Δευτέρα 24 Ιουνίου 2019

Πάντα να δίνεις χωρίς να θυμάσαι και πάντα να παίρνεις χωρίς να ξεχνάς.



Γενναιοδωρία είναι να δίνεις περισσότερα απ’ αυτά που μπορείς. Υπερηφάνεια είναι να παίρνεις λιγότερα απ’ αυτά που χρειάζεσαι.

Να χαρίζετε λεφτά, να μη δανείζετε. Όταν χαρίζετε, δημιουργείτε ευγνώμονες, όταν δανείζετε δημιουργείτε εχθρούς και εάν σε όσους χαρίζεις δεν το αναγνωρίζουν τότε έπεσες σε απατεώνες που ήθελαν να πάρουν από εσένα.

Τι και αν έχεις ό,τι ζητάς. Ποτέ δε θα ‘ναι αρκετό. Πάντα θα θέλεις κι άλλα. Πάντα όλοι θέλουμε κι άλλα. Και κάνουμε και λάθη, και πισωγυρίσματα, και παίζουμε με ανεστραμμένους κανόνες, και τα πάντα. Γιατί πρόκειται για έρωτα και παιχνίδια κυριαρχίας κι εγωισμού.

Να γεράσεις και να λες «τα έζησα όλα, ρε γαμώτο»! Πήγες και στις πέντε το ξημέρωμα σπίτι του και τον παρακάλεσες κι έκλαιγες μπροστά του με λυγμούς. Γνήσιος έρωτας που θέλει να δείξει την ύπαρξη και την υπόστασή του. Έτσι αναγνωρίζεται. Θέλει κι ένταση, και τσαγανό, και τσιρίδες, κι απειλές για να τον κρατήσεις. Να τον νιώσεις στο πετσί σου το φόβο ότι θα χάσεις τον άλλον. Αυτόν που αποδυναμώνει τα άκρα σου και προκαλεί πόνο στο κορμί σου που μοιάζει με τρέμουλο.

Ο έρωτας σε κάνει σαν μικρό παιδί, έτσι σε κάνει και έτσι πρέπει.

Το χειρότερο στον έρωτα είναι να χάνεις την αξιοπρέπεια για τα λεφτά, να θυσιάζεις ανθρώπους για να τους εκμεταλλευτείς ώστε να περάσεις καλά, να σου πληρώσει τις υποχρεώσεις τους λογαριασμούς, να σε ντύσει, να ντύσει το παιδί σου, να βοηθήσεις τους γονείς σου να το εκμεταλλεύεσαι, χωρίς να κάνεις τίποτα εσύ για αυτόν, να περιμένεις μόνο από αυτόν, χάνεις δεν το καταλαβαίνεις; Αυτός είναι ο ορισμός της ξεφτίλας σε μια σχέση έτσι τον έχω στο μυαλό μου.

Αλλά ο έρωτας είναι ένα παιχνίδι με διαφορετικούς κανόνες. Κι εδώ όλα ανατρέπονται. Πάσο δεν υπάρχει και σε κάθε γύρο τα παίζεις όλα για όλα. Με την ελπίδα ότι με λίγη τύχη -ίσως να ‘ναι και του πρωτάρη- θα ρεφάρεις. Όμως κινδυνεύεις να τα χάσεις κι όλα. Αλλά άπαξ και μπεις στο παιχνίδι θα παίξεις όλους τους γύρους που σου αντιστοιχούν. Μέχρι να κουραστείς, να ξενερώσεις και να αποχωρήσεις. 

Γι’ αυτό, λοιπόν, καλή η αξιοπρέπεια και δεν πρέπει να ρισκάρεις εάν αγαπάς, υπάρχει τίποτα χειρότερο από χαμένα «αν», τύψεις κι ένοχες; Δεν υπάρχει. Αγαπάς, θυμώνεις, διεκδικείς. Ζεις, ρε μην εκμεταλλεύεσαι αυτόν που σε αγαπάει.

Γιατί, λοιπόν, μια ζωή την έχουμε κι αλίμονο αν δεν κάνουμε ό,τι εμείς θέλουμε σε αυτήν. Να τη φτάσουμε στα άκρα, να προχωρήσουμε σε άκαιρες επιλογές που θα μετανιώσουμε και θα φτάσουμε σε άβολες καταστάσεις. Ναι, καταλάβατε, ρεζίλι θα γίνουμε.

Και τηλέφωνο θα πάρουμε και θα ξαναπάρουμε, στις 45 κλήσεις σταματάμε- και μηνύματα θα στείλουμε -απελπισμένα, απειλητικά, υβριστικά, όλα επιτρέπονται. Και θα παρακαλέσουμε για συγχώρεση αν μετανιώσαμε για κάτι, λάθη όλοι κάνουμε, καψούρηδες είμαστε, όχι επικίνδυνοι -ή μήπως είναι το ίδιο;

Να μετανιώνουμε δε θέλουμε. Δύσκολο πράγμα να μένεις πίσω κι ο άλλος να έχει φύγει ή και να ‘χει προχωρήσει. Και πώς συνηθίζεται η απουσία; Και γιατί να τη συνηθίσεις, αφού δε θες; Μη μείνεις συμβιβασμένος γιατί ξέρεις ότι έχεις χάσει την αξιοπρέπεια σου, αυτός που σε αγαπάει δεν το βλέπει αυτό. Να τα ‘χεις κάνει όλα για να κρατήσεις κάποιον δίπλα σου. Τη ζωή σου κοίτα να σώσεις, δηλαδή, και την καρδούλα σου. Ό,τι θέλεις να κάνεις. Δίνε συνεχώς, αγάπη, έρωτα, φιλιά και χάδια. Δίνε υπερβολικά, σου λέω, και μην το πολυσκεφτείς, αλλά μην θυσιάσεις τον άλλο για τα λεφτά.

Άνθρωποι μένουν μόνοι συνεχώς. Χιλιάδες, εκατομμύρια. Γιατί άφησαν άτομα να φύγουν. Και δεν υπάρχει πιο αποπνικτικό συναίσθημα απ’ τη μοναξιά. Τρέξε στις σκάλες να τον προλάβεις τον άλλον. Στα αεροδρόμια, στους σταθμούς, στα σπίτια. Τρέξε πριν φύγει μακριά. Και σ’ αφήσει με ένα «μακριά» που κάποτε ήταν το «κοντά» σου. Γι’ αυτό το «κοντά» να ξεφτιλίζεσαι.


Σταματίνα Γεροδήμου
αφιερωμένο σε ένα φίλο μου που γνωρίζω την καρδιά του και την ψυχή του.
Και μια συμβουλή μην ασχολείσαι φίλε μου πήγαινε παρακάτω δεν αξίζει!!


0 σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου