του Γιώργου Κοντογιάννη.
Ο Αντώνης Σαμαράς παραιτήθηκε.
Όσοι υποστηρίζαμε ότι έπρεπε να το έχει πράξει από την επομένη των εκλογών, μπορεί κανείς να πει, ότι δικαιωθήκαμε.
Δυστυχώς όμως ο κ. Σαμαράς, δεν μας άκουγε. Συνέχισε να ακούει τους κόλακες του περιβάλλοντός του, οι οποίοι είχαν συνδέσει την πολιτική επιβίωσή τους με την δική του παρουσία στην ηγεσία της ΝΔ.
Λέω «δυστυχώς», και για τον κ. Σαμαρά, που προσέφερε στη χώρα πολλά και δεν του άξιζε να φύγει ταπεινωμένος, αλλά κυρίως για τη ΝΔ και τη χώρα.
Γιατί η χώρα αυτές τις κρίσιμες ώρες χρειαζόταν ισχυρή Αξιωματική Αντιπολίτευση και έναν στιβαρό ηγέτη στο τιμόνι της ΝΔ και όχι μεταβατικό πρόεδρο.
Ίσως ο κ. Μεϊμαράκης, ένας ικανός πολιτικός, για να αποκτήσει μεγαλύτερη νομιμοποίηση, δεν πρέπει να αρκεστεί στον διορισμό του από τον κ. Σαμαρά, αλλά πρέπει να απευθυνθεί στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ ώστε κατά το Σύνταγμα και τον Κανονισμό της Βουλής να ομιλεί ως πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Και το δεύτερο που πρέπει να κάνει είναι να κινήσει το γρηγορότερο τις διαδικασίες για εκλογή νέου αρχηγού, όπως προβλέπεται από το Καταστατικό του κόμματος.
Ωστόσο αυτήν την ώρα δεν μπορώ να μην ανασύρω από το αρχείο μου όσα έγραφα στο άρθρο μου στο apopseis.gr στις 2-2-2015.
«Ευθύνη του κ. Σαμαρά σήμερα είναι να ακολουθήσει τον έντιμο δρόμο που έχουν χαράξει οι προκάτοχοί του στην ηγεσία της ΝΔ και να δώσει τόπο στη νέα γενιά στελεχών του κόμματος, τα οποία θα μπορέσουν να αναπλάσουν το πληγωμένο πρόσωπο της παράταξης και ίσως να την ξαναενώσουν.
Η λογική ότι σύντομα θα αποτύχει η κυβέρνηση Τσίπρα και θα ξαναγίνουν εκλογές, οπότε δεν πρέπει να μπει σε αναταράξεις και περιπέτειες η παράταξη, είναι λάθος. Δεν είναι δυνατόν η πολιτική επιβίωση – ακόμη κι ενός πρώην πρωθυπουργού- να στηρίζεται στην προοπτική καταστροφής της χώρας. Η ΝΔ πρέπει να σταθεί στα πόδια της ως υπεύθυνο κόμμα και να ασκήσει αντιπολίτευση στοχεύοντας πρώτα από όλα στη σωτηρία της χώρας. Αν δε στην ηγεσία της βρίσκονται πρόσωπα που δεν εκφράζουν την πολιτική της ισοπεδωτικής φορολογίας που οδήγησε σε μια άδικη λιτότητα και φτώχεια στην κοινωνία, τότε θα μπορέσει να αντιπαρατεθεί με μεγαλύτερη πειστικότητα με τη σημερινή κυβέρνηση.
Η σημερινή ηγετική ομάδα της ΝΔ πρέπει να καταλάβει ότι στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου δεν κέρδισε η «ελπίδα» που επαγγελόταν ο κ. Τσίπρας. Απλά καταδικάσθηκαν οι εκφραστές μιας άδικης οικονομικής πολιτικής λιτότητας που δεν έπειθε ότι δίνει διέξοδο στην κρίση.
Η ΝΔ πρέπει να αλλάξει και να γίνει δύναμη ελπίδας και προοπτικής για τη χώρα και το λαό. Και αυτό αποτελεί επιτακτική ανάγκη για τη χώρα αλλά και για τη δημοκρατία. Γιατί αν δεν γίνει η ΝΔ δύναμη ελπίδας και προοπτικής για την Ελλάδα, τότε μοιραία ο λαός στις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν γίνουν, θα στραφεί τιμωρητικά προς τα κόμματα που άσκησαν εξουσία. Και τότε η αδυναμία της ΝΔ να ανανεωθεί και η ανικανότητα του ΣΥΡΙΖΑ να εφαρμόσει τα υπεσχημένα, θα οδηγήσει στην τιμωρητική ψήφο υπέρ της Χρυσής Αυγής.
Αν λοιπόν ο κ. Σαμαράς πιστεύει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποτύχει, οφείλει να επιταχύνει τις διαδικασίες ανανέωσης της ΝΔ και ο ίδιος να αποτελέσει τον εγγυητή της ενότητας του κόμματος, όπως είχε πράξει παλαιότερα και ο πολιτικός του μέντορας Ευάγγελος Αβέρωφ, τον οποίο συχνά επικαλείται. Τότε δίπλα στην προσωπική επιτυχία του για διάσωση της Ελλάδος από τη χρεοκοπία και την παραμονή της χώρας στο ευρώ, θα μπορεί να παραθέσει και την επιτυχία της διάσωσης και ανανέωσης της παράταξης που τον τίμησε, τον ξανααγκάλιασε και τον έκανε πρωθυπουργό».
Ανάλογες επισημάνσεις έκανα συνεχώς σε άρθρα μου. Αλλά το επιχείρημα του κ. Σαμαρά ότι όποιος θέτει θέμα ηγεσίας ουσιαστικά στρέφεται κατά της παράταξης αφού δεν είναι δυνατόν η χώρα να περνά δραματικές ώρες και κάποιοι να θέτουν θέμα ηγεσίας, κυριάρχησε στο εσωτερικό του κόμματος, με αποτέλεσμα πολλοί να κάνουν πίσω.
Στις 19 Μαΐου με τίτλο «Η κατάρρευση της ΝΔ και η ευθύνη των κορυφαίων στελεχών της», σημείωνα: «Αν η ΝΔ σήμερα είχε μια πιο υπεύθυνη ηγεσία, μια ηγεσία που η κοινωνία δεν την αντιμετώπιζε με αποστροφή, τότε θα μπορούσε να προβάλει ως εναλλακτική λύση, ως λύση ελπίδας και σταθερότητας σε ένα καταρρέον πολιτικό σκηνικό. Σε ένα σκηνικό που παρουσιάζει το μοναδικό φαινόμενο οι πολίτες να είναι αντίθετοι με την πολιτική που ασκεί η κυβέρνηση και σε σημαντικό βαθμό να νιώθουν φόβο για τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής και για το αύριο και παρά ταύτα η κυβέρνηση αυτή να προηγείται με 21% της αντιπολίτευσης».
Και κατέληγα: «Τα μηνύματα από τις δημοσκοπήσεις είναι καθαρά. Τόσο καθαρά που αν τα κορυφαία στελέχη της ΝΔ δεν δείξουν ότι τα αντιλαμβάνονται και δεν αναλάβουν έγκαιρα πρωτοβουλίες, τότε όση ευθύνη θα έχει ο κ. Σαμαράς για την κατάρρευση της παράταξης, άλλη τόση θα έχουν και αυτά τα στελέχη που δεν έπραξαν τίποτε για να την αποτρέψουν».
Την Παρασκευή τα πράγματα είχαν φθάσει στο απροχώρητο. Εκεί που η παράταξη του ΝΑΙ στο δημοψήφισμα, με τον αγώνα όλων των στελεχών που στήριξαν το «Μένουμε Ευρώπη», όχι μόνο κάλυψε τις 20 μονάδες που προηγείτο πριν από μια εβδομάδα το ΟΧΙ, αλλά είχε περάσει και μπροστά, ήλθε η προσπάθεια του κ. Σαμαρά την Παρασκευή το απόγευμα να καπελώσει το κίνημα, με το γνωστό τηλεοπτικό διάγγελμά του, με αποτέλεσμα την κατρακύλα του ΝΑΙ, αφού πλέον δεν υπήρχε περίπτωση διορθωτικής κίνησης, λόγω του εκλογικού νόμου.
Η Ντόρα Μπακογιάννη αντιλαμβανόμενη το πρόβλημα επικοινώνησε με τον πρώην, πλέον, πρόεδρο της ΝΔ και του ζήτησε να κάνει τη μεγάλη κίνηση και να βγει εκείνη την ώρα και να ανακοινώσει την παραίτησή του, σε μια προσπάθεια να αποσυνδέσει μια πιθανή νίκη του ΝΑΙ με την δική του προσπάθεια για προσωπική του «δικαίωση». Μάλιστα θέλοντας να κάμψει την άρνησή του, του πρότεινε να ανακοινώσει και η ίδια ταυτοχρόνως ότι δεν προτίθεται να διεκδικήσει την ηγεσία του κόμματος, σε μια προσπάθεια από την πλευρά της να του δείξει ότι το ζήτημα δεν είναι προσωπικό.
Το συντριπτικό αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, η διαρροή της συνομιλίας με την κυρία Μπακογιάννη και η επανάσταση της νεολαίας της ΝΔ που εκφράσθηκε με τη δήλωση του προέδρου της Σάκη Ιωαννίδη, είχαν ως αποτέλεσμα να συνειδητοποιήσει ο κ. Σαμαράς ότι ακόμα και στο κτήριο της Συγγρού είναι μόνος.
Λένε ότι στην πολιτική σημαντικότερο από τον χρόνο που εισέρχεσαι σε αυτή είναι ο χρόνος που θα επιλέξεις να φύγεις. Γιατί είναι σημαντικό να φεύγεις με το κεφάλι ψηλά.
Ο κ. Σαμαράς, δυστυχώς γι’ αυτόν αλλά και για την παράταξη και για τη χώρα, είχε την ευκαιρία του και δεν την αξιοποίησε. Αντί να φύγει στις 25 Ιανουαρίου με το κεφάλι ψηλά, επέλεξε να φύγει πέντε και πλέον μήνες μετά, ταπεινωμένος.
Ποιος θα θυμάται πλέον ότι ο κ. Σαμαράς το2012 έσωσε από χρεοκοπία την Ελλάδα;
Όλοι θα θυμούνται ότι με την εμμονή του σε μια πολιτική «δικαίωσης», έφερε τη ΝΔ σε τραγικά μειονεκτική θέση που θα χρειαστεί αγώνας για να ανακάμψει και στέρησε από τη χώρα, σε κρίσιμες ώρες, τη δυνατότητα να διαθέτει μια αξιόπιστη εναλλακτική λύση.
Στα χέρια του Βαγγέλη Μεϊμαράκη και των κορυφαίων στελεχών της ΝΔ, τα οποία στη συνέχεια πιθανόν να διεκδικήσουν την ηγεσία του κόμματος, βρίσκεται πλέον όχι μόνο η τύχη ενός ιστορικού κόμματος, αλλά και η δημιουργία μιας εναλλακτικής πρότασης για τη σωτηρία της χώρας.
Ο κ. Μεϊμαράκης έχει χρέος, στο διάστημα μέχρι την εκλογή νέου προέδρου, να ανοίξει και πάλι τις πόρτες του κόμματος και να ενεργοποιήσει όλα τα στελέχη που παραμέρισε η νοοτροπία Σαμαρά. Τη νέα ΝΔ ως προοπτική ελπίδας και προοπτικής για τη χώρα θα τη χτίσουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ.
Πηγή
.jpg)
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου