Αναμφίβολα πρόκειται περί ηλιθίων…

1) Αναμφίβολα πρόκειται περί ηλιθίων...

Ενώ αρχικά η κυβέρνηση επέμενε πως για τις ουρές στα ΑΤΜ ευθυνόταν η ΕΚΤ που τράβηξε το χαλί της ρευστότητας και έκλεισε τις τράπεζες, στη συνέχεια πριν λίγες μέρες ο Υπουργός κ. Νίκος Βούτσης έβαλε τα πράγματα στη θέση τους αποκαθιστώντας την αλήθεια.

Το κλείσιμο των τραπεζών παραδέχθηκε πως το επέλεξε η κυβέρνηση μέσω Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου με στόχο να αποτελέσει διαπραγματευτικό όπλο, στη διαδικασία την οποία η ίδια και τα μέλη της νόμιζαν ως διαπραγμάτευση, ενώ επρόκειτο για πράξη "ανατίναξης" της οικονομίας της χώρας.

Σύσσωμη η κυβέρνηση φαίνεται είχε την εντύπωση πως το κλείσιμο και το άνοιγμα των τραπεζών είναι κάτι που μοιάζει με το κατέβασμα ενός διακόπτη της ΔΕΗ ή το κλείσιμο της Εθνικής Οδού για μερικές ώρες ή μέρες, στα πλαίσια μιας διαπραγμάτευσης από "πραιτοριανούς" του πελατειακού κράτους και τους "καίσαρες" αυτού.

Μετά τον εκβιασμό, ανοίγεις το διακόπτη και η ισχύς της ηλεκτρικής ενέργειας ή η κυκλοφορία αποκαθίστανται με τις συνέπειες να περιορίζονται μόνο στις ώρες ή μέρες της αυθαιρεσίας σε βάρος της κοινωνίας και της οικονομίας.

Στις τράπεζες του χρήματος, όπως άλλωστε και όλων των ναών, θεμέλιος λίθος είναι η πίστη και βασική προϋπόθεση των συναλλαγών (φυσικών και μεταφυσικών) η εμπιστοσύνη.

Επειδή όμως η παρούσα κυβέρνηση -σε υπερθετικό βαθμό σε σχέση με τις προηγούμενες λόγω αριστερής σχιζοειδούς απόστασης από την πραγματικότητα- αποτελείται από ανεπάγγελτους κομματικούς  και κρατικοδίαιτους που δεν έχουν τυλίξει και πουλήσει ούτε σουβλάκι στη ζωή τους, για να γνωρίζουν τι σημαίνει οικονομική συναλλαγή, οι συνέπειες του κλεισίματος των τραπεζών και των capital controls είχαν και έχουν υποτιμηθεί.

Αμφιβάλλω αν και οι υπουργοί του οικονομικού επιτελείου που θεωρούνται πιο "φιλικοί" προς την αγορά είναι σε θέση να αντιληφθούν και να κάνουν έναν πρώτο προσδιορισμό των συνεπειών που έχουν δρομολογηθεί για την οικονομία και κατά συνέπεια για την κοινωνία και τη χώρα.

Περιχαρείς οι αδαείς, την περασμένη Παρασκευή μετά από αλλεπάλληλες συσκέψεις ανακοίνωσαν τα πρώτα μέτρα περιορισμού των συνεπειών της αναγκαστικής τραπεζικής αργίας.
Τις εγκρίσεις πλέον των εταιρειών εισαγωγών θα τις δίνουν οι τράπεζες και όχι κάποια επιτροπή του Υπουργείου Οικονομικών όπως συνέβαινε στις αλήστου μνήμης και φτώχειας σοβιετικές και λοιπές φασιστικού τύπου  οικονομίες με ολοκληρωτικές δομές.

Αναλυτικά, το σχετικό ρεπορτάζ την περασμένη Παρασκευή ανέφερε τα εξής: "Στις εμπορικές τράπεζες θα μεταφερθεί η αρμοδιότητα έγκρισης των ποσών που θα πρέπει να εκταμιεύονται για τις εισαγωγές προϊόντων σύμφωνα με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που θα εκδοθεί σήμερα ή το αργότερο αύριο. Στόχος είναι να εξομαλυνθούν οι εισαγωγές πρώτων υλών και αγαθών, καθώς ήδη έχουν αρχίσει να καταγράφονται ελλείψεις στην αγορά.

Το θέμα εξετάσθηκε χθες στη συνεδρίαση του Κυβερνητικού Συμβουλίου Οικονομικής Πολιτικής που συνεκλήθη στο γραφείο του αντιπροέδρου της κυβερνήσεως Γιάννη Δραγασάκη, με τη συμμετοχή των κ.κ. Ευκλ. Τσακαλώτου, Γ. Σταθάκη, Π. Σκουρλέτη, Σπ. Σαγιά και Γ. Χουλιαράκη.
Συγκεκριμένα αποφασίσθηκε οι εγκρίσεις συναλλαγών για εισαγωγές να γίνονται αποκεντρωμένα, στα υποκαταστήματα των τραπεζών, ώστε να αποφορτιστεί το σύστημα. Οι συναλλαγές ανά επιχείρηση και ανά ημέρα θα αυξηθούν στις 100.000 ευρώ, ενώ θα αυξηθεί και το ημερήσιο όριο που μπορούν οι τράπεζες να πραγματοποιούν πληρωμές από τα 3,5 εκατ. ευρώ στα 5 εκατ. ευρώ…."

Τι σημαίνουν επί του πρακτέου τα παραπάνω;

Είναι απλό.  Οι συστημικές τράπεζες με πανελλαδικό δίκτυο είναι τέσσερις. Έχουμε 5 εκατ. την ημέρα επί 4 ίσον 20 εκατ. επί 25 που είναι οι εργάσιμες ημέρες ίσον 500 εκατ. το μήνα για εισαγωγές,. Αυτά σε μια χώρα που εκτός των καυσίμων και του μηχανολογικού εξοπλισμού εισάγει και τα δυο τρίτα των τροφίμων.
500 εκατ. το μήνα επί 12 μήνες μας κάνουν περί τα 6 δισ. ευρώ, όσες ενδεχομένως είναι και οι εισαγωγές της Κούβας ή της Βόρειας Κορέας.
Το 2014 οι εισαγωγές της Ελλάδας έφτασαν τα 41,6 δισ. ευρώ έναντι 23,6 δισ. ευρώ εξαγωγών.
Τα 6 δισ. ευρώ αντιπροσωπεύουν το 14% του συνόλου των εισαγωγών του 2014. Μόνο για την εισαγωγή καυσίμων το χρόνο που πέρασε δαπανήσαμε περί τα 15,7 δισ. ευρώ, υπερδιπλάσια του ορίου που έχει τεθεί σήμερα.

Καθώς μέρος των εισαγωγών αφορά πρώτες ύλες, μηχανήματα και ημικατεργασμένα προϊόντα που μεταποιούνται στην Ελλάδα και εξάγονται, τα μέτρα αυτά θα πλήξουν και τις εξαγωγές. Για την ακρίβεια θα πλήξουν ολόκληρη την οικονομική αλυσίδα τόσο της παραγωγής όσο και του εμπορίου.
Κατά συνέπεια δεν βλέπω πως τους προσεχείς μήνες δεν θα υπάρξουν ελλείψεις βασικών αγαθών και πρώτων υλών για την παραγωγή. Κανείς δεν μπορεί να υπολογίσει την επίπτωση αυτών των συνεπειών του κλεισίματος των τραπεζών και της απώλειας της εμπιστοσύνης, στο ΑΕΠ, την ανεργία, τα δημόσια έσοδα και τις ασφαλιστικές εισφορές.

Ακόμη και η "ιερή αγελάδα" της πελατειακής μας δημοκρατίας, η ομαλή και άρτια καταβολή των μισθών του δημοσίου και των ΔΕΚΟ, αλλά και των συντάξεων,  ενδέχεται να υποστεί πλήγματα απροσδιόριστου μεγέθους.

Πλήγματα τα οποία σε κάθε περίπτωση θα κάνουν τις όποιες περικοπές ζητούσαν τα μνημόνια έστω και τα σκληρότερα (όπως το τελευταίο λόγω κακής διαπραγμάτευσης ή δολίων σκοπιμοτήτων...) να μοιάζουν με ράπισμα έναντι διαμελισμού.

Κάποιοι θα αντιτείνουν πως τα μέτρα αυτά είναι προσωρινά και πως σύντομα η κατάσταση με τους τραπεζικούς περιορισμούς θα αποκατασταθεί. Αυτό είναι αλήθεια, μόνο εν μέρει όμως...
Η υπογραφή συμφωνίας, η πρώτη αξιολόγηση της εφαρμογής του προγράμματος από την τρόικα, αλλά και οι ανακεφαλαιώσεις των τραπεζών μέχρι το τέλος του χρόνου θα αποκαταστήσουν μέρος του προβλήματος. Υπάρχει κάποιος όμως που πιστεύει πως το επιτελείο του κ. Τσίπρα είναι σε θέση να υλοποιήσει τις μεταρρυθμίσεις και τα μέτρα που ασμένως υπογράφει;

Και να θέλουν, προκειμένου να κρατήσουν τις θέσεις και τις παχυλές αμοιβές ως είθισται με τους πολιτικούς τις τελευταίες δεκαετίες, δείχνουν πως είναι παντελώς ανίκανοι.
Το κλειδί για την άρση των τραπεζικών περιορισμών άρα για την ομαλοποίηση της οικονομικής λειτουργίας, είναι η επιστροφή σημαντικού μέρους των καταθέσεων που έχουν φύγει τους τελευταίους μήνες.

Αυτό όμως τόσο υπό τις παρούσες συνθήκες της διαφαινόμενης πολιτικής αστάθειας όσο και της ισχυρής αποδοχής που συνεχίζει να εμφανίζει ακόμη στην κοινωνία η αριστερή κυβέρνηση μοιάζει αδύνατον. Το πρόβλημα γίνεται αδιέξοδο αν λάβει κανείς υπόψη τη χαμηλή αποδοχή που εμφανίζει η αντιπολίτευση.

Γιατί οι κυβερνώντες δεν προέβλεψαν έστω και κατ’ ελάχιστον όλες αυτές τις συνέπειες, που κάποιος με μέτριες οικονομικές γνώσεις θα μπορούσε να είχε προβλέψει; Γιατί προφανώς οι πολιτικές ιδεοληψίες κάνουν τους ανθρώπους να συμπεριφέρονται περί τα οικονομικά ως αδαείς.
Δηλαδή, σαν ηλίθιοι...

Προφανώς πρόκειται περί οικονομικώς ηλιθίων... γιατί ξεκίνησαν ζητώντας δανεικά χωρίς μνημόνια. Σε πρώτη φάση αποδέχτηκαν μνημόνιο χωρίς δανεικά για να καταλήξουν να τινάξουν την οικονομία στον αέρα προκαλώντας τη μεγαλύτερη καταστροφή μετά τον τελευταίο πόλεμο, για να αποδεχτούν το σκληρότερο μνημόνιο.

Επεδίωκαν  να τινάξουν το "Κούγκι" του διεθνούς καπιταλισμού στον αέρα και κατάφεραν να τινάξουν την Ελλάδα με τους ίδιους στον πυρήνα της έκρηξης να αντιλαμβάνονται το πρώτο ωστικό κύμα, ως ισχυρό ρεύμα υποστήριξης. Όταν συναντήσουν το πρώτο σταθερό εμπόδιο της πραγματικότητας θα καταλάβουν.

2) Ηλίθιος κατά το λεξικόν...

Ηλίθιος -α -ο [ilíθios] Ε6 : 1α. που χαρακτηρίζεται από έλλειψη εξυπνάδας: ~ άνθρωπος. Πρόκειται για ηλίθιο πρόσωπο. Είναι τουλάχιστον ηλίθιο να ελπίζεις σε κάποια βοήθεια απ΄ αυτόν. β1. που ενεργεί επιπόλαια, απερίσκεπτα· ανόητος: Θα είσαι ~, αν αφήσεις τέτοια δουλειά / αν πουλήσεις το σπίτι, για να αγοράσεις αυτοκίνητο. Mην είσαι ~, πρόσεχε τι πας να κάνεις.
Hλίθιο ατύχημα / λάθος, που θα μπορούσε κανείς να το προβλέψει. β2. που είναι εύπιστος, αφελής: ~ είσαι; δεν κατάλαβες ότι σε κορόιδεψε; Είναι τόσο έντιμος που μερικοί τον θεωρούν ηλίθιο. Θα πρέπει να ήμουνα ~ για να μην το καταλάβω.

(ως ουσ.): Aυτές είναι συμβουλές για ηλιθίους. Bρε, ηλίθιε, τι πήγες να κάνεις! 2α. που ταιριάζει σε ηλίθιο ή που τον χαρακτηρίζει: Hλίθιο ύφος / χαμόγελο. β. για κτ. που προέρχεται από άνθρωπο χαμηλού διανοητικού ή πνευματικού επιπέδου ή που απευθύνεται σε ανθρώπους με ανάλογο επίπεδο: Hλίθια απάντηση. γ. για κτ. που θεωρείται κακόγουστο, ευτελές, ασήμαντο κτλ.: Tελευταία κυκλοφορεί με ένα ηλίθιο καπέλο. 3. (ψυχιατρ., ως ουσ.) άτομο που έχει κάποια μορφή διανοητικής καθυστέρησης: Διανοητικά ο ~ βρίσκεται ανάμεσα στον ιδιώτη και στο βλάκα.
 Συμπεριφέρεται σαν ~. ηλίθια ΕΠIΡΡ: Tον κοίταζε ~.
[λόγ. < αρχ. ἠλίθιος `χαζός΄]

3) Μια ιστορία για τον επιχειρηματία της διπλανής πόρτας

Αγαπητέ Κύριε Στούπα

Σας αποστέλλω τοποθέτηση μου με την ελπίδα ότι θα εξετάσετε το ενδεχόμενο δημοσίευσης του στο Capital.gr το οποίο παρακολουθώ στενά και το εκτιμώ ως μέσον όπως και την δική σας αρθρογραφία

Με εκτίμηση
Νικόλαος Λακασάς

Μια ιστορία για τον επιχειρηματία της διπλανής πόρτας
Θα σας πω μια ιστορία που θα μπορούσε να είναι πραγματικότητα. Ο Κώστας τόλμησε και ίδρυσε με λίγα χρήματα που δανείστηκε μια παραγωγική επιχείρηση. Στην αρχή ξεκίνησε μόνος του και έπειτα από λίγο προσέλαβε δύο εργαζομένους. Δούλεψε σκληρά και κάθε χρόνο και με μεγάλη του χαρά αύξησε το προσωπικό του. Αποτελούσε μεγάλη χαρά και ικανοποίηση για τον ίδιο να προσλαμβάνει όλο και περισσότερους όχι μόνο να αυξάνει τα κέρδη του αλλά κυρίως να προσφέρει εργασία σε άλλους ανθρώπους. Εισήγαγε μεγάλο μέρος από τις πρώτες ύλες από το εξωτερικό διότι αυτές δεν υπήρχαν στην Ελλάδα. Στην αρχή οι ξένοι προμηθευτές δεν τον εμπιστευόταν όμως με την σκληρή επιμονή του έπεισε τους προμηθευτές τους και του έδωσαν πίστωση αρχικά 30 μετά 60 και έπειτα 90 ημέρες. Η εξέλιξη αυτή τον διευκόλυνε και σκέφτηκε να προσλάβει και άλλους εργαζομένους και να αναπτύξει και άλλο την επιχείρηση του. Κάποιοι όμως άσχετοι με το  επιχειρείν αποφάσισαν να μπλοκάρουν τις τράπεζες και τον λογαριασμό του με αποτέλεσμα ο Κώστας να μην μπορεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του σε εργαζομένους, τράπεζες  και προμηθευτές. Ο ίδιος ήταν υπόδειγμα επιχειρηματία και έκανε την καλύτερη δυνατή χρήση των πόρων της επιχείρησης σε όλη του την επαγγελματική καριέρα. Το γεγονός ότι μπλοκάρισε ο λογαριασμός του, όχι γιατί ήταν απατεώνας, αλλά γιατί κάποιοι θεώρησαν την υγιή επιχειρηματικότητα ως τελευταία προτεραιότητα καθώς και το γεγονός ότι έχασε την αξιοπιστία και το κύρος που με πολύ προσπάθεια είχε κτίσει τον έφεραν σε εξαιρετικά δύσκολη ψυχολογική σχέση. Δεν άντεχε να βλέπει τους εργαζόμενους του να υποφέρουν από την αδυναμία του να μην μπορεί να τους απασχολήσει και να τους πληρώσει με αποτέλεσμα να δώσει τέλος στην ζωή του από ντροπή. Αυτή η ιστορία δεν είναι προς κομματικοποίηση και φυσικά το απονενοημένο διάβημα του Κώστα δεν αποτελεί λύση. Το αντίθετο μάλιστα η τελευταία τραγική πράξη του Κώστα είναι παράδειγμα προς αποφυγήν. Όμως είναι παράδειγμα προς μίμηση η όλη του επιχειρηματική πορεία την οποία κάποιοι ανεύθυνοι την διέκοψαν απότομα και άδικα. Η ιστορία αυτή είναι αφιερωμένη στον Κώστα, στον Βαγγέλη, στον Γιώργο, στον επιχειρηματία της διπλανής πόρτας οι οποίοι έκλεισαν τις επιχειρήσεις τους, έχουν σοβαρά προβλήματα προσωπικά και οικογενειακά προβλήματα  ή μετακόμισαν τις επιχειρήσεις τους σε άλλη χώρα. Είναι σημαντικό να κατανοήσουν οι επιχειρηματίες ότι η ανθρώπινη ζωή είναι το υπέρτερο αγαθό το οποίο μας έδωσε ο θεός και τους καλώ να μην το βάλουν κάτω και να συνεχίσουν με αμείωτη προσπάθεια. Κυρίως όμως είναι σημαντικό οι κυβερνώντες να κατανοήσουν ότι η υγιής επιχειρηματικότητα είναι βασικό συστατικό διατήρησης της κοινωνικής συνοχής διότι δημιουργεί και διατηρεί θέσεις εργασίας όταν συντρέχουν οι θεμελιώδεις προϋποθέσεις της ελεύθερης οικονομίας και το κράτος δεν μπαίνει εμπόδιο στον επιχειρηματία. Συνεπώς θα πρέπει να υπάρξει μια συμμαχία απ' όλους τους πολιτικούς φορείς που να υποστηρίξει στην πράξη την επιχειρηματικότητα και να αφήσουν στην άκρη τους εγωισμούς και τους διαχωρισμούς της κοινωνίας (μνημονιακοί- αντιμνημονιακοί, Ναι-Όχι κλπ), να εγκαταλείψουν το πελατειακό κράτος όπως και τις αναχρονιστικές ιδεοληψίες.   Να συνεργαστούν όλοι μαζί για την Ελλάδα, τις Ελληνίδες, τους Έλληνες  και κυρίως για τα Ελληνόπουλα.

Νικόλαος Λακασάς

​Κώστας Στούπας
kostas.stoupas@capital.gr