H Λίμνη Πλαστήρα απέχει 325 χιλιόμετρα από την Αθήνα και λίγο λιγότερα από τη Θεσσαλονίκη. Αυτό δεν την καθιστά ιδιαιτέρως βολική για μια εξόρμηση σαββατοκύριακου, αλλά είναι ιδανική για μια εκδρομούλα 4-5 ημερών, διάρκεια που ταιριάζει απόλυτα στις γιορτές των Χριστουγέννων. Κάπως έτσι σκεφτήκαμε κι εμείς και την επισκεφτήκαμε κάποια Χριστούγεννα.
Η Λίμνη Πλαστήρα βρίσκεται λίγο έξω από την Καρδίτσα, περίπου 20 χιλιόμετρα απόσταση. Από την Αθήνα, ο συντομότερος δρόμος για να την προσεγγίσετε είναι μέσω Δομοκού, και η διάρκεια του ταξιδιού είναι περίπου 3,5 με 4 ώρες. Ο δρόμος βέβαια είναι αρκετά δύσκολος σε κάποια σημεία πριν το Δομοκό, όπου η ομίχλη είναι καθημερινό φαινόμενο τις χειμωνιάτικες μέρες, και μπορεί να γίνει ακόμα πιο δύσκολος αν χιονίζει, καλή ώρα όπως τη μέρα που εμείς κάναμε το ταξίδι μας!
Χριστούγεννα στη Λίμνη, λοιπόν, για πολλούς λόγους. Το ρομαντικό χιονισμένο τοπίο και τα παγωμένα νερά είναι μόνο ένας από αυτούς. Οι αμέτρητες χειμερινές δραστηριότητες, ένας ακόμα. Τα πανέμορφα ξενοδοχεία περιμετρικά της λίμνης… το κερασάκι στην τούρτα.
Η περιοχή γύρω από τη Λίμνη Πλαστήρα τα περιλαμβάνει όλα, από βόλτες στη φύση και καταρράκτες, μέχρι μοναστήρια και χιονοδρομικό κέντρο. Και όλα τακτοποιημένα στο δρόμο γύρω από λίμνη. Για τη διαμονή μας επιλέξαμε την περιοχή κοντά στο χωριό Καλύβια, που βρίσκεται στη μέση σχετικά της δυτικής πλευράς της λίμνης. Την μέρα που φτάσαμε κάναμε μια βόλτα στη γύρω περιοχή και πήγαμε και μέχρι τη λίμνη να περπατήσουμε. Τις δύο επόμενες μέρες κάναμε από μισό κύκλο της λίμνης κατευθυνόμενοι την πρώτη μέρα νότια και τη δεύτερη μέρα βόρεια.
Τα Καλύβια είναι το πιο οργανωμένο χωριό της περιοχής, με όλες τις ανέσεις. Με μίνι μάρκετ, φαρμακείο, ταβέρνες αλλά και όλες τις πιθανές δραστηριότητες στην περιοχή της λίμνης (πεζοπορία, ποδηλατάδες, ιππασία, βόλτες με κανό μέχρι και τοξοβολία, ανάλογα την εποχή). Είναι το χωριό με την ευκολότερη πρόσβαση στην όχθη της λίμνης. Βέβαια, τη μέρα που πήγαμε κοντέψαμε να πέσουμε μες στη λίμνη γιατί λόγω της ομίχλης δε βλέπαμε ούτε τη μύτη μας.
Η ιππασία γύρω από τη λίμνη Πλαστήρα είναι μία ακόμα ενδιαφέρουσα δραστηριότητα για μικρούς και μεγάλους, η οποία μάλιστα πραγματοποιείται κατά κόρον από τους επισκέπτες, χάρη στους πολύ οργανωμένους στάβλους, στο δρόμο από Μορφοβούνι προς Κρυονέρι, βόρεια της λίμνης. Πόσο συχνά έχουμε την ευκαιρία να κάνουμε βόλτα με το άλογο δίπλα στη λίμνη;
Ακριβώς πάνω από τα Καλύβια βρίσκονται τρεις ακόμα οικισμοί, η Φυλακτή, η Νεράιδα και η Πεζούλα. Στη Φυλακτή αφήσαμε το αυτοκίνητο στην πολύ όμορφη πλακόστρωτη κεντρική πλατεία, καθώς άλλωστε τα στενά δρομάκια του χωριού δεν ευνοούν τις πολλές μανούβρες. Η θέα προς τη λίμνη από τη μια μεριά και στην ελατόφυτες πλαγιές από την άλλη είναι πολύ όμορφη, τόσο, που ανεβήκαμε μέχρι εκεί πάνω δυο φορές ώστε να πετύχουμε καθαρή ατμόσφαιρα και να απολαύσουμε το τοπίο. Λίγο πιο κάτω από τη Φυλακτή, βρίσκεται η Πεζούλα, ένα χωριουδάκι πάνω στο δρόμο, που κάποτε ήταν το κεφαλοχώρι της περιοχής αλλά πλέον τα Καλύβια έχουν πάρει τα σκήπτρα. Βρίσκεται στα 900μ υψόμετρο, κάτι που μας έμεινε χαραγμένο από τις ταμπέλες που συναντούσαμε στο χωριό. Στη συνέχεια θέλαμε να συνεχίσουμε και μέχρι τη Νεράιδα, αλλά ο δρόμος ήταν πολύ χιονισμένος και το αυτοκίνητό μας δυσκολευόταν αρκετά! Οπότε την αφήσαμε για την επόμενη φορά, που θα πάμε άνοιξη!
Στο νοτιότερο άκρο της διαδρομής (η οποία για όποιον δε γνωρίζει είναι τεχνητή λίμνη) βρίσκεται το φράγμα της λίμνης. Στην ανατολική πλευρά, ο δρόμος είναι γεμάτος με μαγαζάκια και πάγκους στους οποίους μπορείτε να βρείτε ό,τι αναμνηστικό μπορείτε να φανταστείτε και φυσικά παραδοσιακά προϊόντα.
Στη βόλτα μας στη βόρεια πλευρά της λίμνης οι στάσεις ήταν λιγότερες. Πρώτη στάση στην Κερασιά, ένα μικρό χωριουδάκι, από την πλατεία του οποίου έχετε όλη τη λίμνη στο πιάτο. Συνεχίζοντας ανατολικά, συναντάτε τα χωριά Μορφοβούνι και Μεσενικόλα με τα όμορφα πλακόστρωτα σοκάκια και πλατείες. Το πρώτο από τα δύο αποτελεί τη γενέτειρα του Νικόλαου Πλαστήρα, από τον οποίο πήρε την ονομασία της και η λίμνη, αλλά και του Αντώνη Σαμαράκη. Το δεύτερο είναι πιο γνωστό για το σκούρο κόκκινο κρασί του! Τελευταία μας στάση στη βόρεια βόλτα, η Μονή Κορώνης, ένα πολύ επιβλητικό και εντυπωσιακό μοναστήρι με θέα όλο το θεσσαλικό κάμπο, στο οποίο λειτουργούσε και κρυφό σχολειό στα χρόνια της τουρκικής κατοχής.
Επιστρέφοντας στην Κερασιά, κάναμε μια παράκαμψη από τον κεντρικό δρόμο και κινηθήκαμε προς το Ανθοχώρι. Περιπλανηθήκαμε λίγο στα δρομάκια του, χαζέψαμε το μεγάλο νερόμυλο και στη συνέχεια περπατήσαμε στο μονοπάτι, το οποίο βρίσκεται λίγο έξω από το χωριό, και οδηγεί στον ομώνυμο καταρράκτη.
Φαγητό
Στην περιοχή υπάρχουν άφθονες ταβέρνες οι οποίες σερβίρουν όλες τις τοπικές λιχουδιές, από ψάρια της λίμνης μέχρι αγριογούρουνο και ελάφι από τα δάση.
Ευρυδίκη Γεωργιάδη
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου