Το καλό, το κακό και το τραγικό σενάριο της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας

του Θανάση Λυρτσογιάννη

Ο κύβος ερρίφθη. Κι΄ αυτό είναι θετικό σε πρώτη ανάγνωση. Η χώρα γλιτώνει δύο μήνες αβεβαιότητας και ρευστότητας στο πεδίο της πολιτικής και προπαντός της οικονομίας. Και δύο μήνες δεν είναι μόνο μεγάλος πολιτικός, αλλά είναι και τεράστιος οικονομικός χρόνος.
Όμως, από αυτό το σημείο και μετά αρχίζουν τα σενάρια που μπορεί να έχουν ευτυχή, δυσμενή έως και τραγική κατάληξη για την οικονομία. Το κριτήριο για τους χαρακτηρισμούς είναι η αστάθεια, η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα που σκοτώνουν την οικονομία.
Με ωμό τρόπο και χωρίς περικοκλάδες θα παραθέσουμε τα σενάρια που ανοίγονται μπροστά μας για την οικονομία. Γιατί στις κρίσιμες ώρες έχουμε όλοι υποχρέωση να πούμε την αλήθεια όπως την αντιλαμβανόμαστε με κάθε ειλικρίνεια και χωρίς πολιτικάντικους μικροϋπολογισμούς.
Με δεδομένο λοιπόν πως σε αυτή την οικονομική συγκυρία το κυρίαρχο είναι η αποκατάσταση της σταθερότητας και η εμπέδωση κλίματος ασφάλειας ώστε να έρθουν οι επενδυτές που σταμάτησαν στα σύνορα εν αναμονή των πολιτικών εξελίξεων, η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας στις 29 Δεκεμβρίου ανοίγει αυτόματα την πύλη για την έλευση αυτών και άλλων επενδυτών.
Ταυτόχρονα ανοίγει και το παράθυρο για τη συνταγματική αναθεώρηση, Ειδάλλως μετατίθεται στις ελληνικές καλένδες με απρόβλεπτη την τύχη της. Κανείς δεν γνωρίζει ποιος θα είναι ο χαρακτήρας της, η κατεύθυνση και οι επιλογές που θα γίνουν αφού εξαρτάται από το συσχετισμό των δυνάμεων που θα διαμορφωθεί στη Βουλή.
Βεβαίως, ο ΣΥΡΙΖΑ, οι ΑΝΕΛ και ορισμένες άλλες δυνάμεις διαφωνούν με επιχείρημα πως η κυβέρνηση αυτή κάνει πολύ κακό στη χώρα και προτεραιότητα πρέπει να είναι η απομάκρυνσή της. Δεν ξέρω αν έχουν δίκιο, αλλά όλοι γνωρίζουμε χάρη στις δημοσκοπήσεις πως ο λαός διαφωνεί και επιλέγει εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή.
Αν η εκτίμησή τους για δυσαρμονία κυβέρνησης και λαϊκής θέλησης βασίζεται στις δημοσκοπήσεις, τότε αφελώς σκεπτόμενοι θα λέγαμε πως θα έπρεπε να σεβαστούν και την επιθυμία των πολιτών για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή.
Το δεύτερο σενάριο που θα έχει δυσμενείς συνέπειες είναι η προκήρυξη πρόωρων εκλογών. Στην περίπτωση αυτή η ρευστότητα και η αβεβαιότητα παρατείνεται ως τις πρώτες μέρες του Φεβρουαρίου. Μικρό το κακό για την οικονομία.
Αν, ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίσει τις εκλογές με αυτονομία ή καταφέρει να σχηματίσει συμμαχική κυβέρνηση, τότε αρχίζει ένας νέος κύκλος αβεβαιότητας. Πολύ φυσιολογικός από τη στιγμή που η νέα κυβέρνηση θα πρέπει να δώσει δείγματα γραφής και να την εμπιστευτούν οι αγορές. Επίσης θα έχει μπροστά της μία πολύ σκληρή διαπραγμάτευση με την τρόικα για την αξιολόγηση και γενικότερα με τους πιστωτές για τη μείωση του χρέους, που θα συμφωνείτε πως αποτελεί πηγή ανασφάλειας.
Αν επικρατήσει η λογική Λαφαζάνη πως δεν μας ενδιαφέρουν τι θα κάνουν οι αγορές και προχωρούμε σε ¨κούρεμα¨ του χρέους, τότε ανοίγει ο ασκός του Αιόλου με κατάληξη ακόμα και την επιστροφή στη δραχμή, παρότι η ηγετική ομάδα (και το τονίζω αυτό) εξορκίζει την εξέλιξη αυτή.
Αν η ηγετική ομάδα υπό τον Αλέξη Τσίπρα επιμείνει στη θέση της τότε δεν αποκλείεται να βρεθούμε ακόμα και ενώπιον αποχωρήσεων κάποιων συνιστωσών ή ακόμα και διάσπασης.
Στην περίπτωση αυτή δεν αποκλείεται να προβάλει από τη γωνία ακόμα και μία μεγάλη συμμαχία με τη Νέα Δημοκρατία καθώς και άλλες δυνάμεις.
Όμως, η περίοδος θα αυτή θα έχει μεγάλη διάρκεια και η οικονομία θα έχει δεχθεί τριγμούς πολύ ισχυρούς με συνέπειες μεγάλες στο σκέλος πρωτίστως των επενδύσεων, αλλά και το δημοσιονομικό αν η νεοελληνική παράδοση των προεκλογικών περιόδων κυριαρχήσει. Ορισμένες από τις θυσίες θα χαθούν. Το ποιες και πόσο θα εξαρτηθεί από τη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού κατά την περίοδο της ανασφάλειας και της αβεβαιότητας.
Το τρίτο και χειρότερο είναι να μην είναι εφικτός ο σχηματισμός κυβέρνησης, τα κόμματα να μην καταφέρουν να συνεννοηθούν σε κανένα πεδίο και να πάμε πάλι σε εκλογές με αβέβαιο εκλογικό αποτέλεσμα. Τότε ας ετοιμαζόμαστε για νέες θυσίες και νέα μνημόνια. Ο Σίσυφος θα έχει για τα καλά επιστρέψει στη χώρα.
Βεβαίως, υπάρχει και το χειρότερο όλων. Να κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ με αυτονομία και να επικρατήσουν οι σκληροί. Τότε ο δρόμος της επιστροφής στη δραχμή θα είναι ορθάνοιχτος.
Εκεί πια δεν θα μιλάμε για συνέπειες, αλλά για την επικράτηση της λογικής «ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Όμως, θα υπάρχουν και κερδισμένοι. Θα είναι όλοι εκείνοι που έβγαλαν τα χρήματά τους στο εξωτερικό.


Πηγή : newsit.gr