Έτσι και συμβεί θα γελάει ο σοβαρός κόσμος, και θα επιβεβαιωθούν όλοι όσοι λένε ότι η Μαρία Καρυστιανού εργαλειοποιεί για την προβολή της την τραγωδία των Τεμπών.
Η Ελλάδα σίγουρα δεν χρειάζεται να ακούει καθημερινά ακόμα έναν ότι ΄ναι, που θέλει να κάνει τον πολιτικό, γιατί δεν αντέχει άλλα νούμερα που εκμεταλλεύονται καταστάσεις.
Άλλωστε δεν είναι τυχαίες οι παρεμβάσεις της που με θράσος έκανε για τον Πρόεδρο της βουλής, για την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, να εκβιάζει δικαστές, να ζητάει τις παραιτήσεις ιατροδικαστών, να ζητάει ραντεβού με τον Πρόεδρο της Βουλής με επιστολή που ήταν οφθαλμοφανές ότι ήταν γραμμένη από άλλο κτλπ.
Στην Μαρία Καρυστιανού δικαιολογούμε τον πόνο για τον χαμό του κοριτσιού της και όσοι είναι γονείς την καταλαβαίνουμε απόλυτα και είμαστε μαζί της, όπως είμαστε οι με το σύνολο των γονιών και των συγγενών των θυμάτων, και όχι με αυτή την κυρία που κόλλησε δίπλα στον ΣΥΡΙΖΑ, το ΑΝΤΑΡΣΥΑ και την Ζωή Κωνσταντοπούλου χάνοντας το δίκιο της γιατί το επισκίαζε και το επισκιάζει όσα κάνει και λέει καθοδηγούμενη μαριονέτα από πολιτικά κόμματα.
Σύμφωνα λοιπόν με τη στήλη Big Mouth του powergame.gr, η πλατεία βρίσκει σιγά-σιγά τον ηγέτη κάπου στο βάθος των μαζικών συλλαλητηρίων για τα Τέμπη, και ευχόμαστε να μην είναι έτσι γιατί χάνεται κάθε σοβαρότητα πλεόν και το πράγμα ξεφεύγει.
Η στήλη γράφει :
Το σενάριο για κόμμα από την Καρυστιανού (με το όνομα Οξυγόνο)
Δεν σας κρύβω ότι από μικρός μου αρέσει να παρακολουθώ τις εικόνες γύρω μου, τις ωραίες φάτσες (των γυναικών), ακόμη κι όταν συνοδεύομαι από τη σύζυγό μου, και γενικώς όλα όσα εκτυλίσσονται στον περιβάλλοντα χώρο. Επίσης, σχεδόν απολαμβάνω τη διεργασία που παραπέμπει σε αστρολογία, του να προβλέπω τα μελλούμενα. Γιατί αναφέρω όλα τα παραπάνω; Πολύ απλά, γιατί κάπου στο βάθος των μαζικών συλλαλητηρίων διακρίνω (και δεν είναι κατ’ ανάγκην κακό) ότι η πλατεία σιγά-σιγά βρίσκει τον ηγέτη της. Η απόλυτα λογική εξέλιξη, αφού όταν δεν υπάρχει δεύτερος για να καρπωθεί τη φθορά του πρώτου, νομοτελειακά τον ρόλο του δεύτερου αναλαμβάνει η κοινωνία, που έρχεται και τοποθετεί εαυτήν απέναντι στον όποιο κυβερνήτη. Στην αρχή, μάλιστα, δεν είναι υποχρεωτικό να υπάρχει ηγέτης. Τον βρίσκει στον δρόμο, αρκεί προηγουμένως να έχει γεμίσει η πλατεία. Αυτό δηλαδή που συνέβη στην περίπτωσή μας. Αν τώρα με ρωτάτε ποιος θα εκφράσει όλον αυτόν τον κόσμο που μαζεύτηκε την Παρασκευή σε κάθε γωνιά της χώρας (και όχι μόνο), σπεύδω να σας πω ότι δεν αποκλείω το ενδεχόμενο να είναι η Μαρία Καρυστιανού. Ναι, πολύ καλά διαβάσατε. Είναι ένα πρόσωπο που κάνει γκελ και κυρίως που διαθέτει όλες τις προϋποθέσεις για να εκφράσει αυθεντικά την πλατεία. Το δεύτερο που κατάλαβα βλέποντας τη μεγάλη πάντα εικόνα είναι πως το κόμμα της πλατείας εσχάτως βρήκε και όνομα. Θα ονομάζεται «Οξυγόνο», λέξη που διαχρονικά έκανε γκελ στο κοινό, όπως θα διαβάσετε στο επόμενο σχόλιο.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου