Κυριάκος Μητσοτάκης : Η κοινωνία παρακολουθεί ηττημένη, αμήχανη και ανήσυχη τις εξελίξεις στην πατρίδα μας

Εισήγηση Κυριάκου Μητσοτάκη στη συνεδρίαση των Τομεαρχών του Κόμματος.

Φίλες και φίλοι, η χώρα είναι σε σταυροδρόμι. Η κοινωνία παρακολουθεί ηττημένη, αμήχανη και ανήσυχη τις εξελίξεις στην πατρίδα μας. Το δικό μας χρέος, πάνω απ’ όλα, είναι να δείξουμε σταθερότητα και να μετατρέψουμε τα αρνητικά αυτά συναισθήματα στην ελπίδα και κυρίως την πίστη ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε.  Έχουμε τις απαντήσεις. Απαντήσεις πειστικές, απαντήσεις ρεαλιστικές, που δείχνουν ότι μπορεί να μπει τέλος στον κατήφορο. Δεν θα κουραστούμε να το λέμε ότι η Ελλάδα αξίζει καλύτερα.

Τρία χρόνια, τώρα, η χώρα πάει πίσω. Στην Οικονομία, στην Ασφάλεια, στους Θεσμούς, στη Δικαιοσύνη, στην καθημερινότητα, αλλά -δυστυχώς- και στα εθνικά θέματα. Κάνει παραχωρήσεις στο παρασκήνιο και εκπτώσεις στην εθνική μας κυριαρχία, για να καλύψει την αδυναμία της να χειριστεί, όπως πρέπει, τα ζωτικά μας συμφέροντα. Θα επανέλθω στα θέματα εξωτερικής πολιτικής στη συνέχεια.

Στα εσωτερικά, δυστυχώς και παρά τους πανηγυρισμούς της Κυβέρνησης, οι προσδοκίες παραμένουν χαμηλές και το κλίμα αρνητικό.  Το επιβεβαίωσε και η χθεσινή έκθεση του ΟΟΣΑ , που ήρθε  απλά να μας πει αυτό το οποίο όλοι οι Έλληνες γνωρίζουν: ότι πληρώνουν υψηλούς φόρους και εισφορές για κακής ποιότητας δημόσιες υπηρεσίες. Πριν από λίγο μάλιστα με ενημέρωσε ο κ. Σταϊκούρας για τα μηνιαία στοιχεία όσον αφορά στις ληξιπρόθεσμες οφειλές, τα οποία δείχνουν κι άλλη ανοδική τάση, με αποτέλεσμα οι ληξιπρόθεσμες οφειλές των συμπολιτών μας σήμερα στην εφορία και στα ασφαλιστικά ταμεία να είναι σχεδόν 50 % υψηλότερες από εκεί που ήταν στο τέλος του 2014.

Παρά την προπαγάνδα της Κυβέρνησης, όλοι γνωρίζουν ότι έρχονται νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων, όπως και μείωση του αφορολογήτου ορίου. Πρόκειται για μέτρα που ακόμα, για μια φορά, θα πλήξουν τους πιο αδύναμους Έλληνες. Αυτούς που δεν πρέπει να τους πάρει το Κράτος, αυτούς που θα έπρεπε κανονικά να τους δώσει. Ο αυξημένος ΕΝΦΙΑ, ο βαρύς Φ.Π.Α., οι δυσβάσταχτες εισφορές και οι φόροι καλά κρατούν. Τα κάπιταλ κοντρόλς δεν λένε να αρθούν, οι τράπεζες ασθμαίνουν και οι επενδύσεις, δυστυχώς, δεν έρχονται.

Γύρισα χτες το βράδυ από το Κατάρ, όπου είχα μια πολύ ενδιαφέρουσα συνάντηση με τον Εμίρη. Από την κουβέντα μας διαπίστωσα, για άλλη μια φορά, ότι η χώρα μας θα μπορούσε σε ελάχιστο χρόνο να αποτελεί  την επενδυτική έκπληξη ολόκληρης της Ευρώπης. Μόνο που η αστάθεια στο φορολογικό μας σύστημα και κυρίως η γραφειοκρατία στις αδειοδοτήσεις μάς κρατάνε πίσω.

Οι ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δημαγωγούν όταν μιλούν για το τέλος του προγράμματος, το «τέλος μνημονίου». Πρόκειται μόνο για την τυπική λήξη ενός προγράμματος. Γιατί τότε, ναι σταματά η ευρωπαϊκή χρηματοδότηση της χώρας. Και θα πρέπει να είμαστε υποχρεωμένοι να αναζητήσουμε πόρους από τις αγορές. Διατηρούνται, όμως, στο ακέραιο οι σκληρές υποχρεώσεις της. Αυτές που μας φόρτωσαν οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, για πολλά χρόνια ακόμα, με αυτό που αποκαλούμε 4ο μνημόνιο. Καθαρή έξοδος, λοιπόν, δεν υπάρχει. Είναι άλλο ένα βρώμικο ψέμα των κυβερνόντων για να χρυσώσουν το χάπι των μέτρων, που έρχονται και για τα οποία φέρουν ακέραιη την ευθύνη.

Αλλά δεν είναι μόνο η Οικονομία. Επανέρχομαι στα εθνικά θέματα. Είκοσι μέρες τώρα, οι δύο αξιωματικοί μας κρατούνται σε φυλακές υψίστης ασφάλειας στην Τουρκία. Το γνωρίζετε πολύ καλά. Στο παρελθόν τέτοια θέματα λύνονταν σε μερικές ώρες. Η Κυβέρνηση αποδεικνύει καθημερινά ότι είναι ανίκανη να χειριστεί τις σχέσεις μας  με την Τουρκία. Η επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα, δυστυχώς, λειτούργησε τελικά ως καταλύτης μιας πρωτοφανούς κλιμάκωσης που έφερε το επεισόδιο στα Ίμια και τα γεγονότα στον Έβρο. Με την Κυβέρνηση να ρίχνει τότε δημοσίως λάδι στη φωτιά και τώρα παρασκηνιακά να προσπαθεί να τη σβήσει. Και την ίδια ώρα η Αριστερά του κ. Τσίπρα να μην γνωρίζει τι ποιεί η Δεξιά του κ. Καμμένου.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Μίλησα, πρόσφατα, στα παιδιά της Δ.Α.Π. για την ανάγκη ενός Νέου Πατριωτισμού. Για την ανάγκη, δηλαδή, να εκφραστεί δημιουργικά και με όρους 21ου αιώνα η προαιώνια αγάπη του Έλληνα για την Πατρίδα, κάτι που έχει ιδιαίτερη σημασία στην τρέχουσα συγκυρία.

Η οικονομική σταθερότητα και η ισχυρή γεωπολιτική παρουσία είναι η ασπίδα μας. Και σε αυτήν τη συγκυρία χρειάζεται η συστράτευση όλων των δυνάμεών της χώρας μας, είτε πρόκειται για το στράτευμα, τη Διπλωματία, την κοινωνία. Πρέπει να είμαστε ενωμένοι σε κάθε γωνιά της χώρας. Πρέπει όπως διαπίστωσα και στο πρόσφατο ταξίδι μου στην Ομογένεια, επιβάλλεται  να έχουμε πάντα δίπλα μας, σε αυτές τις κρίσιμες συγκυρίες, ενωμένη και την Ομογένεια. Πρέπει να έχουμε μια Κυβέρνηση ικανή να «διαβάζει» σωστά τις εξελίξεις στον κόσμο και στην περιοχή μας, να μπορεί να  διακρίνει τα μικρά από τα μεγάλα. Το έχω πει πολλές φορές το επαναλαμβάνω και σήμερα: Απαιτείται ψυχραιμία, αυτοπεποίθηση, ενότητα. Είναι οι τρεις αρετές που σήμερα τις χρειαζόμαστε περισσότερο παρά ποτέ.

Δεν θέλω, ειδικά στη συγκυρία αυτή, να μιλήσω πολύ για όλα αυτά. Θα πω μόνο αυτό που ο καθένας μας ξέρει και ο καθένας αντιλαμβάνεται. Ότι, δηλαδή,  κάποιοι φρόντισαν, όχι μόνο να μας γονατίσουν οικονομικά, αλλά να μας βάλουν στη γωνία για τα εθνικά θέματα. Απομάκρυναν αξιόμαχα στελέχη των Ενόπλων μας Δυνάμεων, μόνο και μόνο γιατί κατήγγειλαν παράνομες προμήθειες, ενώ κυνηγούν και ικανούς διπλωμάτες , επειδή απλά  κάνουν το καθήκον τους. Και δυστυχώς επιμένουν και σήμερα ακόμα  να διακινούν το διχαστικό «ή εμείς ή αυτοί», ακόμα και στα μείζονος σημασίας ζητήματα για τη χώρα.

Στο ζήτημα των Σκοπίων, η Κυβέρνηση θυμίζει Βαβέλ. Το ζήτημα της αναθεώρησης του Συντάγματος της γείτονας χώρας το είχαμε θέσει από την πρώτη στιγμή ως απαράβατο όρο για να προχωρήσουμε σε οποιαδήποτε άλλη συζήτηση. Με καθυστέρηση μεγάλη, κάποιοι στην Κυβέρνηση αντιλαμβάνονται σήμερα την ορθότητα της θέσης μας.  Αλλά δυστυχώς είναι αργά πια για τη διαμόρφωση εθνικού μετώπου όταν η ίδια η Κυβέρνηση αδυνατεί να διατυπώσει εθνική γραμμή, ενιαία γραμμή κοινή γραμμή, σε ένα τόσο κρίσιμο εθνικό ζήτημα.

Στα υπόλοιπα ζητήματα της αρμοδιότητας του ο κ. Καμμένος είναι εξαφανισμένος, εκτός αν πρόκειται να περάσει για λίγο από τις κάμερες προκειμένου να πετάξει λάσπη. Είναι με τη λάσπη αυτή που χτίστηκε η παράγκα της σχέσης του με τον κ. Τσίπρα - μην έχετε καμία αμφιβολία - κι έτσι θα πάνε μέχρι τέλους. Είναι προφανές πια σε όλους τι συμβαίνει ανάμεσα στον κ. Τσίπρα και τον κ. Καμμένο. Ο ένας κρατάει τον άλλον. Ο ένας είναι όμηρος του άλλου. Και δυστυχώς και οι δύο μαζί κρατάνε όμηρο τη χώρα.

Αποδεικνύονται, κατά συνέπεια,  λίγοι. Όταν μιλάμε όμως για τα εθνικά θέματα, το «λίγος» δεν σημαίνει, απλά, ανεπαρκής. Σημαίνει επικίνδυνος. Διότι όταν, επί σχεδόν ένα μήνα, στην ίδια υποτίθεται Κυβέρνηση και με διεθνές ακροατήριο πάντα, μιλάς πότε για «κράτηση» και πότε για «ομηρία», τότε δεν παίζεις απλά με τις λέξεις, όπως ισχυρίζεται ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Παίζεις – φοβάμαι - με τη θέση της χώρας. Και παίζεις και με το αύριο δύο παιδιών μας. Όταν από τη μια μιλάς για “διμερές θέμα” και από την άλλη σπεύδεις να καλέσεις τον γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών να παρέμβει, είσαι αναξιόπιστος.  

Ο ελληνικός λαός  -και μαζί του και όλοι εμείς- αισθανόμαστε βαθιά λύπη και βαθιά ανησυχία για την κράτηση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών. Και είμαι σίγουρος ότι και οι δυο τους, εκεί που βρίσκονται μπορεί να μην ακούν τις ειδήσεις από την Ελλάδα, αλλά ξέρουν πολύ καλά ότι κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνας  τους σφίγγει το χέρι και τους λέει, τους λέμε ότι σύντομα θα επιστρέψουν και πάλι στην Πατρίδα. Είμαι βέβαιος ότι αυτό τελικά θα συμβεί. Γιατί η συνέχιση της κράτησής τους απειλεί να δηλητηριάσει την πιο σημαντική κατάκτηση των τελευταίων δεκαετιών ως προς τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Τη σταδιακή προσέγγιση μεταξύ των δύο λαών, που αντιλαμβάνονται πια ότι αυτά που μας ενώνουν πρέπει να είναι περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν.

Σε ό,τι με αφορά, λοιπόν, σε ό,τι μας αφορά όλους, κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου για την  επιστροφή των δύο αξιωματικών στην Πατρίδα μας. Αυτό θα πράξω και αύριο στις Βρυξέλλες στη Σύνοδο Κορυφής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος. Έχω ήδη ενημερώσει τους ομολόγους μου. Το ίδιο έπραξα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το ίδιο έκανα και στο Κατάρ. Αυτό είναι το χρέος μου.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Η συνολική εικόνα που δείχνει η Κυβέρνηση είναι ότι λειτουργεί με έναν και μόνο σκοπό: την με κάθε τρόπο παραμονή της στην εξουσία. Νυν υπέρ πάντων η καρέκλα, μέχρι τη στιγμή που θα κρίνει ότι, αποχωρώντας, θα έχει υποστεί τη μικρότερη δυνατή ήττα. Ακριβώς και γι’ αυτό οργανώνει από τώρα το ανάχωμα της υποχώρησής της. Διορισμοί και ρουσφέτια, μετάθεση - ουσιαστικά κατάργηση - της αξιολόγησης, κατάργηση της αξιολόγησης και στην Παιδεία, κομματική πελατεία, εξυπηρετήσεις συμφερόντων, όλα επιστρατεύονται για να αποφύγει την οριστική συντριβή. Για να κρατήσουν, ίσως, κάποιο ρόλο μέσα στο υπονομευμένο περιβάλλον που έχουν ήδη προδιαγράψει.

Στο όνομα, όμως, του δικού τους ταπεινού μικροκομματικού συμφέροντος τραυματίζουν το σώμα του ίδιου του πολιτεύματος. Τσαλαπατούν το δημοκρατικό, κοινοβουλευτικό κεκτημένο της Μεταπολίτευσης. Αντικαθιστούν την αλήθεια με τη δημαγωγία και δηλητηριάζουν τη σκέψη των πολιτών. Και πότε με μεθόδους υπόγειων, παρακρατικών  μηχανισμών και πότε με λαϊκίστικες κορώνες, βαφτίζουν «ηθική» τη δική τους ανήθικη κομματική ίντριγκα. Όσο για τα τρικ των τάχα διαφοροποιήσεων μεταξύ των δύο κυβερνητικών εταίρων, είναι ανάξιο λόγου. Ήταν, είναι και θα είναι σύμμαχοι στο κυνήγι της εξουσίας. Αυτοί που μαζί ύψωναν κρεμάλες στο Σύνταγμα  για να πνίξουν τελικά τη χώρα με το σκοινί της δικής τους λιτότητας.

Μη έχοντας, λοιπόν, να παρουσιάσει έναν πραγματικό κυβερνητικό απολογισμό, το δίδυμο της εξουσίας ακολουθεί την παλιά, γνωστή, δοκιμασμένη και ένοχη συνταγή: Αν δεν έχεις τίποτα για να επιδείξεις εσύ, φρόντισε να κατηγορήσεις τους απέναντι για όλες τις δικές σου αδυναμίες.

Ε, λοιπόν, το ύπουλο σχέδιο της παραπλάνησης δεν θα περάσει. Αυτή η Κυβέρνηση θα κριθεί τελικά από τον ελληνικό λαό, διότι έταξε το σκίσιμο του Μνημονίου κι έφερε δύο βαρύτερα. Γιατί μας κόστισε 200 δις ευρώ, γιατί ανατίναξε τις τράπεζες και γιατί μεγάλωσε το χρέος που θα διέγραφε. Γιατί φόρτωσε τους Έλληνες με νέους φόρους και εισφορές  χωρίς αντίκρισμα. Γιατί έκανε τους φτωχούς φτωχότερους και περισσότερους. Γιατί παρέδωσε συνοικίες ολόκληρες στους κουκουλοφόρους. Γιατί πισωγύρισε την Παιδεία και έφερε την Υγεία στο επίπεδο του Αναπληρωτή Υπουργού Υγείας! Και γιατί τελικά στις δημοκρατίες, οι εξουσίες κρίνονται με βάση αυτά τα οποία έκαναν στη διάρκεια της θητείας τους και όχι με βάση τυχόν ανεπάρκειες που χάνονται στο βάθος του χρόνου. Γιατί η σκανδαλολογία δεν πείθει πια κανέναν.

Στην υπόθεση της Νοβάρτις, μετά τα όσα έγιναν στην Προκαταρκτική Επιτροπή και χθες, η Κυβέρνηση είναι γυμνή και είναι πλήρως εκτεθειμένη. Όλοι γνωρίζουν πια ότι ένα πραγματικό, ένα υπαρκτό σκάνδαλο  αθέμιτων πρακτικών, η Κυβέρνηση επιχείρησε να το μετατρέψει σε μία άθλια επίθεση λάσπης και συκοφαντίας σε βάρος των πολιτικών της αντιπάλων. Τα χθεσινά ευτράπελα που συνέβησαν στη Βουλή έφεραν σύσσωμη - το τονίζω αυτό, σύσσωμη - τη δημοκρατική Αντιπολίτευση απέναντι στις ραδιουργίες της πλειοψηφίας.

Εμείς εξακολουθούμε και σήμερα να απαιτούμε να έλθουν όλα στο φως. Η Κυβέρνηση εξακολουθεί να το αρνείται. Κρύβει τους μάρτυρες με πεισματικό τρόπο, γιατί είχε προσχεδιάσει την επιστροφή της υπόθεσης στη Δικαιοσύνη, όπως εδώ και καιρό έχουμε καταγγείλει. Δεν υπάρχει δικαστική διαδικασία που να καλούνται μόνο αυτοί που φέρονται ως κατηγορούμενοι και όχι οι μάρτυρες. Αυτό είναι όμως το πρωτοφανές το οποίο ζητά και μεθοδεύει οι ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Για να συνεχίσει, έτσι, να συκοφαντεί. Την ίδια στιγμή που κάλυψε με προκλητικό τρόπο τις ευθύνες των δικών του υπουργών. Η πραγματικότητα, όμως, δεν επιδέχεται αμφισβήτησης: Η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτή που δεν τιμολόγησε τα φάρμακα, οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι εκείνοι που πολέμησαν τη μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης, που έκανε η Ν.Δ.. Η αλήθεια, λοιπόν, δεν μπορεί να κρυφτεί άλλο.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Οι κάλπες έρχονται. Οι εκλογές, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, πλησιάζουν. Θα είναι εκλογές κάθαρσης, αλλά θα είναι ταυτόχρονα και εκλογές επανεκκίνησης. Η χώρα διψά για αλήθεια, επείγεται να φύγει μπροστά. Ακριβώς γι’ αυτό, η Νέα Δημοκρατία βρίσκεται σε διαρκή ετοιμότητα, που οφείλει ωστόσο να μην είναι μόνο οργανωτική, αλλά και πολιτική. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να συνεχίσουμε, όπως το κάνουμε ήδη, να προβάλλουμε, ανά τομέα, τις ρεαλιστικές, συγκεκριμένες και επεξεργασμένες θέσεις μας. Από αυτές, να αναδείξουμε εκείνες που αποτελούν άμεση προτεραιότητα. Και όλες, να τις διατυπώσουμε σε μία γλώσσα απλή και κατανοητή. Και να τις διαδώσουμε με έναν λόγο αυθεντικό, καθημερινό και πειστικό. Ποτισμένο με αλήθεια, σοβαρότητα, αλλά και με μία αισιοδοξία που να εμπνέει.

Να δώσω ένα μικρό παράδειγμα. Την Κυριακή, σε μία πολύ δυναμική εκδήλωση, μίλησα στους φοιτητές και στις φοιτήτριες της Παράταξής μας, της Δ.Α.Π., ζητώντας τους πάνω απ’ όλα να συμμετέχουν ενεργά στα κοινά. Στο πρόσωπό τους, εξάλλου,  βλέπω όλους τους νέους της Ελλάδας. Απέναντί τους, λοιπόν, αναλάβαμε - και αναλαμβάνουμε  - σοβαρές δεσμεύσεις.

Όχι μόνο να ακολουθήσουμε μεταρρυθμιστικές πολιτικές που θα δημιουργήσουν εκατοντάδες χιλιάδες καλές νέες θέσεις απασχόλησης, αλλά

Να υποκαταστήσουμε, να καταργήσουμε τον μειωμένο μισθό για νέους κάτω των 25 («υποκατώτατο» τον βάφτισαν, οι αθεόφοβοι προπαγανδιστές!), ώστε να αμείβονται κι αυτοί, τουλάχιστον σε πρώτη φάση, όπως όλοι οι άλλοι εργαζόμενοι.

Δεσμευτήκαμε, για άλλη μια φορά, να βάλουμε τέλος στην ανομία στα Πανεπιστήμια, αλλά και στους νόμους των Μπαλτά, Φίλη και Γαβρόγλου, με ένα σύγχρονο και όσο το δυνατόν πιο συναινετικό πλαίσιο, που θα εξασφαλίζει διοικητική και διαχειριστική αυτοτέλεια στα Πανεπιστήμιά μας. Η Ελλάδα πρέπει να καταστεί διεθνές κέντρο εκπαίδευσης στην ευρύτερη περιοχή.

Και, βέβαια, δεσμευτήκαμε να ενισχύσουμε τον θεσμό της οικογένειας, ο οποίος κράτησε ζωντανή την ελληνική κοινωνία μας στα χρόνια της κρίσης, αυξάνοντας το αφορολόγητο κατά 1.000 ευρώ για κάθε παιδί. Το ζήτημα της υπογεννητικότητας και της μείωσης του εθνικού πληθυσμού είναι στρατηγικής σημασίας. Δεν υπάρχει μέλλον για μια Πατρίδα, χωρίς πολλά ελληνόπουλα!

Τα παραπάνω είναι ένα μικρό παράδειγμα επικοινωνίας με ένα ειδικό ακροατήριο, το οποίο όμως μπορεί και πρέπει να μετατραπεί σε πολλαπλασιαστή της φωνής μας στο χώρο των φοιτητών και των νέων. Το ίδιο, όμως, θα πρέπει να ακολουθήσει σε όλα τα πεδία της δημόσιας πολιτικής.

Οι τομείς έχουν χρέος,  όχι μόνο να κάνουν καθημερινή αντιπολίτευση, όπως την κάνουν και πιστεύω πολύ αποτελεσματικά, αλλά να προετοιμάσουν την «επόμενη μέρα», ο καθένας στο αντικείμενό του. Θα επανέλθω σε αυτό στη συνέχεια της συζήτησης. Και όλα αυτά να διατυπωθούν βέβαια με έναν ριζοσπαστικό, μοντέρνο και εύληπτο επικοινωνιακό τρόπο.  

Η Νέα Δημοκρατία είναι στο κέντρο των πολιτικών εξελίξεων, είναι πόλος αναφοράς για τη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων, οι οποίοι λένε πια στο ΣΥΡΙΖΑ και στους ΑΝΕΛ: ως εδώ. Την μεγάλη πλειοψηφία που θέλει αλλαγή. Αυτό θέλουν σχεδόν όλοι οι Έλληνες πολίτες. Το ξέρω γιατί τους συναντώ, τους συναντάμε, τους ακούμε σε όλη την Ελλάδα.

Είναι χρέος μας να γίνουμε στη συνείδησή τους η μόνη επιλογή  οικονομικής ανάταξης, δημοκρατικής αποκατάστασης και θεσμικού εκσυγχρονισμού. Το αίτημα της κοινωνίας για ένα πιο αισιόδοξο αύριο, πρέπει να το μετατρέψουμε σε δράση εντός και εκτός Βουλής. Οφείλουμε να δυναμώσουμε ακόμη περισσότερο την πολιτική μας παρέμβαση. Με στάση ειλικρινή και ανθρώπινη, λόγο συγκεκριμένο και σύγχρονο, διάθεση ενωτική προς την κοινωνία, αλλά  ταυτόχρονα μετωπική προς τον πολιτικό μας αντίπαλο. Η κοινωνία περιμένει από εμάς πολλά. Δεν θα την απογοητεύσουμε.

Σας ευχαριστώ πολύ.