Η ημερομηνία της 19ης Φεβρουαρίου έχει ήδη σημαδευτεί από μια εκλογική διαδικασία. Ήταν το 1956, όταν ο ψήφος γινόταν γένος θηλυκού και συγκεκριμένα γινόταν «η ψήφος» μιας και για πρώτη φορά οι ελληνίδες ασκούσαν το εκλογικό δικαίωμα.
Σε εκείνη την εκλογική αναμέτρηση συνασπίζονται 7 κόμματα ως Δημοκρατική Ένωση, για να αντιμετωπίσουν την ΕΡΕ που είχε ιδρύσει ένα χρόνο νωρίτερα ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Αξιοσημείωτο είναι ότι για πρώτη φορά κόμματα δέχονται να συμμαχήσουν με την αριστερή ΕΔΑ, η οποία κατηγορούνταν από την ίδρυση της το 1951 πως κυριαρχείται από κομμουνιστές. Στόχος της Δημοκρατική Ένωσης, με την τόσο ετερογενή σύσταση, ήταν να καταλάβει την εξουσία και να διεξαγάγει εκ νέου εκλογές με αναλογικό σύστημα. Παρόλα αυτά η ΕΡΕ αν και λαμβάνει 26.000 ψήφους λιγότερες από την Δημοκρατική Ένωση, σχηματίζει αυτοδύναμη κυβέρνηση καταλαμβάνει 165 έδρες, δηλαδή το 55% επί του συνόλου των εδρών, κατορθώνοντας να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση
Η συμμετοχή των γυναικών για πρώτη φορά σε βουλευτικές εκλογές ωφέλησε την ΕΡΕ, καθώς η γυναικεία ψήφος προτιμούσε την πολιτική σταθερότητα. Η αναμέτρηση του 1956 έχει μείνει γνωστή για το περίπλοκο εκλογικό σύστημα διεξαγωγής της.
Ο εκλογικός νόμος έβαλε σε πειρασμό το Κέντρο και την Αριστερά να συνασπιστούν ώστε να αποφύγουν τον διαγκωνισμό για τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Εξέθεσε, όμως, μια θεμελιώδη αδυναμία τους: την έλλειψη εσωτερικής συνοχής και αξιόπιστου κυβερνητικού προγράμματος. Ηταν προφανής ο ιδεολογικός συμβιβασμός των επιμέρους μονάδων της Δημοκρατικής Ενώσεως για μικρόπνοες εκλογικές σκοπιμότητες. Η κοινή εναντίωσή τους στη διακυβέρνηση Καραμανλή επέτεινε την εντύπωση ότι στις εκλογές συγκρούονταν ανανεωτικά στοιχεία με τον παλαιοκομματισμό, που, για να επιβιώσει, δεν δίσταζε να συμμαχήσει ακόμα και με τον απόλυτο αντίπαλο, την Αριστερά. Τα κεντρώα κόμματα δεν έδειχναν καμία αυθεντική διάθεση να συνδιαμορφώσουν κοινές θέσεις με την Αριστερά, τονίζοντας ότι συνεργάζονταν μόνον για τις εκλογές και όχι για κοινή κυβέρνηση. Πνιγμένη σε αντιφάσεις, η Δημοκρατική Ενωσις αδυνατούσε να αντιμετωπίσει την ηγετική κινητοποίηση του Καραμανλή.
Μικρή έκπληξη προκάλεσε αυτή καθεαυτή η συνεννόηση παλαιών άσπονδων εχθρών του Εθνικού Διχασμού, δεδομένου ότι οι Φιλελεύθεροι και το Λαϊκό Κόμμα είχαν συνεργαστεί ήδη στις εκλογές του 1952 σαν αντισυναγερμική και αντικομμουνιστική πρόταση. Μεγαλύτερη προσοχή συγκέντρωσε η προσέγγιση με την ΕΔΑ. Μάλιστα, η ένταξη του Λαϊκού Κόμματος στη Δημοκρατική Ενωσι προκάλεσε τον Καραμανλή να δηλώσει ότι η ΕΡΕ αναμετριόταν μόνη με όλους «από της άκρας Δεξιάς μέχρι της άκρας Αριστεράς».
Πηγή : syndesmos1974.gr
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου