Η αλήθεια είναι ότι αν ζητούσαν από τον ΣΕΒ ή άλλους βιομήχανους (ακόμη και κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες) να διαλέξουν πολιτική ηγεσία για το υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης, ανάμεσα στους υποψήφιους Παππά, Σκουρλέτη, Σταθάκη, Παπαδημητρίου και Πιτσιόρλα, η επιλογή θα ήταν ίδια με αυτή που έκανε ο Τσίπρας. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θεωρούνται ως πλησιέστεροι στην επιτυχία...
Ο Ν. Παππάς απορρίπτεται από την επιχειρηματική κοινότητα ως πολιτικός που, (όπως και ο Τσίπρας) δεν εννοεί αυτά που λέει. Και (κυρίως) γιατί οι εμμονές στις ιδεοληψίες του δεν είναι δυνατόν να συμβαδίσουν με τις απαιτήσεις της ανάπτυξης.
Ο Γ. Σταθάκης για τον απίθανα αργό υπουργικό "βηματισμό” που χρειάζεται δεκαετίες... να μας βγάλει στο ξέφωτο ανάπτυξης... του Τσίπρα.
Και ο Π. Σκουρλέτης γιατί μόνο κάτω από από τον φόβο λουκέτων με χιλιάδες απολύσεις στην βαριά και μεταλλευτική βιομηχανία (χαλυβουργία, σιδηρουργία, τσιμεντοβιομηχανία, μεταλλουργία, γυαλί, χαρτί και εξόρυξη) αναγκάσθηκε να υποχωρήσει για ρυθμίσεις στο κόστος ενέργειας και αδειοδοτήσεις στα μεταλλεία Χρυσού (αδειοδοτήσεις που όμως ανακάλεσε για να εξασφαλίσει ηρωική έξοδο από την υπουργική του καρέκλα).
Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, τα ονόματα που έμεναν στο τραπέζι ήταν των Δ. Παπαδημητρίου και Σ. Πιτσιόρλα.
Όμως η νέα πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομίας και Ανάπτυξης και να θέλει να φέρει αποτέλεσμα αποκλείεται να τα καταφέρει. Γιατί -πριν από οτιδήποτε άλλο- δεν έχει τον χρόνο. Ενώ, από την άλλη, έχει και τον ΣΥΡΙΖΑ μέγα βαρίδι...
Στην ιδανικότερη περίπτωση (τετραετία στην κυβέρνηση) το υπουργείο Οικονομίας έχει μια 2ετία (σκάρτη) μόνο για να λύσει ογκόλιθους προβλημάτων στις επενδύσεις.
Τεράστια κενά, από την χορήγηση άδειας για εργοστάσιο ή βιοτεχνική εγκατάσταση μέχρι την συνύπαρξη της λειτουργίας της με την σημερινή ανυπαρξία... ολοκληρωμένης περιβαλλοντικής πολιτικής.
Με ρυθμό ΣΥΡΙΖΑ... το υπουργείο Οικονομίας χρειάζεται 2 χρόνια μόνο για να ξεμπλέξει το φρικτό κουβάρι των διαδικασιών για τις απίθανες αδειοδοτήσεις σε βιομηχανικά και βιοτεχνικά εργοστάσια.
Και ας λέει ο πρώην Οικονομίας Γ. Σταθάκης ότι ετοίμασε νομοθεσία απλοποιήσεων στις αδειοδοτήσεις. Για να λειτουργήσει η συγκεκριμένη νομοθεσία θέλει δεκάδες αποφάσεις και διοικητικές πράξεις...
Πρόκειται για κουβάρι που άρχισε να τυλίγεται μετά το 1984 και να ξετυλίγεται, με αλλεπάλληλα νομοθετήματα, μετά το 1994 !!! Για να ξανατυλιχτεί το 2005 και σήμερα να μην βγαίνει άκρη χωρίς 1-2 χρόνια δουλειάς.
Χάος γραφειοκρατίας, σκοπιμοτήτων, μικροπολιτικών με την τοπική αυτοδιοίκηση, σκόπιμων δυσαρμονιών, και παραγοντισμού που έχει ως αποτέλεσμα να λειτουργούν σήμερα, μόνο στην Αττική, 5.000 βιοτεχνίες και εργαστήρια παράνομα και χωρίς καμία άδεια!!!
Πάμε παρακάτω. Με τους ρυθμούς που κινείται η χωροταξική, η πολεοδομική και η περιβαλλοντική πολιτική χρειάζονται 2-3 χρόνια μόνο να τα βρει... το υπουργείο Ανάπτυξης με το Περιβάλλοντος που μάχεται με νύχια και με δόντια τις επενδύσεις!!!
Γι' αυτό περνούν 15-20 μήνες!!! να ολοκληρωθεί ο κύκλος αδειοδοτήσεων και περιβαλλοντικών εγκρίσεων και να λειτουργήσει η όποια επένδυση. Έστω και με άδειες κουρελόχαρτα... αφού μπορεί να τις ρίξει όποιος Δήμαρχος θέλει για λίγες ψήφους δικές του ή του κόμματος...
Με τον δε "αντιστασιακό” Παναγιώτη Σκουρλέτη (από την καρέκλα του υπουργού Εσωτερικών) άντε τώρα να βρουν το δίκιο τους οι επενδυτές.
Και πάμε παραπέρα. Κάπου 2-3 χρόνια (με ρυθμούς ΣΥΡΙΖΑ) θα απαιτηθούν να ξεκαθαρίσει (οριστικά) το υπουργείο Περιβάλλοντος ποιες περιοχές προσφέρονται για βιομηχανικές και τουριστικές επενδύσεις ώστε να μην υπάρχει κίνδυνος ανάκλησης αδειών λειτουργίας που χορηγεί το υπουργείο Ανάπτυξης!!!
Στην Αττική που λειτουργεί (υπολειτουργεί για την ακρίβεια...) το 50% περίπου του μεταποιητικού δυναμικού της χώρας (με 400-500.000 εργαζόμενους) καμία επιχείρηση δεν είναι σίγουρη πως δεν θα την κλείσει το υπουργείο Περιβάλλοντος όταν ολοκληρωθεί (πλήρως) το χωροταξικό και οριστικοποιηθούν οι ζώνες για επενδύσεις και για οικισμό.
Άλλα 3-4 χρόνια θα χρειαστούν να οριστικοποιηθούν και τα Επιχειρηματικά Πάρκα (που νόμιμα θα δέχονται εργοστάσια) αλλά και να βρεθούν σε κατάσταση κανονικής λειτουργίας.
Να λοιπόν η αξεπέραστη καθημερινότητα των Παπαδημητρίου και Πιτσιόρλα στο υπουργείο Οικονομίας.
Καθημερινότητα την οποία ασφαλώς και θα συνεχίσει να περιβάλλει η αρνητική συγκυρία της οικονομίας αφού το χρέος αποκλείεται να ρυθμισθεί πριν το 2018 ώστε να ξεχάσουμε τα capital controls και να θυμηθούμε... την ρευστότητα.
Με όλα αυτά και μάγος Χουντίνι... να αποδειχθεί ο Παπαδημητρίου ή ο Πιτσιόρλας δεν προκάνουν... μέχρι το 2018 (στην ιδανικότερη περίπτωση) να καθαρίσουν τον σημερινό διοικητικό βούρκο στο πλέγμα πραγματοποίησης και λειτουργίας των επενδύσεων. Και να διαμορφώσουν έτσι πρακτικές και πολιτισμένες συνθήκες για την προσέλκυσή τους. Αν βεβαίως αποκατασταθεί ποτέ και η εμπιστοσύνη των επενδυτών για την Ελλάδα.
Του Γιώργου Κράλογλου
Πηγή : capital.gr
.webp)
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου