Γράφει ο Κώστας Βουκελάτος
Η αλαζονεία είναι εξουσιαστική συμπεριφορά αυτό το ξέρουμε όλοι μας και φαίνεται σε όποιον του κάτσει η μπίλια για να έχει κάποιας μορφής εξουσίας.
Παράδειγμα πρόσφατο η Δούρου που από τον πρώτο μήνα λειτουργεί πιο αλαζονικά και από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό και δείχνει για το πώς θα κυβερνήσει και η αξιωματική αντιπολίτευση έτσι και εάν και εφόσον γίνει κυβέρνηση.
Η Δούρου δεν αναφέρθηκε τυχαία αλλά είναι παράδειγμα για το πώς εκμεταλλεύτηκε και συμπεριφέρθηκε στις καθαρίστριες του ΥΠΟΙΚ για να κερδίσει την Περιφέρεια και το πώς συμπεριφέρθηκε στις καθαρίστριες που εργάζονται στην Περιφέρειας διώχνοντας τες και προσλαμβάνοντας ιδιώτες για την καθαριότητα.
Πιστεύει κανένας ότι η εξουσία θα μπορούσε να μην είναι αλαζονική;;;
Αλαζόνας είναι λοιπόν ο υπερόπτης, μας θυμίζει η συμπεριφορά αυτή πολλούς από την σημερινή πολιτική σκηνή γενικότερα.
Αλαζόνας είναι αυτός ο οποίος θεωρεί τον εαυτό του ανώτερο από τους άλλους με αποτέλεσμα να συμπεριφέρεται ανάλογα, σας θυμίζει κάποιον;
Χαρακτηριστικό είναι και το παράδειγμα Άδωνι αυτού που καταλαμβάνει το εξουσιαστικό αξίωμα του βουλευτή και νομίζει πως η δύναμη των ψήφων τον έχει μετατρέψει σε κάτι το ανυπέρβλητο, αλάνθαστο και δεν δέχεται τίποτα παραπάνω από αυτό που λέει και κάνει .
Η αλαζονεία αφορά τόσο τα μεμονωμένα άτομα όσο και μικρά κοινωνικά κομμάτια, που έχοντας αποκτήσει με διάφορους τρόπους κάποιες δυνατότητες όπως η βουλευτική έδρα τις μετατρέπουν, εν μέρει πραγματικά και εν μέρει φαντασιακά, σε δύναμη, βλέπε Χρυσή Αυγή.
Αυτή η κατάσταση κάνει τα άτομα όπως ο Πρωθυπουργός οι συνεργάτες του, καθώς και άλλες πολιτικές ομάδες όπως η Χρυσή Αυγή μέχρι πρότινος να συμπεριφέρονται με έπαρση.
Έτσι, φτάνει κάποιος να νομίζει πως τα μηδαμινά που κάνει να τα θεωρεί πολύτιμα και μεγάλα και έτσι φτάνει να υποτιμά τα πραγματικά πολύτιμα και μεγάλα και να αδιαφορεί για τις αντιδράσεις.
Πολλές φορές η αλαζονεία κάνει τον αδύναμο, που θα αποκτήσει κάποιες δυνατότητες να παραγνωρίσει το γεγονός πως αυτές είναι προϋποθέσεις για να αποτρέψει την αναπαραγωγή και το άπλωμα εξουσιαστικών θέσεων, στάσεων, συμπεριφορών και πρακτικών.
Αναζητά πολιτικά στηρίγματα, μικρής (βλέπε πασοκ) ή μεγάλης εμβέλειας και «μετασχηματίζει» τις δυνατότητες που έχει (επιβίωση κυβέρνησης Σαμαρά) σε ένα είδος δύναμης με την οποία επιβάλλεται.
Έτσι, στην ουσία μετατρέπεται σε έναν εξουσιαστή ανάλογης ή και μεγαλύτερης έντασης από αυτόν που κάποτε ξεκίνησε να πολεμήσει.
Έτσι, η αρχική εξουσιαστική ίωση γίνεται βαθμιαία αρρώστια μη αναστρέψιμη η οποία θα τον εξοντώσει πολύ γρήγορα. Η αλήθεια του αλαζόνα στηρίζεται στη δύναμη κι όχι στην άποψη, την θεώρηση των πραγμάτων και την ανάλυση των πραγματικών συνθηκών για να έχει καλύτερα αποτελέσματα και έτσι παραμυθιάζεται ότι έχει πετύχει αλλά στην πραγματικότητα κάνει κακό. Σ' αυτήν την περίπτωση αρέσκεται, πλέον, να χρησιμοποιεί τη μέθοδο επιβολής δια της ισχύος και μόνο και όχι με επιχειρήματα και λύσεις που θα κάνουν την διαφορά.
Στηρίζεται, ως εκ τούτου, σε πλάνη που έχει αποδεχθεί ή έχει καλλιεργήσει ο ίδιος για διάφορα ζητήματα (βλέπε Σαμαρά) και ζει μέσα σε μια ουτοπία την οποία ακόμα και οι συνεργάτες του συντηρούν για να παραμυθιάζεται καλύτερα ο ηγέτης.
Μία πλάνη την οποίαν όμως διασπείρει χωρίς ντροπή αποσκοπώντας σε ακόμη μεγαλύτερη ισχύ και καταξίωσή του και δείχνοντας αδιανόητη αδιαφορία για τις επιπτώσεις που θα έχει αυτή του η συμπεριφορά στο μέλλον.
Ο αλαζόνας είναι συνήθως και λογάς, προσπαθεί να εντυπωσιάσει με παχιά λόγια χωρίς περιεχόμενο (Βλέπε ΣΥΡΙΖΑ τα στελέχη του και τον ίδιο τον Τσίπρα) όσους μπορούν ακόμα και στέκονται έκθαμβοι μπροστά στην κενότητα του και την αλαζονεία του.
Οι σημερινοί πολιτικοί εάν όχι στο σύνολο τους αλλά στο μεγαλύτερο ποσοστό τους είναι κλεισμένοι στον περίγυρο τους που είναι και ο μοναδικός που τον αποδέχεται και έχει κόψει κάθε σχέση με οτιδήποτε δημιουργικό η λειτουργικό για το συμφέρων αυτών που περιμένουν κάτι από αυτόν.
Όταν θα καταλάβει όπως έχουν πάθει αρκετοί στο μέλλον ότι το παλάτι που είχε χτίσει και κρυβόταν ήταν από άμμο τότε θα είναι και πάλι πολύ αργά και δεν θα υπάρξει και δεύτερη και για άλλους τρίτη η τέταρτη ευκαιρία.
Ο υπερφίαλος ενθουσιασμός οδηγεί στην καταστροφή και το κακό είναι ότι μαζί με τον αλαζόνα παρασύρονται και άνθρωποι και χώρες και καταστάσεις και οδηγούνται στην απόλυτη καταστροφή.
Κανένας όμως δεν καταλαβαίνει γιατί η αλαζονεία είναι μιά μορφή ιογενούς παθογένειας με μη αναστρέψιμα αποτελέσματα.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου