Εκδήλωση του οργανισμού «Hope for Children»
Τα συγκλονιστικά στοιχεία του προγράμματος «Sweetie 1,000» παρουσίασε ο Ολλανδός εμπνευστής του
Τα συγκλονιστικά στοιχεία του προγράμματος «Sweetie 1,000», που αποκάλυψε την έκταση και το βάθος του διαδικτυακού παιδικού σεξουαλικού τουρισμού (webcam child sex tourism), μέσω του οποίου τα παιδιά εξαναγκάζονται σε σεξουαλική δραστηριότητα για τα χρήματα, παρέθεσε χθες σε εκδήλωση στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας ο εμπνευστής της ιδέας από την Ολλανδία, Hans Guijt, με πρωτοβουλία του οργανισμού «Hope for Children» - UNCRC Policy Center. Ήταν το επιστέγασμα των εκδηλώσεων του οργανισμού, για πρόληψη της κακοποίησης και βίας ενάντια στα παιδιά και τους νέους. Παρούσα στην εκδήλωση ήταν και η πρέσβειρα της Ολλανδίας στην Κύπρο, Brechje Schwachofer.
Χρειάστηκαν μόνο δύο μήνες
Ο Ολλανδός διευθυντής προγραμμάτων της μεγάλης φιλανθρωπικής, μη κυβερνητικής οργάνωσης Terre des Hommes, με έδρα το Άμστερνταμ, που έκανε την έρευνα για το εύρος, τη φύση και τις συνέπειες αυτής της μορφής εκμετάλλευσης των παιδιών, είπε ότι χρειάστηκαν μόνο δύο μήνες, για να εντοπιστούν χιλιάδες δράστες, χάρη στον πλασματικό, εικονικό χαρακτήρα του παιδιού «Sweetie», ενός avatar που δημιουργήθηκε για να χαρτογραφήσει το πρόβλημα στο Διαδίκτυο και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Το avatar απεικόνιζε ένα 10χρονο κορίτσι από τις Φιλιππίνες. Το εγχείρημα κατέδειξε την ευκολία με την οποία οι δράστες είναι σε θέση να επικοινωνούν με παιδιά για σκοπούς σεξουαλικής τους εκμετάλλευσης και ότι υπάρχουν ανά πάσα στιγμή στο Διαδίκτυο 750 χιλιάδες παιδόφιλοι, προς άγρα παιδιών για ικανοποίηση των αρρωστημένων σεξουαλικών ορέξεών τους.
Συνηθισμένοι και παντρεμένοι με παιδιά
Να σημειωθεί ότι περιλαμβάνεται και ένας Κύπριος, μεταξύ των 1000 ατόμων από 71 χώρες του κόσμου, που ζήτησαν από το εικονικό κορίτσι «Sweetie», (Γλυκούλα), να προχωρήσει σε σεξουαλικές πράξεις μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή της (webcam), νομίζοντας ότι είναι αληθινή, έναντι αμοιβής, με πληρωμές μέσω καρτών που γίνονταν ανώνυμα. Οι φάκελοι των ατόμων αυτών, 999 αντρών και μιας γυναίκας, στάλθηκαν στην Ιντερπόλ, με όλα τα στοιχεία της ταυτότητάς τους και με φωτογραφίες τους ενώ αυνανίζονται μπροστά στον υπολογιστή τους...
Ο Hans Guijt χαρακτήρισε τους δράστες «casual pedophiles», δηλαδή συνηθισμένους άνδρες, από όλα τα κοινωνικά στρώματα και επαγγέλματα, οι περισσότεροι παντρεμένοι, με οικογένειες και παιδιά. Οι δράστες νόμιζαν ότι μιλούσαν διαδικτυακά με ένα πραγματικό κορίτσι, αλλά στην πραγματικότητα μιλούσαν σε Ολλανδούς ερευνητές της οργάνωσης Terre des Hommes, εγκατεστημένους σε μια αποθήκη στο Άμστερνταμ.
«Περιορισμοί στον χρόνο και στα χρήματα μας εμπόδισαν να αναγνωρίσουμε περισσότερους από 1000 από τους 20,172 δράστες, με τους οποίους συνομιλήσαμε», είπε ο Hans Guijt. «Οι τέσσερεις ερευνητές μας απλώς είχαν εξουθενωθεί με τόσο μεγάλο αριθμό δραστών, που προσπαθούσαν συνεχώς να επικοινωνήσουν μαζί τους».
Σημειώνεται ότι από το 2007, μόνο 6 άτομα παγκοσμίως καταδικάστηκαν για το έγκλημα αυτό, ενώ τον περασμένο μήνα καταδικάστηκε στην Αυστραλία ο πρώτος εκ των 1000 δραστών του προγράμματος «Sweetie».
Σε κάθε γωνιά του δρόμου…
Ο Hans Guijt ανέφερε ότι η οργάνωσή του δραστηριοποιείται τα τελευταία 10-15 χρόνια στις Φιλιππίνες, σε θέματα όπως η παιδική πορνεία και σωματεμπορία και ότι τον τελευταίο καιρό τα παιδιά δεν «δουλεύουν» όπως παλιά, σε ξενοδοχεία και κλαμπ, αλλά σε ίντερνετ καφέ. «Σε κάθε γωνιά των μεγάλων πόλεων, της Μανίλας και της Σεμπού (Cebu), υπάρχουν μικρά ξύλινα καταλύματα με δυο τρεις μηχανές και, με μερικά νομίσματα, έχεις πρόσβαση στο Διαδίκτυο», είπε. «Με αυτό τον τρόπο, τα παιδιά έρχονται σε επαφή με άντρες, κυρίως από πλούσιες χώρες και διαπραγματεύονται την τιμή μιας σεξουαλικής πράξης, μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή.
Στην άλλη γωνιά του δρόμου, υπάρχει πάντα ένα γραφείο μεταφοράς χρημάτων στο εξωτερικό, μέσω Διαδικτύου. Όταν συμφωνηθεί το συγκεκριμένο ποσό, μεταφέρεται στις Φιλιππίνες μέσω του γραφείου αυτού και ένα από τα παιδιά μεταβαίνει στο γραφείο, όπου παρουσιάζεται ως ενήλικας, παίρνει τα χρήματα και το «sex show» αρχίζει. Αυτό συμβαίνει κάθε λεπτό της μέρας… και συνεπώς η πορνεία δεν μειώθηκε στη χώρα, αλλά δυστυχώς μετακινήθηκε από ένα τόπο, σε άλλο».
Εξαναγκασμός από την οικογένεια
Σύμφωνα με τον Hans Guijt, υπάρχουν τρεις κατηγορίες διαδικτυακού παιδικού σεξουαλικού τουρισμού:
1. «Σε ίντερνετ καφέ, παιδιά 11, 12, 13, 14 χρόνων, κυρίως κορίτσια και μερικά αγόρια, κάνουν διαδικτυακό "sex show" για 10-15 δολάρια.
2. Στο ίδιο το σπίτι των παιδιών (cottage industry), ακόμα μικρότερα παιδιά, 5-6 χρόνων, εξαναγκάζονται από τους γονείς τους να κάνουν αυτές τις σεξουαλικές πράξεις για χρήματα - για 100-150 δολάρια, αυτά τα παιδιά κάνουν τρομερά πράγματα που δεν θέλω να περιγράψω, γιατί εδώ πιθανόν υπάρχουν άτομα που δεν έχουν αρκετά γερό στομάχι, για να τ’ ακούσουν. Να πω μόνο ότι περιλαμβάνουν βιασμούς και πράξεις με ζώα…
Και το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορούμε να έχουμε πρόσβαση στα παιδιά αυτά, γιατί “δουλεύουν” από το σπίτι τους και έχουν την “προστασία” όχι μόνο των γονιών τους, αλλά και ολόκληρης της οικογένειάς τους. Αυτά τα παιδιά εξαναγκάζονται από τους γονείς και τις οικογένειές τους να βγάζουν λεφτά για όλη την οικογένεια. Και αυτό το φαινόμενο είναι διαδεδομένο στις Φιλιππίνες -τόσο στις αστικές, όσο και στις αγροτικές περιοχές- όπου υπάρχει πρόσβαση στο Διαδίκτυο.
3. Το "cybersex dens", όπου εμπλέκεται το οργανωμένο έγκλημα. Ψεύτικες διαδικτυακές εταιρείες στήνονται τις περισσότερες φορές από ξένους -Γερμανούς, Ολλανδούς, Σουηδούς- και στρατολογούν γυναίκες από τις Φιλιππίνες για να βρουν μικρά κορίτσια, 15-16 χρόνων - τις παίρνουν στα γραφεία τους, τις κλειδώνουν και τις εξαναγκάζουν σε σεξουαλικές πράξεις μπροστά στον υπολογιστή, που χρεώνουν ακριβά στους παιδόφιλους».
Ο Ολλανδός ερευνητής κάλεσε το κοινό να υπογράψει το αίτημα για συγκέντρωση 1.000.000 υπογραφών, ως μορφή πίεσης για κινητοποίηση των διωκτικών Αρχών για πάταξη του διαδικτυακού παιδικού σεξουαλικού τουρισμού και παρέπεμψε στην ιστοσελίδα https://www.youtube.com/user/sweetie.
Πηγή : sigmalive.com
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου