Ελένη Κομίνη
Στην κορύφωσή του βρίσκεται το μπρα ντε φερ μεταξύ κυβέρνησης και τρόικας για την απελευθέρωση του δικαιώματος των τραπεζών για πλειστηριασμούς ακινήτων πρώτης κατοικίας.
Η κυβέρνηση διεκδικεί σθεναρά την παράταση της προστασίας από πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας -με τα εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια που είχαν θεσπιστεί ως μεταβατικό στάδιο μέχρι την άρση απαγόρευσης-, αλλά η τρόικα φέρεται να είναι ανυποχώρητη για
μια σειρά από λόγους.
Αυτοί συνοψίζονται στο ότι θα αυξάνονταν οι κεφαλαιακές ανάγκες των τραπεζών, κάτι που θα είχε δυσμενές αντίκτυπο στην πρόθεση της κυβέρνησης να βγει από το μνημόνιο, και στο ότι δεν θα μπορούσαν οι τράπεζες να λάβουν ρευστότητα από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (και εν δυνάμει από τις αγορές), την οποία θα χρησιμοποιούσαν για την τόνωση της ελληνικής οικονομίας.
Επιπλέον, η τρόικα πιστεύει ότι με την παράταση του προστατευτικού καθεστώτος εμπεδώνεται στη χώρα μας η τάση του «δεν πληρώνω» από τους δανειολήπτες που έχουν να πληρώσουν ολόκληρη τη δόση, αλλά και από εκείνους που έχουν διαθέσιμο εισόδημα να πληρώσουν έστω και ένα μικρότερο ποσό της δόσης.
Από κυβερνητικές πηγές, αλλά και σύμφωνα με πληροφορίες από την τρόικα, εκτιμάται ότι η πολιτική «μάχη» που δίνεται από την κυβέρνηση Σαμαρά ? Βενιζέλου για την παράταση της προστασίας της πρώτης κατοικίας με τη σημερινή της μορφή πιθανότατα να χαθεί, καθώς η τρόικα εμφανίζεται αμείλικτη σε αυτό το θέμα. Η απελευθέρωση των πλειστηριασμών δεν σημαίνει ωστόσο ότι οι τράπεζες θα προχωρήσουν σε τέτοιες κινήσεις μαζικά, παρά μόνο σε ελάχιστες περιπτώσεις στις οποίες ο δανειολήπτης δεν επιθυμεί να συνεργαστεί με την τράπεζα για να σώσει την κατοικία του.
Ο «λογαριασμός»
Πληροφορίες αναφέρουν ότι ο τελικός «λογαριασμός» που θα βγει για τις κεφαλαιακές ανάγκες των τραπεζών από τις ευρωπαϊκές ασκήσεις αντοχής που διενεργεί η ΕΚΤ είναι πλήρως διαχειρίσιμος και πιο «ελαφρύς» λόγω της απελευθέρωσης του δικαιώματος των τραπεζών να προβαίνουν σε πλειστηριασμούς. Αυτό με τη σειρά του σημαίνει ότι οι διοικήσεις δεν θα καταφύγουν στην άντληση κεφαλαίων από τα διαθέσιμα κεφάλαια ύψους 10,3 δισ. ευρώ του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.
Σε διαφορετική περίπτωση, δηλαδή εφόσον οι ανάγκες των τραπεζών ήταν υπέρογκες, θα έπαιρναν από τα κρατικά κεφάλαια του ΤΧΣ και το οικονομικό επιτελείο θα έχανε τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει τα εν λόγω κεφάλαια ως εργαλείο για τη μείωση του χρηματοδοτικού κενού της 2ετίας 2015-2016.
Σύμφωνα με πηγές, η «θέση» της ΕΚΤ που βάζει στο «τραπέζι» τους όρους είναι ότι εφόσον δινόταν παράταση στην προστασία της πρώτης κατοικίας, οι κεφαλαιακές ανάγκες των τραπεζών θα ήταν ιδιαίτερα αυξημένες τόσο στα stress tests που γίνονται τώρα, αλλά και στις ασκήσεις αντοχής που θα γίνουν ξανά το 2015, καθώς στις παραδοχές της ευρωπαϊκής άσκησης η αποτίμηση των ακινήτων που προστατεύονται θα ήταν μηδενική. Και τούτο διότι δεν θα μπορούσαν να πουληθούν και επομένως δεν θα υπήρχε εμπορική αξία.
Επιπλέον, εφόσον δινόταν παράταση στην προστασία από πλειστηριασμούς των ακινήτων με νόμο, οι Ευρωπαίοι δεν θα συναινούσαν στην άντληση ρευστότητας των ελληνικών τραπεζών από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία δεν θα αναγνώριζε ως εγγύηση τα προστατευμένα ακίνητα σε ενυπόθηκους τίτλους (π.χ. καλυμμένες ομολογίες, τιτλοποιήσεις), αφού δεν θα μπορούσαν να πουληθούν. Ετσι, η ελληνική οικονομία θα συνέχιζε να βαλτώνει, αφού οι τράπεζες δεν θα αντλούσαν κεφάλαια για να τα διοχετεύσουν στις εγχώριες επιχειρήσεις.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι η απελευθέρωση των πλειστηριασμών θεωρήθηκε από τους Ευρωπαίους εταίρους απαραίτητη, προκειμένου να αποκατασταθούν οι ισότιμοι όροι του ανταγωνισμού.
Ο νέος θεσμός που θα λειτουργήσει από την 1η Ιανουαρίου του επόμενου έτους έχει επίσης στόχο την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη προστασία των ιδιωτών και των επιχειρήσεων.
Εισάγεται η έννοια του «συνεργάσιμου δανειολήπτη» μέσω ενός «Κώδικα Δεοντολογίας» που έχει ήδη εγκριθεί από την Τράπεζα της Ελλάδος, σε συνδυασμό με τις «ελάχιστες δαπάνες διαβίωσης».
Αντικειμενικά κριτήρια
Συγκεκριμένα, το νέο πλαίσιο περιλαμβάνει 22 ενιαίους αντικειμενικούς κανόνες για όλες τις κατηγορίες δανειοληπτών, σύμφωνα με τους οποίους θα ρυθμίζονται τα στεγαστικά, τα καταναλωτικά αλλά και τα επιχειρηματικά δάνεια. Με το νέο καθεστώς ρυθμίσεων οι δανειολήπτες που έχουν πραγματικό πρόβλημα θα διασώζουν τα ακίνητά τους. Οι υπόλοιποι ή θα πληρώσουν ή θα χάσουν το ακίνητό τους.
Οι βραχίονες που θα κρίνουν τις υποχρεώσεις των τραπεζών και των δανειοληπτών είναι δύο:
1 Ο «Κώδικας Δεοντολογίας» περιγράφεται ως ένα ολοκληρωμένο πακέτο αρχών που βήμα προς βήμα ορίζει τι θα πρέπει να κάνουν οι δύο πλευρές -οι τράπεζες και οι δανειολήπτες- για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Περιλαμβάνει, δηλαδή, τις υποχρεώσεις κάθε πλευράς, τις προθεσμίες και την ενημέρωση που θα πρέπει να έχουν οι δανειολήπτες και οι τράπεζες έτσι ώστε να αξιολογούνται σωστά οι κίνδυνοι και η ικανότητα αποπληρωμής κάθε δανειολήπτη, είτε πρόκειται για φυσικό πρόσωπο είτε για επαγγελματία ή επιχείρηση, και να επιδιώκεται η εξεύρεση καταλληλότερης για τη συγκεκριμένη περίπτωση λύσης ρύθμισης.
Στόχος είναι και η τράπεζα να λειτουργεί με ένα συγκεκριμένο πλαίσιο ως προς τη συμπεριφορά της στον δανειολήπτη που βρίσκεται στο «κόκκινο», και από την άλλη και ο δανειολήπτης να συνεργάζεται με την τράπεζα (παρέχοντας εγκαίρως όλες τις απαραίτητες πληροφορίες) ώστε να συμφωνηθεί μια εφικτή λύση προς το συμφέρον και των δύο πλευρών.
2 Οι εύλογες δαπάνες διαβίωσης, που θα αποτελέσουν το «διαβατήριο» στο νέο καθεστώς ρυθμίσεων και πάντα σε συνδυασμό με το εισοδηματικό κριτήριο, το περιουσιακό και την έκθεση σε δανεισμό, θα καθορίζουν την ελάχιστη δόση ενός ή περισσότερων δανείων, αφού έχει προηγηθεί η τήρηση των υποχρεώσεων του δανειολήπτη και της τράπεζας οι οποίες περιγράφονται στον «Κώδικα Δεοντολογίας».
Η ΕΛΣΤΑΤ καθόρισε τις εύλογες δαπάνες διαβίωσης για έναν ενήλικα από 537 έως 682 ευρώ. Για το ζευγάρι αντιστοιχούν από 906 έως 1.160 ευρώ. Για την οικογένεια με 1 παιδί από 1.126 έως 1.440 ευρώ. Και για την οικογένεια με 2 παιδιά από 1.344 έως και 1.720 ευρώ.
Οσον αφορά τις επιχειρήσεις που πλήττονται από την κρίση, το ζήτημα αντιμετωπίζεται συνολικά και γι' αυτό στις ρυθμίσεις συνεκτιμώνται όλα τα χρέη της επιχείρησης, δηλαδή και το ιδιωτικό (δάνεια προς τράπεζες) και εκείνα που αφορούν χρέη προς το Δημόσιο (φορολογικές και ασφαλιστικές εισφορές).
Στις εν λόγω ρυθμίσεις εντάσσεται και «κούρεμα» σε δάνεια και σε φορολογικές και ασφαλιστικές εισφορές και θα ρυθμίζονται όλες οι οικονομικές εκκρεμότητες που έχουν οι επιχειρήσεις, εφόσον οι επιχειρηματίες είναι συνεπείς στις δόσεις τους και τηρούν τους όρους και τις προϋποθέσεις που θα υπάρχουν.
ΕΘΝΟΣ
.webp)
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου