Χθες ο Α. Τσίπρας έγραψε στον προσωπικό του λογαριασμό στο twitter, μεταξύ των άλλων, πως « τα κράτη που πρότειναν το ευρωομόλογο να είναι έτοιμα να το επιβάλλουν (sic)».
Προφανώς, δεν κατάλαβε τίποτα από τους 54 μήνες που ήταν πρωθυπουργός. Ή κάτι ακόμα χειρότερο, απλώς επανέρχεται στην τυχοδιωκτική πολιτική του.
Κατ΄αρχήν η Γερμανία, που αρνείται πεισματικά την έκδοση ευρωομολόγου, δεν είναι μόνη της. Έχει και άλλες εννιά χώρες με το μέρος της. Συνεπώς διαμορφώνεται ένας συσχετισμός αρνητικός για το ευρωομόλογο, ακόμα και αν οι αποφάσεις στην ΕΕ και στην ευρωζώνη λαμβάνονταν με ψηφοφορία.
Συγχρόνως, ο πρώην πρωθυπουργός δεν μπορεί να αναλογισθεί σε τι ύψος θα έφτανε το επιτόκιο του ευρωομολόγου, αν από την έκδοση του έλειπε η Γερμανία και οι λοιπές «ενάρετες» χώρες του Βορρά; Θα το άντεχαν οι εννιά χώρες του Νότου; Μια σκέψη που την κάνει και ένας πρωτοετής φοιτητής των οικονομικών επιστημών.
Επιπροσθέτως, ο Α. Τσίπρας τι εννοεί όταν γράφει «να το επιβάλλουν (sic)»; Δεν γνωρίζει πως η ΕΕ λειτουργεί με συμβιβασμούς και με συνθέσεις απόψεων; Δεν έχει αντιληφθεί πως η επιβολή είναι ξένη στην λογική της ΕΕ;
Δεν είναι δυνατόν να μην το γνωρίζει. Συμμετείχε σε τόσες συνόδους της, κάτι θα κατάλαβε. Θα αντιλήφθηκε, φαντάζομαι, πως εκεί μέσα δεν γίνονται ψηφοφορίες σαν αυτές που γίνονται στα μαθητικά συμβούλια. Γιατί τότε γράφει αυτές τις ανοησίες; Το πάθημα του πρώτου εξαμήνου του 2015 δεν του έγινε μάθημα;
Και τότε πίστευε πως πιέζοντας, θα ανάγκαζε τους εταίρους μας να υποχωρήσουν. Η συνέχεια είναι γνωστή. Σας βρεγμένη γάτα υπέγραψε ένα αχρείαστο τρίτο μνημόνιο, που ήταν και το βαρύτερο όλων. Φαίνεται πως επιχειρεί να αναβιώσει την ολέθρια τακτική του Βαρουφάκη. Ευτυχώς που δεν κυβερνά!
Βέβαια, η Γαλλία, όταν διαπίστωσε πως η υπόθεση του ευρωομολόγου δεν είχε καμιά πιθανότητα να ευοδωθεί, πρότεινε δια του υπουργού Οικονομικών την δημιουργία ταμείου διάρκειας 5-10 χρόνων που θα χορηγήσει ρευστότητα στις οικονομίες που επλήγησαν από την πανδημία. Μια πρόταση—ταφόπλακα για το ευρωομόλογο.
Ο πρώην πρωθυπουργός τι έχει να προτείνει στις εννιά χώρες του ευρωομόλογου, αν οι βόρειες χώρες επιμείνουν—που θα επιμείνουν—στην άρνηση τους; Να εκδώσουν δικό τους ευρωομόλογο; Σε αυτήν την περίπτωση, που θα ήταν ένα προοίμιο αποσύνθεσης της ευρωζώνης, ποια θα ήταν η αντιμετώπιση του κοινού μας νομίσματος από τις αγορές; Θα γινόμασταν μάρτυρες μαζικών ρευστοποιήσεων ευρώ και πτώσης της τιμής του.
Τι προτείνει στην Ιταλία; να αποχωρήσει από το ευρώ;
Τελικά, λύση θα βρεθεί. Όλα τα κράτη, τόσο της ΕΕ όσο και της ευρωζώνης, έχουν επίγνωση των κρίσιμων στιγμών που περνά ο πλανήτης μας. Η λύση που θα δοθεί θα προκύψει μέσα από τις γνωστές διαδικασίες που χαρακτηρίζουν την ΕΕ. Συζητήσεις, διαπραγματεύσεις, υποχωρήσεις, συμβιβασμοί και στο τέλος έρχεται η λύση. Όλα τα κράτη πιστεύουν στο ευρωπαϊκό όραμα. Δεν αναζητούν «άλλα λιμάνια», όπως τα αναζητούσε ο Τσίπρας τον Ιούνιο του 2015.
Άλλωστε, υπάρχει τέτοια διαπλοκή των οικονομικών λειτουργιών που μια κατάρρευση της Ιταλίας θα οδηγούσε στην κατάρρευση και του γαλλικού τραπεζικού συστήματος, καθώς γαλλικές τράπεζες κατέχουν ιταλικά κρατικά ομόλογα. Ενώ, πάνω από 800 ιταλικές βιομηχανίες τροφοδοτούν με κάθε μορφής υλικό γερμανικά εργοστάσια.
Γι΄αυτό θα βρεθεί μια κοινά αποδεκτή λύση, μετά από αμοιβαίες υποχωρήσεις. Ας είμαστε αισιόδοξοι.
ΥΓ: Το ευρωομόλογο για να συμφωνηθεί, να εκδοθεί και να πωληθεί, απαιτεί ένα διάστημα 3-5 μηνών, που είναι πολύ μεγάλο. Οι ανάγκες για ρευστότητα στις ευρωπαϊκές οικονομίες είναι άμεσες.
Σάκης Μουμτζής
Πηγή : liberal.gr
.webp)
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου