Η κατάντια σε όλο της το μεγαλείο και δεν είναι η μοναδική γκάφα και βλακεία αυτής της μοναδικής στα χρονικά ανίκανης κυβέρνησης που έχει περάσει από τον Ελλάδα.
Αφορμή για τον σχολιασμό είναι το ρεπορτάζ που διαβάσαμε στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ :
Νέα τρικλοποδιά στην επένδυση του Ελληνικού από το Δασαρχείο Πειραιά που χαρακτηρίζει δασικά περίπου 15 στρέμματα στο παραλιακό μέτωπο.
Τρικλοποδιά στο παρά πέντε της ολοκλήρωσης της αξιολόγησης με ένα από τα προαπαιτούμενα βάζουν οι νεότερες εξελίξεις στο Ελληνικό. Την ώρα που η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί να κλείσει τα δασικά και αρχαιολογικά ζητήματα του πρώην αεροδρομίου, καθώς αποτελούν ένα από τα 140 προαπαιτούμενα για να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση, μια απόφαση του δασάρχη Πειραιά τινάζει το χρονοδιάγραμμα στον αέρα. Χαρακτηρίζει δασική έκταση 37 στρέμματα του πρώην αεροδρομίου, τα οποία περιλαμβάνουν και το παραλιακό σημείο χωροθέτησης του ξενοδοχείου - καζίνου προκαλώντας νέα εμπλοκή στο έργο. Δύναται όμως να δημιουργήσει ευρύτερο πρόβλημα για τη συμφωνία καθώς δημιουργεί ένα νέο μέτωπο.
Στην ουσία η νέα αυτή εξέλιξη προσγειώνει ξανά την κυβέρνηση στην ωμή πραγματικότητα που συνοψίζεται ως εξής: Και υπέρ και κατά των ιδιωτικοποιήσεων. Και το ΤΑΙΠΕΔ να δρομολογεί καινούργιες αποκρατικοποιήσεις και κάποιοι υπουργοί όπως η Λυδία Κονιόρδου να δίνουν στα κλεφτά μια καραμέλα στο αριστερό ακροατήριο ή σε δημόσιες υπηρεσίες να μπλοκάρουν επενδύσεις. Και με τις δεσμεύσεις του 3ου Μνημονίου και λίγο με τον κρατισμό όταν διακυβεύονται ευαίσθητες ισορροπίες στη δεξαμενή ψήφων των ΔΕΚΟ.
Στην απόφαση που αποκαλύφθηκε χθες και υπογράφει ο δασάρχης Π. Σακκάς, χαρακτηρίζονται δασική έκταση 37 στρέμματα επί συνόλου 6.200 του πρώην αεροδρομίου, παρ' ότι πρόσφατη γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους κατέληγε στο εντελώς αντίθετο συμπέρασμα.
ΠΕΤΥΧΕ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ. Στην πραγματικότητα το θέμα θα ήταν ήσσονος σημασίας αν τα περίπου 15 δασικά στρέμματα δεν βρίσκονταν στο σημείο του παραλιακού μετώπου όπου πρόκειται να ανεγερθεί το ξενοδοχείο - καζίνο, ένα από τα βασικά τοπόσημα του μάστερ πλαν του επενδυτή. Κοντά εκεί μάλιστα - διόλου τυχαία σύμφωνα με τις κακές γλώσσες - βρίσκεται και ένα από τα ακίνητα για τα οποία πίεζε η Επιτροπή Αγώνα κατά του Ελληνικού την υπουργό Πολιτισμού Λυδία Κονιόρδου να χαρακτηρίσει ως διατηρητέα, το κτίριο του πρώην Αμερικανικού Κολεγίου Πιρς, προκαλώντας προ εβδομάδας την παρέμβαση του ίδιου του Πρωθυπουργού.
Είναι βέβαιο, όπως λένε οι πληροφορίες, ότι κατά της απόφασης του δασάρχη θα ακολουθήσουν προσφυγές, όχι όμως μόνο από εκείνους που θίγονται άμεσα από αυτήν. Εναντίον της απόφασης πιθανότατα να στραφεί και η ίδια η Επιτροπή Αγώνα που θα ήθελε η χαρακτηρισμένη δασική έκταση να είναι αρκετά μεγαλύτερη των 37 στρεμμάτων προκειμένου να μπλοκάρει εντελώς η επένδυση.
ΝΕΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ. Το θέμα του πρώην αεροδρομίου είναι χαρακτηριστικό. Δείχνει ότι την ίδια ώρα που ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει πανέτοιμος να ψηφίσει από την ερχόμενη εβδομάδα τις περικοπές των συντάξεων, το ψαλίδι στο αφορολόγητο και τις ιδιωτικοποιήσεις, σκιές του παλαιού του εαυτού συνεχίζουν να υπάρχουν. Από τη δημιουργία ενός νέου κρατικού φορέα στη θέση του ΟΑΣΘ που προωθεί ο υπουργός Υποδομών Χρήστος Σπίρτζης, τα μπρος - πίσω της υπουργού Πολιτισμού στο Ελληνικό, και τις ενστάσεις πλειάδας υπουργών για τη μεταβίβαση της 3ης λίστας ΔΕΚΟ στο Υπερταμείο, μέχρι τη σιωπηλή αποδοχή της παραχώρησης των αεροδρομίων και του ΟΛΘ, την απόσταση καλύπτει η συνταγή του «λίγο απ' όλα».
Στην περίπτωση του ΟΑΣΘ, ενός οργανισμού που αναμφίβολα κουβαλά αμαρτίες του παρελθόντος, διαπλοκή με το πολιτικό σύστημα, υψηλούς μισθούς και σίγουρο μέρισμα για τους πολλούς αφανείς μετόχους του, ο Χρήστος Σπίρτζης είχε εναλλακτική, όπως λένε οι γνωρίζοντες, αντί να τον κλείσει και να δημιουργήσει στη θέση του ένα νέο κρατικό φορέα. Σύμφωνα με τις κοινοτικές οδηγίες, είχε τη δυνατότητα να αναθέσει το συγκοινωνιακό έργο της Θεσσαλονίκης είτε σε ιδιώτη επενδυτή είτε σε κοινοπραξία Δημοσίου και ιδιωτικού φορέα, κατά το παράδειγμα αντίστοιχων ευρωπαϊκών οργανισμών.
Αντίθετα, προτίμησε τη δημιουργία ενός ακόμη κρατικού φορέα και τους σίγουρους διορισμούς, όπως θα περίμενε κανείς από έναν υπουργό που από την πρώτη στιγμή έχει αντισταθεί - όχι στα έργα, αλλά τουλάχιστον στα λόγια - σε κάθε ιδιωτικοποιήση εταιρείας του χαρτοφυλακίου του.
Στην περίπτωση της υπουργού Πολιτισμού, οι γκάφες τις τελευταίες εβδομάδες είναι συνεχείς. Μια με τα διατηρητέα του Ελληνικού, και μια με την αξίωση να αποδοθεί στο υπουργείο το κτίριο του Silo στον ΟΛΠ, που όμως ανήκει στην COSCO, και αυτό ενώ ο Αλέξης Τσίπρας ετοίμαζε τις βαλίτσες του για το ταξίδι στο Πεκίνο.
Σαν η ηγεσία του ΥΠΠΟΑ να βρίσκεται σε βέρτιγκο - όπως λένε ακόμη και συνάδελφοί της - έρχεται με τις πράξεις της να προσγειώσει στην ωμή πραγματικότητα την κυβέρνηση, η οποία την ίδια στιγμή θριαμβολογεί μετά την ολοκλήρωση της αξιολόγησης, υποστηρίζοντας ότι πρόκειται για πρόσκληση επενδύσεων και αφετηρία δυναμικής ανάπτυξης. Στην πραγματικότητα όμως, όλες αυτές οι μικρές «πονηρές» τρικλοποδιές του υπουργείου Πολιτισμού δεν είναι και τόσο αθώες, αλλά δείχνουν ότι ένα πανίσχυρο ακόμη σύστημα έχει τη δύναμη να μπλοκάρει επενδύσεις, έχοντας προσβάσεις στις κάθε λογής επιτροπές αγώνα.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου