Ομιλία Κυριάκου Μητσοτάκη στην Βουλή :
Κύριες και κύριοι Βουλευτές,
Το νομοσχέδιο που θα ψηφίσουν σήμερα οι Κοινοβουλευτικές Ομάδες του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ σύντομα θα ανήκει στο παρελθόν. Από το παρελθόν εξάλλου έρχονται, και οι αντιλήψεις που το νομοσχέδιο αυτό πάει να επιβάλει. Δεσμεύομαι ενώπιον της Βουλής των Ελλήνων και ενώπιον της ελληνικής κοινωνίας ότι η Νέα Δημοκρατία θα το καταργήσει. Στο μέλλον, το νομοσχέδιο αυτό θα αποτελεί απλώς μια απόδειξη για το πώς μια Κυβέρνηση, χωρίς γνώση, χωρίς μέθοδο και χωρίς σχέδιο, αλλά δυστυχώς και χωρίς φραγμούς, επιχείρησε στα μέσα του καλοκαιριού του 2017 να γυρίσει δεκαετίες πίσω την Ανώτατη Εκπαίδευση στη χώρα μας. Και αυτοί, φοβάμαι, είναι οι πιο ήπιοι χαρακτηρισμοί.
Κυρίες και κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ,
H πολιτική παρακμή της Συμπολίτευσης και η σταθερή ροπή της Κυβέρνησης προς τον αυταρχισμό εκδηλώνονται πια ξεκάθαρα στον τρόπο με τον οποίον νομοθετείτε. Ενεργείτε πλέον χωρίς αναστολές. Με νόμους - σκούπα και με αναρίθμητες τροπολογίες που έρχονται στην Ολομέλεια, λίγο πριν κλείσει για την θερινή ανάπαυλα η εθνική αντιπροσωπεία. Η νομοθετική παρακμή του Κοινοβουλίου έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Δυστυχώς με την ανοχή του Προέδρου της Βουλής, ο οποίος είναι πια συνένοχος σε αυτόν τον ευτελισμό της νομοθετικής διαδικασίας. Και βέβαια επί ημερών ΣΥΡΙΖΑ συμβαίνουν πρωτοφανή πράγματα, όχι μόνο εντός, αλλά και εκτός του κτηρίου της Βουλής. Το προαύλιο της Βουλής δεν μπορεί να μετατραπεί σε χώρο για κάθε είδους διαμαρτυρία. Και όταν η αστυνομία κάνει απλά τη δουλειά της, να εγκαλείται από τον Πρόεδρο της Βουλής ότι περίπου παρεμποδίζει την ελεύθερη έκφραση, διότι θέλει να δείξει ανεκτικότητα απέναντι σε κινητοποιήσεις που δεν έχουν βίαιο χαρακτήρα. Αναρωτιέμαι αν στη θέση του Ρουβίκωνα - θυμίζω μια οργάνωση που έκανε παρέλαση στα Εξάρχεια κρατώντας Καλάσνικοφ - ήταν μια άλλη ομάδα διαμαρτυρόμενων πολιτών, αν θα έδειχνε την ίδια ανοχή και την ίδια κατανόηση. Το ερώτημα είναι ρητορικό, γνωρίζω την απάντηση. Κύριε Πρόεδρε, υπενθυμίζω ότι σας έχω στείλει δύο επιστολές που αφορούν τα μεγάλα προβλήματα στη λειτουργία του Κοινοβουλίου και τις ευθύνες σας εδώ και πολλούς μήνες δεν μου έχετε δώσει καμία απάντηση. Ενώ τώρα, γι’ αυτό το θέμα σπεύσατε να απαντήσετε σε μία μέρα. Το πρόβλημα παραμένει πολύ σοβαρό. Θα σταματήσω εδώ σήμερα γιατί δεν θέλω να μεταφερθεί η προσοχή μας από το μείζον θέμα της Ανώτατης Εκπαίδευσης που συζητάμε. Θα επανέλθω μετά τις λίγες μέρες ανάπαυλας στο πρόβλημα της λειτουργίας της Βουλής, διότι η νομοθετική λειτουργία σήμερα ευτελίζεται με τον τρόπο που ασκείται.
Κυρίες και κύριοι των ΑΝΕΛ,
Ασφαλώς και θα θελήσετε σήμερα να ξεχάσετε ότι οι περισσότεροι από εσάς, ως βουλευτές και στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, είχατε στηρίξει πολιτικές για την εκπαίδευση σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση από το σημερινό νομοσχέδιο. Συμπεριλαμβανομένου και του Προέδρου σας που σήμερα βολικά απουσιάζει. Αυτά τότε, γιατί σήμερα θα ψηφίσετε ό,τι σας πουν για την καρέκλα. Για ένα Υπουργείο, για πεντέξι θέσεις Υφυπουργών, για ένα έδρανο στην Ολομέλεια θα έχετε και εσείς προσυπογράψει την παράδοση της Ανώτατης Εκπαίδευσης στις ορέξεις του κυβερνητικού σας εταίρου.
Κυρίες και κύριοι της Συμπολίτευσης,
Αποτελείτε μια συγκυβέρνηση επικίνδυνη για το παρόν και το μέλλον της χώρας και ειδικά των νέων ανθρώπων. Πολλοί νέοι αισθάνονται ότι δεν έχουν άλλη επιλογή από το να αφήσουν πίσω τους μια Ελλάδα που εσείς οδηγείτε σε μαρασμό και διάλυση. Φέρνετε σήμερα ένα νομοσχέδιο που υποβαθμίζει τα ελληνικά Πανεπιστήμια. Ένα νομοσχέδιο που δημιουργεί ένα ασφυκτικό γραφειοκρατικό και συγκεντρωτικό πλαίσιο λειτουργίας. Ένα νομοσχέδιο που επαναφέρει την άκρατη κομματικοποίηση στα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Ένα νομοσχέδιο που ανασύρει μια αναχρονιστική αντίληψη για το άσυλο. Ένα νομοσχέδιο που πνίγει τα μεταπτυχιακά προγράμματα, δίνοντας έτσι μικρότερο εύρος επιλογών και λιγότερη δυνατότητα εξειδίκευσης στους φοιτητές μας. Ένα νομοσχέδιο που τελικά οδηγεί τους νέους, και ιδιαίτερα τους νέους επιστήμονες – για τους οποίους υποτίθεται ότι κόπτεστε - πιο κοντά στην ανεργία. Αντί να αποκτά εφόδια για να σταθεί σε ένα ανταγωνιστικό διεθνές περιβάλλον και να μπορεί να μπει με αξιώσεις στην αγορά εργασίας, η νέα γενιά Ελλήνων θα μένει πίσω. Εξίσωση προς τα κάτω και ισοπέδωση. Αυτό είναι το σχέδιό σας σε κάθε τομέα. Να δημιουργείτε πολίτες εξαρτημένους από το Κράτος. Και να τους υπόσχεστε επιδόματα επιβίωσης για να τους μετατρέπετε τελικά σε εκβιαζόμενη εκλογική πελατεία.
Φέρνετε το νομοσχέδιο για την Ανώτατη εκπαίδευση, την τελευταία εβδομάδα λειτουργίας της Βουλής. Ανάμεσα σε πολλά άλλα νομοσχέδια και φυσικά αμέτρητες τροπολογίες, 30 αθροίσαμε σε αυτό το νομοσχέδιο. Ξεπεράσατε και τις 28 του προηγούμενου. Γιατί άραγε; Για να ψηφιστεί λάθρα; Θέλετε να νομοθετείτε ερήμην της ελληνικής κοινωνίας, με την ελπίδα - φαντάζομαι - ότι αυτή βρίσκεται ήδη, σε διακοπές; Αλλά νομοθετείτε κ. Τσίπρα, αγνοώντας προκλητικά το κλίμα συναίνεσης, που με κόπο και με αμοιβαίες υποχωρήσεις, κατακτήθηκε στα θέματα της εκπαίδευσης. Κι ας θέσατε - υποτίθεται - το νομοσχέδιο, σε δημόσια διαβούλευση. Μας είπατε ότι κάνατε εξαντλητικό διάλογο, κ. Τσίπρα, με τους πρυτάνεις και τους εκπροσώπους των ακαδημαϊκών κοινοτήτων. Δεν μας είπατε όμως ότι τελικά η ακαδημαϊκή κοινότητα, εξέφρασε, σοβαρές αντιρρήσεις. Και δεν μας είπατε ότι η Σύνοδος των Πρυτάνεων, διατύπωσε, τις έντονες επιφυλάξεις της για το νομοσχέδιο αυτό. Επιφυλάξεις κι αντιρρήσεις, τις οποίες προκλητικά εσείς και ο Υπουργός σας αγνοήσατε.
Και για όποιον δεν κατάλαβε ότι πολιτεύεστε διαρκώς με αυταρχισμό, καταθέσατε μετά είκοσι επιπλέον άρθρα για όλα τα θέματα. Και ως συνήθως δεκάδες εκπρόθεσμες τροπολογίες. Και, βέβαια, το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους αδυνατεί να εκτιμήσει το κόστος του νομοσχεδίου. Καθώς από τις 37 διατάξεις που προκαλούν δαπάνη, έχετε δώσει στοιχεία μόνο για τις πέντε. Είναι προφανές ότι δεν σέβεστε το Κοινοβούλιο. Είναι προφανέστερο πως ούτε οι ίδιοι ξέρετε τί ψηφίζετε. Παρόλα αυτά, τα Πανεπιστήμια θα υποστούν τις συνέπειες.
Πάμε τώρα στην ουσία του νομοθετήματος. Τα ελληνικά Πανεπιστήμια για να γίνουν καλύτερα χρειάζονται:
-Καλύτερη ποιότητα σπουδών και εξωστρέφεια.
-Μεγαλύτερη αυτοτέλεια.
-Πιο εύρυθμη εσωτερική λειτουργία.
Χρειάζονται επίσης τη στήριξη των ανθρώπων που καταφέρνουν να δημιουργούν και να παράγουν σημαντικό έργο στην Ανώτατη Εκπαίδευση, κόντρα στις σημερινές αντίξοες συνθήκες. Ο κόσμος αλλάζει με ραγδαία ταχύτητα. Η τεχνολογία επαναπροσδιορίζει τον τρόπο που είναι οργανωμένες οι οικονομίες, αλλά και οι κοινωνικές σχέσεις. Παραδοσιακά επαγγέλματα εξαφανίζονται και νέα δημιουργούνται με απίστευτη ταχύτητα.
Στο χώρο της εκπαίδευσης παγκόσμια συντελείται μια επανάσταση. Οι γνώσεις και οι δεξιότητες είναι το μόνο εφόδιο για να διακριθεί κανείς σε αυτό το νέο κόσμο που γεννιέται. Και εσείς τι κάνετε; Αντί να κοιτάτε μπροστά, κοιτάτε πίσω. Αναμοχλεύετε τις πιο σκοτεινές πρακτικές άλλων εποχών, όταν η Παιδεία, δυστυχώς, ήταν ένα πεδίο πολιτικής σύγκρουσης και μικροκομματικής γυμναστικής. Το νομοσχέδιό σας δεν είναι τίποτε άλλο από βίαιη επιστροφή στο παρελθόν. Υπονομεύει την εύρυθμη λειτουργία των Ιδρυμάτων. Η εκλογή Αντιπρυτάνεων με ξεχωριστά ψηφοδέλτια - το ξέρετε πολύ καλά - θα πλήξει την αποτελεσματικότητα της διοίκησης. Αυτό βεβαίως δεν είναι κάτι που σας ενδιαφέρει.
Η μέθοδός σας είναι πλέον γνωστή: Ό,τι δεν μπορεί να ελεγχθεί, στοχοποιείται και υπονομεύεται. Το κάνετε με τη Δικαιοσύνη, το επιχειρήσατε στα Μέσα Ενημέρωσης, το επιδιώκετε στη Δημόσια Διοίκηση και τις Ανεξάρτητες Αρχές, το προσπαθείτε τώρα και στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Επαναφέρετε τη συμμετοχή εκπροσώπων των φοιτητών, για την ακρίβεια των φοιτητικών παρατάξεων, στα όργανα διοίκησης των Ιδρυμάτων. Σας το ξανά λέω: Είναι τεράστιο λάθος. Πείτε μου, κ. Τσίπρα, ένα σοβαρό Πανεπιστήμιο του κόσμου όπου οι φοιτητές του ψηφίζουν, μεταξύ άλλων:
- για την απονομή τίτλων Επίτιμου Διδάκτορα, Ομότιμου και Επίτιμου Καθηγητή,
- για τη μετακίνηση Καθηγητών από και προς ένα Τμήμα,
- για την αλλαγή του γνωστικού αντικειμένου στο οποίο έχει διοριστεί Καθηγητής.
Το να έχουν οι φοιτητές γνώμη σε ζητήματα που τους αφορούν είναι θεμιτό. Εσείς όμως δε ζητάτε γνώμη. Ουσιαστικά επιβάλλετε συνδιοίκηση. Γυρίζετε τα Πανεπιστήμια στις υπερβολές και στις ακρότητες της δεκαετίας του ’80, σε μια εποχή έξαρσης των κομματικών παρεμβάσεων όταν πρωτοστατούσαν στα αμφιθέατρα οι κομματικές νεολαίες. Το 2011 το πολιτικό σύστημα, ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία τότε - χρειάστηκε μεγαλύτερο θάρρος τότε η Νέα Δημοκρατία να στηρίξει μια νομοθετική πρωτοβουλία, που προερχόταν από το ΠΑΣΟΚ, - βρήκαμε το θάρρος να κλείσουμε αυτό το κεφάλαιο, καταργώντας τη φοιτητική συμμετοχή στη διοίκηση των Ιδρυμάτων. Εσείς σήμερα το ανοίγετε ξανά.
Σε ό,τι αφορά το ακαδημαϊκό άσυλο έχουμε άλλο ένα τεράστιο πισωγύρισμα. Προβλέπετε την αυτεπάγγελτη επέμβαση των Αρχών μόνο για κακουργήματα και εγκλήματα κατά ζωής. Ποιος θα το κρίνει αυτό και τί σημαίνει πρακτικά; Σημαίνει πως, όταν διαπράττεται ένα αδίκημα, θα πρέπει να συνέλθει το Πρυτανικό Συμβούλιο, να αποφασίσει για το νομικό χαρακτηρισμό του αδικήματος και μετά να κληθούν οι Αρχές. Και στο μεταξύ οι παραβάτες ή θα συνεχίζουν την εγκληματική δράση τους ή θα έχουν εξαφανιστεί, αξιοποιώντας το χρόνο που τους δίνεται γι’ αυτό. Ποιος ωφελείται αναρωτιέμαι και ποιους τελικά θέλετε να προστατεύσετε; Νομίζω είναι αυτονόητο. Ούτε τους φοιτητές. Ούτε τους καθηγητές. Ούτε την ακαδημαϊκή ελευθερία η οποία προφανώς δεν αμφισβητείται. Προστατεύετε τα εγκληματικά στοιχεία, που έχουν ως ορμητήριά τους τα Ανώτατα Ιδρύματα. Αντί να συζητάμε πώς θα κάνουμε καλύτερα τα Πανεπιστήμια και τα Τ.Ε.Ι. μας, συζητάμε για το αν η αστυνομία θα χρειάζεται ειδική άδεια για να επέμβει όταν διαπράττονται κοινά εγκλήματα στους πανεπιστημιακούς χώρους; Νομίζω ότι ξέρετε πολύ καλά και πού μας πάτε και τί θέλετε να κάνετε. Με ποιο δικαίωμα όμως πάτε να μετατρέψετε τους ακαδημαϊκούς χώρους σε άβατα ανομίας;
Το νομοσχέδιό σας εισάγει επίσης ένα ασφυκτικό πλαίσιο λειτουργίας που υπονομεύει σοβαρά την αυτοτέλεια των Ιδρυμάτων. Καταργεί - το είπατε μάλιστα και με υπερηφάνεια - τα πετυχημένα Συμβούλια Ιδρυμάτων και στη θέση τους θεσμοθετεί τα Ακαδημαϊκά Συμβούλια Ανώτατης Εκπαίδευσης και Έρευνας. Θίγεται έτσι το αυτοδιοίκητο των Ιδρυμάτων και εγείρονται σοβαρότατα ζητήματα συνταγματικότητας και αυτά θα τα βρείτε μπροστά σας. Τα Ιδρύματα δεν έχουν ανάγκη έναν κρατικό επιθεωρητή πάνω από τα κεφάλια τους. Είναι προφανές ότι ο κ. Γαβρόγλου που θεωρούσε την ίδρυση και λειτουργία των Συμβουλίων Ιδρυμάτων ως «ήττα της Αριστεράς» και είχε αρθρογραφήσει σχετικά γι’ αυτό, θέλει να πάρει μια κάποια ρεβάνς. Μόνο που ο ρεβανσισμός δεν συνιστά πολιτική και στην προκειμένη περίπτωση τραυματίζει την Ανώτατη Εκπαίδευση.
Σας το είχα πει και σε προηγούμενη ομιλία, το επαναλαμβάνω και σήμερα: Τα Συμβούλια Ιδρύματος είχαν συγκροτηθεί από σημαντικές προσωπικότητες από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Από καταξιωμένους καθηγητές, διεθνούς φήμης, αρκετοί από τους οποίους ήλθαν από το εξωτερικό για να προσφέρουν αφιλοκερδώς τις εμπειρίες τους στο ελληνικό Πανεπιστήμιο. Και εσείς όχι μόνο τους καταργείτε, αλλά τους απαξιώσατε με αυτά που είπατε. Γιατί σας ενοχλούν οι ανεξάρτητες φωνές. Γιατί απεχθάνεστε την ποιότητα. Λες και έχουμε την πολυτέλεια στην Ελλάδα να διώχνουμε έναν Μπερτσιμά ή έναν Νεχαμά. Σε μια εποχή που τα δημόσια Πανεπιστήμιά μας πρέπει να ανοίγονται στο κόσμο, εσείς τα κλείνετε στο δικό σας μικρόκοσμο.
Το νομοσχέδιό σας κακοποιεί την ποιότητα των σπουδών και αποθαρρύνει, με κάθε τρόπο, την εξωστρέφεια των Ιδρυμάτων. Στην πραγματικότητα - για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους - αποστρέφεστε κάθε έννοια της αξιολόγησης. Και επειδή γνωρίζετε πολύ καλά πως αυτό είναι ένα θέμα που άπτεται του ευρωπαϊκού χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης, επιχειρείτε να ακυρώσετε την αξιολόγηση με τρόπο έμμεσο. Δημιουργείτε παράλληλες δομές στις οποίες εκχωρείτε τις αρμοδιότητες της Αρχής Διασφάλισης και Πιστοποίησης της Ποιότητας στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Έτσι αποψιλώνετε την ΑΔΙΠ - δεν τη συμπαθήσατε και δεν την αγαπήσατε ποτέ - γιατί απεχθάνεστε κάθε έννοια αξιολόγησης στην ουσία της. Γιατί, αν δεν έχει αρμοδιότητες, πώς θα αξιολογήσει; Όλο το νομοσχέδιο διέπεται από μια συγκεντρωτική, γραφειοκρατική και εν τέλει άκρως οπισθοδρομική αντίληψη. Ενδεικτικό του υπερσυγκεντρωτισμού είναι ότι για να κληθεί ένας καθηγητής του εξωτερικού για μια διάλεξη θα πρέπει να γίνει ανάθεση έργου από το Ίδρυμα και να εκδοθεί Κοινή Υπουργική Απόφαση για την αμοιβή του. Είναι σοβαρά πράγματα αυτά; Είναι αυτός σοβαρός τρόπος λειτουργίας; Πού αλλού γίνονται αυτά; Αν ένα τμήμα στην Οξφόρδη ή τη Σορβόννη ή τη Χαϊδελβέργη θέλει να καλέσει έναν διαπρεπή επιστήμονα ή κάποια άλλη προσωπικότητα, απαιτείται γι’ αυτό έγκριση των Βρετανών ή Γάλλων ή Γερμανών Υπουργών;
Αποκορύφωμα όμως αυτής της νοοτροπίας είναι το νέο πλαίσιο για τα μεταπτυχιακά προγράμματα. Αντί να χρησιμοποιείτε τα Μεταπτυχιακά Προγράμματα ως εργαλείο για την ανάπτυξη και την εξωστρέφεια των Πανεπιστημίων, πάτε να τα καταπνίξετε. Οι ρυθμίσεις σας για τις αμοιβές και τη σύνθεση του διδακτικού προσωπικού οδηγούν τα μεταπτυχιακά προγράμματα στην πλήρη αδυναμία παροχής ποιοτικών μεταπτυχιακών σπουδών. Και επιφέρουν την ουσιαστική κατάργησή τους. Στην πραγματικότητα, οι ρυθμίσεις σας αφαιρούν κάθε κίνητρο από τους διδάσκοντες να διαθέσουν τον υπερωριακό χρόνο τους για τα μεταπτυχιακά. Πλαφόν – και μάλιστα αυστηρό – για κάθε είδους πρόσθετες αποδοχές των καθηγητών υπάρχει ήδη.
Γιατί νοιώσατε την ανάγκη να θεσπίσετε νέο χαμηλότατο πλαφόν, για την υπερωριακή μεταπτυχιακή διδασκαλία; Αντί να δίνετε κίνητρα στους Καθηγητές να δημιουργούν προγράμματα, να προσελκύουν φοιτητές, να φέρνουν έσοδα στο Πανεπιστήμιο, τους παρακινείτε ουσιαστικά να σταματήσουν να διδάσκουν. Σε ποιο σοβαρό Πανεπιστήμιο του εξωτερικού θα τολμούσε ένας Υπουργός να θέσει ως προϋπόθεση να πρέπει να διδάξει ένας καθηγητής και δεύτερο μάθημα δωρεάν, ώστε να πληρωθεί τον υπερωριακό χρόνο του για ένα μεταπτυχιακό μάθημα; Το νομοσχέδιο δίνει επίσης στον Υπουργό Παιδείας δικαίωμα αναπομπής της απόφασης της Συγκλήτου για ίδρυση ενός Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών, όταν έχει ενστάσεις ως προς το ύψος των τελών φοίτησης ή ως προς το λειτουργικό του κόστος. Και για να μην εκτεθείτε λέτε ότι αυτό θα γίνεται κατόπιν εισηγήσεων μιας Επιτροπής. Με μια λεπτομέρεια: ότι την Επιτροπή την ορίζει ο ίδιος ο Υπουργός. Και αυτό τραυματίζει ανεπίτρεπτα το αυτοδιοίκητο των Ιδρυμάτων.
Παρεμβαίνετε εξίσου προκλητικά στη σύνθεση του διδακτικού προσωπικού. Προβλέπει ο νόμος σας ότι οι διδάσκοντες, των Μεταπτυχιακών Προγραμμάτων πρέπει να προέρχονται κατά 60% από το οικείο τμήμα και σε περίπτωση διατμηματικών προγραμμάτων κατά 80%. Υπάρχουν πολλά προγράμματα, με δίδακτρα που θέλουν να συνεργαστούν με ειδικούς επιστήμονες, με στελέχη από την αγορά, με διδάσκοντες, από Ιδρύματα του εξωτερικού. Γιατί πρέπει να τους το απαγορεύσετε; Ποιος είναι ο λόγος να υπάρχει κεντρική ρύθμιση, και να μην αφήνετε η οργάνωση των μεταπτυχιακών, στην ευχέρεια του κάθε Ιδρύματος; Το συμπέρασμα είναι σαφές. Δεν θέλετε τελικά να υπάρχουν μεταπτυχιακά προγράμματα όπως είναι οργανωμένα σήμερα στην Ελλάδα. Και ξέρετε ποιοι θα το πληρώσουν αυτό; Θα το πληρώσουν τελικά οι οικονομικά ασθενέστεροι φοιτητές. Αυτοί που δεν μπορούν να φύγουν στο εξωτερικό. Εμείς κ. Υπουργέ θα ήμασταν απολύτως σύμφωνοι να υπάρχει ένας ελάχιστος αριθμός, σε κάθε μεταπτυχιακό πρόγραμμα φοιτητών οι οποίοι θα καλύπτονται με υποτροφίες, έτσι ώστε να καλύπτεται η δυνατότητα, σε φοιτητές που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα, να φοιτούν σε μεταπτυχιακά προγράμματα με υψηλότερα δίδακτρα. Αλλά πως σήμερα θα καλύψετε την απώλεια εσόδων, από την μείωση των διδάκτρων, που αναπόφευκτα το νομοσχέδιό σας θα επιφέρει; Θα το πληρώσουν οι οικονομικά ασθενέστεροι φοιτητές που δεν μπορούν να φύγουν στο εξωτερικό. Αλλά και οι εκατοντάδες εργαζόμενοι στα μεταπτυχιακά ή και στις υπηρεσίες των Α.Ε.Ι., που πληρώνονται από τους πόρους των μεταπτυχιακών και ουδείς ξέρει τι θα απογίνουν. Τα ίδια τα Ιδρύματα θα χάσουν πόρους, κύρος και όλα τα οφέλη που προκύπτουν από τη σύνδεσή τους με την πραγματική οικονομία. Ενώ οι άξιοι καθηγητές θα αναζητήσουν στο εξωτερικό καλύτερους όρους εργασίας.
Και έρχεται ο κ. Γαβρόγλου και λέει: «Αν οι καλοί είναι να φύγουν στο εξωτερικό επειδή δεν πληρώνονται, εγώ τους προτρέπω να το κάνουν». Τι λέτε κύριε Γαβρόγλου; Από πού κι ως πού θα πείτε σε κάποιον να φύγει από την πατρίδα του; Και ναι με τις πολιτικές σας εσείς διώχνετε τους καλύτερους από την πατρίδα μας. Όπως διάβασα και σε μια επιστολή που δημοσιεύθηκε σήμερα: « …Όλα αυτά τα παιδιά που δεν έφτιαξαν ποτέ μολότοφ, που πήραν γνώσεις σε βρώμικα αμφιθέατρα, αφύλαχτα πανεπιστήμια, χάρτινους τοίχους, σκουπίδια καταλήψεις…». Τα παιδιά που σέβονται μια χώρα που δεν τους σεβάστηκε κάποια στιγμή θα ταξιδέψουν στο εξωτερικό και θα δουν ότι αυτό που έζησαν στην Ελλάδα δεν είναι κανονικό, αλλά μια φρικτή εξαίρεση στην παγκόσμια εκπαιδευτική κανονικότητα. Και θα ρίξουν μαύρη πέτρα στη πατρίδα μας. Και κατά βάθος αυτό θέλετε. Δεν θέλετε μια Ελλάδα όπου ο καθένας θα μπορεί να διεκδικήσει αυτά που θέλει και μπορεί. Θέλετε μια Ελλάδα όπου οι πολίτες θα ζουν με τους όρους που εσείς θα επιβάλλετε. Αλλιώς ας φύγουν...
Μόνο που όλα αυτά δεν θα γίνουν γιατί είστε εσείς που θα φύγετε. Θα φύγετε από την εξουσία που τόσο αντιδημοκρατικά ασκείτε και θα φύγετε με τον πιο δημοκρατικό τρόπο, που είναι οι εκλογές. Η Ελλάδα θα πάει μπροστά. Και η νέα γενιά θα πατήσει γερά. Θα πατήσει γερά γιατί δεν είναι και δεν μπορεί να γίνει όμηρος μιας παρέας που, όταν δεν παρανομεί, συκοφαντεί. Και όταν δεν συκοφαντεί, εκβιάζει. Και όταν δεν μπορεί να εκβιάσει, τότε επιχειρεί να διχάσει την κοινωνία. Το συμφέρον όμως της κοινωνίας δεν διχάζεται. Όλοι θέλουν να πάνε μπροστά. Και όλοι ξέρουν ότι μαζί σας η χώρα δεν έχει μέλλον.
Κυρίες και κύριοι βουλευτές,
Για πολλές δεκαετίες η δημόσια εκπαίδευση και ειδικά η δημόσια Ανώτατη Εκπαίδευση ήταν ο σημαντικότερος μοχλός κοινωνικής κινητικότητας στη χώρα. Ήταν ο τρόπος να προχωρήσει μπροστά ένα παιδί από μη προνομιούχο οικογένεια. Και όταν μιλάμε για μια δημόσια Παιδεία με λογική Αριστείας, αυτό ακριβώς εννοούμε. Την πρόσβαση, την κινητικότητα, την ορμή προς τα πάνω, τις ατομικές και οικογενειακές υπερβάσεις για την πρόοδο των παιδιών μας. Δεν θέλουμε να εξισωθούν όλοι προς τα κάτω αλλά να σκαρφαλώσουν όσο το δυνατόν περισσότεροι προς τα επάνω. Αυτή είναι η μεγάλη ιδεολογική διαφορά μας. Είναι κυρίως αυτό που πρέπει να διαφυλάξουμε γιατί έχουμε υποχρέωση και ευθύνη να προστατεύσουμε μια κοινωνία ίσων ευκαιριών και να κρατήσουμε ζωντανή την ελπίδα των λιγότερο προνομιούχων. Εσείς κάνετε τα ανάποδα. Κόβετε το οξυγόνο από τα Πανεπιστήμια για να τα ελέγξετε χωρίς να σας ενδιαφέρει αν έτσι καταδικάζετε μια γενιά σε μόρφωση κατώτερου επιπέδου.
Κυρίες και κύριοι,
Δεν θα κουραστώ να το λέω: Η αποτυχία της Κυβέρνησης δεν είναι αποτυχία της χώρας. Η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να προχωρήσει μπροστά. Με υψηλών προδιαγραφών πανεπιστημιακά ιδρύματα, που θα προσελκύουν υψηλού επιπέδου προσωπικό και φοιτητές. Ιδρύματα, όμως, συνδεδεμένα με την αγορά εργασίας και την ιδιωτική οικονομία. Μπορούμε να το καταφέρουμε. Όχι με ένα γραφειοκρατικό, αναχρονιστικό και μίζερο νομοσχέδιο, όπως το σημερινό. Αλλά με ένα τολμηρό σχέδιο αλλαγών και μεταρρυθμίσεων για το οποίο έχω μιλήσει εκτεταμένα που θα κινείται σε πέντε βασικούς άξονες:
Πρώτος άξονας: Ενίσχυση της πραγματικής αυτοτέλειας των Α.Ε.Ι. Αυτοτέλεια σημαίνει πως το κάθε Ίδρυμα θα πρέπει να είναι σε θέση να αποφασίζει το ίδιο για όποιο θέμα αφορά στην εκπαιδευτική του λειτουργία. Είτε αυτό έχει να κάνει με τα προπτυχιακά και μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών είτε με τις συνεργασίες και δικτυώσεις με άλλα Ιδρύματα, εσωτερικού ή εξωτερικού.
Δεύτερος άξονας, που τόσο πολύ σας ενοχλεί: Αξιολόγηση σε όλα τα επίπεδα. Η Αρχή Διασφάλισης Ποιότητας θα αναδειχθεί ως ο βασικός πυλώνας αυτής της πολιτικής. Για το λόγο αυτό θα την ενδυναμώσουμε και θα την αναβαθμίσουμε. Το Κράτος θα έχει εποπτικό και ουσιαστικό ρόλο στην κρατική χρηματοδότηση και στο πως ξοδεύονται τα χρήματα των φορολογουμένων. Και η κρατική χρηματοδότηση θα γίνεται βάσει αντικειμενικών κριτηρίων και δεικτών, που θα συνδέονται με την αξιολόγηση. Διότι αυτό το οποίο εσείς χαρακτηρίσατε ως νεοφιλελεύθερο, γίνεται παντού σχεδόν στον κόσμο. Διότι δεν έχει κανένα νόημα να έχουμε αξιολόγηση, αν αυτή η αξιολόγηση δεν έχει συνέπειες κι αν δεν επιβραβεύουμε επιτέλους αυτούς οι οποίοι είναι καλοί κι αυτοί οι οποίοι διακρίνονται.
Τρίτος άξονας: Αναβάθμιση του ακαδημαϊκού περιβάλλοντος. Κατοχύρωση της ελευθερίας στη διδασκαλία, στην έρευνα, στην πανεπιστημιακή ζωή στο σύνολό της, σημαίνει πάταξη των φαινομένων βίας και ανομίας εντός των Ιδρυμάτων και αυτεπάγγελτη επέμβαση των Αρχών για όλες τις αξιόποινες πράξεις. Πάρτε το χαμπάρι: Μικρές μειοψηφίες με φασίζουσες συμπεριφορές, δεν θα επιβάλλουν πια τις απόψεις τους δια της βίας.
Τέταρτος άξονας: Σύνδεση της εκπαίδευσης και της έρευνας με την παραγωγική διαδικασία. Δομές έρευνας στα Πανεπιστήμια με κρατική και ιδιωτική συνεισφορά. Τα Ιδρύματα να μπορούν να αντλούν πόρους και από την αγορά. Αυτό θα ευνοήσει την ανάπτυξη και την καινοτομία στη χώρα και θα ωφελήσει τους φοιτητές να αποκτήσουν πολύτιμα επαγγελματικά εφόδια. Διότι σήμερα - δεν ξέρω αν το γνωρίζετε - είναι ελάχιστα τα τμήματα των Πανεπιστημίων, τα οποία επιβάλλουν την πρακτική άσκηση. Και είναι κοινός τόπος ότι τα Πανεπιστήμιά μας παράγουν πτυχιούχους, οι οποίοι δεν έχουν καμία σχέση και καμία σύνδεση με τις δεξιότητες που σήμερα ζητά η αγορά εργασίας.
Πέμπτος άξονας: Αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος ώστε να μπορούν να ιδρυθούν και ιδιωτικά Πανεπιστήμια στη χώρα μας όπως γίνεται παντού αλλού. Το αίτημα αυτό είναι πλέον πλειοψηφικό στην κοινωνία. Ελπίζουμε - δεν προσβλέπω σε εσάς - τα υπόλοιπα Κόμματα να βρουν το θάρρος να υπερβούν αγκυλώσεις του παρελθόντος και να κάνουμε από κοινού ένα γενναίο βήμα που θα ωφελήσει τον τόπο μας και ειδικά τη νέα γενιά.
Κυρίες και κύριοι,
Ζούμε σε έναν κόσμο που κινείται και αναπτύσσεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Τα πανεπιστήμια ανοίγονται στο μέλλον. Δημιουργούν ακατάπαυστα νέους τομείς γνώσης και νέα επαγγέλματα. Ιδρύουν εταιρίες, βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της τεχνολογικής επανάστασης. Ανταγωνίζονται να προσελκύσουν τους καλύτερους φοιτητές, τους καλύτερους καθηγητές. Συνομιλούν συστηματικά με την επιχειρηματική κοινότητα, διεκδικούν δωρεές από τον ιδιωτικό τομέα. Επενδύουν σε κτήρια και σε υποδομές, αλλάζουν τη φυσιογνωμία των πόλεων στις οποίες εδρεύουν. Κυρίως όμως καλλιεργούν την ακαδημαϊκή περιέργεια, αυτή την αρετή που κρύβεται πίσω την ίδια τη φύση της ανθρώπινης προόδου. Τίποτε από όλα αυτά δεν πρόκειται να συμβεί στα ελληνικά Πανεπιστήμια.
Ο νόμος σας τα καταδικάζει στο τέλμα, στην οπισθοχώρηση, στην παρακμή. Ο δεκαοκτάχρονος πρωτοετής φοιτητής – από μία υποβαθμισμένη συνοικία της Αθήνας - που μάτωσε αυτός και η οικογένειά του για να μπει στη σχολή της επιλογής του, που έχει όνειρα για το μέλλον του, αξίζει κάτι καλύτερο από το να βρεθεί σε ένα βρωμερό κτήριο και να αντικρύσει τα τραπεζάκια των φοιτητικών νεολαιών που ασκούν εξουσία στο Πανεπιστήμιο. Και ο επιτυχημένος καθηγητής που εγκατέλειψε μια καριέρα στο εξωτερικό για να γυρίσει στην πατρίδα του και να προσφέρει τις υπηρεσίες του στο δημόσιο Πανεπιστήμιο, αξίζει κάτι καλύτερο από το να αισθάνεται ότι απειλείται η σωματική του ακεραιότητα κάθε φορά που εκφράζει την άποψή του.
Τα τείχη που κάποιοι επείγονται να χτίσουν, εμείς θα τα γκρεμίσουμε. Εμείς θα δώσουμε πίσω τα Πανεπιστήμια στους φοιτητές και τους καθηγητές που θέλουν να προχωρήσουν μπροστά. Το νομοσχέδιο που σήμερα θα ψηφίσουν οι υπνωτισμένες, από την εξουσία, Κοινοβουλευτικές Ομάδες ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, σύντομα θα αποτελεί παρελθόν. Γιατί εδώ δεν συζητάμε απλά για ένα νόμο. Αλλά για τον ίδιο τον χαρακτήρα που θα έχει η πατρίδα μας. Η Παιδεία είναι η ψυχή της Ελλάδας. Και αυτή την ψυχή δεν θα σας αφήσουμε να τη αμαυρώσετε.
Ούτε θα σας επιτρέψουμε να αμαυρώσετε το δημοκρατικό κεκτημένο με τον παρωχημένο αυταρχισμό σας. Γιατί πάτε τη δημόσια ζωή πολύ πίσω στο παρελθόν και, πολλές φορές, άθελά σας, αποκαλύπτεστε με αυτά που λέτε. Καμία πολιτική δεν μπορεί να σταθεί χωρίς την επιδοκιμασία της κοινωνίας. Και ας βλέπει ο κ. Τσίπρας χαμογελαστά πρόσωπα που υπάρχουν μόνο στη φαντασία του. Γιατί η Ελλάδα σήμερα - αν βγείτε λίγο έξω από τους προστατευμένους χώρους τους οποίους κινείστε - είναι μια συνοφρυωμένη χώρα. Και τα πρόσωπα των Ελλήνων, που αντικρύζουν τα εκκαθαριστικά της εφορίας και του ΕΦΚΑ, μόνο χαμογελαστά δεν είναι, κ. Τσίπρα. Και αντί να ειρωνεύεστε τις δικές μου περιοδείες, σας προσκαλώ και σας προκαλώ, αν μπορείτε να πάτε να μιλήσετε σήμερα στους αγρότες, είτε καθήμενος σε σανό, είτε πάνω στα τρακτέρ στα οποία ανεβαίνατε όταν τους εμπαίζατε και τους κοροϊδεύατε. Να πάτε να τα πείτε αυτά στους αγρότες αντί να ειρωνεύεστε από το βήμα της Βουλής. Ό,τι κι αν κάνετε, τα πεπραγμένα σας στην εξουσία θα σας καταδιώκουν. Είστε όμηροι του παρελθόντος σας. Γιατί συνοδεύουν τη χώρα οι καταστροφικές επιλογές που κάνατε το πρώτο επτάμηνο του 2015. Τα τρία χαμένα χρόνια δεν αντισταθμίζονται με μια ακριβή έξοδο στις αγορές. Ο κ. Βαρουφάκης έφτασε στο σημείο να δώσει στη δημοσιότητα τα SMS που αντάλλαξε με τον πρωθυπουργό. Ήσασταν διατεθειμένοι να συζητήσετε κάτι που ήταν ανάθεμα για κάθε ελληνική Κυβέρνηση. Την έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη. Το ξέραμε. Δυστυχώς τώρα επιβεβαιώνεται. Είμαστε όμως βέβαιοι πώς δεν είναι μόνο αυτά. Είναι και πολλά άλλα που θα έρθουν στο φως. Η Εξεταστική Επιτροπή που ζητάμε θα γίνει είτε με τη θέληση σας είτε χωρίς. Γιατί ο ελληνικός λαός δικαιούται να μάθει την αλήθεια.
Κυρίες και κύριοι της Συμπολίτευσης,
Η Ελλάδα φτώχυνε και μίκρυνε επί των ημερών σας. Το ίδιο θέλετε να κάνετε και στα Πανεπιστήμια. Θέλετε να φτωχύνουν και να μικρύνουν. Δεν θα το επιτρέψουμε. Χρειαστήκατε λίγο χρόνο για να αποδείξετε στην πράξη ότι είναι πιο εύκολο να γκρεμίζεις από το να χτίζεις. Στην παγκόσμια ανοιχτή κοινωνία της γνώσης απαντάτε με την κλειστή Ελλάδα της απόγνωσης. Γιατί δεν επιζητείτε την κοινωνική πρόοδο, αλλά το βόλεμα μιας μειοψηφίας της παρακμής. Της οποίας είστε ο καλύτερος υπερασπιστής. Θα βρεθούμε απέναντι σε αυτούς που βλέπουν στον καθρέφτη της Παιδείας που θέλουν να οικοδομήσουν το είδωλο της δικής τους μετριότητας και ιδεοληψίας. Ο νόμος Γαβρόγλου θα καταργηθεί. Και τα Πανεπιστήμια θα ανασάνουν ξανά, απελευθερωμένα από τον σφιχτό εναγκαλισμό με ένα Κράτος που τα κρατά πίσω. Η ποιότητα της Παιδείας στη χώρα μας οριοθετεί, όχι απλά την προοπτική της για το μέλλον, αλλά - σε τελική ανάλυση - την ποιότητα της Δημοκρατίας μας. Η Ελλάδα πρέπει να γίνει η χώρα της αξιοκρατίας και των ίσων ευκαιριών. Και αυτό μόνο η καλή δημόσια Παιδεία μπορεί να το εξασφαλίσει. Αυτό είναι το χρέος μας απέναντι στη νέα γενιά. Αυτή είναι η ευθύνη μας απέναντι στην πατρίδα μας.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου