Μπορούν Ελλάδα και Ρωσία να συμπορευτούν στρατηγικά από διαφορετικές οδούς;

Γράφει ο Χρήστος Σ. Αργυρίου

Όσο σίγουρος ήμουν και είμαι ότι δεν θα είναι η Ελλάδα που θα τραβήξει την πρίζα στην ευρωζώνη, όσο σίγουρος ήμουν και είμαι ότι θα πάρουμε τη δόση μας ξανά στο παρά 1'', τόσο σίγουρος ήμουν ότι ο Πρωθυπουργός Α. Τσίπρας θα επέστρεφε ακριβώς όπως πήγε στη Μόσχα.

Η συνάντηση έγινε, εξ αρχής, έχοντας διαφορετικές ατζέντες κατά νου. Ο μεν Πούτιν ότι δεν υπάρχει περίπτωση ούτε μια στο εκατομμύριο να έχει πρόσβαση στο Αιγαίο και ο δε πρωθυπουργός Α. Τσίπρας  ότι, η Δύση δεν θα επέτρεπε (με τους γνωστούς τρόπους επί εποχής Κώστα Καραμανλή) στην Ελλάδα να στραφεί ανατολικά ούτε για διακοπές!

Για όσους έχουν διαβάσει 50 -100 σελίδες Ελληνικής ιστορίας επί Τουρκοκρατίας θα βλέπουν μια-δυό ομοιότητες. Πρώτη είναι, ότι ζητάμε και σχεδόν προσευχόμαστε ή επιθυμούμε διακαώς εξωτερική βοήθεια όπως τότε, από τις μεγάλες δυνάμεις. Από εκεί μπορεί να καταλάβει κάθε σώφρων άνθρωπος το πόσο αναβαθμίστηκε γεωπολιτικά η Ελλάδα επί Σαμαρά!

Δεύτερη είναι η ομοιότητα στις μίζες των εξοπλιστικών. Έρχονταν τα δάνεια από την Ινγκλετέρα για οπλισμό (καριοφίλια, σφαίρες κλπ) και για την τελική αγορά έφτανε μόνο το 10% του δανείου!

 Τι ζητάμε ακριβώς; Δεν έχω καταλάβει ακόμα. Ζητάμε να πάμε με τη Ρωσία που αμύνεται, μιας κι έχει περικυκλωθεί από το ΝΑΤΟ, αλλά η δυτική προπαγάνδα δείχνει τη Ρωσία ως τον μεγάλο εχθρό; Δεν μας φτάνει το "στρίμωγμα" και η μέγγενη στην οποία βάλαμε οικιοθελώς τον σβέρκο μας, λόγο πολιτικής και κομματικής ασυδοσίας; Τί θέλουμε άλλο; Να στριμωχτούμε ακόμα περισσότερο και να σφίξει η μέγγενη ακόμα περισσότερο;

Η Ρωσία είναι όντως μια μεγάλη δύναμη, αφού αντέχει ακόμα σχετικά άνετα στο δυτικό εμπάργκο.

Η Ελλάδα όμως σας φαίνεται πως μπορεί αντέξει; Μήπως νομίζετε πως θα μας φερθούν η εταίροι μας το ίδιο, όπως σήμερα αν φύγουμε από την Ε.Ε. Η Ρωσία ψάχνει αναχώματα πλέον, έχοντας χάσει την Ουκρανία που αποτελούσε ανάχωμα, προσφέροντας χιλιομετρικό βάθος. Νομίζουμε μήπως πως η Ελλάδα θα θεωρηθεί ισότιμος εταίρος της Ρωσίας; Ανάχωμα θ’ αποτελέσουμε κι εμείς. Πόσα πιόνια νομίζετε πως έχει η Ρωσία για να θυσιάσει στην γεωπολιτική σκακιέρα;, Λίγα, πολύ λίγα. Το ΝΑΤΟ έχει πολλά όμως και είναι διπλωματικά και στρατηγικά αναγκαίο για το μέλλον της χώρας μας, να εκμεταλλευτούμε την μοναδικότητα της γεωγραφικής μας θέσης, έτσι ώστε ανέβουμε πρώτα στη σκακιέρα, ως πιόνι (η πίσω ζώνη είναι πιασμένη για τους ονειροπόλους) και να κατορθώσουμε να επιβιώσουμε πάνω στη γεωπολιτική σκακιέρα.

Θα πρέπει όμως να σιγουρευτούμε πως ο κύριος παίκτης, στα χέρια του οποίου θα βρισκόμαστε, δεν θα μας θυσιάσει για την “παρτίδα”. Η στρατηγική του θα πρέπει να μην μας περιλαμβάνει ως θυσία γι’ απώτερο σκοπό. Επαναλαμβάνω ότι η γεωγραφική μας θέση βοηθά προς αυτή την κατεύθυνση. Αρκεί να διατηρήσουμε τα σύνορά μας ως έχουν. Το επαναλαμβάνω διότι ακόμα ηχούν στα ώτα μου τα λόγια της πρώην Προέδρου της Βουλής κ. Άννας Ψαρούδα-Μπενάκη προς τον πρώην Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κ. Παπούλια.

 Στην συνάντηση Τσίπρα – Πούτιν δεν μπορούσαμε να περιμένουμε κάτι άλλο, πέρα των όσων ακούστηκαν στην κοινή συνέντευξη τύπου. Ο Πρόεδρος της Ρωσίας γνωρίζει πολύ καλά, καλλίτερα απ’ όλους, ότι ΔΕΝ μπορεί να έχει πρόσβαση στο Αιγαίο, όπως επιθυμεί, διότι έκανε σχετικά πρόσφατα κι εκείνος σαφές , πως η Κριμαία είναι αδιαπραγμάτευτη για τη Ρωσία, κάνοντας έτσι ένα “stress test” (ας πούμε) στις αντοχές της Δύσης.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο Πρόεδρος Πούτιν γνωρίζει καλλίτερα από τον Πρωθυπουργό μας, ότι ανήκουμε στην Ε.Ε. Δεν εξηγείτε διαφορετικά εξάλλου η ατάκα του Ρώσου Προέδρου “αν θέλετε να άρουμε το εμπάργκο στα Ελληνικά προϊόντα, θα πρέπει να πράξουν το ίδιο και η Βρυξέλλες προς εμάς (τους Ρώσους)!

Μας αντιμετώπισε και πολύ σωστά ως κράτος μέλος της Ε.Ε. εμείς πότε θα το καταλάβουμε επιτέλους; Είτε μας αρέσει, είτε όχι αυτή είναι η μόνη ασφάλεια που έχουμε (ποσοτικοποιήστε εσείς το κόστος) μιας και μόνοι μας δεν θα μπορέσουμε να σταθούμε στο σημερινό διεθνές περιβάλλον. Καλά τα ενεργειακά θέματα, οι επενδύσεις, ο τουρισμός, όλα καλοδεχούμενα. Όμως επαναλαμβάνω, γεωπολιτικά και στρατηγικά πρέπει να κρατήσουμε το γεωγραφικό μας πλεονέκτημα άθικτο και όχι να το μεταφέρουμε ως πραμάτεια προς πώληση, διότι μπορεί να μας ανήκει, όμως έχουν και οι σύμμαχοί μας όφελος από αυτό το στρατηγικό σημείο και δεν θα μας αφήσουν να το διαπραγματευτούμε, ειδάλλως θ’ αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε τι έλεγε η κα Ψαρούδα Μπενάκη.

Κλείνω με κάτι που θα σας φανεί παράδοξο, όμως αν (λέμε τώρα), αν ο Πούτιν συμβούλευε κάτι τον Πρωθυπουργό (που δεν αποκλείω να το έχει ήδη πράξει) Α. Τσίπρα θα ήταν να παραμείνει εντός Ε.Ε. για δυό λόγους.

Πρώτος λόγος, γνωρίζει πολύ καλά ότι η βοήθεια προς την Ελλάδα από τους εταίρους μας, θα είναι άμεση και θα μας κρατήσει όρθιους (με κόστος φυσικά) την ώρα που η Ρωσία πρέπει να κρατήσει όρθιο τον και ανταγωνιστικό τον εαυτό της, μιας και μια αδύναμη Ελλάδα θα της ήταν βάρος, όπως οικονομικό βάρος της είναι και η Αν. Ουκρανία. Δεν πιστεύω να θέλει κανείς  να παρακαλάμε όπως οι Αν. Ουκρανοί για βοήθεια που δεν θα έρθει ποτέ.

Δεύτερος λόγος, η παραμονή μας στην ευρωζώνη και στην Ε.Ε. θα διασφαλίσει την εδαφική μας ακεραιότητα και έτσι μπορεί η Ρωσία να συνεχίσει να εποφθαλμιά στρατηγικά, μελλοντική πρόσβαση στο Αιγαίο, αν και όταν θα έχει το επάνω χέρι, έχοντας ελάχιστα μέτωπα ανοικτά (πολιτικά, στρατιωτικά, οικονομικά) εν αντιθέση με το σήμερα και η Ελλάδα θα είναι πιο δυνατή απ’ όλες τις απόψεις. Μέχρι τότε κοιτάξτε λίγο και τα εσωτερικά προβλήματα, διότι η όμορφη Ελλάδα όμορφα καίγεται…














   Χρήστος Σ. Αργυρίου
Διεθνολόγος – Στρατηγιστής
Αναλυτής Διεθνών Σχέσεων