπως δυστυχώς γίνεται ακόμη και σήμερα συχνά. 9ον. Ουσιαστική προστασία του φυσικού περιβάλλοντος. Με παρεμβάσεις εκσυγχρονισμού του άρθρου 24. Η κλιματική αλλαγή, η μεγαλύτερη μακροχρόνια πρόκληση την οποία αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα μας, να βρει τη θέση της στο Ελληνικό Σύνταγμα. Και 10ον που θα μπορούσε να είναι και πρώτο: Πλήρης αυτονομία των δημοσίων πανεπιστημίων με κρατική ενίσχυση. Αλλά και δυνατότητα ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων υπό την αυστηρή εποπτεία μιας Ανεξάρτητης Αρχής. Μια τόσο αναγκαία μεταρρύθμιση ώστε να σταματήσει η φυγή νέων παιδιών στο εξωτερικό και η οικονομική αιμορραγία των οικογενειών τους. Αλλά και η Ελλάδα να γίνει ένας πραγματικός εκπαιδευτικός πυλώνας στη Μεσόγειο σε όλη την Νοτιανατολική Ευρώπη.
Όλα αυτά είχαν κατατεθεί από τη Νέα Δημοκρατία -τεκμηριωμένα στην Επιτροπή Αναθεώρησης, αλλά και την Ολομέλεια. Και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του εισηγητή μας και των μελών της επιτροπής μας να διαμορφώσουμε έστω και την τελευταία στιγμή ένα ευρύτερο πλαίσιο συνεννόησης, ώστε κάποιες από αυτές τις προτάσεις -έστω και την τελευταία στιγμή- να υπερψηφιστούν με αυξημένη πλειοψηφία, η Κυβέρνηση τα απερριψε όλα. Θυμίζω, ότι πριν από έναν μήνα, από αυτό το βήμα, είχα προτείνει προσωπικά στον κ. Τσίπρα να αναλάβουμε μία κοινή ευθύνη απέναντι στους νέους μας και το αύριο: Να ψηφίσουμε μαζί τουλάχιστον την αναθεώρηση του άρθρου 16 και του άρθρου 24 για την Παιδεία και το Περιβάλλον αντίστοιχα. Δεν τολμήσατε, κ. Τσίπρα, να κάνετε ούτε αυτό. Ειλικρινά λυπάμαι. Δεν λυπάμαι για εσάς, λυπάμαι για τη χώρα. Λυπάμαι για το μέλλον των νέων Ελλήνων που τους στερείτε τη δυνατότητα που έχουν όλοι οι συνομήλικοί τους σε όλες τις χώρες του κόσμου. Γι’ αυτό και θα το ξαναπώ σήμερα: δυστυχώς, η συζήτηση αυτή θα καταγραφεί στην ιστορία ως μια μεγάλη χαμένη ευκαιρία. Μια μεγάλη ιστορική ευκαιρία να κάνουμε ουσιαστικές, γενναίες παρεμβάσεις στο Σύνταγμά μας για να δρομολογήσουμε μια μεγάλη φυγή στο μέλλον την οποία τόσο χρειάζεται η πατρίδα μας. Και μια χαμένη ευκαιρία, βέβαια, να μπορέσουμε να αντιπαραβάλουμε σε αυτό το κλίμα ακραίας τοξικότητας και πόλωσης που επιμένετε να καλλιεργείτε, τη δυνατότητα σε αυτήν την αίθουσα, όπως το ίδιο το Σύνταγμα επιβάλλει μερικές φορές τουλάχιστον, να βάζουμε στην άκρη τις κομματικές μας σκοπιμότητες. Να κάνουμε, όπου αυτό χρειάζεται, αμοιβαιες υποχωρήσεις για το καλό της χώρας και το καλό των επόμενων γενιών. Αυτό θα σας βαραίνει πολιτικά Για να μην στέλνουμε μονίμως την εικόνα στους Έλληνες πολίτες μιας αντιπαράθεσης που συχνά είναι τόσο ανούσια και τόσο τοξική που αποστρέφει τελικά τους ίδιους τους πολίτες από την πολιτική. Εκτός αν αυτό επιζητείτε τελικά κ. Τσίπρα.
Κυρίες και κύριοι βουλευτές,
Από την περιπέτεια αυτής της λειψής Συνταγματικής Αναθεώρησης προέκυψαν δύο κατηγορίες διατάξεων προς Αναθεώρηση: Η πρώτη κατηγορία περιλαμβάνει άρθρα τα οποία θα υπερψηφιστούν από παραπάνω από 180 βουλευτές και άρα θα μπορούν να αναθεωρηθούν από την επόμενη Βουλή με απλή πλειοψηφία 151 βουλευτών. Διατάξεις για την Ευθύνη υπουργών και βουλευτών, για την Εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, για τη συγκρότηση των Ανεξάρτητων Αρχών. Αυτές συμπληρώνονται και με δύο ακόμη προτάσεις της Νέας Δημοκρατίας οι οποίες έγιναν δεκτές: Θα σας διευκολύνουν την επόμενη ημέρα, η μία τουλάχιστον από τις δύο, να μπορείτε να προτείνεται και εσείς τη σύσταση εξεταστικών επιτροπών, να είναι δηλαδή και δικαίωμα της μειοψηφίας. Και βέβαια η διάταξη να εξομοιωθούν οι στρατιωτικοί δικαστές με τους υπόλοιπους δικαστές. Αυτό είναι το πλαίσιο στο οποίο καταφέραμε τελικά να συμφωνήσουμε. Πολύ φτωχό σε σχέση με τις πραγματικές ανάγκες της χώρας.
Η δεύτερη κατηγορία περιλαμβάνει άρθρα τα οποία θα συγκεντρώσουν τώρα 151 ψήφους, όχι όμως 180. Οπότε για να αναθεωρηθούν στην επόμενη Βουλή χρειάζονται αυξημένη πλειοψηφία. Τέτοιες διατάξεις είναι η Απλή Αναλογική, τα Δημοψηφίσματα, ο χωρισμός Εκκλησίας-Κράτους, άλλοι ιδεοληπτικοί «νεωτερισμοί» του ΣΥΡΙΖΑ τους οποίους απορρίπτουν όλα τα δημοκρατικά κόμματα. Μην μπαίνετε καθόλου στον κόπο, αυτές οι διατάξεις δεν πρόκειται να συζητηθούν καθόλου από την επόμενη κυβερνητική πλειοψηφία.
Με αυτά τα δεδομένα, έχω να κάνω τρεις παρατηρήσεις και μία πρόταση: Πρώτον, θέλω να επαναλάβω ότι η Νέα Δημοκρατία θα τηρήσει κατά γράμμα τη συνταγματική παράδοση της χώρας. Η επόμενη Βουλή δεν δεσμεύεται, επαναλαμβάνω, δεν δεσμεύεται από την κατεύθυνση που δίνει η σημερινή, η προτείνουσα Βουλή. Εκείνη θα καθορίσει το περιεχόμενο των άρθρων που τώρα προτείνονται προς αναθεώρηση. Αυτό προβλέπει το Σύνταγμα, σε αυτό συμφωνούν, ουσιαστικά όλοι, οι συνταγματολόγοι, αυτό έχει γίνει σε όλες τις αναθεωρήσεις μέχρι σήμερα. Και αυτό θα ισχύσει και τώρα. Η επιχείρηση κατάλυσης της ελευθερίας της αναθεωρητικής Βουλής -κάτι το οποίο, βέβαια, συνιστά, και μια έμμεση παραδοχή ήττας από τον ΣΥΡΙΖΑ- προσβάλλει τον ελληνικό λαό. Γιατί πολύ απλά του λέει ότι η δική του ψήφος, που θα μεσολαβήσει μεταξύ των δύο Βουλών, ουσιαστικά δεν έχει καμία αξία.
Δεύτερον, για το ζήτημα της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας: Από τη στιγμή που το άρθρο 30 δεν κρίθηκε τελικά αναθεωρητέο, η μόνη πρόταση η οποία υπάρχει ουσιαστικά στο τραπέζι είναι στο πλαίσιο του άρθρου 32 του Συντάγματος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να εκλέγεται με σχετική πλειοψηφία. Αν, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ εννοεί πραγματικά ότι δεν θέλει η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας να γίνεται μοχλός για την πρόκληση εθνικών εκλογών, όπως ακριβώς κάνατε βέβαια εσείς το 2014, θα κάνει, φαντάζομαι, το απλό: Θα υπερψηφίσει το άρθρο 32, όπως τουλάχιστον έχει δεσμευθεί. Και δεν, φαντάζομαι κ. Τσίπρα μέχρι την ψηφοφορία, στο ζήτημα αυτό να αλλάξετε γνώμη.
Τρίτον, και πιο σημαντικό, είναι οι διατάξεις τις οποίες εισηγήθηκε η Νέα Δημοκρατία και απέρριψαν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτές που δεν θα τεθούν στη βάσανο της δεύτερης ψηφοφορίας. Όπως σας είπα αφορούν εξαιρετικά κρίσιμα κεφάλαια του Συντάγματος: Την Δημόσια Διοίκηση, την Δικαιοσύνη, την Δημοσιονομική Ισορροπία, την Παιδεία, το Περιβάλλον, το Κοινωνικό Κράτος. Με τη στάση σας, θέλω να το ξαναπώ για να το ακούσουν όλοι οι Έλληνες πολίτες, δεν θα τεθούν προς αναθεώρηση προτάσεις που αφορούν: Την ενίσχυση της λειτουργίας της βουλής, τη διασφάλιση της ορθολογικής διοίκησης, την εισαγωγή δημοσιονομικών κανόνων, την αλλαγή της αρχιτεκτονικής του κράτους με ενίσχυση δήμων και περιφερειών, την υποστήριξη της ανεξαρτησίας των δικαστικών λειτουργών, την ενίσχυση της αναπτυξιακής προοπτικής της χώρας και του ουσιαστικού κράτους δικαίου. Και βέβαια την αλλαγή του άρθρου 16 του Συντάγματος. Η οποία, δυστυχώς, έτσι όπως τα κάνατε, παραπέμπεται περίπου για το 2030. Αυτή είναι η πραγματικότητα, και πρέπει να την ακούσουν όλοι οι Έλληνες πολίτες. Εφόσον η αναθεώρηση ολοκληρωθεί εντός του επόμενου έτους, χρειάζονται πέντε χρόνια για να εκκινήσει και πάλι η διαδικασία της Αναθεώρησης και δύο Βουλές για να ολοκληρωθεί αυτή. Επομένως, θα έχουμε το θλιβερό προνόμιο για την επόμενη δεκαετία να είμαστε η μόνη χώρα, κατά τα άλλα προοδευτική, στην οποία θα απαγορεύεται συνταγματικά η ίδρυση μη κρατικών και ιδιωτικών πανεπιστημίων. Συγχαρητήρια κ. Τσίπρα, συγχαρητήρια κύριοι της συμπολίτευσης.
Στα ζητήματα, όμως, αυτά, και μέσα από την συζήτηση που έγινε, δοκιμάστηκαν, όλο αυτό το διάστημα, πολιτικές διαφορές δύο κόσμων τους οποίους εκπροσωπούμε: Της αληθινής προόδου, και της συντήρησης και της οπισθοδρόμησης. Και επειδή σας βλέπω να απορείτε, να σας θέσω ορισμένα απλά ερωτήματα: Ποιος είναι σήμερα αλήθεια ο προοδευτικός; Αυτός ο οποίος αναζητά μία δυναμική και ανοιχτή Παιδεία με ουσιαστικά ανταγωνιστικά δημόσια πανεπιστήμια, αλλά και με ιδιωτικά πανεπιστήμια; Ή αυτός που προτιμά τη διαιώνιση της σημερινής κατάστασης; Παιδιά που φεύγουν από την Ελλάδα, όσα μένουν να μην βρίσκουν δουλειά και όσα σπουδάζουν, συχνά, να είναι όμηροι των καταλήψεων και των μολότοφ. Ποιος είναι, τελικά, ο αληθινός μεταρρυθμιστής; Αυτός που θέλει ένα αποτελεσματικό και ευέλικτο κράτος στην υπηρεσία του πολίτη; Ή ο οπαδός της γραφειοκρατίας, που θα φορτώνει συνεχώς με κομματικούς το Δημόσιο, αλλά θα τους πληρώνουμε όλοι οι υπόλοιποι με τους φόρους που καταβάλλουμε; Ποιος είναι ο πραγματικά υπεύθυνος απέναντι στον τόπο; Αυτός που φροντίζει συνταγματικά να μην κινδυνεύει κάθε τόσο με πτώχευση η χώρα του και να αναπτύσσεται ή εκείνος που αδιαφορεί για τη συνολική ευημερία, ασχολούμενος μόνο με επιδόματα φτώχειας και με έναν δημόσιο πλούτο που θέλει όλο να τον μικραίνει; Και ποιος είναι, τελικά, δημοκράτης, ποιός είναι σύγχρονος; Αυτός που διεκδικεί και το αποδεικνύει έμπρακτα, με τις προτάσεις που καταθέτει για ανεξάρτητη Δικαιοσύνη, ελεύθερη ενημέρωση και διαφάνεια στη δημόσια ζωή; Ή αυτός που χειραγωγεί τους θεσμούς, απειλεί δικαστές, δημοσιογράφους και βάζει το κόμμα πάνω από τη Βουλή και το Σύνταγμα; Αυτός που δεν μπορεί τελικά να διαχωρίσει την κυβέρνηση από τις υπόλοιπες 2 εξουσίες-κάτι που αποτελεί τον πυρήνα της Δημοκρατίας; Αυτός που αντιμετωπίζει την κλιματική αλλαγή με αδιαφορία, ως εάν ήταν ένα πρόβλημα το οποίο δεν πρέπει να αντιμετωπιστεί μέσα από τη συνταγματική αναθεώρηση.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Δεν είναι τυχαίο ότι και η διαδικασία Αναθεώρησης του Συντάγματος έπεσε και αυτή θύμα των σκοπιμοτήτων του ΣΥΡΙΖΑ. Όχι μόνο γιατί, τελικά, χρησιμοποιήθηκε ως μέσο για να υπονομευτεί μία μεγάλη προσπάθεια θεσμικού εκσυγχρονισμού. Ούτε, βέβαια, γιατί επιστρατευόταν, κατά περίπτωση, ως εργαλείο αντιπερισπασμού απέναντι στις αλλεπάλληλες αποτυχίες της κυβέρνησης. Η Συνταγματική Αναθεώρηση ενσωματώθηκε σε μια συνολική αντιθεσμική αντίληψη του κ. Τσίπρα: Ξεκίνησε, υπενθυμίζω, ως πρωτοβουλία των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και καταλήγει ως μια διαδικασία ΣΥΡΙΖΑ λίγων προθύμων. Πως σας λένε τώρα; ΣΥ.ΠΡΟ.ΣΥ; Προοδευτική Συμφωνία; Αλλάξατε τον τίτλο σας ή έτσι μας λέτε τουλάχιστον για να δώσετε ένα όνομα, μια καινούργια στέγη, στους προθύμους τους οποίους θέλετε να στεγάσετε. Στο μεταξύ, όμως, έχετε γίνει, όσο και αν σας ενοχλεί αυτό, μια κυβέρνηση-κουρελού με αποτέλεσμα άλλοι βουλευτές ξεκίνησαν τη συζήτηση για ton ΣΥΡΙΖΑ την Αναθεώρηση, και άλλοι την τερματίζουν. Αυτός είναι ο ορισμός της κυβέρνησης-κουρελού και για να εξυπηρετηθούν αυτές οι ευκαιριακές πολιτικές ανάγκες, ο κ. Τσίπρας προσέφυγε σε μια σειρά από αντισυνταγματικές πρακτικές: Αρχικά κάνατε σκέψεις και για συνταγματικό δημοψήφισμα, μην τα ξεχνάμε αυτά, για τις διατάξεις που θέλατε να θέσετε σε αναθεώρηση. Στη συνέχεια, ακολουθήσατε μια διαδικασία-εξπρές. Υπονόμευσε τον ίδιο τον ρόλο της Βουλής. Και στο τέλος επιχειρήσατε μια αντισυνταγματική απόπειρα δέσμευσης της επόμενης Βουλής.
Με άλλα λόγια, ένας διαρκής πολιτικός και θεσμικός ευτελισμός. Μόνο που, το ξέρουμε πολύ καλά, η Δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα. Σε μερικές εβδομάδες, κάτι παραπάνω από δύο μήνες για την ακρίβεια, έχουμε εκλογές. Τοπικές και Ευρωεκλογές. Εκλογές που ο λαός σε κάθε περίπτωση θα μετατρέψει σε δημοψήφισμα απέναντι στην κυβέρνηση και την πολιτική της. Έχουν σχεδόν τέσσερα χρόνια να γίνουν εκλογές στον τόπο. Ούτε βουλευτικές εκλογές μεσολάβησαν, ούτε τοπικές εκλογές, ούτε Ευρωεκλογές. Θα είναι λοιπόν η κάλπη της 26ης Μαΐου -είτε αυτή είναι τριπλή, είτε αυτή είναι τετραπλή- μια ευκαιρία να μιλήσουν οι πολίτες με τη δική τους φωνή. Και στις 26 Μαΐου, σε κάθε περίπτωση, ό,τι και να αποφασίσετε τελικά κ. Τσίπρα, όλοι οι Έλληνες θα κρίνουν αυτά τα οποία έχουν βιώσει εδώ και μία τετραετία: Δύο μνημόνια, 29 νέους φόρους, περικοπές στις συντάξεις. Χρέη, κατασχέσεις –πάνω από 2 εκατομμύρια κατασχέσεις. Θα κρίνουν, ναι, όσο και αν είναι δυσάρεστο, μία νέα εθνική πληγή, που αναγνωρίζει «μακεδονική» ταυτότητα και «μακεδονική» γλώσσα στους Σκοπιανούς. Θα κριθεί και αυτό στην κάλπη της 26ης Μαΐου. Ψέματα, σκευωρίες, και διχασμοί. Και ένα τεράστιο κύμα χυδαίας προπαγάνδας και φτηνής δημαγωγίας. Τέσσερα χρόνια τώρα δηλητηριάζετε συστηματικά την πολιτική ζωή της χώρας. Μέχρι την τελευταία στιγμή, αν κρίνω, από τη χθεσινή σας ομιλία, γίνεστε διαρκώς χειρότεροι.
Αυτό κάνει η κυβέρνηση, σε μια απέλπιδα προσπάθεια μήπως διασωθεί. Ευτελίζει διαδικασίες. Απεργάζεται αλλαγές για να βολευτούν στα ψηφοδέλτιά της οι βουλευτές τους οποίους νοίκιασε για μια θέση. Τάζει και διορίζει μέχρι την τελευταία στιγμή, μπας και συγκρατήσει μερικές ψήφους. Συμπτώματα της κυβερνητικής ελαφρότητας, ενώ η ατμόσφαιρα στη χώρα είναι εξαιρετικά βαριά. Ακόμα και μερικές εβδομάδες πριν τις εκλογές, κ. Τσίπρα συνεχίζετε να λέτε ψέματα. Εκείνος που έκοψε το ΕΚΑΣ και τις συντάξεις χηρείας, μιλά για αντιλαϊκά μέτρα τα οποία δήθεν έρχονται. Μέτρα τα οποία ούτε εξαγγείλαμε και ούτε θα εφαρμόσουμε. Όμως η πραγματικότητα είναι σκληρή, δεν αλλάζει με ύβρεις, ψέματα και συκοφαντίες.
Ομαλή πολιτική ζωή δεν υπάρχει χωρίς σύγχρονο δημοκρατικό Καταστατικό Χάρτη. Ποιος επενδυτής θα εμπιστευτεί μία γραφειοκρατική Διοίκηση, ένα κράτος χωρίς σταθερό φορολογικό καθεστώς, χωρίς ανεξάρτητη Δικαιοσύνη; Ποιος πολίτης θα προοδεύσει αν η Πολιτεία δεν του παρέχει ευκαιρίες, ασφάλεια και προστασία των δικαιωμάτων του; Και ποια Δημοκρατία θα αναπτυχθεί χωρίς απόλυτη διάκριση των εξουσιών, αντικειμενική ενημέρωση και δικαίωμα στον Πολιτισμό για όλους; Αγνοώντας τις επείγουσες ανάγκες της χώρας, ο ΣΥΡΙΖΑ επιλέγει κυνικά μια αναθεώρηση που στρεβλώνεται για να υπηρετήσει σκοπιμότητες και η οποία τελικά κινείται στον ελάχιστο κοινό παρονομαστή. Δεν πρόκειται απλά -όπως σας είπα- για μια χαμένη ευκαιρία αλλά για ένα σοβαρό ιστορικό σφάλμα.
Σήμερα λοιπόν είναι μια ευκαιρία να επιλέξουμε ένα πρότυπο λειτουργικής Δημοκρατίας, στο πλαίσιο ενός σύγχρονου και ορθολογικού Συντάγματος. Γι’ αυτό ψηφίσαμε εμείς. Αλλά γι’ αυτά θα μας κρίνουν σύντομα και οι πολίτες. Όλοι γνωρίζουν πια, το γνωρίζετε και εσείς, ότι στις 26 Μαΐου, δεν υπάρχουν, πια, περιθώρια για ανώδυνες επιλογές, δεν υπάρχουν περιθώρια για εύκολες διαμαρτυρίες, για άσκοπες ψήφους σε δυνάμεις που δεν μπορούν να αλλάξουν τη ροή των γεγονότων. Το μήνυμα πρέπει να σταλεί. Και πρέπει να είναι ηχηρό. Καμία ψήφος δεν θα πάει χαμένη. Γιατί όλα τελικά κρίνονται στην κάλπη. Εκεί θα αναμετρηθεί, κ. Τσίπρα, η αλήθεια με το ψέμα. Η ανάπτυξη με την καθυστέρηση. Η αξιοπρέπεια με τον κυνισμό. Ο πραγματικός πατριωτισμός με τον τυχοδιωκτισμό.
Ο κ. Τσίπρας ήθελε να κάνει τον ΣΥΡΙΖΑ καθεστώς. Την ίδια ώρα που η χώρα θέλει να βγει από τη φτώχεια του λαϊκισμού. Δεν θα τα καταφέρει. Η Ελλάδα θα προχωρήσει χωρίς τον κ. Τσίπρα και την παρέα του. Και το ξαναλέω, και κλείνω με αυτό: Από κάθε κάλπη, είτε είναι τρείς, είτε είναι τέσσερις, την Κυριακή 26 Μαΐου, και από κάθε γωνιά της χώρας, η φωνή των πολιτών θα είναι μία και θα είναι ξεκάθαρη. Θα στείλουν δύο μηνύματα: Ένα μήνυμα αποδοκιμασίας μιας κυβέρνησης που εξαπάτησε τους Έλληνες, που έκανε τις ζωές τους χειρότερες, και -κυρίως- που δεν έχει τίποτα να τους πει για το πώς θα κάνει το μέλλον τους καλύτερο. Αλλά θα στείλουν, οι πολίτες, και ένα καθαρό μήνυμα στήριξης της Νέας Δημοκρατίας. Γιατί η Ελλάδα αξίζει καλύτερα. Γιατί μπορούμε καλύτερα, γιατί ξέρουμε και θέλουμε να πάμε επιτέλους την πατρίδα μας μπροστά.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου