Γράφει ο Κώστας Βουκελάτος
Η φτώχεια είναι ο γονιός της επανάστασης, είχε πει ο Αριστοτέλης και η ρήση του δεν ξεπεράστηκε.
Η οικονομική κρίση που στην Ελλάδα έχει ξεφύγει και δυστυχώς χωρίς κάποια ελπίδα άμεσης ανάκαμψης τουλάχιστον μέχρι στιγμής, ώθησε τους Έλληνες να ζητήσουν την λύτρωση ψηφίζοντας ένα νέο κόμμα από το οποίο άκουγε αυτά που ήθελε να ακούσει.
Αυτή η κατάσταση της ανέχειας και ανασφάλειας δεν αφήνει τον Έλληνα να σκεφτεί και να αποφασίσει καθαρά για το μέλλον του και αντιδρά με ψήφο τιμωρίας προς αυτούς πού η αναλγησία και η κακοδιαχείριση, υπερφορολογώντας και εξαθλιώνοντας ένα λαό λειτουργούσε χωρίς οίκτο και χωρίς μέτρο προς όφελος της τρόικα.
Μεταγράφοντας τον Αριστοτέλη στις σημερινές συνθήκες καθίσταται προφανές ότι η κρίση η ανεργία η ανέχεια και η υποτέλεια η απώλεια της εθνικής κυριαρχίας οι αυτοκτονίες οι κατασχέσεις η απελπισία είναι εξαρτήματα που δημιουργούν μίσος και δικαιολογημένα.
Το κακό όμως είναι ότι δεν πρόκειται να κάτσουν οι θεσμοί στο ειδώλιο του κατηγορουμένου για όσα έγιναν στην Ελλάδα αυτά τα 5 χρόνια και δεν θα τιμωρηθούν όλοι αυτοί που μας οδηγούσαν καθημερινά στην καταστροφή αγνοώντας επιδεικτικά ότι έχουν να κάνουν με ανθρώπους και όχι με νούμερα.
Έχουν σπρώξει οι άδικες και πρόχειρες ενέργειες των κυβερνώντων προκειμένω να ικανοποιήσουν τους τροικανούς μεγάλη μερίδα ελλήνων στην εξαθλίωση.
Οι συνθήκες ζωής των πολιτών έχουν αλλάξει βίαια, το πρότυπο σύμφωνα με το οποίο ρύθμιζαν τις ανάγκες τους έχει αλλάξει και ανατρέπεται συνεχώς από την υπερφορολόγηση και τότε το όριο ανάμεσα στο δυνατό και το αδύνατο, στο τι είναι δίκαιο και τι άδικο είναι πλέον ρευστά γιατί πλέον κυριαρχεί η προσπάθεια για επιβίωση ο άνθρωπος με κάθε τρόπο, νόμιμο η παράνομο και αναφέρομαι στην στάση πληρωμών των οικογενειών και των επιχειρηματιών προς το κράτος.
Η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου αντί να εξασφαλίσει την ασφάλεια δικαίου και την εμπιστοσύνη του φτωχού πολίτη στην Πολιτεία για να υπάρξει κοινωνική προστασία για να αποφευχθεί η διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής έκανε ακριβώς το αντίθετο εξαθλιώνοντας τους αδύνατους χωρίς συνέπειες για τους δυνατούς.
Η σωστή ανακατανομή εισοδημάτων και η λήψη μέτρων υπέρ των φτωχότερων στρωμάτων συνδέεται άρρηκτα με την ουσιαστική κοινωνική δικαιοσύνη και τη δικαιωματοκρατία. Αυτός ίσως είναι ο καλύτερος τρόπος κοινωνικής διαχείρισης της οικονομικής κρίσης κάτι το οποίο η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου αγνοούσε επιδεικτικά και δεν είχε την θέληση να εφαρμόσει όπως θα έκανε ένα κράτος δικαίου.
Όποτε φυσικό και επόμενο ο καταποντισμός της Νέας Δημοκρατίας και τυχερό είναι που υπάρχει ακόμα το ΠΑΣΟΚ.
Το θέμα είναι το πώς θα συμβιώσει τώρα μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ; Αριστερά και κεντροδεξιά γιατί τους ΑΝΕΛ δεν τους λες απλά κέντρο και δεν είναι και οι καλύτεροι εταίροι.
Οι ελπίδες των Ελλήνων είναι πλέον στην νέα κυβέρνηση και περιμένουν να τιμωρηθούν και να απομονωθούν όλοι αυτοί που 5 χρόνια εξαθλίωναν την χώρα και τον λαό της λέγοντας «ευχαριστούμε την τρόικα που ήρθε στην Ελλάδα για να μας βάλει σε τάξη»! Το πρόβλημα όμως ήταν ότι αυτοί που τα έλεγαν δεν είχαν την επάρκεια και την ικανότητα να τους υποδείξουν ποιο είναι το σωστό προστατεύοντας τον πολίτη από τις αθλιότητες και τα θέλω των δανειστών.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου