Στιγμιότυπο απο την ταινία του Διονύση Γρηγοράτου ‒ «Παιδομάζωμα»
Κώστας Βουκελάτος
Η έρευνα θα πρέπει να έχει βάθος, πολύ βάθος για να μάθει ο κόσμος πώς Προσηλυτίζονταν τα ανήλικα παιδιά για να ενταχθούν στα τάγματα της αριστεράς και στην νεολαία τους με το ζόρι.
Η προώθηση των ανήλικων παιδιών 3 & 14 χρονών το 1948 στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, έγινε για να δημιουργήσουν οι αριστεροί ένα φυτώριο έμψυχου υλικού για το αντάρτικο, αναλώσιμα ανήλικα παιδιά για να υπηρετήσουν τον σκοπό τους.
Η χρησιμοποίηση των παιδιών του παιδομαζώματος από την αριστερά στο πλαίσιο ενός σχεδίου που είχε σκοπό να δημιουργήσει εφεδρικές μάχιμες ομάδες που στην συνέχεια θα ερχόντουσαν στην Ελλάδα για να πολεμήσουν.
Ήταν όλοι παιδιά 13,14 και 15 χρονών, αμούστακα, χωριατόπουλα που ο Δημοκρατικός Στρατός, επιτιθέμενος στα χωριά τους τα άρπαξε με τη βία από την αγκαλιά των μανάδων τους. Τους μάθαιναν τα βασικά να χειρίζονται το τουφέκι και τη χειροβομβίδα και τους ρίχνανε στη μάχη όπου άμαθοι όπως ήταν, σκοτώνονταν σαν τα κοτόπουλα.
Ο Δημοκρατικός Στρατός έκανε επίθεση τη νύχτα, αιφνιδιαστικά σε χωριά και σε πόλεις και έπαιρνε ανεξέλεγκτα αγόρια και κορίτσια, έστω κι αν ακόμα το στόμα τους μύρισε γάλα.
″Οι μάνες έκρυβαν τα παιδιά τους στους αχυρώνες, στα μπαούλα, μα οι αντάρτες τα βρίσκανε και τα παίρνανε μαζί τους στα βουνά. Από τη θαλπωρή του σπιτιού τους, από τη μητρική αγκαλιά, από την πατρική φροντίδα, βρίσκονταν μονομιάς σ' ένα κρύο αμπρί, στο χιόνι, στον παγωμένο αέρα του βουνού, στην πείνα. Και έπρεπε ο Δημοκρατικός Στρατός να πολεμήσει μ' αυτούς.
Να θυμηθούμε ένα ρεπορτάζ της ΝΕΤ της 17 Φεβρουαρίου 2000
Το διηγήθηκε τότε ο Πέτρος Ανταίος, μέλος του ΚΚΕ, που ήλθε από τη τη Θεσσαλονίκη στη Ρούμελη για να λάβει μέρος στο αντάρτικο :
«Ενα από τα δραματικότερα περιστατικά που έζησα στον εμφύλιο που ήταν Ελληνοελληνικός πόλεμος, άρα τραγωδία, ήταν αυτή η αφάνταστη πορεία 1.300 παιδιών από δεκατέσσερα, δεκαεννέα, είκοσι χρονών, από τη Βραχιά της Ευρυτανίας να βγουν στο Γράμμο (υπεύθυνος για την επιχείρηση ήταν ο Γιώργος Γούσιας, ένας από τους έμπιστους του Ζα¬χαριάδη)». Ο Γούσιας έκανε δυο τρεις εκτελέσεις ανθρώπων, παιδιά δηλαδή, δεκαπέντε χρονών που επιχείρη¬σαν να φύγουν. Το φυσιολογικό που είχαν ακολουθήσει και οι άλλες φάλαγγες ήταν να πάμε από την Πίνδο, την ορεινή. Δύσκολη θάτανε. Φλεβάρη γίνεται, Φλεβάρη του '48, αλλά ήταν κάπως και στρατιωτικά και ανθρώπινα σωστό.
«Τελικά, έχει μια επική πορεία μέσα στον κάμπο όπου αντιμετωπίζουμε άοπλοι με πέτρες στη δημοσιά Λάρισας - Βόλου τα τανκς, έχει ένα απίστευτο δραματικό πέρασμα της λίμνης Κάρλα, να παγώνουν σαν τα νούφαρα, να μένουν πάνω στη λίμνη τα παιδιά.,. «Υστερα, στα Πιέρια πια, εξουθενωμένοι, ούτε καν σπυριά καλαμπόκι, σαράντα μέρες νηστικοί, μου έδωσε εντολή ο Γούσιας να σφάζουμε όλα τα ζώα... τα καημένα...Ήταν η τελευταία φορά που έπιναν μουλαρίσιο ζωμό και οι περισσότεροι κάνανε εμετό... μόλις ήρθανε τα αεροπλάνα από τον καπνό και αναποδογύρισαν τα καζάνια... Τα παιδιά χιμούσαν μέσα στα καυτά καζάνια να πάρουν ένα κομμάτι κρέας ή μια κατσαρόλα ζωμό.»
«Την τριακοστή ένατη, τεσσαρακοστή μέρα, βγήκαμε αντίκρυ προς τις προσβάσεις του Γράμμου, σέρνοντας νεκρούς... και την ελπίδα... άλλα ποια...«Δηλαδή, από τα 1.300 παιδιά φτάσανε απάνω γύρω στα τρακόσια».
«Σακατεύτηκαν χίλια παιδιά!Ο ανθός της νεολαίας της Ρούμελης, ο οποίος φυσικά δεν ήταν αγωνιστές, ώριμοι, οι περισσότεροι ήταν επιστρατευμένοι από τα χωριά που έμειναν και τα μάζεψε ο Γούσιας, κορίτσια και αγόρια...»
Η Μαργαρίτα Λαζαρίδου αρχικαπετάνισσα, δικαστής του ΚΚΕ και από τα ενεργότερα μέλη όλων των γυναικείων οργανώσεων του ΚΚΕ, μέλος της Παγκόσμιας Δημοκρατικής Ομοσπονδίας Γυναικών Κ.Κ., μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Γυναικών του ΚΚΕ και κλπ., στο βιβλίο της «Πόλεμος και αίμα», σελ. 226-230, 233-234, 149): «Στις συσκέψεις που κάναμε στα διάφορα τμήματα με τις υπεύθυνες γυναικών των ταγμάτων, των λόχων, των ταξιαρχιών, μαθαίναμε ότι οι μικρές κοπέλες των 13, 14 και 15 χρονών, που τις επιστρατεύαμε, άμαθες και ανεκπαίδευτες όπως ήταν, σκοτώνονταν στις πρώτες μάχες, που τις στέλναμε.
Ο καπετάν Αμύντας (Αμύντας Κοσμάς από το Αμύνταιο) αναφέρει στο βιβλίο του «Εθνική Αντίσταση - Εμφύλιος Πόλεμος, Αναμνήσεις ενός καπετάνιου», σελ. 224-225: -Έπρεπε να εκπληρώσουν το πλάνο που τους είχαν καθορίσει. Από το χωριό μου πήραν τα κορίτσια την ώρα που κάνανε βόλτα! Από τις λαϊκές χώρες φέρανε δεκαεξάχρονα παιδιά, αγόρια και κορίτσια, από αυτά που στείλαμε για να τα προστατέψουμε από τους βομβαρδισμούς (...) Είχαμε βραχεί ως το κόκαλο. Αφού εγώ, που ήμουν χοντρά ντυμένος έτρεμα, μπορεί να φανταστεί κανείς αζ ποια κατάσταση βρίσκονταν τα κοριτσάκια, που τα βρεγμένα τσιτάκι« τους είχαν κολλήσει στα κορμιά τους. Ήταν ένα θέαμα που προκαλούσε απελπισία και αγανάκτηση».
Στο Βιβλίο «Άρης Βελουχιώτης και το Ματωμένο Κρίκελλο» γίνεται αναφορά για την αρπαγή 25 κοριτσιών από το Χωριό Κρίκελλο της Ευρυτανίας από τους αντάρτες, ενώ οι μανάδες τους έκλαιγαν και τους εκλιπαρούσαν να μην τα πάρουν. Τα περισσότερα τα άρπαξαν την Κυριακή 25 Μαρτίου 1948 αμέσως μετά την έξοδό τους από την εκκλησία και τα υπόλοιπα, που δεν είχαν πάει στην εκκλησία, κυνηγώντας τα στα μέρη που είχαν κρυφτεί όταν έμαθαν για την αρπαγή των πρώτων.
Μαθήματα αριστερής ιστορίας χωρίς την επιδότηση των 25.000€ από τον Βούτση!!
.webp)
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου