Τρίτη 21 Ιουνίου 2016

Ο θρίαμβος της λογικής



O Νίκος Παπαδογιάννης πανηγύρισε τον τίτλο των Καβς και αναλύει αγουροξυπνημένος όσα συνέβησαν στον 7ο τελικό. 

H ιστορική νίκη των Καβαλίερς στο Γκόλντεν Στέιτ, ιστορική αλλά λίγο πολύ αναμενόμενη αφού η ψαλίδα ανάμεσα στις δύο ομάδες άνοιξε αισθητά την τελευταία εβδομάδα, ήταν ο θρίαμβος της λογικής.

Θα έγραφα «ο θρίαμβος του μπάσκετ», αλλά όχι, εδώ τραβάω τη γραμμή. Αυτό που παίζουν στο ΝΒΑ είναι συναρπαστικό και θεαματικό, αλλά δεν είναι μπάσκετ όπως το ξέρουμε εδώ στην Ευρώπη.

Η παρανοϊκή κούρσα του Κάιρι Ίρβινγκ προς το κενό, 30 δευτερόλεπτα πριν το τέλος με τους Καβς στο +3, ήταν η επιτομή του μπλοκαρισμένου μυαλού.

Πού πας, μωρέ αλλοπαρμένε; Κράτα τη, τη ρημαδόμπαλα, να πάρεις ένα φάουλ και να τελειώσεις το παιχνίδι! Τον τίτλο παίζετε, όχι φιλικό...

Ο τρελαμένος Κάιρι προσπάθησε να σκοράρει μπροστά στον Ιγκουοντάλα, μπέρδεψε τα μπούτια του, αλλά για καλή του τύχη δέχθηκε ξανά τη μπάλα δώρο στα χέρια του.

Ειδάλλως οι Ουόριορς θα έψαχναν για ένα τρίποντο ισοφάρισης, piece of cake για δαύτους, με μία ολόκληρη κατοχή στη διάθεσή τους και ίσως πολλαπλές ευκαιρίες για να το πετύχουν.

Ο Στεφ Κάρι θα έβρισκε, μάννα εξ ουρανού, την ευκαιρία για εξιλέωση, μετά τη γελοία επίδειξη ζογκλερισμού απέναντι στον Λαβ στην κρισιμότερη φάση του 7ου τελικού.

Σάμπως θα έκαναν φάουλ οι άλλοι στην τελευταία τους άμυνα; Όσο ζήτησε ο Πόποβιτς φάουλ πριν από μερικά χρόνια στο Μαϊάμι, άλλο τόσο θα ζητούσε φάουλ ο Τάιρον Λου χθες στο Όκλαντ.

Όσο για τη «φαρφαλίνα» Κάρι, αυτή τη φορά δεν ενθουσιάστηκε με τα κόλπα του ούτε η 9χρονη ανηψιά μου.

Τα «αααα» και τα «ωωωω» την ώρα που ο Κάρι χόρευε τανγκό τον (έξοχο και αντάξιο παρτενέρ στη συγκεκριμένη φάση) Κέβιν Λαβ ήταν επιφωνήματα όχι θαυμασμού, αλλά απελπισίας.

Ο ΜVP της κανονικής περιόδου, η έμφαση στις λέξεις «κανονικής περιόδου» παρακαλώ, κατάπιε 15 δευτερόλεπτα από το χρονόμετρο για να τελειοποιήσει τον καμβά της προσωπικής του ματαιοδοξίας.

Και τελικά εξαπέλυσε ένα «τούβλο» με ελάχιστες πιθανότητες επιτυχίας, ακόμα και για τις δικές του προδιαγραφές. Μία προσευχή.

Νωρίτερα, αχρήστευσε μία κρίσιμη κατοχή επειδή δοκίμασε μία παράλογη πάσα πίσω από την πλάτη, χωρίς κανέναν απολύτως λόγο. Ο Ομπράντοβιτς θα τον είχε στείλει στην εξέδρα για έναν χρόνο.

Αν μη τι άλλο, ο Ίρβινγκ είχε τη δικαιολογία του θολωμένου από την πρόκληση της στιγμής μυαλού (αλλά και το ακαταλόγιστο μετά την τριποντούρα που προηγήθηκε) για τη δική του κουτουράδα…

Περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο, οι τελικοί του 2016 σήμαναν την απομυθοποίηση του Στεφ Κάρι. Όταν οι Ουόριορς περίμεναν να αναδειχθεί στο παρκέ ένας πραγματικός ηγέτης, είδαν να εμφανίζεται στη θέση του ένας νερόβραστος ταχυδακτυλουργός γυμναστικών επιδείξεων.

Το ίδιο συνέβη και πέρυσι, θα μου πείτε. Ναι, αλλά αυτή τη φορά, δεν υπήρχε Αντρέ Ιγκουοντάλα για να κουβαλήσει τον Κάρι στην πλάτη του…

Επιτρέψτε μου να εξηγήσω τι εννοώ όταν γράφω για τον «θρίαμβο της λογικής».

Οι Καβαλίερς κατέθεσαν στο παρκέ της Oracle Arena ένα αγωνιστικό πλάνο το οποίο εφαρμόστηκε με θρησκευτική ευλάβεια και προσήλωση. Δεν έπαιξαν ένα στείρο "iso", όπως ίσως πίστεψε το αγύμναστο μάτι.

Σε κάθε φάση, μα σε κάθε φάση, τιμωρούσαν το ευάλωτο small ball των Ουόριορς σημαδεύοντας αδυσώπητα τα mis-match που αναπόφευκτα εμφανίζονταν στο μισό γήπεδο.

Μόλις γινόταν η πρώτη αλλαγή στα μαρκαρίσματα, ο πλέι-μέικερ (Ίρβινγκ ή συνηθέστερα ΛεΜπρόν) σήκωνε το κεφάλι και έψαχνε τον συμπαίκτη που είχε πλεονέκτημα.

Οι Ουόριορς δεν είχαν αρκετούς παίκτες για να κρατήσουν μακριά από το «ποστ» ούτε τον Λαβ ούτε τον Τρίσταν Τόμπσον ούτε φυσικά τον ΛεΜπρόν. Ελλείψει Μπόγκουτ, δεν υπήρχε μπλοκέρ στα μετόπισθεν για να μαζέψει τη μπουγάδα. Η διάβαση έμενε συχνά αφύλακτη.

Ακόμα και όταν οι αμυντικές προσαρμογές των Ουόριορς σχημάτιζαν ικανό οχύρωμα στη ρακέτα, ο αδύναμος κρίκος εντοπιζόταν στην περιφέρεια.

Τα pick’n’roll που σχηματίζονταν ψηλά ζευγάρωναν τον Κάιρι Ίρβινγκ με τον κατάκοπο Στεφ Κάρι, ο οποίος (αντίθετα με τον Κλέι Τόμπσον) δεν ήταν σε θέση να ακολουθήσει τον εκρηκτικό γκαρντ των Καβς.

Από μία τέτοια φάση σημειώθηκε το καλάθι που έκρινε τον τίτλο. Ο «Κύριε» σούταρε πάνω από το κεφάλι του ΜVP σαν να μην υπήρχε αντίπαλος. Οι «Splash Brothers» ουδέποτε είδαν τόσο καθαρά τον ορίζοντα, στην άλλη άκρη του γηπέδου.

Οι Καβαλίερς πέτυχαν τους πόντους που χρειάζονταν για τη νίκη χωρίς να χρειαστούν το hero-ball άλλων αγώνων, χωρίς προσωπικές 40άρες, χωρίς βομβαρδισμό από τα 7μ25 και χωρίς να βοηθηθούν από τον (απίστευτα τρακαρισμένο) σουτέρ-κλειδί Τζέι Αρ Σμιθ.

Εξυπακούεται ότι ο ακρογωνιαίος λίθος ήταν ο ΛεΜπρόν Τζέιμς. Για τους Καβς, αυτός ήταν το Α, το Ζ και τα περισσότερα από τα ενδιάμεσα γράμματα.

Από τα πρώτα κιόλας λεπτά του 7ου τελικού, ο σούπερμαν των Καβς έψαχνε περισσότερο την πάσα παρά το σκοράρισμα. Καταλάβαινε ότι ο δρόμος για την επιτυχία περνούσε μέσα από τις επιδόσεις του supporting cast και ήθελε να βάλει τους συμπαίκτες του στο παιχνίδι, μοιράζοντας εύκολα καλάθια.

Ο ΛεΜπρόν άλλαξε τακτική και βάλθηκε να επιτίθεται στο καλάθι μόνο όταν είδε και απόειδε με τα τρεμάμενα χέρια του Λαβ και του Σμιθ.

Η εμφάνισή του, όχι μόνο στο 7ο ματς αλλά και στα προηγούμενα, ήταν πληθωρικό απαύγασμα ωριμότητας και αυταπάρνησης.

Εάν κατόρθωνε να καρφώσει τη μπάλα στην τελευταία φάση του παιχνιδιού (όταν κέρδισε φάουλ και έβαλε τις 1/2 βολές της νίκης), θα είχε στο παλμαρέ του και ένα προσωπικό χαϊλάιτ αντάξιο εκείνου του "The Shot" του Τζόρνταν στο Σολτ Λέικ Σίτι.

 Όχι ότι ήταν λιγότερο βροντερή εκείνη η τάπα-τσεκουριά στον αιφνιδιασμό του Ιγκουοντάλα…

Αντιθέτως, οι Ουόριορς πόνταραν στο ένστικτο των παικτών τους και στα φτερά που προσφέρει το πλεονέκτημα της έδρας.

Δεν άλλαξαν το παραμικρό στο παιχνίδι τους ούτε έλαβαν «έκτακτα μέτρα» για να σταματήσουν το τσουνάμι που ερχόταν. Όταν το τσίρκο είναι στην πόλη, δεν χρειάζεται σχέδιο.

Η γνώριμη συνταγή που γέμισε με κίτρινες πινελιές το βιβλίο των ρεκόρ αυτή τη φορά έμοιαζε ξεθωριασμένη, ξεπερασμένη, σχεδόν γήινη.

«Είμαστε η καλύτερη ομάδα στον κόσμο και δεν γίνεται να χάσουμε το ματς του τίτλου μέσα στο σπίτι μας», φαίνεται ότι σκέφτηκαν. Η αλαζονεία που έσπασε τα κοντέρ.

Η απίστευτη ρέντα του υπέροχου αλητάμπουρα Ντρέιμοντ Γκρην κράτησε την ομάδα όρθια μέχρι την τελική ευθεία, αλλά η βρύση που βγάζει τρελά τρίποντα στέρεψε την κρίσιμη ώρα, μετά από εκείνο το εξωφρενικό που έβαλε ο Κάρι από 10 μέτρα.

Οι Ουόριορς έφτασαν στο νήμα αγκομαχώντας και με το ρεζερβουάρ ολόαδειο. Οι Καβαλίερς έδιναν την εντύπωση ότι μπορούσαν να παίξουν καπάκι άλλους 7 τελικούς.

Και ο μέγας ΛεΜπρόν έγραψε ιστορία, με το 1-3 που έγινε για πρώτη φορά 4-3, με το τέλος της αθλητικής κατάρας που βασάνιζε 52 χρόνια την πόλη του Κλήβελαντ, με τις εξωπραγματικές προσωπικές του επιδόσεις στους τελικούς, με την αποστομωτική απάντηση που έδωσε στους απανταχού «haters».

Από τους μπασκετμπολίστες της γενιάς του, αυτός και μόνο αυτός έχει δικαίωμα να αναφέρεται στην ίδια φράση με τον Μάικλ Τζόρνταν. 



Πηγή :  gazzetta.gr 



0 σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου