Γράφει ο Τάσος Τσιφόρος
Όσες φορές κι αν βγει η κυβερνητική εκπρόσωπος Σοφία Βούλτεψη να διαψεύσει την εκλογολογία το μόνον που θα καταφέρει είναι να την πυροδοτεί. Άλλωστε, δεν είναι μόνον η δύσκολη διαπραγμάτευση με την τρόικα και το ορόσημο της Προεδρικής εκλογής που «μυρίζουν» κάλπες. Είναι και όλη η περιρρέουσα ατμόσφαιρα: από τον εκνευρισμό μεταξύ Μαξίμου και Χαρδούβελη και τις παραιτήσεις των Γενικών Γραμματέων χθες μέχρι τα σενάρια για κυβέρνηση εθνικής ενότητας και τις ενστάσεις πολλών πράσινων βουλευτών έναντι του ενδεχομένου νέων μέτρων.
Η κυβέρνηση βρίσκεται όμηρος, εν μέσω της πλέον κρίσιμης διαπραγμάτευσης με την τρόικα, της εκλογολογίας, κάτι που είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού στους περισσότερους εκ των Υπουργών και βουλευτών, ανεξαρτήτως χρώματος.
Το Μαξίμου διαμηνύει σε όλους τους τόνους πως θα εξαντλήσει τα συνταγματικά περιθώρια που έχει στη διάθεσή του. Δηλαδή ότι θα ξεκινήσει τη διαδικασία εκλογής νέου Προέδρου, εντός του Ιανουαρίου, και η Βουλή θα κρίνει αν, τελικά, η χώρα οδηγηθεί σε εκλογές. Όσοι, δε, γνωρίζουν προσωπικά τον κ. Αντώνη Σαμαρά διαβεβαιώνουν ότι όχι μόνον λόγω πολιτικού πείσματος αλλά και εξαιτίας της ιδιοσυγκρασίας του δεν πρόκειται να ακολουθήσει ούτε το παράδειγμα Καραμανλή το 2009, ούτε βέβαια και αυτό του Παπανδρέου το 2011.
Σε κάθε βέβαιο σενάριο, όμως, υπάρχει και ένα... αλλά. Και το «αλλά» αυτό μοιάζει να ενισχύεται τις τελευταίες ώρες καθώς το πολιτικό αλλά και το δημοσιογραφικό προσωπικό βρίσκονται σε κατάσταση νευρικής κρίσης. Με αποτέλεσμα να γεννά σενάρια, ισχυρά και λιγότερο ισχυρά, για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες ή ακόμη και για άλλες εξελίξεις. Αυτά τα σενάρια, άλλωστε, βρίσκονται και στον πυρήνα τις απόφασης των τριών Γ.Γ. να παραιτηθούν χθες και να μην εξαντλήσουν το τυπικό διάστημα μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου, που επίσης δεν θα τους προκαλούσε κώλυμα εκλογής, αν οι κάλπες στηθούν π.χ. το Φεβρουάριο.
Οι περισσότερο ή λιγότερο ισχυρές εναλλακτικές του σεναρίου για έναρξη της διαδικασίας εκλογής Προέδρου και, αν απαιτηθεί, προσφυγής στις κάλπες τους πρώτους μήνες του 2015 είναι:
Εμπλοκή με την τρόικα. Κυκλοφορεί ως ισχυρό σενάριο και βασίζεται στην παραδοχή ότι η τρόικα δεν θα υποχωρήσει, ζητώντας από την κυβέρνηση μέτρα που δεν μπορεί να σηκώσει. Είναι το πλέον απευκταίο για την κυβέρνηση καθώς θα τη στερούσε και από βασικά επιχειρήματα έναντι του ΣΥΡΙΖΑ. Στο παρασκήνιο ο Πρωθυπουργός κ. Σαμαράς κινείται προκειμένου να εξασφαλίσει τις πολιτικές προϋποθέσεις λύσης του ελληνικού προβλήματος και, προφανώς, για να αποτρέψει ένα αδιέξοδο
Εμπλοκή με το ΠΑΣΟΚ. Το σενάριο αυτό προβλέπει μία επώδυνη, πλην όμως «τίμια», συμφωνία με την Τρόικα, την οποία το μεν Μαξίμου θα αποδέχεται ενόψει της εξόδου από το μνημόνιο και της συζήτησης για τη βιωσιμότητα του χρέους, το δε ΠΑΣΟΚ όχι. Η αντίδραση μπορεί να προέρχεται κεντρικά από τον Ευάγγελο Βενιζέλο, που χθες διεμήνυσε πως δεν δεσμεύεται από τις συζητήσεις Χαρδούβελη – τρόικας, ή από τμήμα του ΠΑΣΟΚ, όπως τα στελέχη «παπανδρεϊκής» επιρροής που εμφανίζονται να αρνούνται να στηρίξουν οποιοδήποτε δύσκολο μέτρο και να αναζητούν μία πιο... αριστερή (!) εκδοχή κόμματος. Για τις κινήσεις στο παρασκήνιο είναι ενήμερα και γαλάζια στελέχη, γεγονός που εξηγεί και τη φούρια αρκετών.
Συγκρότηση κυβέρνησης εθνικής ενότητας και αλλαγή πρωθυπουργού, εν κινήσει. Το «έριξε» στην αγορά ο κ. Απόστολος Τζιτζικώστας, περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας με συντριπτικό ποσοστό. Το «αγκάλιασε» με έναν τρόπο ο κ. Νικήτας Κακλαμάνης ενώ, υπό πολλές προϋποθέσεις, το σχολίασε και ο κ. Γιώργος Βλάχος. Ο κ. Τζιτζικώστας, που βρίσκεται σε μετωπική με το Μαξίμου από τότε που ο κ. Σαμαράς αποφάσισε να στηρίξει τον Γ. Ιωαννίδη στην περιφέρεια, εκκινεί από προσωπικά ελατήρια αλλά και με την ισχύ του «μακεδονάρχη».
Αντίστοιχα χαρακτηριστικά έχει και η αναφορά Κακλαμάνη ενώ ψυχρές είναι οι σχέσεις μεταξύ Μαξίμου και Γ. Βλάχου, και μάλιστα χωρίς κανείς να το κρύβει. Το σενάριο είχε διακινηθεί κατά το παρελθόν τόσο ως απειλή από τον Ευ. Βενιζέλο όσο και ως προϋπόθεση για να ξαναμπεί στο κυβερνητικό παιχνίδι από τον κ. Φ. Κουβέλη. Μάλιστα, το... προωθούσαν και διάφορα άλλα κέντρα. Μοιάζει να έχει ελάχιστες ως μηδενικές πιθανότητες, τόσο λόγω του χαρακτήρα του κ. Σαμαρά όσο και του γεγονότος ότι, τουλάχιστον στο εσωτερικό της ΝΔ, οι κυρίαρχες «καραμανλικές» δυνάμεις είναι αντίθετες...
newpost.gr
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου