Κυριάκος Μητσοτάκης: Όταν λένε, κάποιοι ότι θα διώξουμε τους συμβασιούχους αυτό είναι μία σαχλαμάρα.

Από την συνέντευξη τύπου του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκου Μητσοτάκη

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΓΙΑΚΟΥΜΗΣ (ΕPSILON): κ. Πρόεδρε, στη χθεσινή σας ομιλία, την οποία παρακολούθησα με προσοχή, αναφερθήκατε ενάντια σε όλες τις πολιτικές της Κυβέρνησης, σε όλες τις πολιτικές του κ. Τσίπρα. Θα ήθελα, όμως, να σας ρωτήσω γιατί αντιδράτε σε περιπτώσεις, όπως για παράδειγμα η αποκατάσταση των συμβασιούχων ή για τα αναδρομικά των ενστόλων, πολιτικές άδικες για τις οποίες είχατε και εσείς ευθύνη ως κυβέρνηση.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Κύριε, Γιακουμή, δεν αντιδράσαμε ποτέ για τα αναδρομικά των ενστόλων. Οι δικαστικές αποφάσεις πρέπει να εφαρμόζονται. Και θυμίζω ότι εμείς είμαστε οι πρώτοι οι οποίοι εφαρμόσαμε την απόφαση και δώσαμε το 50% των αναδρομικών. Και έχω πει δημόσια ότι πρέπει να λήξει αυτή η εκκρεμότητα. Άρα δεν υπάρχει κανένα ζήτημα σε αυτό το αντικείμενο.

Για τους συμβασιούχους, θέλω να είμαι πολύ ξεκάθαρος. Ο συμβασιούχος υπογράφει μία σύμβαση ορισμένου χρόνου. Δεν στοιχειοθετείται δικαίωμα μονιμοποίησης, το απαγορεύει εξάλλου ρητά το σχετικό άρθρο του Συντάγματος. Υπάρχει, σήμερα, μία πραγματικότητα να καλύπτονται  πάγιες και διαρκείς ανάγκες μέσα από τους συμβασιούχους; Ναι, υπάρχει αυτή η πραγματικότητα. Δεν γίνεται, παραδείγματος χάριν -το έχω πει πολλές φορές- άνθρωποι σε κρίσιμες θέσεις, όπως την ειδική αγωγή, να μην καλύπτονται από τακτικό προσωπικό. Έχουμε, ξέρετε, αυτή τη στρέβλωση στο Δημόσιο μερικές φορές, να έχουμε τακτικό προσωπικό εκεί που χρειαζόμαστε συμβασιούχους και να έχουμε συμβασιούχους εκεί που χρειαζόμαστε τακτικό προσωπικό.  Αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση, όμως, ότι ο αριθμός των συμβασιούχων μπορεί να ξεφύγει από κάθε έλεγχο, όπως συμβαίνει σήμερα για πελατειακούς λόγους και όχι για λόγους πραγματικής εξυπηρέτησης των αναγκών του κράτους. Όπως δεν γίνεται επίσης να ανοίγουμε μία κερκόπορτα για διεκδίκηση μονιμοποίησης του κάθε συμβασιούχου, γιατί πολύ απλά αυτό απαγορεύεται από το Σύνταγμα. Όταν λένε, λοιπόν, κάποιοι ότι θα διώξουμε τους συμβασιούχους αυτό είναι μία σαχλαμάρα. Λυπάμαι που το λέω έτσι. Το ελληνικό Δημόσιο προφανώς θα χρησιμοποιεί συμβασιούχους, όχι όμως στην έκταση που χρησιμοποιεί ο κ. Τσίπρας. Δεν πρέπει να δίνουμε την εντύπωση -είναι ανέντιμο και προς τους συμβασιούχους- ότι μία σύμβαση ορισμένου χρόνου μπορεί να είναι ο τρόπος να μπεις στο Δημόσιο από την πίσω πόρτα, ώστε με κάποιο τρόπο να μονιμοποιηθείς. Πολύ απλά αυτό είναι παράνομο και αντισυνταγματικό. Για αυτό μπήκε η σχετική πρόβλεψη στο Σύνταγμά μας.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΦΟΥΡΛΗΣ (HUFFINGTON POST.GR): Κύριε Πρόεδρε, έχουμε στην Ελλάδα, αυτήν τη στιγμή, 100.000 και κάτι ομήρους. Αυτοί οι όμηροι είναι οι συμβασιούχοι του ελληνικού δημοσίου. Είναι μέχρι σήμερα όμηροι των προηγούμενων κυβερνήσεων, από διαφορετικές παρατάξεις και κόμματα. Και καθ’ υπερβολή, θα έλεγα ότι είναι όμηροι της σημερινής κυβέρνησης και πιθανόν των μελλοντικών κυβερνήσεων. Θα ήθελα μια πιο συγκεκριμένη απάντηση από εσάς, για το τι ακριβώς σκέφτεστε να κάνετε με αυτούς τους ομήρους. Δηλαδή, πέραν του γεγονότος ότι τα κόμματα ευθύνονται γιατί τους προσέλαβαν, όπως τους προσέλαβαν μέχρι σήμερα, οι άνθρωποι αυτοί έχουν οικογένειες, παιδιά, αγωνίες και υποχρεώσεις. Θα ήθελε ο καθένας από αυτούς από εσάς μία συγκεκριμένη απάντηση για το πώς σκέφτεστε το μέλλον του.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Κύριε Φουρλή, πιστεύω ότι έδωσα μία εμπεριστατωμένη απάντηση, λέγοντας ξεκάθαρα ότι ένας νέος συμβασιούχος -θα αναφερθώ και στους παλιούς, διότι πράγματι, πρέπει να κάνει κανείς αυτήν τη διάκριση- όταν υπογράφει μια σύμβαση ορισμένου χρόνου, υπογράφει μια σύμβαση ορισμένου χρόνου. Και όταν λήγει η σύμβαση, δεν απολύεται. Να το ξεκαθαρίσουμε αυτό: λήγει η σύμβαση. Και το τι δυνατότητες ανανέωσης αυτής της σύμβασης υπάρχουν, είναι κάτι το οποίο εξαρτάται στη συνέχεια από τη διοίκηση. Είναι επίσης, όμως, πραγματικότητα, ότι σε πολλά κρίσιμα αντικείμενα υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι δεν είναι τακτικοί δημόσιοι υπάλληλοι. Άρα, έχουμε δύο κατηγορίες δημοσίων υπαλλήλων. Έχουμε υπαλλήλους οι οποίοι, καλύπτουν κάθε χρόνο, ξανά και ξανά, αυτό το οποίο λέμε, πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Άρα, τι σημαίνει αυτό; Ότι στην προτεραιοποίηση των προσλήψεων -και στο μέτρο που μπορούμε να προσλαμβάνουμε κόσμο στη δημόσια διοίκηση- ας προτεραιοποιήσουμε, επιτέλους, εκεί που έχουμε πάγιες και διαρκείς ανάγκες.

Σας ανέφερα πριν ένα παράδειγμα εργαζομένου στην ειδική αγωγή. Θα μπορούσα να μιλήσω και για τους εργαζόμενους, τις εργαζόμενες, κατά κύριο λόγο, στους βρεφονηπιακούς σταθμούς. Κρίσιμες, δηλαδή, ειδικότητες και προσωπικό το οποίο χρειάζεται σήμερα. Χρειάζεται σίγουρα, νοσηλευτικό προσωπικό στην Υγεία. Αλλά πρέπει να υπάρχει μία οργάνωση, στο πλαίσιο των στόχων και των προσλήψεων, ώστε να μπορούμε να την υποστηρίξουμε ως κράτος. Μην προσλαμβάνουμε δεξιά και αριστερά, με μόνο κριτήριο το να ικανοποιήσουμε πελατειακά κάποιες ανάγκες μας.


Ήμουν ο πρώτος Υπουργός, ο οποίος έκανε συστηματικό και συγκεκριμένο προγραμματισμό προσλήψεων και τον παρέδωσα στην επόμενη Κυβέρνηση, όταν έφυγα από το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Το τι έγινε, νομίζω το γνωρίζετε πολύ καλύτερα εσείς. Εάν κάποιοι επέλεξαν να κάνουν προσλήψεις σε άλλους φορείς, αυτό αφήνει εκ των πραγμάτων κενά σε κρίσιμες δημόσιες υπηρεσίες, όπου υπάρχουν πραγματικές ανάγκες.  Ναι, λοιπόν, στον εξορθολογισμό του συστήματος, αναγνωρίζοντας όμως πάντα πού είναι οι ανάγκες και πότε πρέπει να καλύπτονται. Να σας δώσω ένα παράδειγμα ακόμα: Όταν μιλάμε για εποχικούς υπαλλήλους, στη δασική υπηρεσία, πραγματικά το κράτος δε χρειάζεται αυτούς τους υπαλλήλους να τους προσλαμβάνει όλον τον χρόνο, μπορεί να χρειαστεί να τους προσλάβει το καλοκαίρι. Άρα, από τη φύση τους, αυτοί είναι εργαζόμενοι ορισμένου χρόνου που καλύπτουν μία συγκεκριμένη ανάγκη. Είναι δυνατόν οι προσλήψεις να γίνονται τον Ιούλιο και τον Αύγουστο; Και πολλές φορές να συμπεριλαμβάνουν ανθρώπους, οι οποίοι μπορεί να έχουν ειδικές ανάγκες και να τους στέλνουν μετά στα δάση, να πηγαίνουν να καθαρίζουν δασικούς δρόμους; Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά.  Προφανώς και το κράτος πρέπει να λαμβάνει πρόνοια και πρόβλεψη ώστε να προσλαμβάνει άτομα με ειδικές ανάγκες -προτιμώ να τα αποκαλώ άτομα με ειδικές δεξιότητες- αλλά δεν μπορεί να τα στέλνει να καθαρίζουν δασικούς δρόμους. Άρα, καταλαβαίνετε ότι ο εξορθολογισμός του συστήματος απαιτεί μια πιο σύνθετη και οργανωμένη δουλειά η οποία έπρεπε να υπακούει σε μια κεντρική λογική. Όχι πώς θα βρω ψήφους, αλλά πώς θα εξυπηρετήσω καλύτερα τις ανάγκες των πολιτών. Το Δημόσιο είναι εδώ και χρηματοδοτείται από τον Έλληνα φορολογούμενο, για να εξυπηρετήσει τον πολίτη. Και σ’ αυτήν την κεντρική λογική πρέπει να υπακούουν όλες οι δημόσιες πολιτικές μας.