Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2015

Ποιος είναι ο ταχύτερος οδηγός F1 όλων των εποχών;





ΤΟΥ ΑΚΗ ΤΕΜΠΕΡΙΔΗ

Βλέποντας τους Stirling Moss και Lewis Hamilton παρέα στη Μόντσα πριν από μερικές ημέρες, μία αφελής ερώτηση γεννήθηκε στο μυαλό μου: ποιος μπορούμε να πούμε ότι υπήρξε ο πιο γρήγορος οδηγός στην ιστορία;

Και δεν εννοώ να συγκρίνουμε τον κάθε οδηγό με τους αντιπάλους της εποχής του αλλά διαχρονικά, με όλους μέσα. Ποιος θα κέρδιζε δηλαδή σήμερα στην F1 με όλους τους μεγάλους από κάθε εποχή στο grid; Ο Fangio, ο Moss, ο Stewart, ο Senna, ο Schumacher; Ή μήπως θα υπερίσχυαν και πάλι οι Vettel, Alonso, Hamilton κ.α.;

Επί της ουσίας το ερώτημα δεν είναι απλά αφελές – είναι ηλίθιο. Και δε χρειάζεται να εξηγήσω το γιατί σε όσους έχουν την παραμικρή σχέση με τους αγώνες. Πιστεύω δε ότι για να διαβάζεις NewsAuto, έχεις ιδέα. Θα σημειώσω μόνο το εξής: είναι αρχή μου να μη συγκρίνω οδηγούς από διαφορετικές εποχές. Είναι σα να συγκρίνεις το Μέγα Αλέξανδρο με το Ναπολέοντα και να βγάζεις συμπεράσματα για το ποιος υπήρξε μεγαλύτερος στρατηλάτης.

Δεν θα έδινα απάντηση σε ανάλογη ερώτηση που θα αναφερόταν σε οδηγούς της ίδιας γενιάς. Σε αντίστοιχες συζητήσεις ακόμη και με συναδέλφους, έχω αρνηθεί να κάνω σύγκριση ανάμεσα στους προαναφερθένες αστέρες του σήμερα, προβάλλοντας πάντα ένα πνεύμα αντιλογίας. Αν μου πεις δηλαδή ότι ο Hamilton είναι ο ταχύτερος οδηγός σήμερα, θα κάνω το παν για να σου αποδείξω ότι είναι ο Alonso ή ο Vettel. Και το ίδιο θα έκανα αν κάποιος υποστήριζε το ίδιο για τους δύο τελευταίους.

Θα τολμούσα να βγάλω συμπεράσματα (για το ποιος είναι ταχύτερος) μόνο ανάμεσα σε δύο οδηγούς που έχουν συμβιώσει στην ίδια ομάδα για καιρό. Αλλά και πάλι θα διατηρούσα κάποιες επιφυλάξεις στα πλαίσια της δημοσιογραφικής δεοντολογίας.

Σαν φίλαθλος βέβαια, πιστεύω ακράδαντα ότι ο Schumacher ήταν πιο γρήγορος από τον Barichello και ο Vettel από τον Webber, έτσι για να ρίξω δύο τρανταχτά παραδείγματα. Όμως δεν μπορώ να πω – για παράδειγμα – ποιος είναι ταχύτερος ανάμεσα στους Hamilton και Rosberg, από τη στιγμή που έχουν μέλλον ακόμη μπροστά τους (και μεταξύ τους). Και επιμένω σ’ αυτό παρότι το προηγούμενο σαββατοκύριακο ο Βρετανός ήταν και πάλι ανώτερος του Γερμανού (αλλά πολύ άτυχος, όπως αποδείχτηκε στο τέλος…).

ΟΚ, πάμε σε άλλη ερώτηση, η οποία ίσως έχει απασχολήσει κυρίως όσους αναπολούν το παρελθόν, υπήρξαν δηλαδή λάτρεις της «παλιάς» F1 και ταυτίστηκαν με οδηγούς που ή δεν υπάρχουν πια ή έχουν συνταξιοδοτηθεί: πόσο γρήγοροι θα ήταν οι παλιοί πρωταθλητές με ένα σημερινό μονοθέσιο;

Αυτή η ερώτηση χωρά συζήτηση. Αν και πάλι δεν επιδέχεται απάντησης αντικειμενικά τεκμηριωμένης είναι ένα ωραίο θέμα για κυριακάτικη κουβέντα, κατά προτίμηση σε sports bar με οθόνες που να δείχνουν live F1 συνοδεία μπόλικης μπίρας.

Η προσωπική μου άποψη είναι η εξής: ένας γεννημένος πρωταθλητής θα μπορούσε, όχι απλά να οδηγήσει στο όριο οποιοδήποτε αυτοκίνητο, αλλά και να στεφθεί πρωταθλητής σε οποιαδήποτε χρονική περίοδο. Αυτή είναι μία ιδεαλιστική και μόνο προσέγγιση. Αλλά αν εμβαθύνουμε σε τεχνικό επίπεδο, μάλλον μπάζει νερά.

Σίγουρα θα είχε ενδιαφέρον να απομονώναμε το DNA ενός Fangio ή ενός Clark, να τους κλωνοποιούσαμε, να τους δίναμε την προετοιμασία ενός Hamilton ή ενός Vettel από παιδιά και να βλέπαμε πού θα έφταναν σήμερα. Ιδεαλιστικά μιλώντας και με μπόλικο συναίσθημα – το τονίζω αυτό – πιστεύω ότι και οι δύο θα μπορούσαν να παίξουν και να κερδίσουν, ακόμη και σήμερα.

Βέβαια, με την ίδια λογική, χιλιάδες, αν όχι εκατομμύρια DNA, θα μπορούσαν να μας δώσουν παγκόσμιους πρωταθλητές, με τα απαραίτητα χρήματα, εκπαίδευση και λιώσιμο στης πίστες. Και όπως οι περισσότεροι ίσως από εσάς, πιστεύω – χωρίς καμία αζαζονική διάθεση – ότι ανάμεσα στα DNA παγκόσμιοι πρωταθλητές – θα μπορούσε να είναι και το δικό μου! Όμως αυτό είναι θέμα για άλλο άρθρο…

Πρακτικά, αν τηλεμεταφέραμε τον Αργεντινό σουπερστάρ της δεκαετίας του ’50 ή το Βρετανό πρωταθλητή της Lotus στο σήμερα και τους βάζαμε να οδηγήσουν ένα σημερινό μονοθέσιο, το μόνο σίγουρο είναι ότι στο δεύτερο γύρο ή θα επέστρεφαν στα πιτς με αφόρητους πόνους στο λαιμό, ή θα έμεναν από αναπνοή ή θα έχαναν τον έλεγχο με 180-200 χλμ./ώρα σε στροφή που οι σύγχρονοι οδηγοί θα την έστριβαν με 250.

Το πιο πιθανό είναι – κι αυτό το πιστεύω ακράδαντα – ότι οποιοσδήποτε οδηγός F1 πριν την εποχή των αεροδυναμικών βοηθημάτων θα πάθαινε σοκ από το πώς μπορεί να φρενάρει και να στρίψει ένα μονοθέσιο φτιαγμένο από την εποχή της Lotus 78 μέχρι σήμερα.

Σαφώς μία οδηγική ιδιοφυϊα του παρελθόντος θα μπορούσε γρήγορα να πιάσει το νόημα ώστε να φρενάρει και να στρίβει πατώντας στο downforce (αλλά και στις τσαχπινιές των σημερινών σλικ), ωστόσο θα χρειαζόταν εκατοντάδες γύρους για να βρει το απόλυτο όριο. Και αν το έβρισκε θα καταλάβαινε ότι θα χρειαζόταν μήνες – αν όχι χρόνια – στο γυμναστήριο, ώστε να αντέξει το σώμα του στις καταπονήσεις. Πιθανόν να άλλαζε επάγγελμα…

Αυτό το τελευταίο δεν σημαίνει ότι τα παλιά μονοθέσια δεν καταπονούσαν το σώμα. Το αντίθετο, θα έλεγα. Ήταν κατασκευές πολύ στριφνές, απόβλεπτες στο όριο, με ασήκωτο τιμόνι, αναίσθητο πεντάλ φρένων, με απίστευτους κραδασμούς και μηδέν παθητική ασφάλεια. Όμως με τίποτα δεν ανέπτυσσαν φορτία 4-5 g στα φρένα και στις στροφές με τα ελαστικά και την αεροδυναμική του ’50 ή του ’60.

Με όλο το σεβασμό και το δέος που νιώθω για τους μεγάλους αλλά και τους ξεχασμένους οδηγούς παλαιάς κοπής, η γνώμη μου είναι ότι οι οδηγοί είναι είδος που βελτιώνεται συνεχώς. Οι σημερινοί δηλαδή πρωταθλητές είναι εξελιγμένο είδος σε σχέση με εκείνους της προηγούμενης δεκαετίας και ούτω καθεξής. Παράδειγμα ο Verstappen. 17 χρονών και είδατε πώς οδηγούσε χθες στο Μονακό (το λάθος του στα φρένα της Σεν Ντεβότ το θεωρώ πταίσμα απόλυτα φυσιολογικό με την επιθετικότητα που είχε εκείνη τη στιγμή).

Παρακολουθώντας δηλαδή έναν αγώνα F1, όσο βαρετός κι αν μας φαίνεται κάποιες φορές, δεν βλέπουμε μόνο τα πιο ανεπτυγμένα τεχνολογικά μονοθέσια (και ελαστικά, αναρτήσεις, κινητήρες κτλ.) αλλά και το πιο εξελιγμένο είδος οδηγών που υπήρξε ποτέ.

Το συνόψισε αυτό πριν από δύο χρόνια ο Valentino Rossi όταν ρωτήθηκε για το αν ο Marc Marquez ήταν ο επόμενος Rossi. Τι είπε ο τύπος; «Οι οδηγοί αγώνων είμαστε σαν τα αυτοκίνητα και το κάθε νέο μοντέλο είναι καλύτερο από το προηγούμενο. Ναι, ο Marc είναι κάτι σαν κι εμένα, απλά πιο εξελιγμένο μοντέλο»!

Υπόκλιση παρακαλώ!


Πηγή : newsauto.gr


0 σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου