Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2014

ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΟΥ ΓΟΝΕΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΤΟΥ ΤΕΚΝΟΥ





Γράφει η Ζαχαρούλα Γριέλα
                 Δικηγόρος


Ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο διατηρεί το δικαίωμα της προσωπικής επικοινωνίας με αυτό.

Στο περιεχόμενο του δικαιώματος, ανήκει πρωτίστως η προσωπική συνάντηση με το παιδί, η συναναστροφή του γονέα  με αυτό, η κοινή τους ψυχαγωγία και διασκέδαση και ευρύτερα, η τηλεφωνική επικοινωνία και αλληλογραφία.

Βασικός σκοπός του δικαιώματος επικοινωνίας είναι: α) η διατήρηση του ψυχικού δεσμού μεταξύ γονέα και τέκνου, β) η αποτροπή της μεταξύ τους αποξένωσης, γ) η ικανοποίηση των αισθημάτων αγάπης και  φροντίδας  και δ) η δημιουργία ασφάλειας στο παιδί.

Ο κανόνας της λειτουργικής φύσης των οικογενειακών δικαιωμάτων, με την έννοια ότι αυτά αποτελούν συγχρόνως και καθήκοντα του φορέα τους, βρίσκει στο δικαίωμα επικοινωνίας μία εξαίρεση: Δεν υφίσταται νομική υποχρέωση επικοινωνίας.

Δυστυχώς όμως, εξ αυτού του λόγου, ακριβώς δηλαδή επειδή δεν μπορεί κανείς να υποχρεώσει  τον γονέα να διατηρεί την επικοινωνία με το παιδί του, γεννώνται πολλά προβλήματα στην άσκηση του δικαιώματος της επικοινωνίας, που συνήθως καταλήγουν στη μη άσκησή του καθόλου από το γονέα που έχει το δικαίωμα. Αυτό το φαινόμενο,  οφείλεται στην καταχρηστική άσκηση των δικαιωμάτων είτε από τον ένα είτε από τον άλλο γονέα.

Πιο συγκεκριμένα,  υπάρχουν περιπτώσεις –και είναι οι περισσότερες-  όπου ο γονέας, ο οποίος   ασκεί το δικαίωμα της επικοινωνίας, ασκεί αυτό κατά το δοκούν, χωρίς σταθερή επικοινωνία, αδιαφορώντας για το πρόγραμμα του παιδιού, αρνούμενος να αντιληφθεί την ψυχολογική πίεση και, ενδεχομένως, την απογοήτευση που μπορεί να προκαλεί στο παιδί η συμπεριφορά του, την οποία εκλαμβάνει ως απόρριψη. Αποτέλεσμα αυτής της συμπεριφοράς είναι, το παιδί να αρνείται στο μέλλον να ακολουθεί το γονέα και να επέρχεται σταδιακά  η αποξένωσή του από αυτόν. 

Από την άλλη μεριά, υπάρχουν οι περιπτώσεις, όπου την ευθύνη για τη μη άσκηση του δικαιώματος της επικοινωνίας, φέρει ο γονέας που έχει την επιμέλεια του τέκνου. Είναι χαρακτηριστικές συμπεριφορές όπου γονέας παρεμποδίζει την επικοινωνία του παιδιού με τον άλλο γονέα με διάφορα προσκόμματα και για την επίτευξη του σκοπού της ματαίωσης του δικαιώματος του γονέα, επηρεάζει το παιδί,  προκαλώντας του με πειθώ την αρνητική συμπεριφορά απέναντι στον άλλο γονέα, τον οποίο συνήθως απαξιώνει, μειώνει ή ακόμη και εξυβρίζει. Σ’αυτήν την περίπτωση έχουμε καταχρηστική άσκηση της επιμέλειας, αφού η επιμέλεια ασκείται  κατά τρόπο αντίθετο με το σκοπό της, που είναι η  δημιουργία μιας υγιούς και ολοκληρωμένης ψυχοσωματικά προσωπικότητας, προς την οποία συμβάλλει η επικοινωνία και η εξοικείωση του παιδιού με το φυσικό του γονέα.

Η οποιαδήποτε σε βάρος του παιδιού δυσμενής συνέπεια από την επικοινωνία μπορεί να αποτραπεί με τον περιορισμό της, αρκεί να οριστούν από το αρμόδιο Δικαστήριο τα κατάλληλα μέτρα περιορισμού σε είδος και σε έκταση, κρίνοντας πάντοτε με  γνώμονα το συμφέρον του τέκνου.
Σε κάθε περίπτωση οι γονείς πρέπει να γνωρίζουν και να αντιλαμβάνονται τη βαρύτητα του ρόλου του καθενός στη ζωή και στην ανάπτυξη της προσωπικότητας του παιδιού τους, ώστε να αποφεύγονται οι καταχρηστικές συμπεριφορές από όποιον και αν προέρχονται, διότι αυτές μόνο σε βάρος του ίδιου του παιδιού στρέφονται. Αλλωστε, τα παιδιά είναι οι αυστηρότεροι κριτές και πάντα μας κρίνουν!












ΖΑΧΑΡΟΥΛΑ ΓΚΡΙΕΛΑ



0 σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου