Χθες μου συνέβη κάτι ασυνήθιστο και πρέπει να σας το πω. Ενας φίλος, που τρώγαμε μαζί το μεσημέρι, με ρώτησε τι συμβαίνει στη Νέα Δημοκρατία. Βρέθηκα σε εξαιρετικά δύσκολη θέση· διότι εγώ, άνθρωπος περισσότερο ομιλητικός από όσο θα έπρεπε―που είναι η δουλειά μου, στο κάτω κάτω, να παρακολουθώ τα πράγματα και να διαμορφώνω άποψη γι’ αυτά, δεν είχα να πω λέξη...
(Παρεμπιπτόντως: τεράστια απόλαυση να ακούς τη σιωπή μέσα στο κεφάλι σου και να μην έχεις κάτι να πεις―αλλά δεν επεκτείνομαι, διότι δεν είναι αυτό το θέμα μας...)
Συνειδητοποίησα, λοιπόν, χάρη στην ερώτηση του φίλου, ότι εδώ και αρκετές εβδομάδες είχα ξεχάσει τελείως την ύπαρξη της Ν.Δ.: την είχα κάνει delete. Επαιξε ρόλο γι’ αυτό, βέβαια, η τραυματική εμπειρία μου των τελευταίων έξι μηνών της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου. Κυρίως όμως, την είχα βγάλει από το μυαλό μου επειδή απλώς δεν παίζει κανέναν ρόλο. Υφίσταται μεν στην καθημερινή παράσταση των ΜΜΕ, αλλά από την εικόνα των εξελίξεων λείπει.
Δεν ξέρω πόση θεαματικότητα είχε η συνέντευξη του Αντώνη Σαμαρά, προχθές το βράδυ, έχω την εντύπωση όμως ότι δεν τον ακούει κανείς ό,τι και αν πει. Η κρίσιμη μάζα των ψηφοφόρων που έδωσε την εκλογική νίκη στον ΣΥΡΙΖΑ γύρισε την πλάτη με αποστροφή στην κυβερνητική περίοδο Σαμαρά. Συνεπώς, ακόμη και αν η κατάρρευση της σημερινής κυβέρνησης ερχόταν πολύ πιο σύντομα από όσο φανταζόμαστε, ακόμη και αν γίνονταν εκλογές σε έναν μήνα, η ηγεσία Σαμαρά θα ήταν ο πιο σοβαρός λόγος για να μην ψηφίσει κάποιος τη Ν.Δ. (Είναι αλήθεια ότι τον αδικεί η κρατούσα αντίληψη, αλλά δυστυχώς αυτή είναι...)
Ο πολύς κόσμος που έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία ποτέ δεν πολυενδιαφέρθηκε να μάθει πώς λειτουργεί η οικονομία, ποιες είναι οι τρύπες των ελλειμμάτων που πρέπει να κλείσουν, ποια είναι η σχέση μας με την Ευρώπη και όλα αυτά. Στην τελευταία δημοσκόπηση του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, αν θυμάμαι καλά, σε ποσοστό 75% δηλώνουν ικανοποιημένοι από «την εξωτερική πολιτική» της κυβέρνησης· θεωρούν, δηλαδή, το είδος των δεσμών που έχουμε πλέον με την Ευρώπη ως «εξωτερική πολιτική». Συνεπώς, αντιλαμβάνονται νομίζετε τι σημαίνει νομισματική ένωση;
Αυτοί οι άνθρωποι, λοιπόν, πείσθηκαν ότι οι θυσίες κατανεμήθηκαν άδικα και, κυρίως, ότι πήγαν στον παροιμιώδη βρόντο. (Τη σύγχυση αυτού του κόσμου διευκόλυναν, δυστυχώς, και οι προσωπικές αντιφάσεις του Αντ. Σαμαρά, που εκφράσθηκαν τόσο στη γραμμή του κόμματος όσο και στην πολιτική της κυβέρνησης―για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους...) Τώρα, έχουν βολευτεί με τα ψέματα και τις φαντασιώσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Τη στασιμότητα των τελευταίων μηνών τη θεωρούν πρόοδο, καθώς επί τρεις μήνες δεν έχουν υποστεί μείωση εισοδήματος, αντιθέτως έχουν αύξηση αφού δεν πληρώνουν φόρους, ΔΕΗ κ.λπ. και, επιπλέον, ακόμη πιστεύουν στις υποσχέσεις που τους έδωσε η κυβέρνηση. Αυτοί οι άνθρωποι δεν υπάρχει περίπτωση να αγοράσουν ελπίδα από τον Αντώνη Σαμαρά. Ξεχάστε το...
Τι γίνεται, όμως, πραγματικά στη Ν.Δ.; Ανατρέχω στα τετριμμένα -αυτά που μπαίνουν από το ένα αυτί κι αμέσως βγαίνουν από το άλλο, αλλά καμιά φορά αφήνουν κάποιο ίχνος- και... Λυπάμαι, αλλά δεν συμβαίνει τίποτε. Καταγράφω προσωπικές στρατηγικές για την αποφυγή της φθοράς, φράξιες που ονειρεύονται την τελική επικράτησή τους και, πότε πότε, κάποιες καλές στιγμές από τους σεσημασμένους. Αυτά συμβαίνουν και, δυστυχώς, σημαίνουν ότι η Ν.Δ. δεν ελπίζει σε τίποτα πια παρά μόνο στην ανακύκλωση. Επομένως, καλώς την είχα ξεχάσει και κακώς τη θυμήθηκα. Να φροντίσω να την ξεχάσω πάλι και, για τιμωρία, να γράψω το κομμάτι που έγραψα και ελπίζω ότι εσείς διαβάσατε...
Υστερόγραφο
Με λύπη το επισημαίνω, αλλά, όπως διαπίστωσα αφού είχα γράψει την τιμωρία μου παραπάνω, ανακάλυψα ότι ο Αντώνης Σαμαράς είναι πια αποκομμένος από την πραγματικότητα: την παρακολουθεί με διαφορά φάσεως κάπου δύο μηνών, μπορεί και παραπάνω. Το λέω, διότι διάβασα μια σύνοψη των όσων είπε στη συνέντευξη και μένω στην προειδοποίησή του προς τον Γιάνη Βαρουφάκη ότι, αν συνεχίσει όπως πάει, «θα καταλήξει γραφικός»! Θα; Πού ζείτε, κύριε πρόεδρε;
Ο μοιραίος άνθρωπος
Να και κάτι ακόμη που βρήκα στη συνέντευξη και νομίζω ότι θα σας ενδιαφέρει. Μάθαμε και επισήμως πια ότι ο Αντώνης Σαμαράς πρότεινε στον μπαρμπα-Φώτη τον Κουβέλη να είναι υποψήφιος για την Προεδρία και εκείνος αρνήθηκε. (Υπ’ όψιν ότι ο μπαρμπα-Φώτης το διαψεύδει, αλλά γι’ αυτό ακριβώς εγώ πιστεύω την εκδοχή Σαμαρά...) Ας θυμηθούμε και την αποχώρησή του από την κυβέρνηση για χάρη της ΕΡΤ, και ξέρουμε πια ποιος είναι ο μοιραίος άνθρωπος...
Το κουνουπίδι
Η εκπρόσωπος Τύπου των ΑΝΕΛ και πρώην βουλευτίνα Μαρίνα Χρυσοβελώνη διόρισε τη θυγατέρα της και την πρώην γραμματέα της στο γραφείο του υπουργού Εθνικής Αμύνης. Κάποιοι επισημαίνουν το γεγονός ως ενδεικτικό του ήθους της, αλλά εγώ δεν προσέχω τέτοιες γκρίνιες. Η Μ. Χρυσοβελώνη αξίζει να διορίσει και τη γάτα της, αν έχει, διότι εκπροσωπεί πλέον έναν σπανιότατο τύπο γυναικός στις μέρες μας: την κυρία με το μαλλί κουνουπίδι. Κάποτε, όταν ήμουν μικρός, είχαν πάρα πολλές το συγκεκριμένο (κατά τη γνώμη μου, εντελώς κωμικό) χτένισμα. Τώρα, τις βρίσκεις πια μόνο στους ΑΝΕΛ...
Στέφανος Κασιμάτης
Έντυπη Καθημερινή
.jpg)
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου