Τσίπρας και Καμμένος διακρίνουν στα τέλη Αυγούστου, μία και μοναδική ευκαιρία: το όνειρο της εξόδου από τα μνημόνια. Το πρόβλημα είναι πως φτάνουν μέχρι εκεί...
Ο Πάνος Καμμένος μπήκε στο Μέγαρο Μαξίμου, βγήκε και μίλησε στους δημοσιογράφους σα να μην έτρεχε τίποτα.
Το μήνυμά του συμπυκνώνεται στο δόγμα: συμφωνούμε στα περισσότερα - και όταν διαφωνούμε, θα συμφωνήσουμε ότι θα διαφωνούμε, χωρίς να αποτελεί πρόβλημα η διαφωνία. Αυτό ακριβώς ήταν και το "μοντέλο" συνύπαρξης ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ στην κυβέρνηση μέχρι σήμερα. Μόνο που μεσολάβησαν δυόμισι χρόνια. Είναι πολλά για να παραμείνει αλώβητη μία τέτοια σχέση...
Ωστόσο, ο Αλέξης Τσίπρας δεν διαθέτει έτοιμη εναλλακτική λύση. Ακόμα και αν δεν το εννοούσε, ανοίγοντας κουβέντα με τον Σταύρο Θεοδωράκη, φάνηκε να σκέφτεται το ενδεχόμενο να αλλάξει παρέες. Στην συνέχεια κυκλοφόρησαν δημοσιεύματα σχετικά με πρόσωπα από "συγγενικούς" πολιτικούς χώρους, που θα έβλεπαν με συμπάθεια τον ΣΥΡΙΖΑ. Επί του παρόντος, δεν "περπάτησε" κανένα από αυτά τα σενάρια και ο πρωθυπουργός είναι αναγκασμένος να συνεχίσει με τον ίδιο συνοδοιπόρο.
Ο Πάνος Καμμένος είναι ήδη φθαρμένος, συνοδεύεται από μία κοινοβουλευτική ομάδα που όλο και πιο συχνά "ξυνίζει" με τις επιλογές της κυβέρνησης - ειδικά στα εθνικά θέματα - και δεν ελέγχεται πλήρως από το Μαξίμου.
Έχει αποδειχθεί αξιόπιστος εταίρος, πάντως, υπό την έννοια ότι οι ΑΝΕΛ έδειξαν αξιοθαύμαστη αντοχή και ανοχή απέναντι στις πολιτικές επιλογές του κυρίου Τσίπρα. Δεν τον "κρέμασαν" μέχρι σήμερα και μπορεί να υπολογίζει ότι - τουλάχιστον μέχρι το τέλος του καλοκαιριού - θα κάνουν τα πάντα για να στηρίξουν την κυβέρνηση.
Novartis και μνημόνια: η συγκολλητική ουσία για ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ
Ανεξάρτητα από τις τεράστιες ιδεολογικές διαφορές τους, τα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης έχουν ανακαλύψει ή διαμορφώσει μία πλατφόρμα στρατηγικής σύμπλευσης, η οποία λογικά θα αντέξει για άλλους έξι μήνες.
Σήκωσαν μαζί την σημαία κατά της διαφθοράς προεκλογικά, την μετέτρεψαν σε βασικό μοχλό της κοινής τακτικής τους έναντι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ενώ πλέον έχουν καταφέρει να εισάγουν μία ατζέντα διαρκούς πολιτικής αντιπαράθεσης, που μάλλον ικανοποιεί τα κομματικά τους ακροατήρια. Αντί να κουβεντιάζουμε για το πραγματικό δράμα της οικονομίας και της ανεργίας, ή για το "ποίημα" του κατώτατου μισθού που ξεχάστηκε μετά τις εκλογές, παρακολουθούμε σε καθημερινή βάση, μία μονότονη και επαναλαμβανόμενη ρητορική για τα στοιχεία που θα φωτίσουν το σκάνδαλο της Novartis και την εμπλοκή πολιτικών προσώπων. Όλοι αντιλαμβανόμαστε, ότι η πιθανότητα να πιαστεί ένα από τα γνωστά πολιτικά πρόσωπα με "την γίδα στον ώμο" είναι απειροελάχιστη. Ωστόσο, ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ επενδύουν πάντοτε στη θεωρία του "ηθικού πλεονεκτήματος" και είναι ίσως η καλύτερη διέξοδος που διαθέτουν, αφού στο πεδίο της οικονομίας και της καθημερινότητας τα σημάδια βελτίωσης δεν φαίνονται στον ορίζοντα.
Αντίθετα, οι κύριοι Τσίπρας και Καμμένος διακρίνουν κάπου εκεί, στα τέλη Αυγούστου, μία και μοναδική ευκαιρία: το όνειρο της εξόδου από τα μνημόνια. "Όλα τα λεφτά" είναι φυσικά οι όροι της εξόδου. Αλλά υπάρχει χρόνος για αυτό το πρόβλημα - ή για την ακρίβεια, η κυβέρνηση πρέπει πρώτα να βρει τρόπο ώστε να επιβιώσει μέχρι τον Αύγουστο. Θα ασχοληθεί πολύ περισσότερο το καλοκαίρι, με το πως να ξεγλιστρήσει από το δόκανο που σίγουρα της ετοιμάζουν οι δανειστές στην έξοδο.
Πόσο θα αντέξουν τα "μπαλώματα";
H χρονική στιγμή που επέλεξε ο Αλέξης Τσίπρας δεν προέκυψε από σύμπτωση. Πέρα από τα δημοσιεύματα και τις επιφυλάξεις που εξέφραζαν ακόμα και δημόσια πολλοί βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ το τελευταίο διάστημα, η κυβέρνηση καλείται να διαχειριστεί τρία μέτωπα, χωρίς να θεωρείται εγγυημένη η επιτυχία σε κανένα από τα τρία:
Στην υπόθεση Novartis, ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ παραμένουν θεωρητικά στον ρόλο του επιτιθέμενου. Αλλά είναι άγνωστο αν θα πετύχουν στο τέλος κάποιο γκολ. Νέα Δημοκρατία και Κίνημα Αλλαγής ανακοίνωσαν την Τρίτη (πριν από μερικά 24ωρα είχε λάβει ανάλογη απόφαση, αλλά για δικούς του λόγους, το ΚΚΕ) ότι αποχωρούν από την προανακριτική επιτροπή της Βουλής που ασχολείται με το σκάνδαλο. Είναι μία κίνηση που, προφανώς, έχει ως στόχο να περιορίσει αυτή την συζήτηση και να υποβαθμίσει σταδιακά το θέμα, αφού και στα δύο κόμματα κάνουν λόγο για "θέατρο" και παντελή έλλειψη στοιχείων. Αν ξεφουσκώσει η συζήτηση περί σκανδάλου, η κυβέρνηση θα έχει χάσει ένα ματς που θεωρούσε κερδισμένο...
Στο Σκοπιανό, ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορεί να υπολογίζει - λογικά - στις ψήφους των ΑΝΕΛ στη Βουλή. Αν φτάσει μέχρι εκεί το πράγμα ελπίζει ότι θα στριμώξει τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά και το Κίνημα Αλλαγής, αφού υπάρχουν πρόσωπα (όπως ο Σταύρος Θεοδωράκης) που δεν κρύβουν ότι πιστεύουν στην επίλυση του θέματος της ονομασίας. Εάν δεν ψηφίσουν βουλευτές της αντιπολίτευσης για λύση, δεν θα υπάρξει λύση. Εύκολα μπορεί να υποθέσει κανείς, ότι ο κύριος Τσίπρας θα κατηγορήσει τότε την αντιπολίτευση για μικροκομματισμό στα εθνικά θέματα. Ωστόσο, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν, ότι στις κάλπες θα χάσει περισσότερα εκείνος που θα συναινέσει στη χρήση του όρου "Μακεδονία" από τους γείτονές μας.
Υπάρχει και τρίτο πρόβλημα: οι δύο Ελληνες στρατιωτικοί - όμηροι που κρατούνται στην Τουρκία. Πριν από την χθεσινή συνάντηση στο Μαξίμου, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος μίλησε για "πρωτοβουλίες" και "διπλωματικές κινήσεις", ώστε να ασκηθεί πίεση στην Άγκυρα. Μετά την συνάντηση, ο κύριος Καμμένος δεν είπε κάτι περισσότερο στους δημοσιογράφους για αυτό το θέμα. Επί 20 ημέρες, ο πρωθυπουργός, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας και ο υπουργός Εξωτερικών κρατούν στα χέρια τους μία "καυτή πατάτα" και δεν βγάζουν άκρη με τον απρόβλεπτο Ερντογάν. Αν δεν καταφέρουν κάτι σύντομα, κινδυνεύουν να ζεματιστούν.
του Αντώνη Φουρλή
Πηγή : thetoc.gr
.webp)
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου